Maandagochtend weer fris het bed uit voor een week vol productie. Fris het bed uit was overigens niet zo moeilijk, want de temperatuur was toch aardig gedaald en de wind waaide door alle gaten en kieren. Het huis is niet geïsoleerd en daardoor kan de wind goed zijn gang gaan in het huis. Als het nog even zo door gaat dan wordt het al bijna tijd voor een winterjas en daar had ik eigenlijk geen rekening mee
gehouden. Toch de voorspellingen maar in de gaten gaan houden. Tijdens de briefing waren er weinig zaken te bespreken, maar dat kwam natuurlijk dat er in het weekend weinig tot niets was gebeurd. We konden dus al snel weer onze gang gaan en voorbereidingen treffen voor de invulling van de maandag. Deze maandag zouden we een bezoek brengen aan beide scholen in onze regio. Via het geruchten circuit (directeur van één van de scholen) zou het mogelijk kunnen zijn dat het onderwijspersoneel zou gaan staken. Voor ons natuurlijk weer belangrijke informatie om te melden aan het hoofdkwartier. Voordat we Glamoc hadden bereikt werden we staande gehouden door een heus verkeerslicht. Door de vele wegwerkzaamheden hebben ze op sommige plaatsen verkeerslichten geplaatst om het verkeer rustiger langs de werkzaamheden te laten rijden. In het hele canton (provincie) worden heel veel onderhoudswerkzaamheden uitgevoerd aan het wegennet. Er liggen inmiddels een paar aardige stukken 'snelweg'. Na de koffie hebben we beide schooldirecteuren bezocht en navraag gedaan over eventuele stakingen. Beiden gaven het antwoord dat in deze provincie niet gestaakt zou gaan worden en dat de leerkrachten gewoon aan het werk waren gegaan. Ondanks de salarisreductie van 10% blijven de mensen toch gewoon hun werk doen. Een baan met wat minder inkomsten is belangrijker dan werkloos zijn. Na een kort gesprek met beide heren zijn we richten Malkocevci (dorpje net buiten Glamoc) gereden om daar een Village Assessment te maken.
Al snel troffen we een oude man aan die buiten met wat hout in de weer was. We raakten al snel aan de praat over de situatie in het dorp. Even later stond er ineens een tractor naast ons en de man kwam ons even een handje schudden. De tractor was in het verleden geschonken door één van de vele hulporganisaties in Bosnié en wilde daar een foto van maken. Nadat ik de eerste foto had gemaakt maakte de bestuurder van de tractor mij duidelijk dat hij graag op de foto wilde met zijn materieel. Hij knoopte zijn jasje dicht en stond netjes te poseren voor zijn tractor. Ik zal proberen de foto uit te draaien en deze een keer bij hem langs te brengen. Je doet de mensen daar waarschijnlijk een heel groot plezier mee. Wat overigens wel opviel in dit dorp dat ze behoorlijke voorzieningen hebben. In het dorp hadden de inwoners stromend water, electriciteit en de huizen waren redelijk opgeknapt. Ook hier ze je weer dat de dorpen net buiten Glamoc het op zich toch wel aardig voor elkaar hebben en hoe verder je van Glamoc afgaat hoe slechter de situatie wordt. Na het gesprek hebben we de mannen gedag gezegd en zijn verder gegaan met onze patrouille en de zoektocht naar een lunch. Dit keer werd het een pizza met salami en ham. Bij thuiskomst het rapport opgemaakt en deze geëvalueerd met de 'baas'en de dag zat er al weer op. 's Avonds natuurlijk nog even in het krachthonk bezig geweest en verwoede pogingen gedaan om samen met Bonnie een skivakantie te plannen. Er komt nog al wat bij kijken om aan alle wensen te kunnen voldoen, maar we hebben gelukkig nog even. Op naar de volgende productiedag van deze week. Dinsdagmorgen werden we blij verrast met de mededeling dat we volgende week maandag weer de gelukkigen zijn voor een rit naar Banja Luka. Onze auto heeft weer dusdanig veel kilometers gereden dat deze wederom voor een beurt richting Budget moet. Weer een productiedag verloren voor team Glamoc, maar niet getreurd we hebben er nog veel voor de boeg. Net als de dag van dinsdag, want er stond weer eens een meeting op het programma. Dit keer hadden we een afspraak met één van de directeuren van houtzagerij