Op woensdag was ik één van de twee militairen die thuis moest blijven in verband met de huisbezetting. Wel eens lekker om een dagje in en rondom het huis te hangen en even niets moeten doen. De ochtend begon overigens wel met een hoop stank en lawaai. Onze 'chemische toilet' i
n de tuin werd namelijk geleegd. De mannen kwamen rond 07.30 uur het terrein oprijden en aan ons de taak om onze voertuigen even weg te zetten. De pomp op de wagen werd aangeslingerd en de stank verspreidde zich al snel in en rondom het huis. Het duurde dik 20 minuten voordag de septictank leeg was. Blijkbaar wordt er toch aardig wat afgescheten in dit huis. Na de briefing gingen de teams uiteindelijk op pad en ben ik wederom eens gedoken in de documentatie over de regio Glamoc. Ik kom toch steeds weer nieuwe informatie tegen die gebruikt kan worden in komende meetings. Ook was de kans groot dat deze ochtend het internet weer zou worden aangesloten, maar of dat ook ging lukken moest blijken. Rond de middag hadden we nog steeds geen internet, maar net na de lunch stond ineens een man voor de deur die met de verlossende codes kwam aanzetten. Het heeft nog bijna een uur geduurd voordat alles juist was ingesteld en wij weer via de digitale snelweg bereikbaar waren. Het nieuwe contract was dus eindelijk doorgevoerd. Echter het was niet het beste contract, bleek achteraf. Na het goed lezen van het contract bleek dat we voor wat betreft de download snelheid er flink op achteruit waren gegaan. De kleine lettertjes waren blijkbaar niet juist gelezen. Als we nu willen skypen moeten we bijna een rooster opmaken, zodat de lijn niet te veel wordt belast. Dan maar hopen op de post, want die zou pas op donderdag worden afgeleverd. De 'postbode' is met vakantie en één van de medewerkers van Sarajevo, die op ronde was door Bosnië, zou de post meenemen voor de LOT-huizen. Gelukkig ging onze commandant op woensdagavond naar één van de LOT-huizen in de buurt en zou van daaruit al de post meenemen richting Drvar
. We hoefden dan niet te wachten tot donderdagmiddag. Rond 22.30 uur kwam hij terug met een postzak vol, wat al een beetje op Sinterklaas ging lijken. Mijn collega's uit Tukkerland wilden me nog een hart onder de riem steken door middel van een aantal kaarten en een 'tekening'. Het kantelmoment hadden ze in Enschede al gehad en nu was het voor mij ook tijd om te kantelen. Eén ding is zeker, ik ben inmiddels ook al gekanteld en wil natuurlijk iedereen weer bedanken voor de steun die ik heb gehad voor en na het kantelmoment. Mijn kantelmoment ging waarschijnlijk soepeler dan die in Tukkerland. Na dit emotionele moment werd het weer tijd om wat pagina's te gaan lezen. Het boek van Stieg Larsson blijft mijn aandacht houden en wil hem nu toch wel eens uit gaan lezen. Rond 23.30 uur gingen de luiken weer dicht voor een fijne nachtrust. Dondermorgen weer lekker fris en fruitig m'n bed uitgekomen en na het ontbijt heb ik mij weer gestort op de feedback die terug was gekomen. Door de uitval van internet waren deze gegevens in de pijplijn blijven hangen en waren pas op donderdagmorgen voor ons toegankelijk. Na de briefing moest er even wat klein onderhoud worden gepleegd aan onze auto. We hadden al een paar keer melding gehad dat het oliepeil te laat zou zijn. Bij controle bleek ook dat er druppels onder aan het plaatwerk van de auto hingen. Ook was het oliepeil te laag en moest er worden bijgevuld. Eerst maar even met de tolk naar de garage om uit te zoeken waar het probleem zou zitten. In de garage werd de auto op de brug gezet en werd al het 'plastic' verwijderd om beter zicht te krijgen. Uiteindelijk kwam de man tot de conclusie dat er problemen zouden moeten zijn met de turbo en dat er ergens olie in de turbo zou moeten lekken. Dit zijn reparaties die wij graag aan Budget Banja Luka over laten en na telefonisch contact werd afgesproken dat wij op vrijdag richting Banja Luka moesten voor een check. Al het plaatwerk werd weer fatsoenlijk op zijn plaats vastgedraaid en werd er tevens nog een liter olie bijgevuld. De auto was weer klaar voor gebruik. Op naar de meeting met de burgermeester van Glamoc. Door al dat gedoe met onze auto hadden we amper tijd voor koffie, maar toch is het gelukt en waren we ook nog op tijd op onze afspraak. Deze keer hadden we wederom een gasttolk (Jelena), omdat Dair (onze vaste tolk) een vrije dag had opgenomen. Het gesprek ging onder andere over de bosbranden van de afgelopen dagen, het bezoek van de High Commissioner UNHCR en de samenwerking tussen het Gemeentehuis en de commandant van Politie. We hebben bijna twee uur met de man om de tafel gezeten en het had af en toe een etnische lading. De etnische verschillen leveren dus nog steeds problemen op in dit gebied. Doordat het gesprek zo lang had geduurd moesten wij op zoek naar eten in Glamoc. Dat valt best wel tegen en bij één van de kleinere restaurantjes hadden ze nog wel wat te bieden. Ons werd verteld dat we konden kiezen uit: goulash, bonensoep of iets van de gril. Er werd echter uit de keuken geroepen dat de goulash op was en dat er dus nog twee keuzes overbleven. Ik ben uiteindelijk voor de bonensoep (grah) gegaan. De soep was behoorlijk gevuld en in het midden lag een flinke worst. Na een uur konden de mensen om me heen al mee genieten van de bonensoep, want de lucht was niet te harden. Bij thuiskomst in Drvar maar snel het rapport in orde maken, want daarna kon ik mij even terugtrekken voor het vullen van de septictank. Gelukkig was ik die avond alleen in de sportzaal, want er hingen af en toe wat vreemde luchtjes in de ruimte. Na het sporten heb ik nog geprobeerd wat te internetten, maar door de (hele) slechte verbinding die we op dit moment hebben werd dat toch heel erg lastig. Ben dan ook maar vroeg gaan liggen, want om 07.30 uur moesten we al weer in de auto zitten voor de rit naar Banja Luka. Onze auto moest voor 10.00 uur worden afgeleverd bij Budget en de rit er naar toe neemt toch snel twee uur in beslag. We zullen zien wat de vrijdag gaat brengen.
n de tuin werd namelijk geleegd. De mannen kwamen rond 07.30 uur het terrein oprijden en aan ons de taak om onze voertuigen even weg te zetten. De pomp op de wagen werd aangeslingerd en de stank verspreidde zich al snel in en rondom het huis. Het duurde dik 20 minuten voordag de septictank leeg was. Blijkbaar wordt er toch aardig wat afgescheten in dit huis. Na de briefing gingen de teams uiteindelijk op pad en ben ik wederom eens gedoken in de documentatie over de regio Glamoc. Ik kom toch steeds weer nieuwe informatie tegen die gebruikt kan worden in komende meetings. Ook was de kans groot dat deze ochtend het internet weer zou worden aangesloten, maar of dat ook ging lukken moest blijken. Rond de middag hadden we nog steeds geen internet, maar net na de lunch stond ineens een man voor de deur die met de verlossende codes kwam aanzetten. Het heeft nog bijna een uur geduurd voordat alles juist was ingesteld en wij weer via de digitale snelweg bereikbaar waren. Het nieuwe contract was dus eindelijk doorgevoerd. Echter het was niet het beste contract, bleek achteraf. Na het goed lezen van het contract bleek dat we voor wat betreft de download snelheid er flink op achteruit waren gegaan. De kleine lettertjes waren blijkbaar niet juist gelezen. Als we nu willen skypen moeten we bijna een rooster opmaken, zodat de lijn niet te veel wordt belast. Dan maar hopen op de post, want die zou pas op donderdag worden afgeleverd. De 'postbode' is met vakantie en één van de medewerkers van Sarajevo, die op ronde was door Bosnië, zou de post meenemen voor de LOT-huizen. Gelukkig ging onze commandant op woensdagavond naar één van de LOT-huizen in de buurt en zou van daaruit al de post meenemen richting Drvar
. We hoefden dan niet te wachten tot donderdagmiddag. Rond 22.30 uur kwam hij terug met een postzak vol, wat al een beetje op Sinterklaas ging lijken. Mijn collega's uit Tukkerland wilden me nog een hart onder de riem steken door middel van een aantal kaarten en een 'tekening'. Het kantelmoment hadden ze in Enschede al gehad en nu was het voor mij ook tijd om te kantelen. Eén ding is zeker, ik ben inmiddels ook al gekanteld en wil natuurlijk iedereen weer bedanken voor de steun die ik heb gehad voor en na het kantelmoment. Mijn kantelmoment ging waarschijnlijk soepeler dan die in Tukkerland. Na dit emotionele moment werd het weer tijd om wat pagina's te gaan lezen. Het boek van Stieg Larsson blijft mijn aandacht houden en wil hem nu toch wel eens uit gaan lezen. Rond 23.30 uur gingen de luiken weer dicht voor een fijne nachtrust. Dondermorgen weer lekker fris en fruitig m'n bed uitgekomen en na het ontbijt heb ik mij weer gestort op de feedback die terug was gekomen. Door de uitval van internet waren deze gegevens in de pijplijn blijven hangen en waren pas op donderdagmorgen voor ons toegankelijk. Na de briefing moest er even wat klein onderhoud worden gepleegd aan onze auto. We hadden al een paar keer melding gehad dat het oliepeil te laat zou zijn. Bij controle bleek ook dat er druppels onder aan het plaatwerk van de auto hingen. Ook was het oliepeil te laag en moest er worden bijgevuld. Eerst maar even met de tolk naar de garage om uit te zoeken waar het probleem zou zitten. In de garage werd de auto op de brug gezet en werd al het 'plastic' verwijderd om beter zicht te krijgen. Uiteindelijk kwam de man tot de conclusie dat er problemen zouden moeten zijn met de turbo en dat er ergens olie in de turbo zou moeten lekken. Dit zijn reparaties die wij graag aan Budget Banja Luka over laten en na telefonisch contact werd afgesproken dat wij op vrijdag richting Banja Luka moesten voor een check. Al het plaatwerk werd weer fatsoenlijk op zijn plaats vastgedraaid en werd er tevens nog een liter olie bijgevuld. De auto was weer klaar voor gebruik. Op naar de meeting met de burgermeester van Glamoc. Door al dat gedoe met onze auto hadden we amper tijd voor koffie, maar toch is het gelukt en waren we ook nog op tijd op onze afspraak. Deze keer hadden we wederom een gasttolk (Jelena), omdat Dair (onze vaste tolk) een vrije dag had opgenomen. Het gesprek ging onder andere over de bosbranden van de afgelopen dagen, het bezoek van de High Commissioner UNHCR en de samenwerking tussen het Gemeentehuis en de commandant van Politie. We hebben bijna twee uur met de man om de tafel gezeten en het had af en toe een etnische lading. De etnische verschillen leveren dus nog steeds problemen op in dit gebied. Doordat het gesprek zo lang had geduurd moesten wij op zoek naar eten in Glamoc. Dat valt best wel tegen en bij één van de kleinere restaurantjes hadden ze nog wel wat te bieden. Ons werd verteld dat we konden kiezen uit: goulash, bonensoep of iets van de gril. Er werd echter uit de keuken geroepen dat de goulash op was en dat er dus nog twee keuzes overbleven. Ik ben uiteindelijk voor de bonensoep (grah) gegaan. De soep was behoorlijk gevuld en in het midden lag een flinke worst. Na een uur konden de mensen om me heen al mee genieten van de bonensoep, want de lucht was niet te harden. Bij thuiskomst in Drvar maar snel het rapport in orde maken, want daarna kon ik mij even terugtrekken voor het vullen van de septictank. Gelukkig was ik die avond alleen in de sportzaal, want er hingen af en toe wat vreemde luchtjes in de ruimte. Na het sporten heb ik nog geprobeerd wat te internetten, maar door de (hele) slechte verbinding die we op dit moment hebben werd dat toch heel erg lastig. Ben dan ook maar vroeg gaan liggen, want om 07.30 uur moesten we al weer in de auto zitten voor de rit naar Banja Luka. Onze auto moest voor 10.00 uur worden afgeleverd bij Budget en de rit er naar toe neemt toch snel twee uur in beslag. We zullen zien wat de vrijdag gaat brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten