Woensdag 12 en donderdag 13 augustus

Woensdag was wederom een rustige dag, want de mannen van Eufor 10A moesten naar Banja Luka voor hun mijnentraining. Zij moesten om 10.00 uur aanwezig zijn en waren dus voor de ochtendbriefing al vertrokken. We bleven met z'n drieën over en er kon dus niemand op patrouille of naar een meeting. De regel is en blijft dat er minimaal twee militairen in een auto moeten zitten op het moment dat er gewerkt wordt. Voor mij dus een dag in het huis doorbrengen. Daar wij met een klein aantal mensen waren is de ochtendbriefing gecanceld, want dat had namelijk geen zin. Ik heb eigenlijk de hele dag zitten sleutelen aan een database die door een collega was aangemaakt en ook door ons team is te gebruiken. Een handige database waarin persoonsgegevens van onze contactpersonen en rapporten van de laatste meetings makkelijk en snel terug zijn te vinden middels hyperlinks. Om het werkend te krijgen moet je eerst wel alle data in gaan voeren en daar ben ik toch tot 15.00 uur druk mee geweest. Daarna was het tijd voor wat inspannende activiteiten in de sportruimte. Heb me daar zo'n 1,5 uur de blubbers zitten werken, want volgens enkele dames moest er nog wel wat aan het lijf worden gedaan. Aangezien ik nog 2,5 maand te gaan heb zal ik aardig aan moeten poten om iets zichtbaar te maken. 's Avonds heb ik nog even lekker op de bank gehangen om de wedstrijd van het Nederlands elftal te bekijken. Na het eindsignaal hield ik het voor gezien en ben nog wat gaan lezen in bed. Rond twaalven was het wel tijd om te gaan slapen, want de donderdag stond al weer voor de deur. Deze dag stond er een meeting op het programma met het hoofd van CPA (Civil Protection Agency). Dit bureau is verantwoordelijk voor de bescherming van de inwoners in de meest ruime zin van het woord. Een aantal aspecten die besproken zijn: invoering van de brandweerwet, huidige brandweer situatie, ontruimingsplan van het dorp, hoe te handelen bij een eventuele uitbraak van een epidemie en het ruimen van mijnen. Dit bureau is dus een aardig spil in het web en voor ons een goede informatiebron. We hebben een dik uur met de man om te tafel gezeten en op het eind van het gesprek bleek dat deze man in mei 2009 voor het laatst salaris had ontvangen. Dit is dan nog niet het enige, want de premie voor zijn ziektekosten en pensioen worden op dit moment ook niet betaald. Hier blijkt de man al jaren zelf voor te moeten betalen en de vraag is of hij dit weer terugkrijgt d.m.v. zijn salaris. Kortom een slechte financiële situatie en toch vol enthousiasme het werk blijven doen. Ik heb haar daar toch aardig wat respect voor, maar daarnaast moet je je wel realiseren dat ze nog werk hebben. Het had ook kunnen zijn dat ze op straat waren gezet en vind dan maar weer een baan terug. Op het moment dat Glamoc er financieel wat beter voor komt te staan zullen ook de salarissen hopelijk weer worden uitbetaald. Hoe lang dat gaat duren blijft voor een ieder de grote vraag. Wij hadden na deze meeting weer voldoende informatie om een goed rapport op te kunnen maken van deze dag. Daarvoor moest er natuurlijk nog wel wat worden gegeten en alledrie hadden we trek in een pizza. De drie borden waren snel leeg en konden bijna gelijk de kast weer in, want er was heel weinig blijven liggen. Na de maaltijd was het in één rechte lijn terug naar Drvar. Na de gebruikelijke terugkoppeling met de commandant ben ik wederom het sporthonk ingegaan, want ik heb nog een hoop te doen. De rest van de avond probeer ik mijn webblog natuurlijk bij te werken en nog wat te lezen. Heb bijna het boek van Youp van 't Hek (Bacteriën moeten ook leven) uit en dan moet ik toch echt beginnen aan 'Mannen die vrouwen haten'. Mijn schoonzus was vol lof over dit boek en dat heeft mij dan ook nieuwsgierig gemaakt. Hopelijk heb ik aan het eind van het boek dezelfde gedachte. Op naar de vrijdag.