DRVO (betekent: hout) Glamoc. We werden met onze auto netjes de fabriekshal ingedirigeerd door de terreinmeester en werden daarna opgewacht door beide directeuren. Vreemd, want de ene directeur had gezegd dat hij andere verplichtingen had en dus niet aanwezig kon zijn. Na het handje schudden werd al gauw de opmerking geplaatst dat het wel heel erg rustig was in het bedrijf. Er was niemand aanwezig en de hal was naast een tractor en vrachtwagen gewoon helemaal leeg. Bleek dat nou net het onderwerp te zijn waar de mannen over wilden praten. Het bedrijf stond al zo'n 15 dagen stil en de 26 medewerkers zaten (tijdelijk) thuis. Er werd al dagen geen hout meer geleverd en daardoor was de productie stil komen te liggen. Veel houtzagerijen in Glamoc hebben een contract met HBS (staatsbosbeheer) voor wat betreft de levering van hout, maar dit bedrijf dus niet. Zij dienen zelf in te schrijven op een gebied en kunnen dat dan eventueel kopen. Daarna worden de bomen gekapt en door de vrachtwagens afgeleverd bij de houtzagerij die daarna het verdere proces voor zijn rekening neemt. De bomen worden uiteindelijk tot planken verwerkt en verder klaargemaakt voor transport en verkoop aan de klant. DRVO heeft al langere tijd problemen met HBS en er komen dan ook geen bomen meer binnen bij deze houtzagerij. We hebben ongeveer een uur bij de mannen om de tafel gezeten en ging eigenlijk alleen maar over hun financiël situatie. Ze dienen per jaar minimaal 15.000m3 aan bomen te verwerken willen ze aan het eind van het jaar op nul uitkomen. Dit hebben ze echter al een paar jaar niet gehaald en de cijfers werden hierdoor behoorlijk rood. Het bedrijf heeft op dit moment een paar ton schuld aan de bank en op deze manier zullen de deuren snel worden gesloten. Aangezien dit verhaal natuurlijk ook een andere kant heeft gaan wij het voorleggen aan de directeur van HBS en kijken wat zijn verhaal hierover is. Daarna kunnen wij pas een redelijke conclusie trekken, maar het feit blijft dat er wederom 26 werklozen genoteerd kunnen worden in Glamoc. Ik heb alleen wel het vermoeden dat dit niet de enige houtzagerij is die het op dit moment heel zwaar heeft. Na het gesprek zijn we nog langs een kleinere houtzagerij gereden en daar zaten alle deuren ook dicht en was er weinig tot geen hout te bekennen. Dit is voor ons dus weer een punt van aandacht en zullen de komende tijd wat aandacht moeten besteden aan deze problematiek. Na alle houtperikelen van deze dag hebben we ons nog even bezig gehouden met wapens enz. We hadden vanuit Sarajevo de vraag gekregen om uit te zoeken of er door de politie een 'herfstactie' gaande was voor wat betreft het inzamelen van wapens en munitie. De mensen mogen zonder sancties afstand doen van hun wapens die ze nog in hun bezit hebben. In het verleden is de politie van deur tot deur geweest en heeft toen aardig wat wapens ingenomen, maar dat vuurtje ging snel rond en tijdens de tweede actie werd niets meer ingenomen. Nu gaan ze iedere eerste maandag van de maand, voor een paar uur, naar één van de vele dorpen in de hoop dat mensen vrijwillig afstand doen van hun wapen. Tot op heden hebben ze niets meer ontvangen van de mensen. Niemand doet dan ook afstand van de 'verboden' wapens die ze in hun bezit hebben. Nu blijkt er een herfstactie gestart te zijn en bij navraag in Glamoc hadden ze er al één dag opzitten en wederom niets gevangen. Er is dus sprake van een herfstoffensief, maar zal waarschijnlijk niets extra opleveren. Voor ons was het weer vulling van een rapport en daarmee zijn wij weer klaar. Thuis stond er weer een behoorlijke vracht post te wachten. Dit keer voor mij maar liefst 3 doosjes. Eentje met een ruikende kaas en de andere twee met vulling voor de innerlijke mens. De leden van de ouderraad wilden mij ook nog een hart onder de riem steken, maar tevens maken ze melding dat ze op zoek zijn naar 'aanwezige' leden (knipoog). Na mijn uitzending ga ik eerst even genieten van een aantal weken verlof voordat ik mij weer ga storten op de orde van de dag. Op naar de woensdag.
gehouden. Toch de voorspellingen maar in de gaten gaan houden. Tijdens de briefing waren er weinig zaken te bespreken, maar dat kwam natuurlijk dat er in het weekend weinig tot niets was gebeurd. We konden dus al snel weer onze gang gaan en voorbereidingen treffen voor de invulling van de maandag. Deze maandag zouden we een bezoek brengen aan beide scholen in onze regio. Via het geruchten circuit (directeur van één van de scholen) zou het mogelijk kunnen zijn dat het onderwijspersoneel zou gaan staken. Voor ons natuurlijk weer belangrijke informatie om te melden aan het hoofdkwartier. Voordat we Glamoc hadden bereikt werden we staande gehouden door een heus verkeerslicht. Door de vele wegwerkzaamheden hebben ze op sommige plaatsen verkeerslichten geplaatst om het verkeer rustiger langs de werkzaamheden te laten rijden. In het hele canton (provincie) worden heel veel onderhoudswerkzaamheden uitgevoerd aan het wegennet. Er liggen inmiddels een paar aardige stukken 'snelweg'. Na de koffie hebben we beide schooldirecteuren bezocht en navraag gedaan over eventuele stakingen. Beiden gaven het antwoord dat in deze provincie niet gestaakt zou gaan worden en dat de leerkrachten gewoon aan het werk waren gegaan. Ondanks de salarisreductie van 10% blijven de mensen toch gewoon hun werk doen. Een baan met wat minder inkomsten is belangrijker dan werkloos zijn. Na een kort gesprek met beide heren zijn we richten Malkocevci (dorpje net buiten Glamoc) gereden om daar een Village Assessment te maken.
Al snel troffen we een oude man aan die buiten met wat hout in de weer was. We raakten al snel aan de praat over de situatie in het dorp. Even later stond er ineens een tractor naast ons en de man kwam ons even een handje schudden. De tractor was in het verleden geschonken door één van de vele hulporganisaties in Bosnié en wilde daar een foto van maken. Nadat ik de eerste foto had gemaakt maakte de bestuurder van de tractor mij duidelijk dat hij graag op de foto wilde met zijn materieel. Hij knoopte zijn jasje dicht en stond netjes te poseren voor zijn tractor. Ik zal proberen de foto uit te draaien en deze een keer bij hem langs te brengen. Je doet de mensen daar waarschijnlijk een heel groot plezier mee. Wat overigens wel opviel in dit dorp dat ze behoorlijke voorzieningen hebben. In het dorp hadden de inwoners stromend water, electriciteit en de huizen waren redelijk opgeknapt. Ook hier ze je weer dat de dorpen net buiten Glamoc het op zich toch wel aardig voor elkaar hebben en hoe verder je van Glamoc afgaat hoe slechter de situatie wordt. Na het gesprek hebben we de mannen gedag gezegd en zijn verder gegaan met onze patrouille en de zoektocht naar een lunch. Dit keer werd het een pizza met salami en ham. Bij thuiskomst het rapport opgemaakt en deze geëvalueerd met de 'baas'en de dag zat er al weer op. 's Avonds natuurlijk nog even in het krachthonk bezig geweest en verwoede pogingen gedaan om samen met Bonnie een skivakantie te plannen. Er komt nog al wat bij kijken om aan alle wensen te kunnen voldoen, maar we hebben gelukkig nog even. Op naar de volgende productiedag van deze week. Dinsdagmorgen werden we blij verrast met de mededeling dat we volgende week maandag weer de gelukkigen zijn voor een rit naar Banja Luka. Onze auto heeft weer dusdanig veel kilometers gereden dat deze wederom voor een beurt richting Budget moet. Weer een productiedag verloren voor team Glamoc, maar niet getreurd we hebben er nog veel voor de boeg. Net als de dag van dinsdag, want er stond weer eens een meeting op het programma. Dit keer hadden we een afspraak met één van de directeuren van houtzagerij DRVO (betekent: hout) Glamoc. We werden met onze auto netjes de fabriekshal ingedirigeerd door de terreinmeester en werden daarna opgewacht door beide directeuren. Vreemd, want de ene directeur had gezegd dat hij andere verplichtingen had en dus niet aanwezig kon zijn. Na het handje schudden werd al gauw de opmerking geplaatst dat het wel heel erg rustig was in het bedrijf. Er was niemand aanwezig en de hal was naast een tractor en vrachtwagen gewoon helemaal leeg. Bleek dat nou net het onderwerp te zijn waar de mannen over wilden praten. Het bedrijf stond al zo'n 15 dagen stil en de 26 medewerkers zaten (tijdelijk) thuis. Er werd al dagen geen hout meer geleverd en daardoor was de productie stil komen te liggen. Veel houtzagerijen in Glamoc hebben een contract met HBS (staatsbosbeheer) voor wat betreft de levering van hout, maar dit bedrijf dus niet. Zij dienen zelf in te schrijven op een gebied en kunnen dat dan eventueel kopen. Daarna worden de bomen gekapt en door de vrachtwagens afgeleverd bij de houtzagerij die daarna het verdere proces voor zijn rekening neemt. De bomen worden uiteindelijk tot planken verwerkt en verder klaargemaakt voor transport en verkoop aan de klant. DRVO heeft al langere tijd problemen met HBS en er komen dan ook geen bomen meer binnen bij deze houtzagerij. We hebben ongeveer een uur bij de mannen om de tafel gezeten en ging eigenlijk alleen maar over hun financiël situatie. Ze dienen per jaar minimaal 15.000m3 aan bomen te verwerken willen ze aan het eind van het jaar op nul uitkomen. Dit hebben ze echter al een paar jaar niet gehaald en de cijfers werden hierdoor behoorlijk rood. Het bedrijf heeft op dit moment een paar ton schuld aan de bank en op deze manier zullen de deuren snel worden gesloten. Aangezien dit verhaal natuurlijk ook een andere kant heeft gaan wij het voorleggen aan de directeur van HBS en kijken wat zijn verhaal hierover is. Daarna kunnen wij pas een redelijke conclusie trekken, maar het feit blijft dat er wederom 26 werklozen genoteerd kunnen worden in Glamoc. Ik heb alleen wel het vermoeden dat dit niet de enige houtzagerij is die het op dit moment heel zwaar heeft. Na het gesprek zijn we nog langs een kleinere houtzagerij gereden en daar zaten alle deuren ook dicht en was er weinig tot geen hout te bekennen. Dit is voor ons dus weer een punt van aandacht en zullen de komende tijd wat aandacht moeten besteden aan deze problematiek. Na alle houtperikelen van deze dag hebben we ons nog even bezig gehouden met wapens enz. We hadden vanuit Sarajevo de vraag gekregen om uit te zoeken of er door de politie een 'herfstactie' gaande was voor wat betreft het inzamelen van wapens en munitie. De mensen mogen zonder sancties afstand doen van hun wapens die ze nog in hun bezit hebben. In het verleden is de politie van deur tot deur geweest en heeft toen aardig wat wapens ingenomen, maar dat vuurtje ging snel rond en tijdens de tweede actie werd niets meer ingenomen. Nu gaan ze iedere eerste maandag van de maand, voor een paar uur, naar één van de vele dorpen in de hoop dat mensen vrijwillig afstand doen van hun wapen. Tot op heden hebben ze niets meer ontvangen van de mensen. Niemand doet dan ook afstand van de 'verboden' wapens die ze in hun bezit hebben. Nu blijkt er een herfstactie gestart te zijn en bij navraag in Glamoc hadden ze er al één dag opzitten en wederom niets gevangen. Er is dus sprake van een herfstoffensief, maar zal waarschijnlijk niets extra opleveren. Voor ons was het weer vulling van een rapport en daarmee zijn wij weer klaar. Thuis stond er weer een behoorlijke vracht post te wachten. Dit keer voor mij maar liefst 3 doosjes. Eentje met een ruikende kaas en de andere twee met vulling voor de innerlijke mens. De leden van de ouderraad wilden mij ook nog een hart onder de riem steken, maar tevens maken ze melding dat ze op zoek zijn naar 'aanwezige' leden (knipoog). Na mijn uitzending ga ik eerst even genieten van een aantal weken verlof voordat ik mij weer ga storten op de orde van de dag. Op naar de woensdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten