Maandag 28 en dinsdag 29 september

Maandagmorgen wederom de start van een nieuwe werkweek. Tijdens de briefing waren er niet veel nieuwtjes en deze werd dan ook na een paar minuten afgerond. Voor vertrek richting Glamoc moest er nog een groepsfoto worden gemaakt inclusief de tolken. Daarna konden we richting Glamoc voor onze patrouille. Deze dag weer rustig aan beginnen en niet te veel spannende dingen op het programma. Het de-mining team was inmiddels aan het tweede schoningsproject begonnen in Busija en daar konden we wel even gaan kijken, nadat we ons te goed hadden gedaan aan een bakje koffie in het hotel. Na een korte babbel met de hoteleigenaar zijn we richting de de-miners gegaan. De teamleider was net een clusterbom aan het markeren in het bos. Het nieuwe project (4600m2) bevindt zich grotendeels in bosachtig gebied tegen een berg aan. In één week tijd hebben ze al 15 clusterbommen gevonden en daar zijn er al 10 van onschadelijk gemaakt. De andere 5 zouden op dinsdag onschadelijk worden gemaakt. Het is een moeilijk begaanbaar gebied waar ook nog eens veel loggingtrucks langs rijden. (zie foto). Bij het onschadelijk maken moeten er nog al wat instanties worden geïnformeerd om de schade zo klein mogelijk te houden. De politie wordt altijd geïnformeerd, maar in dit gebied moet natuurlijk ook staatsbosbeheer op de hoogte worden gebracht, zodat zij de houthakkers en chauffeurs op tijd kunnen informeren. Dit project (4600m2) dient voor eind oktober 2009 te zijn afgerond, maar er zijn al clusterbommen net buiten het gebied gevonden en de verwachting zal zijn dat het project langer zal duren dan de geplande datum en dat ook het gebied verder uitgebreid zal worden. Wij zullen de komende tijd wel weer eens langs gaan om te zien wat de actuele situatie is. Na dit gesprek zijn we verder gegaan met onze patrouille en zijn uiteindelijk nog even wezen kijken bij een waterplas waar een projectontwikkelaar grootse plannen zou hebben. Inmiddels begint het gebied er al behoorlijk goed uit te zien en dat is iets wat wij overigens niet hadden verwacht. Mede op basis van de verhalen die de ronde deden over dit project hadden wij het gevoel dat het geld voor andere doeleinden gebruikt zou worden. Blijkbaar gaan ze de plannen toch uitvoeren, want als je naar de foto's kijkt dat mag je toch spreken van een mooi stukje natuur net buiten Glamoc. Hopelijk zet men deze plannen verder door en zal dit in de toekomst mensen naar dit gebied trekken, zodat Glamoc en omstreken weer beter op de kaart kan worden gezet. Na het aanschouwen van dit mooie stukje natuur werd het tijd voor de warme maaltijd en daarna weer terug richting Drvar voor het opmaken van het rapport. Daarmee kwam alweer het einde van werkdag nummer 1 van deze week. Eerst nog een dik uur in de sportruimte doorgebracht voor het verbranden van vetophopingen om daarna lekker op m'n bed te ploffen met een boek. Lig tegenwoordig al vroeg in m'n bed, maar dat is alleen maar om even lekker te lezen. Heb ook zo'n zware baan hier en dan is ontspanning op z'n tijd wel noodzakelijk. Op naar de dinsdag. Voor de dinsdag hadden wij eigenlijk niet veel op de planning en we zouden wel zien waar we op uit zouden komen. Eerst maar eens via een omweg richting Glamoc voor de koffie. Al snel werden we door het hoofd van de gaarkeuken in Glamoc aangesproken en deze schoof al snel bij ons aan. Hij was inmiddels via zijn kanalen ook al geïnformeerd over mijn kledingactie, maar dat was voor hem geen nieuws. Ik houd hem namelijk telkens op de hoogte, maar toch goed om te weten dat de organisatie zelf ook zijn informatie deelt met belanghebbenden. Na dit gesprek zijn we richting een klein dorpje (Oluk, net buiten Glamoc) gereden om daar een village assessment te maken. Al snel kwamen we een vrouw tegen met wie we een leuk gesprek hadden over het dorp. Zij zelf woonde in Zagreb en kwam alleen gedurende de zomerperiode naar Oluk. In dit dorp woonden alleen maar familieleden van haar en was eigenlijk te klein om een dorp te noemen. Met onze gegevens op zak zijn we verder gereden om wederom een poging te ondernemen om de foto af te leveren bij de man met de tractor. Dit keer kwamen we hem in de middle of nowhere tegen en konden dus mooi zijn foto aan hem overhandigen. Hij was zo trots als een pauw en wilde gelijk onze namen hebben, want die wilde hij er bij plakken. De mannen die bij hem waren zouden er wel een lijstje om heen maken, zodat hij het op kon hangen. Hij wilde ons graag wat te drinken aanbieden als hij thuis zou zijn, maar dat houden we van hem tegoed. Dat je deze man al gelukkig kunt maken met eigenlijk een simpel fotootje. Daar denken wij Nederlanders toch anders over heb ik het idee. Op naar de spaghetti in Livno en daarna nog een klein bezoekje gebracht aan onze medestrijders in LOT-huis Livno. Na de koffie zijn we richting Drvar gereden voor de verslaglegging van deze dag en natuurlijk de post. Vandaag wederom post uit Nederland. Een hoop goodies van een (oud)collega en daar kunnen we de kinderen in Glamoc weer een hoop plezier mee bezorgen. Ook zaten er een paar kleine vliegtuigjes bij van Steph. Hij heeft zijn vliegtuigjes naar mij opgestuurd om daar mee te kunnen spelen. Ze krijgen een leuk plekje op mijn bureau. Dag 2 van deze week zit er al bijna weer op. Kijken wat de woensdag gaat brengen.

Vrijdag 25, zaterdag 26 en zondag 27 september

Vrijdagmorgen hadden we geen briefing, omdat wij deze vrijdag een dag 'low ops' hadden gekregen van de baas. Dit naar aanleiding van de medaille uitreiking en de barbeque die was georganiseerd door het RCC. Onze huishoudster en één van de tolken zouden op vrijdagochtend wel aanwezig zijn en er was dus geen tijd om uit te slapen. Verzoek was dan ook om tussen 08.00 - 09.00 uur uit je bed te zijn. De vrijdag stond er verder weinig tot niets op het programma en ben uiteindelijk aan het eind van de middag even lekker wezen sporten. Doordat ik op donderdagavond vlees voor een week had gegeten had ik op vrijdagavond voldoende aan een pakketje noodles. Na het eten nog even lekker op het balkon gezeten met een bak koffie en de dag zat er al bijna weer op. 's Avonds nog wel even contact gehad met het thuisfront en daarna nog wat zitten internetten. Op naar de zaterdag. De zaterdag was voor mij eigenlijk weer een dag zonder activiteiten, want de auto was op woensdag al gewassen. Op maandag en dinsdag was deze namelijk zo vies geworden dat de commandant het noodzakelijk vond dat de auto gewassen zou zijn voor het bezoek van de generaals op woensdagmiddag. Voor de zaterdagochtend stond alleen het voertuigonderhoud op het programma. Daar ben je gelukkig heel snel klaar mee, want als er problemen zijn dan geeft de boordcomputer dat netjes aan. Toch altijd nog even snel een check doen en klaar. Heb de rest van de ochtend gebruikt voor het opruimen van de spullen die wij achterin de auto hebben liggen. Standaard moeten wij namelijk nog al wat in de auto hebben liggen. Onder andere: startkabels, verbanddoos, zaklampen (diverse soorten), verrekijker, batterijen, schep, bijl, sleepkabel, reservelampen enzevoort. Wat er te veel in lag heb ik maar opgeborgen in de schuur, want ik hoef natuurlijk niet als dubbel mee te nemen. Rond de middag werd het sein 'low-ops' gegeven en was het tijd voor het invullen van onze vrije tijd. Ik heb dan ook maar weer eens de sportspullen aangetrokken en ben op het sportpark gaan hardlopen. Daar ligt een aardige baan die daar in het verleden is neergelegd in verband met de olympische spelen. Het onderhoud is al jaren niet meer gedaan, maar de baan is toch nog redelijk te gebruiken. Ook de tribune is behoorlijk verwaarloosd, maar je kunt je daar goed op uitleven. Trapje op en trapje af. Net zo lang tot je staat te trillen op je benen. Toen werd het tijd om weer terug te gaan richting het huis. Onze commandant had een lekkere maaltijd klaargemaakt en we zaten om 18.00 uur met z'n allen aan de warme hap. De rest van de avond heb ik op mijn kamer doorgebracht en rond middernacht gingen de luiken bij mij dicht en was het tijd voor een nachtrust. Zondagmorgen weer lekker uitgeslapen tot 10.30 uur en een half uurtje later zat ik aan het ontbijt. Rond 12.00 uur ben ik in de auto gestapt voor de rit naar Split. Mijn teammaat zou rond 15.30 uur op Split aankomen en ik wilde dit keer eens een andere route richting Split rijden en ben daarom lekker op tijd weggereden. Had dan ook nog even tijd om in Trogir rond te lopen. In zo'n twee uurtjes was ik in Trogir en had dus nog een dik uur voordat ik uiteindelijk richting vliegveld moest. De temperatuur hing zo rond de 27 graden en het was dus aangenaam weer aan de kust. Vlak voordat het toestel uit Zagreb landde had ik nog even tijd voor een bakje koffie op het vliegveld. Een kwartiertje nadat het vliegtuig was geland zaten we al weer in de auto voor de rit terug naar Drvar. De route heen, door een natuurgebied, was zo goed bevallen dat ik dezelfde route maar weer terug heb genomen. Na precies twee uur stonden we aan de pomp in Drvar en zat de reis er weer op. 's Avonds nog even wat gegeten bij Madera en daarna tijd om mijn webblog weer bij te werken. We staan weer voor de deur van een nieuwe week in Drvar. Nog minder dan vijf weken te gaan. Het einde is in zicht.

Woensdag 23 en donderdag 24 september

Mijn werkweek zat er eigenlijk al op met het aanbreken van de woensdag, want deze dag zou ik thuis doorbrengen en de rest van de week heeft team Glamoc geen activiteiten meer. Kon deze dag dan ook mooi gebruiken om even langs de kapper te gaan voor het verwijderen van de overbodige centimeters. Voor dat dat kon gebeuren had ik nog een skype afspraak met de kinderen van Timo z'n groep en met juf Nathalie. Rond 08.30 uur was ik live in de klas te zien. Timo mocht eerst uitleggen wat skype nu was en daarna mocht ik vertellen waar ik was en wat ik aan het doen was. Na mijn verhaal mochten de kinderen vragen aan mij stellen en heb deze zo duidelijk mogelijk proberen te beantwoorden. Had het idee dat de meeste kinderen het ontzetten spannend vonden, maar na een half uur was de concentratie ver te zoeken. Rond 09.00 uur was het dan ook tijd om af te ronden en kon de juf starten met de normale indeling van de dag. Voor mij een mooie tijd om richting de kapper te gaan. Zat om 09.30 uur tussen de dames te wachten op mijn beurt. Dit keer moest ik ongeveer een half uur wachten voordat ik aan de beurt, maar tijd speelde vandaag geen rol. Bij thuiskomst weer lekker een bakje koffie gepakt en rustig genoten van de vrijheid op deze dag. De lunch had ik samen met de collega's van team Drvar en hebben weer lekker genoten van een goulash soep met salade. Rond 14.00 uur moest ieder team terug zijn en het rapport hebben ingeleverd, want om 15.00 uur stond er een bezoek gepland van een tweetal generaals uit Nederland. De helikopter was echter al om 14.45 uur in Drvar en samen met de commandant en een collega stonden we precies op tijd klaar om de mensen met drie auto's naar het huis te brengen. Het was een gezelschap van zo'n 9 personen die drie dagen in dit land zouden doorbrengen. Ook zouden ze bij de medaille uitreiking aanwezig zijn. Bij aankomst bij het huis werden de rest van onze collega's voorgesteld aan het bezoek. Daarna was het tijd voor koffie met gebak en voor de briefing door de commandant. Later op de middag was er ook nog tijd om even met de generaals in gesprek te gaan en sommigen wilden nog graag iets van de omgeving zien en werd er nog een kleine rondgang door Drvar ingelast. Om 18.00 uur werd de helikopter verwacht die de mensen naar Banja Luka zou brengen. Ook deze helikopter was weer ruim op tijd en werd netjes door twee van onze collega's opgevangen. In de tussentijd konden wij mooi het gezelschap weer richting de auto's dirigeren voor het vertrek naar de helikopter landingsplaats. Een kwartiertje later hing de helikopter weer in de lucht en was de rust wedergekeerd in Drvar. De rest van de avond heb ik me vermaakt met wat internetten en het lezen van een boek. Ik heb inmiddels deel twee van Stieg Larsson (De vrouw die met vuur speelde) ontvangen en kan dus weer even vooruit. De donderdag was wederom een dag zonder productie, omdat het EUFOR 10 detachement de 'Althea medaille' zou ontvangen. Het personeel diende zich rond 10.30 uur te melden in Banja Luka. Wij moesten dus rond 08.00 uur in de auto zitten om een beetje op tijd aanwezig te kunnen zijn. Onderweg dient er natuurlijk nog even gestopt te worden voor een bakkie en een peuk. Voor de lunch moest de hele ceremoniële procedure buiten een keer worden geoefend en dat viel toch niet mee, want de temperatuur liep toch aardig op. Om 14.00 uur stond het geheel aangetreden voor de parade. De medailles werden opgespeld door beide Nederlandse generaals. Bij deze parade waren ook de commandant van EUFOR, de Nederlandse ambassadeur in Bosnië en andere hoogwaardigheidsbekleders uit Bosnië aanwezig. Een heel circus werd er voor ons opgetuigd. Na deze hele ceremonie was er tijd voor een hapje en een drankje. Om 18.00 uur was een ieder uitgenodigd voor de barbeque op het hoofdkwartier van het Regionaal Coördinatie Centrum in Banja Luka. Er was voldoende vlees en salade te krijgen en rond de klok van 20.00 uur vonden wij het welletjes en zijn richting Drvar teruggereden. Om 22.00 uur waren wij terug in Drvar en konden onze Chileense collega's (die zorgden voor onze huisbezetting) worden weggebracht naar het hotel. Hiermee zat deze lange dag er op en kon er lekker worden gesnurkt. Vrijdag een dag 'low-ops' en zaterdag nog voertuigonderhoud en het is weer weekend.

Maandag 21 en dinsdag 22 september

Met de maandagmorgen werd weer het begin ingeluid van een nieuwe werkweek in Drvar. Ik heb er al veel gehad en heb er nog maar een paar voor de boeg. Na ons bezoek in Sanski Most en de vele uurtjes op de bank hangen werd het wel weer eens tijd voor wat inspannende activiteiten. 's Ochtends tijdens de briefing waren er niet zo heel veel dingen te melden en ben me langzaam klaar gaan maken voor een nieuwe dag in de gemeente Glamoc. Deze ochtend hadden we een voorlopige afspraak met de secretaris van de schietvereniging in Glamoc. We zouden voor vertrek nog wel even de afspraak moeten bevestigen en gelijk een tijdstip en plaats afspreken. Marija had klokslag negen uur de man aan de lijn en vroeg of we tussen 10.00 - 10.30 uur in Glamoc (Relax bar) konden zijn. Het is daar wel relaxed en de koffie is redelijk. Om dit tijdstip te halen moesten we wel even doorrijden op Bull en door de combinatie van modder en snelheid kun je wel raden hoe de auto er na een half uurtje uitzag. We waren echter wel mooi op tijd en zaten voor 10.30 uur aan ons eerste bakje koffie. Eerst werd er even sociaal wat gepraat, waarna ik mijn vragen kon afvuren. We hadden al heel wat informatie over deze schietvereniging en voor mij alleen maar zaak om de informatie up to date te houden dan wel te krijgen. Veel wijzigingen vinden er ook niet plaats binnen zo'n vereniging en het is dan ook niet nodig om iedere maand weer bij hen op de stoep te staan. We hebben bijna twee uur in gesprek gezeten over serieuze - en minder serieuze zaken. Tevens weer een uitnodiging op zak om een keer bij de schietvereniging langs te komen voor een barbeque. Of dit er ooit van gaat komen betwijfel ik, want ik heb in het verleden wel meer van deze aanbiedingen gehad en er is weinig van terecht gekomen. Na het gesprek zijn we nog langs de school gereden om te zien of er eventueel gestaakt zou worden. Vorige week donderdag en vrijdag waren er wederom besprekingen omtrent de aangekondigde salarisreductie van zo'n 10%. Er is echter nog steeds geen duidelijkheid omtrent deze salarisreductie en er werd dan ook (nog) niet gestaakt. Dan nog maar even langs de politie voor de inzamelingsactie van 'illegale' wapens. Op de balie lag een mooi 'spiegelei' waarmee de politie auto's staande houdt. Moest dat natuurlijk even gebruiken voor wat kattekwaad. Wel jammer dat de commandant ook achter de balie weggekropen zat. Op de gang werd er even gesproken over de actuele situatie met betrekking tot de politie. Werd gelijk uitgenodigd om woensdag te komen schieten, maar ik zit helaas in het huis op woensdag en er moest dus een streep door deze uitnodiging. De commandant zit telkens op te scheppen over zijn schietkunst. We zullen wel zien wanneer de volgende mogelijkheid zich voor doet. Na nog wat grappen was het tijd voor onze volgende visite en wel bij de mannen en vrouwen van het mijnen opruimings team. Zij hebben één deel van hun project in Glamoc achter de rug en zijn nu een paar honderd meter opgeschoven voor het volgende project. Op het moment dat wij daar aankwamen waren ze druk bezig het hele gebied in kaart te brengen. Een volgende keer zullen we verdere informatie inwinnen over dit project. Dan nog maar een poging ondernemen om mijn foto (de man met de tractor) langs te brengen bij de man in kwestie. Eerdere pogingen waren namelijk op niet uitgelopen, maar ook vandaag lukte het weer niet. Hebben nog geprobeerd bij omwonenden de foto kwijt te raken, maar helaas. Het was inmiddels al tijd voor de lunch en zijn dan ook maar richting Livno gereden voor een bord spaghetti. Door het gesprek tijdens de lunch waren we de tijd enigszins vergeten en het was dan ook ruim na 14.00 uur voordat we weer eens in de auto zaten. Waren net niet als laatste thuis, maar ruim op tijd om weer een kwaliteitsrapportje te maken van deze dag. Om 17.00 uur heb ik de sportspullen aangetrokken voor een uurtje in het sporthok, maar door mijn collega's werd ik gedwongen om buiten te gaan lopen. Dan kon er tevens een actiefoto worden gemaakt voor het EUFOR-boek. Duurde even voordat ze mij hadden overgehaald, maar niet veel later stond ik tot halverwege mijn knieën in het water. Had wel weer een aardig tijd over de 7 kilometer, maar ook natte voeten. De actiefoto is leuk geworden en zal hopelijk terug te vinden zijn in het boek. Na een kleine broodmaaltijd zat de dag er al bijna weer op. Op naar de dinsdag. De dinsdag was voor team Glamoc alweer de laatste werkdag van deze week en daarom deze dag een patrouille en een village assessment van een dorpje net buiten Glamoc. Via allerlei verschillende wegen (droog en nat) waren we rond 11.15 uur pas in Glamoc en hebben daar lekker even in de zon genoten van een bakje Nescafe chocolade. Na de koffie werd het tijd voor het village assessment en zijn richting een dorpje net buiten het centrum gereden. Al snel kwamen we in gesprek met een oudere man. Het dorp waar hij woonde viel formeel nog onder het centrum van Glamoc. Het dorpje wat ik op de planning had staan lag enkele honderden meters verderop. Hebben toch nog wel even gezellig met de man gesproken en er werd natuurlijk gelijk wat te drinken aangeboden. Wij moesten echter wel weer verder, want we moesten natuurlijk wel wat informatie gaan verzamelen voor een rapport. We kwamen na een paar honderd meter aan in het dorp wat ik op de planning had staan. Een oude man was aan het houthakken en zijn vrouw zat op een bankje onder een boom. We zijn bij de vrouw onder de boom gaan zitten en de man kwam er ook niet veel later bij zitten. Er werd veel gesproken over het heden en het verleden. Het gesprek had een hele emotionele lading, want deze mensen waren in de oorlog hun zoon verloren en tijdens het gesprek vloeiden er dan ook heel veel tranen als dit ter sprake kwam. Moet wel zeggen dat dit best een heftig gesprek was en dat doet wel iets met je, maar je kunt er verder niets aan doen. Je stapt weer in de auto en gaat verder. Tijdens de rit richting het restaurant werd er nog kort even nagebabbeld over deze ontmoeting en daarmee was het onderwerp dan ook afgesloten. We hadden per slot van rekening bijna weekend. Na een lekkere maaltijd met kip werd het tijd voor de terugreis, want in Drvar stond wederom een lekkere taart op ons te wachten. Eén van de tolken was jarig en dan is er natuurlijk koffie met gebak aan het eind van de werkdag. Na twee stukken taart vloog iedereen op de fiets of richting het sporthonk om het weer te verbranden. Na het sportuurtje werd er soep en een lekkere macaroni voorgeschoteld door onze (kok)commandant. Het was een lekkere maaltijd ondanks het feit dat ik 's middags ook al een aardige lunch had gehad. De woensdag zit ik in het huis en moet verplicht onze auto wassen. Begin van de week hadden we drie zwarte auto's en dat zijn er nu maar twee en aangezien we morgen bezoek krijgen het vriendelijke verzoek om die van ons weer zwart te maken. Oké commandant op naar de woensdag.

Vrijdag 18, zaterdag 19 en zondag 20 september

Vrijdagmorgen ging voor mij de wekker al om 02.15 uur af, want mijn teammaat moest naar Split worden weggebracht. Dus snel even m'n slaap uit de ogen vegen en daarna lekker opfrissen voor de rit. In de keuken een ontbijt met koffie weggewerkt en rond 03.00 uur zaten we in de auto voor de rit naar Split. De rit neemt ongeveer 2,5 uur in beslag en verwachte aankomst was dan ook om 05.30 uur. Onderweg hadden we heel veel last van mist en meerdere malen moest er aardig vaart worden geminderd, omdat het zicht op sommige plekken zeer slecht was. Toch hadden we verder weinig oponthoud en waren we mooi op tijd op het vliegveld. Na twee bakjes koffie hebben we afscheid genomen en ben ik samen met een collega teruggereden richting Drvar. Het was inmiddels ook wat lichter geworden en de mist was grotendeels opgetrokken. Leverde toch nog wel wat leuke plaatjes op. Onderweg zijn we nog even gestopt om bij de plaatselijke bakker wat luxe broodjes te halen. Niet alleen voor ons, maar ook voor de collega's in het huis. Rond 09.00 uur waren we terug van onze eerste rit op de vrijdag. De tweede rit zou gaan naar Sanski Most en daar zouden we om 14.00 uur moeten zijn voor de tijdelijke bezetting van dit LOT-huis. Eerst nog wat spullen (slaapzak, toilettas en laptop) gepakt en om 10.00 uur zaten we wederom in de auto. Onderweg naar Sanski Most. De Chilenen die dit huis bemannen hadden op zaterdag een nationale feestdag in Sarajevo en hadden de LOT-huizen in de 'beurt' gevraagd of zij voor dit weekend de huisbezetting voor hun rekening wilden nemen. Binnen ons huis waren er wel een aantal vrijwilligers en dat was dus snel geregeld. Rond het middaguur stonden we bij onze Chileense collega's, maar deze hadden nog een bezoek van hun generaal op de agenda en aan ons het vriendelijke verzoek om rond 14.00 uur weer terug te komen. Wij zijn daarom nog even het centrum ingegaan voor wat boodschappen en een pizza. Op de afgesproken tijd waren we weer terug in het Chileense LOT-huis en konden nog even een handje schudden met hun generaal. Uiteindelijk was iedereen rond 16.00 uur vertrokken en zaten wij met z'n tweetjes in het huis te genieten van snel internet. 's Avonds hebben we bijna alle tv-zenders een keer uitgeprobeerd, maar echt veel was er niet op. Uiteindelijk ging rond 23.00 uur de lampjes uit voor een nachtrust, want het was weer een lange dag geweest. Zaterdagochtend stond om 08.30 uur de tolk voor de deur en om 09.00 uur de schoonmaakster. Ik ben nog snel even met de tolk wat boodschappen gedaan en wat broodjes gehaald. Geen gewone broodjes, maar broodjes warme kip en broodjes kebab. 's Ochtends hadden we echter met de tolk gesproken over sandwiches en niet over dit soort broodjes. Ze smaakten er overigens niet minder op. Daarna hebben we de schoonmaakster en de tolk maar richting huis gestuurd, want van ons hoefden ze niet blijven wachten tot 12.00 uur. De rest van de zaterdag hebben we tv gekeken en wat zitten surfen op het internet. Ik heb gedurende de zaterdag ook nog het klassement van de Hellendoorn Rally bijgehouden, want ik wilde natuurlijk wel weten hoe Mark het zou doen. Had hem al gefeliciteerd met de eerste plaats in hun klasse toen ik ineens een sms kreeg met de mededeling dat hij in de sloot was beland. Jammer dat ze net de eindstreep niet hadden gehaald, maar in Hengelo weer een kans. Zondagmorgen werden we al vroeg gewekt door de Imam die door de luidsprekers liep te zingen en niet veel later (06.30 uur) werden de eerste magazijnen leeggeschoten. Het suikerfeest voor de moslims was begonnen. Tot 11.00 uur hebben we eigenlijk alleen maar vuurwerk en schoten gehoord. Niet alleen in de verte, maar ook een paar meter bij ons huis vandaan. Iedereen had blijkbaar zijn wapens tevoorschijn gehaald om het suikerfeest in te luiden. Tot 14.00 uur hebben we ons vermaakt met het kijken van films, waarna onze Chileense collega's weer op de stoep stonden. Voor ons zat deze dienst er op en na afscheid genomen te hebben zijn wij weer teruggereden naar Drvar. Dit was een weekendje Sanski Most en nu weer op naar een nieuwe werkweek.

Woensdag 16 en donderdag 17 september

De laatste twee werkdagen van deze week in Drvar zijn al weer aangebroken. Woensdagmorgen weer een reguliere ochtendbriefing gehad en rond 09.00 uur weer klaar voor vertrek richting Glamoc. Deze ochtend hoopten we een meeting te hebben over de algemene situatie van één van de schietverenigingen in Glamoc. Volgens onze gegevens zou de eigenaar van het hotel in Glamoc ook de secretaris zijn van schietvereniging Tetrijeb (vogel in de regio van Glamoc). Tijdens de rit over Bull, die overigens al weer aardig wat gaten en kuilen begint te krijgen, zijn er geen spannende dingen voor gevallen en we zaten dan ook op tijd aan de koffie in het hotel. We hadden de eigenaar gebeld tijdens de rit, zodat we zeker wisten dat hij ook daadwerkelijk aanwezig zou zijn. Het wil namelijk nog wel eens voorkomen dat hij ergens in het land rondzwerft voor zaken. Bij binnenkomst in het hotel zat hij nog rustig aan het ontbijt en zou een paar minuten later bij aanschuiven voor het gesprek. Al snel bleek dat hij gewoon een lid was van de schietvereniging en niets van doen had met bestuurlijke taken. Toch kon hij ons het een en ander vertellen over de schietvereniging en daar konden we dan wel weer verder mee. Hij vertelde ons ook wie de voorzitter was en deze werd gelijk gebeld om te zien of hij tijd had voor de aanvullende gegevens. De voorzitter gaf aan dat wij hem konden bezoeken op zijn werklocatie. Na een korte uitleg van de route zijn we op pad gegaan richting de voorzitter. Die bleek later als een soort van bewaker te werken op een locatie waar een aantal bunkers staan. Deze bunkers worden blijkbaar door de gemeente gehuurd en worden 24 uur per dag bewaakt. De man was al aardig op leeftijd en kon ons de hele historie vertellen over de schietvereniging. Aan het eind van het gesprek hadden wij weer voldoende informatie verzameld over de betreffende schietvereniging en konden dan ook weer terug richting het hotel. De eigenaar had namelijk een goulash gemaakt van varkensvlees en had ons uitgenodigd om een hapje te komen eten. Om 12.30 uur zaten we in het restaurant van het gesloten hotel aan een lekkere warme hap. Al snel schoof de eigenaar zelf ook aan en werden er over en weer wat grappen gemaakt. Een hele ontspannen sfeer en dat is dan ook wel eens lekker, want meestal zitten wij met mensen in gesprek om van alles te weten te komen. Na de maaltijd hebben we natuurlijk nog gevraagd wat de kosten waren van deze maaltijd, maar zoals altijd had de man het gegaan uit vriendschap. Zal hem weer eens een flesje drank bezorgen, want daar kon ik hem nog wel een keer een plezier mee doen. Na afscheid genomen te hebben zijn we weer rustig richting Drvar gereden. Bij thuiskomst natuurlijk weer het ritueel van de middag en dat is het rapport opmaken en daarna rustig aan omkleden voor een uurtje sport. Dit keer ben ik richting het sportpark van Drvar gereden (met de auto) om daar wat conditiewerk te doen. Eerst wat rondjes gelopen en daarna wat tempowerk. Als afsluiting 25 keer de trap op en neer en stond daarna te trillen op mijn benen. Had wel weer genoeg gedaan in een uurtje tijd. Even lekker douchen en daarna aan de broodmaaltijd. Op naar de donderdag. Deze dag stond eigenlijk in het teken van een patrouille in gemeente Glamoc. Natuurlijk beginnen we de dag met een bakje koffie in één van de lokale koffiebars. We hebben een aantal vaste punten, maar dat is meer omdat de koffie daar het best is. We stellen dus af en toe wel behoorlijk wat eisen voor wat betreft de innerlijke mens. Rond 11.00 uur hadden we afgesproken met de directeur van het Rode Kruis en de directeur van de basisschool om afspraken te maken over het verzorgen van een 'mijnenpresentatie'. Eén van onze tolken was bereid om hier een presentatie over te geven aan de schoolgaande kinderen in Glamoc. Hij moest wel weten om welke groepen het ging en het aantal leerlingen. De directeur van het Rode Kruis is de contactpersoon in Glamoc voor wat betreft mijnenaangelegenheden en daarom is hij hier ook bij betrokken. Na dit korte gesprek zijn we richting één van de houtzagerijen gegaan om daar de actuele situatie te bekijken. We hadden eerder deze week al eens contact gezocht met de directeur en die gaf aan dat hij de rest van de week gewoon aanwezig zou zijn. Kortom de donderdag was een leuke dag voor een korte meeting met hem over zijn bedrijf. De meeste houtzagerijen hebben het op dit moment behoorlijk zwaar en kunnen maar moeilijk het hoofd boven water houden. Deze directeur had echter zijn zaken goed voor elkaar en had 13 medewerkers in dienst die in twee diensten draaiden. De ene dienst loopt van 07.00 - 15.00 uur en de andere van 15.00 - 23.00 uur. Hij haalde echter zijn hout niet uit de Federatie maar uit de Republiek Serpska (RS). Het schijnt namelijk dat HBS in onze regio alleen maar lengtes van 4 of 8 meter levert en de houtzagerij had behoefte aan lengtes van 5 en 6 meter. Dit had alles te maken met zijn kopers en economisch gezien was het daarom beter om het hout elders te halen. Het elders halen van hout was wel wat duurder, maar daar stond dan ook weer een goede verkoop tegenover. Het bedrijf staat er blijkbaar financieel goed voor, want de directeur heeft zelfs plannen om zijn bedrijf uit te breiden met een transport afdeling. Eigenlijk te gek voor woorden dat deze houtzagerij het hele jaar door goed draait en dat een andere houtzagerij (met 26 werknemers) helemaal niets te doen heeft. Wij zullen daar nooit de vinger achter kunnen krijgen. Het blijft overigens wel een leuk spel hoe de diverse houtzagerijen met hun zaken omgaan. Na het gesprek hebben we nog geprobeerd een foto af te leveren bij de man die ik vorige week heb gefotografeerd met zijn tractor, maar ook bij de tweede poging hebben we de man niet aangetroffen. Dan maar richting Livno (restaurant More) voor een warme maaltijd. Dit keer had ik een redelijk normale maaltijd en wel een kippepoot met wat friet. Het smaakte goed en dat voor 3,75 euro. Gezien het tijdstip hadden we na de maaltijd nog wat tijd voor een bakje koffie voordat we terug zouden rijden richting Drvar. Daarmee kwam ook een einde aan de LOT-werkzaamheden voor deze week. Morgenvroeg zal ik rond 03.00 uur in de auto zitten voor een retourtje Split om mijn teammaat weg te brengen en daarna kan ik samen met een andere collega door naar Sanski Most om daar het hele weekend in het LOT-huis te zitten voor de huisbezetting. Onze Chileense collega's die daar werken hebben zaterdag een feest in Sarajevo en ons is gevraagd zorg te dragen voor de bezetting van vrijdag tot en met zondag. Hier waren wel wat vrijwilligers uit Drvar voor, maar wij hebben aangeboden om het hele weekend voor onze rekening te nemen. Kunnen we hopelijk eindelijk weer eens snel internetten. Op naar een paar leuke dagen.

Maandag 14 en dinsdag 15 september

Maandagochtend weer normale tijd (06.45 uur) mijn bed uit voor wederom een drukke week. Deze ochtend zaten we al om 07.30 uur in de auto voor een rit naar Banja Luka. Onze auto moest weer eens naar Budget voor een onderhoudsbeurt. Iedere zaterdag dienen wij het 'dagelijks onderhoud' uit te voeren en daarbij dienen we ook aan te geven wat de kilometerstand is. Deze standen worden uiteindelijk ook aan Budget doorgegeven en op basis daarvan krijgen wij vanzelf een bericht dat de auto voor een beurt richting Banja Luka moet. Tijdens de koffie en een klein praatje pot aan de voorzijde van het huis werd al snel duidelijk dat het weer in Drvar niet bepaald fijn te noemen was. De straten waren al redelijk nat en er hing een behoorlijke wolk in het dal. De weersverwachtingen voor Banja Luka waren gelukkig een stuk beter en de temperaturen daar zouden toch ruim boven de 20 graden gaan uitkomen. Het eerste gedeelte van de twee uur durende rit werd grotendeels door de bewolking heen gereden. Het gaat hier op en neer en dan is de kans groot dat je af en toe onder en boven de bewolking uitkijkt. Op zich een leuk gezicht, maar echt leuke foto's kun je er niet van maken. Net voor tienen stonden we bij Budget voor de deur en werd de sleutel afgegeven. Bij Budget hadden ze voor ons geen vervangende auto en het verzoek was dan ook om deze te regelen bij onze Nederlandse collega's van het RCC (Regionaal Coördinatie Centrum). Zij zitten op zo'n 200 meter van Budget en dat is dan ook lopend te doen en daarbij het weer was goed. Na een bakje koffie en de nodige praatjes kregen wij een auto mee om even de stad in te kunnen. Daar het geen kleine auto was hadden wij natuurlijk weer moeite om een gaatje te vinden op de overvolle parkeerplaatsen, maar het is toch gelukt. Na een korte wandeling door de stad zijn we uiteindelijk op een terras neergestreken voor een kleine versnapering. De man van Budget had gezegd dat de auto waarschijnlijk rond 12.00 uur klaar zou zijn en eten konden we dan ook wel ergens onderweg doen. Echter om 12.30 uur hadden wij nog geen belletje gehad en zijn maar weer richting de auto gelopen om op de weg richting het RCC wat te gaan eten. Rond 14.00 uur zaten we op het RCC te wachten op het telefoontje van Budget en een half uur later kwam het bericht dat de auto weer klaar was voor gebruik. Na wat handjes schudden hebben wij de auto opgehaald en zijn teruggereden naar Drvar. Vanaf Banja Luka tot aan Drvar hebben wij eigenlijk alleen maar regen gehad. Hiermee zat de eerste werkdag er al bijna weer op. 's Avonds lag ik om 22.00 uur al lekker onder mijn dekbed met een boek van Robin Cook. Net voor elven ging het lampje uit voor een goede nachtrust. Dinsdagmorgen weer gewoon om 08.00 uur bij de briefing aanwezig en daarvoor al even wat voorbereidende werkzaamheden gedaan voor deze week. Rond 09.00 uur werd het tijd voor Route Bull. Door de regen van de afgelopen uren was het al wat modderig geworden en de auto was aan het eind van Bull voorzien van een aardig laag modder. Dat belooft wat voor de komende tijd op Bull, maar natuurlijk ook op de wegen naar de kleinere (afgelegen) dorpjes. Vierwielaandrijving is dan echt geen overbodige luxe. Daar we voor deze dag geen afspraak hadden gemaakt zouden we wel zien wat de mogelijkheden zouden zijn. Had mij afgelopen zaterdag wat verdiept in het aantal houtzagerijen in Glamoc. Probeer de komende tijd te achterhalen of deze nog bestaan en wat de actuele situatie dan is van die houtzagerij. Leuk project om tijdens een patrouille uit te gaan zoeken. Vandaag ook bij een houtzagerij geweest waarvan wij nog geen contactpersoon op onze lijst hadden staan. Na een kort onderhoud met de schoonmaakster belde zij met de directeur, omdat deze vandaag niet in Glamoc was. Dair (onze tolk) heeft uiteindelijk met de man gesproken en uitgelegd waarom wij met hem wilden praten. Wij proberen een beeld te krijgen van de houtzagerij en alles wat daar omheen hangt. Vanaf morgen konden we gewoon bij hem binnenwandelen voor een gesprek. Daarna hebben wij nog contact gehad met de jachtafdeling van HBS (staatsbosbeheer) over een eventueel gesprek. De man zat op dat moment in één van de koffiebars en had wel tijd om ons te woord te staan. Binnen een paar minuten zaten we met hem in gesprek over de jachtgebieden die HBS in beheer heeft. Daarbij gaf de man tekst en uitleg over alles met betrekking tot de gebieden, het schieten van dieren en het instand houden van het aantal diersoorten. We hadden een fijn gesprek met de man en aan het eind van het gesprek nodigde hij ons uit om een keer mee te gaan tijdens één van schietactiviteiten in het jachtgebied. We wachten zijn telefoontje wel af. Na de maaltijd moest er natuurlijk nog wel een rapport worden opgemaakt, maar met mijn typevaardigheid is dat zo gebeurd. En er was natuurlijk nog post en dit keer kreeg ik een kaart met de mededeling dat het vette pret is in Schoonebeek. Die vette pret kan ik hier overigens ook bestellen, maar alleen in een restaurant. Een frietkraam op de hoek van de straat zul je hier jammergenoeg niet aantreffen. Moet ook wel een beetje aan de lijn denken, want ik zit hier het grootste gedeelte van de dag op mijn luie kont in de auto. Eten is lekker, maar doe het wel met mate. Nadat het werkgedeelte van de dag was afgerond kon ik overgaan tot mijn eigen zaken en wel het uurtje sport. Vanavond nog wat internetten en daarna weer een goede nachtrust om weer fris en fruitig aan de woensdag te kunnen beginnen.

Vrijdag 11, zaterdag 12 en zondag 13 september

Vrijdagmorgen en de week zat er al bijna weer op. Heb af en toe het idee dat we dagen overslaan zo snel gaat de tijd, maar vandaag eerst weer een gewone werkdag. Deze dag stonden er een tweetal meetings op het programma. De eerste was met de CPA-coördinator in het gemeentehuis. Hij is de man die verantwoordelijk is voor de veiligheid van de inwoners van Glamoc en het gesprek van deze dag stond in het teken van mijnen. Toen wij zijn kantoor binnenkwamen hingen er al drie behoorlijke kaarten aan de wand met daarop allerlei rode, groene en blauwe markeringen. De kleuren geven aan of er nog mijnen liggen, al geruimd zijn of dat er nog risico gebieden zijn. Op dit moment worden er nog steeds clusterbommen geruimd in het plaatsje Busija (net naast het centrum van Glamoc). Ze zijn hier al dik een jaar bezig met het ruimen en inmiddels hebben ze al zo'n 26.000m2 'schoongemaakt'. Het project is ooit gestart met zo'n 5000m2 en hebben nu al vier keer een uitbreiding aangevraagd, omdat ze toch nog steeds clusterbommen vinden op de rand van iedere uitbreiding. Ze gaan net zo lang door tot ze weinig tot niets meer zullen vinden. Als dit project afgerond is zullen ze richting het zuiden van de gemeente Glamoc gaan. Rond Vidimlije liggen nog ontzettende veel 'mijnen' die een risico vormen voor de mensen en de verbouw van aardappelen en groente. Ons werd ook verteld dat dit criteria zijn waarop een prioriteit wordt gebaseerd. Op het moment dat er een risico is voor de veiligheid van de mens krijgt het gebied een hogere prioriteit. Daarnaast wordt er ook nog gekeken hoe het gebied wordt gebruikt. Veel mensen verbouwen aardappelen en groente om te kunnen overleven en daar wordt dan ook nog rekening mee gehouden voor het bepalen van de prioriteit. Verder zijn er in de gemeente Glamoc nog meer gebieden die bemijnd zijn, maar geen risico vormen voor de veiligheid van de burgers en deze gebieden zullen hopelijk ooit nog wel eens geruimd gaan worden, maar dan moet het echt veel beter gaan met dit land dan tot nu toe het geval is. Na het gesprek met de CPA-coördinator zijn we richting het politiebureau gereden, omdat we nog een meeting zouden hebben met de commandant van politie. Hij had namelijk een nieuw plan gemaakt voor de inzamelingsactie van wapens en munitie. Iedere maand gaat de politie al richting de diverse dorpjes om mensen de mogelijkheid te geven hun 'illegale' wapens, zonder sancties, in te leveren. De komende maanden hebben ze een herfstactie en gaan dan iedere week naar een bepaald gebied voor een inzameling. De commandant is positief over deze actie, want er waren inmiddels al wat mensen die spullen wilden inleveren. Of er daadwerkelijk zo veel zal worden opgehaald betwijfel ik, want van voorgaande acties weet ik dat er niets werd opgehaald. Nadat het inzamelingsplan in ontvangst werd genomen werd er nog even gesproken over de wet- en regelgeving omtrent de jacht- en schietclubs. In iedere provincie (cantons) wordt er blijkbaar anders omgesprongen met deze wet- en regelgeving en wij wilden wel eens weten hoe het in de gemeente Glamoc geregeld was. Dit kunnen we weer gebruiken als achtergrondinformatie voor eventuele vervolggesprekken over deze vereniging/clubs. De commandant kon ons toch aardig wat bruikbare informatie geven over de actuele situatie in Glamoc. Aangezien aan alle verhalen die wij horen ook een andere kant zit moeten wij natuurlijk bij de verenigingen in Glamoc het een en ander gaan verifiëren, zodat wij ons een goed beeld kunnen vormen van deze situatie. Rond de klok van 13.00 uur was het voor ons weer eens tijd om op te stappen en te zorgen voor een warme maaltijd. Dit keer zijn we linksaf geslagen richting Livno en hebben daar lekker gegeten en waren we klaar voor de terugreis naar Drvar. Bij thuiskomst de twee rapporten uitgewerkt en daarna was het wachten op de SNR (Senior National Representative). Dit is de hoogste Nederlandse officier in dit land en verantwoordelijk voor alle Nederlandse militairen in Bosnië. Hij komt eens in de zoveel maanden langs alle Nederlandse LOT-huizen om met de mensen te praten over allerlei zaken. Nadat de SNR was aangekomen in Drvar hebben wij eerst koffie met elkaar gedronken met natuurlijk een lekkere taart (van Biljana). Daarna werd het tijd voor een maaltijd bij Madera. Tijdens de maaltijd werden er grappen gemaakt, maar werd er ook over serieuze zaken gesproken. Wij wilden natuurlijk ook wel eens weten hoe de toekomst van deze missie er uit zou gaan zien. Er zijn al een hoop plannen uitgewerkt, maar wat het uiteindelijk zal gaan worden horen we pas in november a.s. Ik zal dat niet meer meemaken, want dan zit ik al weer lekker thuis op de bank met vrouw en kinderen. Na het eten werden we nog even verrast met de post vanuit Nederland. De mannen hadden vanuit Sarajevo de post alvast meegenomen, zodat we niet hoefden te wachten tot dinsdag. Wat mij inmiddels wel is opgevallen dat alle post voor mij in schoenendozen wordt verstuurd. Krijg hiermee het vermoeden dat ik bij thuiskomst in Nederland zal struikelen over alle nieuwe schoenen die in huis staan. Bonnie zal dit natuurlijk gewoon ontkennen, maar dat zullen we op 30 oktober a.s. wel zien. De zaterdagochtendbriefing werd dit keer ook door de SNR bijgewoond en we konden de laatste vragen toen nog stellen, want hij zou na de briefing weer richting Sarajevo vertrekken. Ik heb nog een tijdje met hem zitten praten over de actuele situatie in Glamoc en rond 09.00 uur zijn de mannen uiteindelijk weer vertrokken voor een reis van dik 5 uur. Na het vertrek ben ik mij wat gaan verdiepen in het aantal houtzagerijen in Glamoc. Er staan er nog aardig wat op onze lijst en wil deze stuk voor stuk eens gaan bezoeken. Ten eerste om te zien of ze nog wel bestaan en ten tweede om te zien wat de huidige situatie van het bedrijf is. Er zijn namelijk nog al wat problemen in de houtindustrie en wil dus graag weten hoe de huidige houtzagerijen er op dit moment voor staan. Deze informatie is dan weer bruikbaar voor een meeting met HBS (staatsbosbeheer). De rest van de zaterdag was het redelijk rustig in het huis en ben nog even lekker wezen sporten in het 'krachthonk'. Op naar de zondag. De zondag was wederom een dag met lekker uitslapen. Rond de klok van 11.00 uur was ik voldoende uitgerust en ben langzaam m'n bed uitgekropen. Na het ontbijt heb ik nog even contact gehad met het thuisfront. Hoorde van Bonnie dat de kledingactie tot nu toe al een behoorlijk resultaat heeft opgeleverd. Bij elkaar hebben de mensen tussen de 25 en 30 zakken kleding bij Bonnie ingeleverd. Namens mij alvast heel veel dank voor jullie bijdrage. De organisatie 'Zending over Grenzen' zal nu zorgdragen voor het ophalen van deze zakken en het transport richting Bosnië is vooralsnog gepland op 7 oktober a.s. Voor het eind van mijn uitzending zullen de goederen dan nog in Glamoc worden afgeleverd en zal natuurlijk via mijn webblog hier verslag van doen. Op naar een nieuwe week.

Woensdag 9 en donderdag 10 september

De woensdagochtend was dit keer eens anders dan anders. Er stond namelijk om 09.00 uur een helikoptervlucht op het programma. De vlucht zou iets minder dan een uur in beslag nemen en dat had allemaal te maken met de brandstof. De Zwitserse kist moest eerst vanuit Sarajevo naar Drvar vliegen, rondvlucht maken en daarna weer terug naar Sarajevo. Een behoorlijke aanslag om de inhoud van de tank en daarom was er maar ruimte voor een uurtje vliegen. Tijdens de briefing werden wij gebeld met de mededeling dat de kist er rond 09.45 uur zou zijn en daarbij het verzoek om op tijd op de helikopterlandingsplaats (heli landing site / HLS) te zijn, zodat de piloot nog een kleine briefing kon geven. We hadden dus nog ruim de tijd voor ons zelf en vertrek stond dan ook gepland rond 09.30 uur. We stonden nog maar net op de HLS of we hoorden de heli al aankomen. Mooi op tijd dus. Tijdens het gesprek met de piloot werden snel de mogelijkheden besproken en uiteindelijk bleek er tijd te zijn om onze 3 werkgebieden (Drvar, Bosansko Grahovo en Glamoc) vanuit de lucht te bekijken. Over de briefing heb ik de mannen niet meer gehoord en binnen en paar tellen zaten we al in de kist en waren we klaar voor vertrek. Vanuit de lucht krijg je een heel ander beeld van de omgeving en het is gewoon schitterend om op deze manier over het landschap te kunnen kijken. Moet wel eerlijk bekennen dat ik halverwege de vlucht het aardig slecht had, want het zweet liep werkelijk aan alle kanten van mijn hoofd af. Niet dat ik neigingen had om over te geven, maar echt fijn reageerde mijn lichaam niet. Heb verder wel genoten van het uitzicht en natuurlijk heel veel foto's gemaakt van alles wat maar leuk leek vanuit de helikopter. Het leukste is overigens wel als je over Drvar en Glamoc vliegt. Drvar omdat wij daar natuurlijk voor 6 maanden leven en Glamoc omdat je daar 6 maanden werkt. De bovenste foto spreekt voor zich en de foto's hieronder laten een paar leuke bergtoppen zien en natuurlijk de stad Glamoc.


Na zo'n 3 kwartier zette de helikopter de pootjes weer aan de grond en zat onze rondvlucht er al weer op. Binnen een paar tellen stonden we met z'n allen buiten de kist en ging de heli er weer vandoor. Aan leuke dingen komt eigenlijk altijd heel snel een eind, maar gelukkig hebben we de foto's nog. Na de vlucht zijn we terug gereden naar het huis, waarna de dagelijkse werkzaamheden hervat konden worden. Voor ons hield dat in dat we om 11.30 uur nog richting Glamoc moesten voor onze dagelijkse werkzaamheden. We zouden alleen nog een korte patrouille kunnen rijden, omdat we te weinig tijd hadden om nog veel te doen. Onderweg hadden we nog even contact met de commandant van politie over wat zaken en hij bleek nog wel even tijd te hebben om met ons in gesprek te gaan over een inzamelingsactie van wapens en munitie. Een dik uur later zaten we met hem om de tafel en bleek toch weer voldoende informatie te hebben die voor ons bruikbaar was. Altijd handig om goede contacten te hebben. Na het gesprek bleef er weinig tijd over en zijn dan ook in Glamoc blijven eten. Aangezien het aanbod vrij klein is werd het dit keer wederom een pizza. Bij thuiskomst natuurlijk weer een kwaliteitsrapport opgemaakt en het werkgedeelte van de dag zat er al weer op. Rond 18.00 uur was het weer tijd voor wat lichamelijke inspanningen. Na 's avonds nog wat vakantieperikelen met Bonnie te hebben besproken kwam ook aan deze dag weer een eind. Donderdag gewoon weer een 'normale' productiedag, maar wel eentje die we veelal in het gemeentehuis zullen doorbrengen. Tijdens de briefing op donderdagochtend waren er een aantal kleine dingen die nog besproken moesten worden en daardoor duurde het dit keer iets langer dan normaal. Al vrij snel daarna zaten wij al weer in de auto, omdat wij om 10.00 uur aanwezig wilden zijn bij een gemeenteraadsvergadering in het gemeentehuis van Glamoc. Precies op tijd liepen wij de vergaderzaal binnen, waarin al aardig wat politieke mensen binnen zaten. Er werd hier een daar wat gestemd, telefoongesprekken gevoerd en mensen liepen in en uit. De mensen praten hier met veel emotie en dan lijkt het net of ze ontzettend kwaad zijn. Onze tolk (Marija) heeft tussentijds wat voor ons vertaald, zodat we een beetje op de hoogte waren van wat er werd besproken. Na ruim drie uur vonden wij het welletje en zijn zachtjes vertrokken. Ze hadden op dat moment 5 van de 11 agendapunten behandeld. Weet niet of dat normaal is, maar ik heb wel eens agenda's gezien met meer dan 20 punten. Zal naar alle waarschijnlijkheid nooit het eind van een dergelijke vergadering meemaken. Het rapport over deze dag was kort maar krachtig. We hadden alleen vermeld dat wij aanwezig waren geweest bij deze vergadering en dat wij de notulen vanzelf zouden ontvangen. Dat was de donderdag en op naar de laatste werkdag van deze week.

Maandag 7 en dinsdag 8 september

Maandagochtend weer fris het bed uit voor een week vol productie. Fris het bed uit was overigens niet zo moeilijk, want de temperatuur was toch aardig gedaald en de wind waaide door alle gaten en kieren. Het huis is niet geïsoleerd en daardoor kan de wind goed zijn gang gaan in het huis. Als het nog even zo door gaat dan wordt het al bijna tijd voor een winterjas en daar had ik eigenlijk geen rekening mee gehouden. Toch de voorspellingen maar in de gaten gaan houden. Tijdens de briefing waren er weinig zaken te bespreken, maar dat kwam natuurlijk dat er in het weekend weinig tot niets was gebeurd. We konden dus al snel weer onze gang gaan en voorbereidingen treffen voor de invulling van de maandag. Deze maandag zouden we een bezoek brengen aan beide scholen in onze regio. Via het geruchten circuit (directeur van één van de scholen) zou het mogelijk kunnen zijn dat het onderwijspersoneel zou gaan staken. Voor ons natuurlijk weer belangrijke informatie om te melden aan het hoofdkwartier. Voordat we Glamoc hadden bereikt werden we staande gehouden door een heus verkeerslicht. Door de vele wegwerkzaamheden hebben ze op sommige plaatsen verkeerslichten geplaatst om het verkeer rustiger langs de werkzaamheden te laten rijden. In het hele canton (provincie) worden heel veel onderhoudswerkzaamheden uitgevoerd aan het wegennet. Er liggen inmiddels een paar aardige stukken 'snelweg'. Na de koffie hebben we beide schooldirecteuren bezocht en navraag gedaan over eventuele stakingen. Beiden gaven het antwoord dat in deze provincie niet gestaakt zou gaan worden en dat de leerkrachten gewoon aan het werk waren gegaan. Ondanks de salarisreductie van 10% blijven de mensen toch gewoon hun werk doen. Een baan met wat minder inkomsten is belangrijker dan werkloos zijn. Na een kort gesprek met beide heren zijn we richten Malkocevci (dorpje net buiten Glamoc) gereden om daar een Village Assessment te maken. Al snel troffen we een oude man aan die buiten met wat hout in de weer was. We raakten al snel aan de praat over de situatie in het dorp. Even later stond er ineens een tractor naast ons en de man kwam ons even een handje schudden. De tractor was in het verleden geschonken door één van de vele hulporganisaties in Bosnié en wilde daar een foto van maken. Nadat ik de eerste foto had gemaakt maakte de bestuurder van de tractor mij duidelijk dat hij graag op de foto wilde met zijn materieel. Hij knoopte zijn jasje dicht en stond netjes te poseren voor zijn tractor. Ik zal proberen de foto uit te draaien en deze een keer bij hem langs te brengen. Je doet de mensen daar waarschijnlijk een heel groot plezier mee. Wat overigens wel opviel in dit dorp dat ze behoorlijke voorzieningen hebben. In het dorp hadden de inwoners stromend water, electriciteit en de huizen waren redelijk opgeknapt. Ook hier ze je weer dat de dorpen net buiten Glamoc het op zich toch wel aardig voor elkaar hebben en hoe verder je van Glamoc afgaat hoe slechter de situatie wordt. Na het gesprek hebben we de mannen gedag gezegd en zijn verder gegaan met onze patrouille en de zoektocht naar een lunch. Dit keer werd het een pizza met salami en ham. Bij thuiskomst het rapport opgemaakt en deze geëvalueerd met de 'baas'en de dag zat er al weer op. 's Avonds natuurlijk nog even in het krachthonk bezig geweest en verwoede pogingen gedaan om samen met Bonnie een skivakantie te plannen. Er komt nog al wat bij kijken om aan alle wensen te kunnen voldoen, maar we hebben gelukkig nog even. Op naar de volgende productiedag van deze week. Dinsdagmorgen werden we blij verrast met de mededeling dat we volgende week maandag weer de gelukkigen zijn voor een rit naar Banja Luka. Onze auto heeft weer dusdanig veel kilometers gereden dat deze wederom voor een beurt richting Budget moet. Weer een productiedag verloren voor team Glamoc, maar niet getreurd we hebben er nog veel voor de boeg. Net als de dag van dinsdag, want er stond weer eens een meeting op het programma. Dit keer hadden we een afspraak met één van de directeuren van houtzagerij DRVO (betekent: hout) Glamoc. We werden met onze auto netjes de fabriekshal ingedirigeerd door de terreinmeester en werden daarna opgewacht door beide directeuren. Vreemd, want de ene directeur had gezegd dat hij andere verplichtingen had en dus niet aanwezig kon zijn. Na het handje schudden werd al gauw de opmerking geplaatst dat het wel heel erg rustig was in het bedrijf. Er was niemand aanwezig en de hal was naast een tractor en vrachtwagen gewoon helemaal leeg. Bleek dat nou net het onderwerp te zijn waar de mannen over wilden praten. Het bedrijf stond al zo'n 15 dagen stil en de 26 medewerkers zaten (tijdelijk) thuis. Er werd al dagen geen hout meer geleverd en daardoor was de productie stil komen te liggen. Veel houtzagerijen in Glamoc hebben een contract met HBS (staatsbosbeheer) voor wat betreft de levering van hout, maar dit bedrijf dus niet. Zij dienen zelf in te schrijven op een gebied en kunnen dat dan eventueel kopen. Daarna worden de bomen gekapt en door de vrachtwagens afgeleverd bij de houtzagerij die daarna het verdere proces voor zijn rekening neemt. De bomen worden uiteindelijk tot planken verwerkt en verder klaargemaakt voor transport en verkoop aan de klant. DRVO heeft al langere tijd problemen met HBS en er komen dan ook geen bomen meer binnen bij deze houtzagerij. We hebben ongeveer een uur bij de mannen om de tafel gezeten en ging eigenlijk alleen maar over hun financiël situatie. Ze dienen per jaar minimaal 15.000m3 aan bomen te verwerken willen ze aan het eind van het jaar op nul uitkomen. Dit hebben ze echter al een paar jaar niet gehaald en de cijfers werden hierdoor behoorlijk rood. Het bedrijf heeft op dit moment een paar ton schuld aan de bank en op deze manier zullen de deuren snel worden gesloten. Aangezien dit verhaal natuurlijk ook een andere kant heeft gaan wij het voorleggen aan de directeur van HBS en kijken wat zijn verhaal hierover is. Daarna kunnen wij pas een redelijke conclusie trekken, maar het feit blijft dat er wederom 26 werklozen genoteerd kunnen worden in Glamoc. Ik heb alleen wel het vermoeden dat dit niet de enige houtzagerij is die het op dit moment heel zwaar heeft. Na het gesprek zijn we nog langs een kleinere houtzagerij gereden en daar zaten alle deuren ook dicht en was er weinig tot geen hout te bekennen. Dit is voor ons dus weer een punt van aandacht en zullen de komende tijd wat aandacht moeten besteden aan deze problematiek. Na alle houtperikelen van deze dag hebben we ons nog even bezig gehouden met wapens enz. We hadden vanuit Sarajevo de vraag gekregen om uit te zoeken of er door de politie een 'herfstactie' gaande was voor wat betreft het inzamelen van wapens en munitie. De mensen mogen zonder sancties afstand doen van hun wapens die ze nog in hun bezit hebben. In het verleden is de politie van deur tot deur geweest en heeft toen aardig wat wapens ingenomen, maar dat vuurtje ging snel rond en tijdens de tweede actie werd niets meer ingenomen. Nu gaan ze iedere eerste maandag van de maand, voor een paar uur, naar één van de vele dorpen in de hoop dat mensen vrijwillig afstand doen van hun wapen. Tot op heden hebben ze niets meer ontvangen van de mensen. Niemand doet dan ook afstand van de 'verboden' wapens die ze in hun bezit hebben. Nu blijkt er een herfstactie gestart te zijn en bij navraag in Glamoc hadden ze er al één dag opzitten en wederom niets gevangen. Er is dus sprake van een herfstoffensief, maar zal waarschijnlijk niets extra opleveren. Voor ons was het weer vulling van een rapport en daarmee zijn wij weer klaar. Thuis stond er weer een behoorlijke vracht post te wachten. Dit keer voor mij maar liefst 3 doosjes. Eentje met een ruikende kaas en de andere twee met vulling voor de innerlijke mens. De leden van de ouderraad wilden mij ook nog een hart onder de riem steken, maar tevens maken ze melding dat ze op zoek zijn naar 'aanwezige' leden (knipoog). Na mijn uitzending ga ik eerst even genieten van een aantal weken verlof voordat ik mij weer ga storten op de orde van de dag. Op naar de woensdag.

Vrijdag 4, zaterdag 5 en zondag 6 september

Voor de vrijdag stond er weer eens een rit naar Banja Luka op het programma. De auto die wij dagelijks gebruiken voor het werk in Glamoc had wederom een probleem. De afgelopen dagen hadden we al meerdere malen problemen met het oliepeil. Blijkbaar rijdt onze auto op diesel en op olie, want in nog geen week tijd had ie al 1,5 liter olie op zitten slurpen. Donderdagochtend had onze lokale garagehouder al onderzoek verricht en volgens hem waren er problemen met de turbo. Dit gevalletje olieschade laten we graag aan het personeel van Budget over en we moesten om 10.00 uur in Banja Luka zijn voor de reparatie. De rit neemt zo'n twee uur in beslag, maar dan moet je weinig tot geen oponthoud hebben. In dit land moet je dagelijks rekening houden met tractoren en mensen met paard en wagen op de weg. Dit keer ging alles vrij vlot en waren ruim voor 10.00 uur bij Budget. Onze wagen werd meegenomen naar een garage ergens in het centrum en we zouden telefonisch worden geïnformeerd over de status. Voor ons de gelegenheid om ergens wat te gaan drinken. Na zo'n twee uur werden gebeld door Budget met de mededeling dat de auto weer klaar was en dat we hem konden ophalen. Er werd ons doodleuk verteld dat er niets aan de hand was en dat het olieverbruik normaal was. Daar sta je dan met je goede gedrag. Twee uur heen en twee uur terug en te horen krijgen dat er niets mis is. Ik heb daar toch zeker mijn twijfels bij, maar ik ben helaas geen automonteur. Rond 12.00 uur zaten wij weer in de auto richting Drvar met een hoop vraagtekens voor wat betreft de technische staat van de auto. Wij gaan nu maar dagelijks het olieverbruik in de gaten houden en als de problemen blijven bestaan wordt er vanzelf weer door ons aan de bel getrokken. Onderweg naar Drvar zijn we nog even gestopt voor de warme maaltijd. Dit keer heb ik mij tegoed gedaan aan kipsaté met friet en salade en eigenlijk een gewone maaltijd. Rond 15.00 uur stonden we weer op de stoep van het LOT-huis en zat deze dag er voor ons weer op. De zaterdag zou voor ons weer een makkelijke dag worden, want de auto was al gewassen en alleen de controle van de vloeistofniveaus en de verlichting was nog een puntje van aandacht. Tijdens de briefing op zaterdagochtend was er weinig te vertellen en rond 08.05 uur was het al weer redelijk rustig op de werkvloer. Ik heb me de rest van de ochtend bezig gehouden met de voorbereidingen voor volgende week en met de 'topic of the month'. Iedere maand krijgen we van het hoofdkwartier in Banja Luka een onderwerp waar we zoveel mogelijk informatie over moeten verzamelen en daarover moeten rapporteren. Deze maand staan de schietverenigingen op het programma en dat blijft toch een moeilijk onderwerp. De vragen worden eigenlijk al door het hoofdkwartier geformuleerd en dat scheelt natuurlijk al weer een hoop. In de jaren is er al veel informatie verzameld over de verenigingen en dat kun je dus goed gebruiken als antwoord, maar ook als achtergrondinformatie. Sommige gegevens kun je dan eventueel nog weer eens laten bevestigen als je tijdens een meeting over dit onderwerp spreekt. Ook proberen wij wetgeving los te peuteren op het hoofdkwartier in Sarajevo. Daar zitten mensen die helemaal los zijn op de wetten die momenteel van kracht zijn in dit land. Het is soms wel nodig om goed beslagen ten ijs te komen tijdens een meeting, want anders worden je oren even gewassen. Ik heb al aardig wat antwoorden kunnen geven op de diverse vragen en nu maar hopen dat we de rest van de antwoorden kunnen krijgen. Leuke uitdaging voor de rest van de maand. Rond de middag ben ik nog even met de commandant de laatste boodschappen wezen doen voor de barbeque. Waarschijnlijk één van de laatste barbeque partijtjes, want de temperaturen gaan toch langzaam naar beneden. Later op de middag heb ik mij wederom in mijn sportspullen gehezen voor een half uur fietsen en een half uur roeien. Heb de smaak al lekker te pakken en vindt dit toch iets leuker om te doen dan het hardlopen. Aan het eind van de middag hebben we gezellig met z'n zessen buiten gegeten, maar daarna was het toch snel weer naar binnen. Het was behoorlijk afgekoeld buiten en daarom werd de koffie binnen gedronken. Daarmee kwam ook al bijna een einde aan de zaterdag. 's Avonds nog wat gelezen en om 23.30 uur gingen de luiken weer eens dicht. Op naar de zondag en natuurlijk weer eens lekker uitslapen. Dit keer werd ik om 10.30 uur wakker van de harde en gure wind die om het huis raasde. De vlag die aan de voorkant van het huis hangt stond als een gek te klapperen en daardoor werd ik te vroeg gewekt. Door die wind was de temperatuur toch onder de 20 graden beland en voor ons betekent dat weer voor een colletje. Alleen voor het sporten (deel van het dagelijkse programma) moest ik even door die koude wind, maar voor de rest van de dag ben ik lekker binnen gebleven. Krijg het gevoel dat de winter wel heel vroeg komt hier in Drvar. De mensen van Eufor 10 hopen eigenlijk dat de winter pas begint op 30 oktober a.s., want dat is ook de dag dat wij vertrekken. We zullen zien hoe de komende dag zullen verlopen. Op naar een nieuwe werkweek.

Woensdag 2 en donderdag 3 september

Op woensdag was ik één van de twee militairen die thuis moest blijven in verband met de huisbezetting. Wel eens lekker om een dagje in en rondom het huis te hangen en even niets moeten doen. De ochtend begon overigens wel met een hoop stank en lawaai. Onze 'chemische toilet' in de tuin werd namelijk geleegd. De mannen kwamen rond 07.30 uur het terrein oprijden en aan ons de taak om onze voertuigen even weg te zetten. De pomp op de wagen werd aangeslingerd en de stank verspreidde zich al snel in en rondom het huis. Het duurde dik 20 minuten voordag de septictank leeg was. Blijkbaar wordt er toch aardig wat afgescheten in dit huis. Na de briefing gingen de teams uiteindelijk op pad en ben ik wederom eens gedoken in de documentatie over de regio Glamoc. Ik kom toch steeds weer nieuwe informatie tegen die gebruikt kan worden in komende meetings. Ook was de kans groot dat deze ochtend het internet weer zou worden aangesloten, maar of dat ook ging lukken moest blijken. Rond de middag hadden we nog steeds geen internet, maar net na de lunch stond ineens een man voor de deur die met de verlossende codes kwam aanzetten. Het heeft nog bijna een uur geduurd voordat alles juist was ingesteld en wij weer via de digitale snelweg bereikbaar waren. Het nieuwe contract was dus eindelijk doorgevoerd. Echter het was niet het beste contract, bleek achteraf. Na het goed lezen van het contract bleek dat we voor wat betreft de download snelheid er flink op achteruit waren gegaan. De kleine lettertjes waren blijkbaar niet juist gelezen. Als we nu willen skypen moeten we bijna een rooster opmaken, zodat de lijn niet te veel wordt belast. Dan maar hopen op de post, want die zou pas op donderdag worden afgeleverd. De 'postbode' is met vakantie en één van de medewerkers van Sarajevo, die op ronde was door Bosnië, zou de post meenemen voor de LOT-huizen. Gelukkig ging onze commandant op woensdagavond naar één van de LOT-huizen in de buurt en zou van daaruit al de post meenemen richting Drvar. We hoefden dan niet te wachten tot donderdagmiddag. Rond 22.30 uur kwam hij terug met een postzak vol, wat al een beetje op Sinterklaas ging lijken. Mijn collega's uit Tukkerland wilden me nog een hart onder de riem steken door middel van een aantal kaarten en een 'tekening'. Het kantelmoment hadden ze in Enschede al gehad en nu was het voor mij ook tijd om te kantelen. Eén ding is zeker, ik ben inmiddels ook al gekanteld en wil natuurlijk iedereen weer bedanken voor de steun die ik heb gehad voor en na het kantelmoment. Mijn kantelmoment ging waarschijnlijk soepeler dan die in Tukkerland. Na dit emotionele moment werd het weer tijd om wat pagina's te gaan lezen. Het boek van Stieg Larsson blijft mijn aandacht houden en wil hem nu toch wel eens uit gaan lezen. Rond 23.30 uur gingen de luiken weer dicht voor een fijne nachtrust. Dondermorgen weer lekker fris en fruitig m'n bed uitgekomen en na het ontbijt heb ik mij weer gestort op de feedback die terug was gekomen. Door de uitval van internet waren deze gegevens in de pijplijn blijven hangen en waren pas op donderdagmorgen voor ons toegankelijk. Na de briefing moest er even wat klein onderhoud worden gepleegd aan onze auto. We hadden al een paar keer melding gehad dat het oliepeil te laat zou zijn. Bij controle bleek ook dat er druppels onder aan het plaatwerk van de auto hingen. Ook was het oliepeil te laag en moest er worden bijgevuld. Eerst maar even met de tolk naar de garage om uit te zoeken waar het probleem zou zitten. In de garage werd de auto op de brug gezet en werd al het 'plastic' verwijderd om beter zicht te krijgen. Uiteindelijk kwam de man tot de conclusie dat er problemen zouden moeten zijn met de turbo en dat er ergens olie in de turbo zou moeten lekken. Dit zijn reparaties die wij graag aan Budget Banja Luka over laten en na telefonisch contact werd afgesproken dat wij op vrijdag richting Banja Luka moesten voor een check. Al het plaatwerk werd weer fatsoenlijk op zijn plaats vastgedraaid en werd er tevens nog een liter olie bijgevuld. De auto was weer klaar voor gebruik. Op naar de meeting met de burgermeester van Glamoc. Door al dat gedoe met onze auto hadden we amper tijd voor koffie, maar toch is het gelukt en waren we ook nog op tijd op onze afspraak. Deze keer hadden we wederom een gasttolk (Jelena), omdat Dair (onze vaste tolk) een vrije dag had opgenomen. Het gesprek ging onder andere over de bosbranden van de afgelopen dagen, het bezoek van de High Commissioner UNHCR en de samenwerking tussen het Gemeentehuis en de commandant van Politie. We hebben bijna twee uur met de man om de tafel gezeten en het had af en toe een etnische lading. De etnische verschillen leveren dus nog steeds problemen op in dit gebied. Doordat het gesprek zo lang had geduurd moesten wij op zoek naar eten in Glamoc. Dat valt best wel tegen en bij één van de kleinere restaurantjes hadden ze nog wel wat te bieden. Ons werd verteld dat we konden kiezen uit: goulash, bonensoep of iets van de gril. Er werd echter uit de keuken geroepen dat de goulash op was en dat er dus nog twee keuzes overbleven. Ik ben uiteindelijk voor de bonensoep (grah) gegaan. De soep was behoorlijk gevuld en in het midden lag een flinke worst. Na een uur konden de mensen om me heen al mee genieten van de bonensoep, want de lucht was niet te harden. Bij thuiskomst in Drvar maar snel het rapport in orde maken, want daarna kon ik mij even terugtrekken voor het vullen van de septictank. Gelukkig was ik die avond alleen in de sportzaal, want er hingen af en toe wat vreemde luchtjes in de ruimte. Na het sporten heb ik nog geprobeerd wat te internetten, maar door de (hele) slechte verbinding die we op dit moment hebben werd dat toch heel erg lastig. Ben dan ook maar vroeg gaan liggen, want om 07.30 uur moesten we al weer in de auto zitten voor de rit naar Banja Luka. Onze auto moest voor 10.00 uur worden afgeleverd bij Budget en de rit er naar toe neemt toch snel twee uur in beslag. We zullen zien wat de vrijdag gaat brengen.

Maandag 31 augustus en dinsdag 1 september

Maandag wederom een nieuwe werkweek. Op deze manier hebben we nog 9 weken te gaan, waarvan nog 8 werkweken. De laatste week wordt gebruikt voor de overgave/-overname.
Het afgelopen weekend was er weer één persoon teruggekeerd van verlof en het aantal mensen tijdens de ochtendbriefing stond nu weer op zes. Twee personen moesten voor een vergadering naar Banja Luka en twee moesten er thuis blijven voor de huisbezetting. Onder aan de streep bleef team Glamoc over om er op uit te gaan. Dit keer was DJ de tolk en hadden hem beloofd er een rustige dag van te maken. Eigenlijk beginnen we de week altijd lekker rustig en we zien wel wat er op ons pad gaat komen. Na een rustig rit richting Glamoc werd natuurlijk eerst even aan de innerlijke mens gedacht en werd er een bakje koffie gedronken in één van de vele koffiebars van Glamoc. De eigenaar kwam op een gegeven moment aan tafel zitten en er werd lekker gebabbeld. Daar wij nog al wat kinderen op straat zagen rondlopen hadden wij het idee dat er een happening op één van de scholen gaande zou zijn. Na de koffie zijn we dan ook even bij de scholen wezen kijken, maar helaas geen enkele activiteit in en rondom de school. DJ is een groot hondenliefhebben en wilde nog graag even kijken bij de dierenarts. Deze heeft ongeveer 10 honden in zijn bezit en zitten allemaal in hokken achter zijn huis/praktijk. Al snel kwam de dierenarts naar buiten en was behoorlijk in gesprek met DJ over alles omtrent honden. Wij hebben ze toen maar even met rust gelaten. Na bijna een half uur was het toch wel tijd om richting een restaurant te rijden voor een lekkere maaltijd. Na de maaltijd zijn we al redelijk snel richting Drvar teruggereden en moesten alleen nog iets verzinnen voor het rapport. Gelukkig hadden we nog iets op de plank liggen en hebben dat uiteindelijk maar ingeleverd. Over deze dag was eigenlijk 'nothing special to report'. Een veelgebruikte kreet in onze rapporten als we niets hebben te melden. Eigenlijk is er altijd wel iets te melden, maar ja. Dinsdag maar weer wat actiever bezig zijn in onze regio. Dair is dan ook weer van de partij dus op naar de dinsdag. Tijdens de ochtendbriefing werden we teruggekoppeld over de vergadering die gehouden was op maandag in Banja Luka. Er was voor ons niet zo heel veel nieuws, maar iedereen kon er eventueel zijn voordeel mee doen. Voor de dinsdag hadden wij wederom een patrouille op het programma. Wij vertelden Dair dat het voor hem de eerste werkdag was en daarom rekening met hem hadden gehouden door niet te veel activiteiten te plannen. Had wel uitgedacht om weer eens een village assessment te maken van een dorpje tegen het centrum van Glamoc. Zo gezegd, zo gedaan. Rond 10.00 uur stonden we al met een oud vrouwtje te praten in het dorpje Glavice. Voor de oorlog woonden er ongeveer 20 families in dit dorp en de vrouw had met haar man ongeveer 9 panden in het dorpje. Nu woonden er nog 5 mensen in redelijk opgeknapte huizen. Het huis van de man en vrouw was opgeknapt door hun zoon die inmiddels al heel wat jaren in Australië woont. Op dit moment hadden zo nog 15 schapen en dat waren er destijds over de 500. Vervoermiddelen hadden ze op dit moment ook niet meer. Ze wilden eigenlijk maar één ding en dat verhuizen naar Banja Luka. De ziektekostenverzekering hadden ze daar al lopen en voor medische hulp moesten ze daar dan ook naar toe. Als ze naar het ziekenhuis in Glamoc wilden moesten ze betalen. Dit omdat de verzekering in Banja Luka liep. Vreemde wereld. Aan het eind van het gesprek wenste de vrouw ons het allerbeste voor de toekomst en wij haar natuurlijk ook. Of ze ooit zullen verhuizen naar Banja Luka betwijfel ik, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Na het gesprek zijn we richting het centrum gereden voor een bakje koffie. 's Ochtends hadden we overigens nog geprobeerd om een gesprek te plannen met de baas van het Rode Kruis. Hij had namelijk gehoord dat de UNHCR renovatieprojecten wilde opstarten in Glamoc en wij wilden wel eens weten wat daar de status van was. Echter door familie omstandigheden was de man verhinderd en we zullen het dus op een ander tijdstip weer eens moeten proberen. Niet getreurd want we hadden natuurlijk al genoeg informatie voor een rapport. Na de koffie zijn we dan ook richting Livno gereden om daar eens een broodjeszaak uit te proberen. Van onze tolk (die toch al heel wat jaren in het gebied rondzwierf) hadden wij gehoord dat daar wel hele lekkere sanwiches werden gemaakt. En ik moet heel eerlijk zeggen hij heeft niet gelogen en had met die ene sandwich genoeg voor de rest van de dag. Na de lunch hebben we nog gezellig op een terras gezeten en genoten van het 'uitzicht'. Het weer was goed en dan heeft een ieder denk ik wel beeld bij het woord 'uitzicht'. Aan al het leuke komt natuurlijk weer een eind en het werd tijd voor de terugreis naar Drvar. Bij thuiskomst snel het rapport uitgewerkt en de werkdag zat er weer op. 's Avonds maar weer gesport, want sinds maandagochtend hadden we geen internet meer. De afgelopen maanden was onze rekening gigantisch hoog en er werd dan ook besloten om een nieuw contract af te sluiten. Op maandagochtend werden we al snel afgesloten, maar opnieuw aansluiten was nog wel een probleem. Op maandag en dinsdag was er al veel over en weer gebeld, maar een nieuwe aansluiting was ook op dinsdag nog niet gerealiseerd. Dan kom je er wel achter dat we toch redelijk verwend zijn. Kortom het was een rustige avond die ik veelal lezend heb doorgebracht. Bijna halverwege de week.

Zaterdag 29 en zondag 30 augustus

De zaterdagochtend was dit keer weer eens lekker rustig. Een drietal collega's waren nog met verlof en er bleven dus nog 5 mensen over om het zaterdagochtend ritueel te starten. Tijdens de briefing waren er weinig tot geen mededeling en kon er snel tot de orde van de dag worden overgegaan. Het complete team van Bosansko Grahovo was niet binnen en ik heb daarom voor hen maar netjes het voertuigonderhoud uitgevoerd en de auto van binnen en buiten laten wassen. Het wassen laat ik overigens wel over aan de specialisten van het garagebedrijf. Zij zijn daar aardig gedreven in en in de tussentijd kon ik lekker plaatsen nemen in de 'wachtkamer'. De wasbeurt neemt als snel 20 minuten in beslag en als je daarna weer in de auto stapt ruikt het weer heerlijk naar bloemen. De rest van de zaterdagochtend heb ik wat computerbestanden op zitten ruimen en daarna heb ik twee pogingen ondernomen om bij de kapper langs te gaan. Bij de eerste poging zo rond 10.00 uur stonden de mensen al buiten te wachten en ben toen maar teruggereden. Rond 12.00 uur nogmaals een poging ondernomen en met een slakkegangetje ben ik richting de kapsalon gereden. Net toen ik aan kwam rijden stapten er drie mannen naar binnen en er zaten nog aardig wat mensen binnen. Heb geen derde poging meer ondernomen, want ik was er wel een beetje klaar mee. Probeer het in de loop van volgende week wel weer een keer. De rest van de zaterdag stond eigenlijk in het teken van lekker uitrusten na een week 'hard werken'. Ben natuurlijk nog even lekker wezen sporten en aan het eind van de middag zijn we nog even een terrasje wezen pakken. Dit keer gewoon een bakje koffie bij het hotel in Drvar. Zaterdag heb ik nog even contact gehad met het thuisfront en dat was natuurlijk wel weer even fijn. Alleen de kinderen zijn altijd snel klaar met het skypen en de gesprekken duren dan ook niet lang. Zaterdagavond heb ik nog wat zitten internetten en ben later op de avond lekker in bed gaan liggen om nog even een boek te lezen. Na een uurtje lezen vielen bijna m'n ogen dicht en ben lekker gaan slapen. Zondagochtend is namelijk de ideale ochtend om lekker uit te slapen. Rond 11.00 uur had ik alle krachten verzameld om m'n bed maar eens uit te komen. Rustig aan douchen en even lekker ontbijten. Daarna heb ik wederom het boek 'mannen die vrouwen haten' gepakt en ben in de tuin gaan zitten. De zon scheen nog redelijk en het was dus nog even lekker genieten van het weer en het boek. Na zo'n twee uur ben ik samen met Tim en Arno op de fiets gestapt om even te knallen in heuvelachtig gebied. Na zo'n 1,5 uur waren we terug en na de opfrisbeurt in de badkamer zijn we met de aanwezig mensen rond de barbeque gaan zitten. Lekker wat vlees van de barbeque, vis uit een stoomgrill, salades en brood. Een lekkere maaltijd in onze nieuwe hut in de tuin. Koffie dronken we wederom op het terras van het hotel en konden nog even genieten van de laatste zomerse avonden, want de nachttemperaturen gaan langzaam naar beneden. Het wordt waarschijnlijk iets kouder de komende dagen, maar hopelijk is de dip van korte duur. We gaan ons weer opmaken voor weer een nieuwe week.