Maandag 17 en dinsdag 18 augustus

Maandag weer het begin van een nieuwe week. Ik heb op deze manier nog zo'n 11 weken te gaan. Als je het zo zegt duurt het nog wel even, maar als je wekelijks door Eufor aan het werk wordt gehouden vliegt de tijd voorbij. Begin al bijna te wennen aan de situatie hier, maar dat er iets aan de invulling moet gebeuren is een feit. We zullen zien wat in november a.s. wordt besloten m.b.t. de verdere invulling van de Eufor missie in Bosnië. Tot die tijd gaan we gewoon door met om 08.00 uur de briefing en rond 09.00 vertrek richting ons werkgebeid. Zo ook op deze maandag met een tweetal meetings op het programma. Afgelopen vrijdag hadden we al een afspraak gemaakt met de commandant van politie en op maandagochtend zouden we de afspraak met de NGO 'Step Forward' bevestigen voor deze dag. Ruim voor 11.00 uur waren we op het politiebureau, maar de baas was nog even op pad. Waarschijnlijk nog wat geld innen bij een snelheidscontrole. Net na elven kwam hij aangereden en hij nodigde ons uit op zijn kantoor. Hij was dit keer redelijk ontspannen, want er werden door hem geen notities gemaakt wie er aan tafel zaten en welke vragen wij stelden. Normaal noteert de commandant al deze zaken, omdat weer te rapporteren aan zijn commandant in Livno. Misschien dat we toch wat vertrouwen hebben gewonnen bij hem, maar dat blijft de vraag. Er werden redelijk wat serieuze zaken besproken omtrent regels en wetgeving binnen Glamoc. Het gemeentehuis is verantwoordelijk voor de regels (bijv. sluitingstijden van cafe's, parkeerbeleid enz.), maar die zijn daar enigszins laks in een daardoor kan de politie eigenlijk z'n werk niet naar behoren uitvoeren. Vanuit het gemeentebestuur horen we echter weer hele andere verhalen. Het wordt voor ons tijd om te bekijken of we deze partijen eens een keer om de tafel kunnen krijgen, want met wijzen naar elkaar los je niets op. Hebben op deze vlakken dus nog iets uit te zoeken met het gemeentebestuur. Verder is gebleken dat er de laatste tijd nog al wat vechtpartijtjes zijn uitgebroken in Glamoc. Mensen die na een borrel nog even met elkaar op de vuist moeten. Het neigt af en toe naar wat etnische problemen, maar zeker kunnen wij daar (nog) niet van zijn. Er broeit dus wel het een en ander en dat heeft natuurlijk ook met diverse andere zaken te maken. Mensen zijn nu massaal vrij, het is mooi weer en veel mensen brengen hun tijd door op een terras met de nodige alcoholische versnaperingen, geen werk en het eventueel uitblijven van salarisbetalingen. In het altijd zo rustige Glamoc is toch een hoop te doen, maar blijkbaar altijd in de avonduren. Moesten maar eens in de avonduren gaan kijken wat er werkelijk schuil gaat achter deze stad. Na dit gesprek konden we gelijk door naar onze volgende afspraak met onze NGO Step Forward. In het jongerencentrum van Glamoc, die nog wordt gerenoveerd, werden we ontvangen door een lieftallige jongedame. In het begin van mijn uitzending had ik gehoord dat er twee dames iets op poten wilden zetten. Al snel bleek dat één van hen het al had opgegeven. Op dit moment bestaat deze organisatie dan ook nog maar meer uit één persoon en zij heeft nu alleen de steun van de burgermeester. Hij betaald voor de telefoon, internet, computer en de huur van haar ruimte in het jongerencentrum. Tijdens het gesprek bleek dat de jongedame veel organisaties en bedrijven had aangeschreven voor de nodige hulp (geld) om haar plannen te kunnen verwezenlijken. Tot op heden heeft ze alleen nog maar afwijzingen ontvangen. De NGO is opgericht met als doel de ouderen, zieken en minder validen te helpen bij allerlei zaken. Dit kan zijn het vervoer naar de stad/dokter/ziekenhuis, helpen bij het regelen/invullen van papieren en het eventueel doen van betalingen. Op dit moment was ze op zoek naar een vervoermiddel om met name onderzoek te doen in de diverse kleinere dorpen, zodat ze in kaart kan brengen waar haar doelgroep zich bevindt. Hopelijk is er op een korte termijn een geldschieter beschikbaar zodat deze organisatie haar plannen kan waarmaken. In onze regio leven veelal oudere mensen en er valt dus veel te doen. Of ze ooit haar plannen kan waarmaken betwijfel ik, maar ik hoop er het beste van. Na een lekkere maaltijd zat de dag er al bijna weer op. Alleen nog even een rit van bijna 1,5 uur terug naar Drvar en het opmaken van de rapporten en de evaluatie er van. 's Avonds heb ik nog wat rondjes op het sportpark gelopen. Ben er overigens wel met de auto naar toe gereden, maar dat lopen gaf toch wel weer wat ontspanning na een dag hard werken. Op naar de dinsdag. Voor de dinsdag weer een vol programma, want we hadden een afspraak met de dierenarts, we moesten nog langs het gemeentehuis en we wilden nog een gesprek met het mijnenteam in Glamoc. Na een toeristische patrouille gingen we richting het hotel in Glamoc voor de afspraak met de dierenarts. We zouden van te voren even bellen, zodat we rond dezelfde tijd in het hotel konden zijn. Echter tijdens het telefoongesprek gaf de man aan dat er helaas iets zakelijks tussen was gekomen en of de afspraak verzet kon worden naar woensdag. Dit ging helaas in onze planning niet lukken en hebben besloten om aan het eind van de week te bellen voor een nieuwe afspraak. Na de koffie zijn we maar richting het gemeentehuis gelopen om daar een mijnenkaart af te geven, zodat de mensen daar niet meer met gedateerde kaarten hoeven te werken. Op de trap voor het gemeentehuis raakten we aan de praat met een Nederlander die in de gemeente Glamoc had gewoond. Hij was op vakantie in een klein dorpje in de gemeente Glamoc en hij vroeg of we langs wilden komen voor eventueel wat eten en drinken. Dat was nog wel in te plannen op deze dag en vroegen waar hij verbleef, zodat wij op eigen gelegenheid naar hen toe konden rijden. De plaats was mij niet onbekend en ging dat vast vinden. Na het korte gesprek zijn wij richting het mijnenteam gereden om daar navraag te doen over de actuele stand van zaken m.b.t. het ruimen van mijnen. Tot op dit moment hadden ze 102 clusterbommen (clusterbom kun je vergelijken met bijvoorbeeld een colablikje) en nummer 102 werd vandaag onschadelijk gemaakt en daar zijn we dan ook getuige van geweest. We zijn nog even met de teamleider het veld ingeweest en kregen nog wat tekst en uitleg over de vierde uitbreiding van het gebied. Ze zijn ooit begonnen met 5000 m2 en zitten na vier uitbreidingen op 26.000 m2. Een behoorlijk gebied met vlakke delen, maar ook veel bomen en struiken. Lastige klus om dit gebied helemaal schoon te krijgen en heb dan ook veel bewondering en waardering voor hun werk. Inmiddels was het al lang etenstijd en daarom werd er vandaag weer eens een warme hap genuttigd in Glamoc. Op het menu stond vandaag paprika gevuld met gehakt en uien, aardappelen en salade. Vond het een goede maaltijd voor nog geen 5 euro. Na de maaltijd zijn we als een speer richting het dorp gereden waar de Nederlanders verbleven. Dit dorp ligt bijna in het uiterste puntje van ons gebied en dat kost dus nog even wat reistijd. We werden ontvangen in een bomvolle (kleine) huiskamer en er werd een hoop Nederlands gesproken. De man was met zijn gezin vanuit Eindhoven een aantal weken op vakantie in zijn geboorteplaats. Zijn broer was met zijn gezin ook nog maar even langs gekomen en het was dus een gezellige boel en de flessen bier stonden al snel op de tafel. Was een goed en gezellig einde van deze dag. Rond 14.30 uur was het wel weer welletjes geweest, want mij moesten natuurlijk ook nog terug richting Drvar. Na afscheid genomen te hebben werd ons medegedeeld dat we deze week nog wel een keer langs mochten komen. Waarschijnlijk zal dat niet gebeuren, want er staan nog meer zaken op de agenda die aandacht nodig hebben. Ruim voor 16.00 uur waren we terug in het huis en moesten er nog twee rapporten worden opgemaakt. Eén rapport van de gecancelde meeting en het andere rapport over de patrouille en de meeting met het mijnenteam. Om 16.45 uur hadden wij nog een gesprek op het programma met de Commandant van het Regionaal CoördinatieCentrum waar wij onder vallen. Dit gesprek ging over het moreel in ons huis en de verdere invulling van deze missie. Een ieder werd in de gelegenheid gesteld om zijn zegje te doen en daar werd dan ook gebruik van gemaakt. Er werden ideeën op tafel gelegd over de verdere invulling van onze missie in Drvar en daar stond de commandant positief tegenover en kunnen wat hem betreft ook gewoon worden uitgevoerd. Het is namelijk voor ons steeds moeilijker om goede meetings te realiseren en naar onze mening is het van belang om meer in contact te komen met de bevolking en te voelen wat er bij hen speelt. Na een aantal van deze gesprekken kunnen we eventueel een goede meeting realiseren met bijvoorbeeld één van onze contactpersonen in het gemeentehuis. Je komt dan beter beslagen ten ijs dan telkens met dezelfde vragen te moeten komen en alleen maar omdat vanuit de staf is opgedragen dat je drie meetings in de week moet afwerken. Wij zijn inmiddels lichting 10 die hier met vragen door de regio hobbelt en dat levert af en toe wat irritaties bij de tegenpartij, maar natuurlijk ook bij ons. Gelukkig zijn wij dus nu wat vrijer in het invullen van onze week, maar het opmaken van onze dagelijkse rapporten blijft. Het is weer een stap in de goede richting voor een zinvollere invulling van onze missie.