De woensdagochtend was dit keer eens anders dan anders. Er stond namelijk om 09.00 uur een helikoptervlucht op het programma. De vlucht zou iets minder dan een uur in beslag nemen en dat had allemaal te maken met de brandstof. De Zwitserse kist moest eerst vanuit Sarajevo naar Drvar vliegen, rondvlucht maken en daarna weer terug naar Sarajevo. Een behoorlijke aanslag om de inhoud van de tank en daarom was er maar ruimte voor een uurtje vliegen. Tijdens de briefing werden wij gebeld met de mededeling dat de kist er rond 09.45 uur zou zijn en daarbij het verzoek om op tijd op de helikopterlandingsplaats (heli landing site / HLS) te zijn, zodat de piloot nog een kleine briefing kon geven. We hadden dus nog ruim de tijd voor ons zelf en vertrek stond dan ook gepland rond 09.30 uur. We stonden nog maar net op de HLS of we hoorden de heli al aankomen. Mooi op tijd dus. Tijdens het gesprek met de piloot werden snel de mogelijkheden besproken en uiteindelijk bleek er tijd te zijn om onze 3 werkgebieden (Drvar, Bosansko Grahovo en Glamoc) vanuit de lucht te bekijken. Over de briefing heb ik de mannen niet meer gehoord en binnen en paar tellen zaten we al in de kist en waren we klaar voor vertrek. Vanuit de lucht krijg je een heel ander beeld van de omgeving en het is gewoon schitterend om op deze manier over het landschap te kunnen kijken. Moet wel eerlijk bekennen dat ik halverwege de vlucht het aardig slecht had, want het zweet liep werkelijk aan alle kanten van mijn hoofd af. Niet dat ik neigingen had om over te geven, maar echt fijn reageerde mijn lichaam niet. Heb verder wel genoten van het uitzicht en natuurlijk heel veel foto's gemaakt van alles wat maar leuk leek vanuit de helikopter. Het leukste is overigens wel als je over Drvar en Glamoc vliegt. Drvar omdat wij daar natuurlijk voor 6 maanden leven en Glamoc omdat je daar 6 maanden werkt. De bovenste foto spreekt voor zich en de foto's hieronder laten een paar leuke bergtoppen zien en natuurlijk de stad Glamoc.
Na zo'n 3 kwartier zette de helikopter de pootjes weer aan de grond en zat onze rondvlucht er al weer op. Binnen een paar tellen stonden we met z'n allen buiten de kist en ging de heli er weer vandoor. Aan leuke dingen komt eigenlijk altijd heel snel een eind, maar gelukkig hebben we de foto's nog. Na de vlucht zijn we terug gereden naar het huis, waarna de dagelijkse werkzaamheden hervat konden worden. Voor ons hield dat in dat we om 11.30 uur nog richting Glamoc moesten voor onze dagelijkse werkzaamheden. We zouden alleen nog een korte patrouille kunnen rijden, omdat we te weinig tijd hadden om nog veel te doen. Onderweg hadden we nog even contact met de commandant van politie over wat zaken en hij bleek nog wel even tijd te hebben om met ons in gesprek te gaan over een inzamelingsactie van wapens en munitie. Een dik uur later zaten we met hem om de tafel en bleek toch weer voldoende informatie te hebben die voor ons bruikbaar was. Altijd handig om goede contacten te hebben. Na het gesprek bleef er weinig tijd over en zijn dan ook in Glamoc blijven eten. Aangezien het aanbod vrij klein is werd het dit keer wederom een pizza. Bij thuiskomst natuurlijk weer een kwaliteitsrapport opgemaakt en het werkgedeelte van de dag zat er al weer op. Rond 18.00 uur was het weer tijd voor wat lichamelijke inspanningen. Na 's avonds nog wat vakantieperikelen met Bonnie te hebben besproken kwam ook aan deze dag weer een eind. Donderdag gewoon weer een 'normale' productiedag, maar wel eentje die we veelal in het gemeentehuis zullen doorbrengen. Tijdens de briefing op donderdagochtend waren er een aantal kleine dingen die nog besproken moesten worden en daardoor duurde het dit keer iets langer dan normaal. Al vrij snel daarna zaten wij al weer in de auto, omdat wij om 10.00 uur aanwezig wilden zijn bij een gemeenteraadsvergadering in het gemeentehuis van Glamoc. Precies op tijd liepen wij de vergaderzaal binnen, waarin al aardig wat politieke mensen binnen zaten. Er werd hier een daar wat gestemd, telefoongesprekken gevoerd en mensen liepen in en uit. De mensen praten hier met veel emotie en dan lijkt het net of ze ontzettend kwaad zijn. Onze tolk (Marija) heeft tussentijds wat voor ons vertaald, zodat we een beetje op de hoogte waren van wat er werd besproken. Na ruim drie uur vonden wij het welletje en zijn zachtjes vertrokken. Ze hadden op dat moment 5 van de 11 agendapunten behandeld. Weet niet of dat normaal is, maar ik heb wel eens agenda's gezien met meer dan 20 punten. Zal naar alle waarschijnlijkheid nooit het eind van een dergelijke vergadering meemaken. Het rapport over deze dag was kort maar krachtig. We hadden alleen vermeld dat wij aanwezig waren geweest bij deze vergadering en dat wij de notulen vanzelf zouden ontvangen. Dat was de donderdag en op naar de laatste werkdag van deze week.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten