Maandagmorgen wederom de start van een nieuwe werkweek. Tijdens de briefing waren er niet veel nieuwtjes en deze werd dan ook na een paar minuten afgerond. Voor vertrek richting Glamoc moest er nog een groepsfoto worden gemaakt inclusief de tolken. Daarna konden we richting Glamoc voor onze patrouille. Deze dag weer rustig aan beginnen en niet te veel spannende dingen op het programma. Het de-mining team was inmiddels aan het tweede schoningsproject begonnen in Busija en daar konden we wel even gaan kijken, nadat we ons te goed hadden gedaan aan een bakje koffie in het hotel. Na een korte babbel met de hoteleigenaar zijn we richting de de-miners gegaan. De teamleider was net een clusterbom aan het markeren in het bos. Het nieuwe project (4600m2) bevindt zich grotendeels in bosachtig gebied tegen een berg aan. In één week tijd hebben ze al 15 clusterbommen gevonden en daar zijn er a
l 10 van onschadelijk gemaakt. De andere 5 zouden op dinsdag onschadelijk worden gemaakt. Het is een moeilijk begaanbaar gebied waar ook nog eens veel loggingtrucks langs rijden. (zie foto). Bij het onschadelijk maken moeten er nog al wat instanties worden geïnformeerd om de schade zo klein mogelijk te houden. De politie wordt altijd geïnformeerd, maar in dit gebied moet natuurlijk ook staatsbosbeheer op de hoogte worden gebracht, zodat zij de houthakkers en chauffeurs op tijd kunnen informeren. Dit project (4600m2) dient voor eind oktober 2009 te zijn afgerond, maar er zijn al clusterbommen net buiten het gebied gevonden en de verwachting zal zijn dat het project langer zal duren dan de geplande datum en dat ook het gebied verder uitgebreid zal worden. Wij zullen de komende tijd wel weer eens langs gaan om te zien wat de actuele situatie is. Na dit gesprek zijn we verder gegaan met onze patroui
lle en zijn uiteindelijk nog even wezen kijken bij een waterplas waar een projectontwikkelaar grootse plannen zou hebben. Inmiddels begint het gebied er al behoorlijk goed uit te zien en dat is iets wat wij overigens niet hadden verwacht. Mede op basis van de verhalen die de ronde deden over dit project hadden wij het gevoel dat het geld voor andere doelei
nden gebruikt zou worden. Blijkbaar gaan ze de plannen toch uitvoeren, want als je naar de foto's kijkt dat mag je toch spreken van een mooi stukje natuur net buiten Glamoc. Hopelijk zet men deze plannen verder door en zal dit in de toekomst mensen naar dit gebied trekken, zodat Glamoc en omstreken weer beter op de kaart kan worden gezet. Na het aanschouwen van dit mooie stukje natuur werd het tijd voor de warme maaltijd en daarna weer terug richting Drvar voor het opmaken van het rapport. Daarmee kwam alweer het einde van werkdag nummer 1 van deze week. Eerst nog een dik uur in de sportruimte doorgebracht voor het verbranden van vetophopingen om daarna lekker op m'n bed te ploffen met een boek. Lig tegenwoordig al vroeg in m'n bed, maar dat is alleen maar om even lekker te lezen. Heb ook zo'n zware baan hier en dan is ontspanning op z'n tijd wel noodzakelijk. Op naar de dinsdag. Voor de dinsdag hadden wij eigenlijk niet veel op de planning en we zouden wel zien waar we op uit zouden komen. Eerst maar eens via een omweg richting Glamoc voor de koffie. Al snel werden we door het hoofd van de gaarkeuken in Glamoc aangesproken en deze schoof al snel bij ons aan. Hij was inmiddels via zijn kanalen ook al geïnformeerd over mijn kledingactie, maar dat was voor hem geen nieuws. Ik houd hem namelijk telkens op de hoogte, maar toch goed om te weten dat de organisatie zelf ook zijn informatie deelt met belanghebbenden. Na dit gesprek zijn we richting een klein dorpje (Oluk, net buiten Glamoc) gereden om daar een village assessment te maken. Al snel kwamen we een vrouw tegen met wie we een leuk gesprek hadden over het dorp. Zij zelf woonde in Zagreb en kwam alleen gedurende de zomerperiode naar Oluk. In dit dorp woonden alleen maar familieleden van haar en was eigenlijk te klein om een dorp te noemen. Met onze gegevens op zak zijn we verder gereden om wederom een poging te ondernemen om de foto af te leveren bij de man met de tractor. Dit keer kwamen we hem in de m
iddle of nowhere tegen en konden dus mooi zijn foto aan hem overhandigen. Hij was zo trots als een pauw en wilde gelijk onze namen hebben, want die wilde hij er bij plakken. De mannen die bij hem waren zouden er wel een lijstje om heen maken, zodat hij het op kon hangen. Hij wilde ons graag wat te drinken aanbieden als hij thuis zou zijn, maar dat houden we van hem tegoed. Dat je deze man al gelukkig kunt maken met eigenlijk een simpel fotootje. Daar denken wij Nederlanders toch anders over heb ik het idee. Op naar de spaghetti in Livno en daarna nog een klein bezoekje gebracht aan onze medestrijders in LOT-huis Livno. Na de koffie zijn we richting Drvar gereden voor de verslaglegging van deze dag en natuurlijk de post. Vandaag wederom post uit Nederland. Een hoop goodies van een (oud)collega en daar kunnen we de kinderen in Glamoc weer een hoop plezier mee bezorgen. Ook zaten er een paar kleine vliegtuigjes bij van Steph. Hij heeft zijn vliegtuigjes naar mij opgestuurd om daar mee te kunnen spelen. Ze krijgen een leuk plekje op mijn bureau. Dag 2 van deze week zit er al bijna weer op. Kijken wat de woensdag gaat brengen.
l 10 van onschadelijk gemaakt. De andere 5 zouden op dinsdag onschadelijk worden gemaakt. Het is een moeilijk begaanbaar gebied waar ook nog eens veel loggingtrucks langs rijden. (zie foto). Bij het onschadelijk maken moeten er nog al wat instanties worden geïnformeerd om de schade zo klein mogelijk te houden. De politie wordt altijd geïnformeerd, maar in dit gebied moet natuurlijk ook staatsbosbeheer op de hoogte worden gebracht, zodat zij de houthakkers en chauffeurs op tijd kunnen informeren. Dit project (4600m2) dient voor eind oktober 2009 te zijn afgerond, maar er zijn al clusterbommen net buiten het gebied gevonden en de verwachting zal zijn dat het project langer zal duren dan de geplande datum en dat ook het gebied verder uitgebreid zal worden. Wij zullen de komende tijd wel weer eens langs gaan om te zien wat de actuele situatie is. Na dit gesprek zijn we verder gegaan met onze patroui
lle en zijn uiteindelijk nog even wezen kijken bij een waterplas waar een projectontwikkelaar grootse plannen zou hebben. Inmiddels begint het gebied er al behoorlijk goed uit te zien en dat is iets wat wij overigens niet hadden verwacht. Mede op basis van de verhalen die de ronde deden over dit project hadden wij het gevoel dat het geld voor andere doelei
nden gebruikt zou worden. Blijkbaar gaan ze de plannen toch uitvoeren, want als je naar de foto's kijkt dat mag je toch spreken van een mooi stukje natuur net buiten Glamoc. Hopelijk zet men deze plannen verder door en zal dit in de toekomst mensen naar dit gebied trekken, zodat Glamoc en omstreken weer beter op de kaart kan worden gezet. Na het aanschouwen van dit mooie stukje natuur werd het tijd voor de warme maaltijd en daarna weer terug richting Drvar voor het opmaken van het rapport. Daarmee kwam alweer het einde van werkdag nummer 1 van deze week. Eerst nog een dik uur in de sportruimte doorgebracht voor het verbranden van vetophopingen om daarna lekker op m'n bed te ploffen met een boek. Lig tegenwoordig al vroeg in m'n bed, maar dat is alleen maar om even lekker te lezen. Heb ook zo'n zware baan hier en dan is ontspanning op z'n tijd wel noodzakelijk. Op naar de dinsdag. Voor de dinsdag hadden wij eigenlijk niet veel op de planning en we zouden wel zien waar we op uit zouden komen. Eerst maar eens via een omweg richting Glamoc voor de koffie. Al snel werden we door het hoofd van de gaarkeuken in Glamoc aangesproken en deze schoof al snel bij ons aan. Hij was inmiddels via zijn kanalen ook al geïnformeerd over mijn kledingactie, maar dat was voor hem geen nieuws. Ik houd hem namelijk telkens op de hoogte, maar toch goed om te weten dat de organisatie zelf ook zijn informatie deelt met belanghebbenden. Na dit gesprek zijn we richting een klein dorpje (Oluk, net buiten Glamoc) gereden om daar een village assessment te maken. Al snel kwamen we een vrouw tegen met wie we een leuk gesprek hadden over het dorp. Zij zelf woonde in Zagreb en kwam alleen gedurende de zomerperiode naar Oluk. In dit dorp woonden alleen maar familieleden van haar en was eigenlijk te klein om een dorp te noemen. Met onze gegevens op zak zijn we verder gereden om wederom een poging te ondernemen om de foto af te leveren bij de man met de tractor. Dit keer kwamen we hem in de m
iddle of nowhere tegen en konden dus mooi zijn foto aan hem overhandigen. Hij was zo trots als een pauw en wilde gelijk onze namen hebben, want die wilde hij er bij plakken. De mannen die bij hem waren zouden er wel een lijstje om heen maken, zodat hij het op kon hangen. Hij wilde ons graag wat te drinken aanbieden als hij thuis zou zijn, maar dat houden we van hem tegoed. Dat je deze man al gelukkig kunt maken met eigenlijk een simpel fotootje. Daar denken wij Nederlanders toch anders over heb ik het idee. Op naar de spaghetti in Livno en daarna nog een klein bezoekje gebracht aan onze medestrijders in LOT-huis Livno. Na de koffie zijn we richting Drvar gereden voor de verslaglegging van deze dag en natuurlijk de post. Vandaag wederom post uit Nederland. Een hoop goodies van een (oud)collega en daar kunnen we de kinderen in Glamoc weer een hoop plezier mee bezorgen. Ook zaten er een paar kleine vliegtuigjes bij van Steph. Hij heeft zijn vliegtuigjes naar mij opgestuurd om daar mee te kunnen spelen. Ze krijgen een leuk plekje op mijn bureau. Dag 2 van deze week zit er al bijna weer op. Kijken wat de woensdag gaat brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten