Dinsdag 21 en woensdag 22 juli.

De week begon al goed, maar zal zeker goed eindigen. Vrijdag is namelijk de dag dat ik na 3 maanden zwoegen even lekker naar huis mag, maar er moet natuurlijk nog wel even wat worden gedaan voordat het zover is. De dinsdag hadden wij eigenlijk een meeting gepland met de nieuwe directeur van de grootste houtzagerij in Glamoc. De directeur belde op maandagmiddag met het verzoek om de meeting te verplaatsen naar de donderdagmiddag. Voor ons geen enkel probleem, want wij waren uitgenodigd om aanwezig te zijn bij een presentatie in het gemeentehuis van Glamoc. Na de ochtendbriefing zijn we dan ook rechtstreeks naar het gemeentehuis gereden omdat de presentatie zou beginnen om 10.30 uur. Dan maar geen koffie voorafgaand aan de presentatie. Uiteindelijk begon de presentatie wat later dan gepland, omdat de mensen blijkbaar binnenkomen wanneer het hen uitkomt. De presentatie werd verzorgd door een medewerkster van de organisatie ARDA. Zij helpen diverse bedrijven en organisatie om plannen te maken voor de (verdere) ontwikkeling van steden en gemeentes. We zijn na ruim een uur vertrokken, omdat we nog naar het LOT-huis in Livno moesten voor wat zaken en daarbij moeten wij natuurlijk ook aan de innerlijke mens denken. Na de lunch zijn we naar het LOT-huis in Livno gereden en hebben daar naast de rondleiding ook nog wat zaken kunnen doen. Kortom bij terugkomst in Drvar konden wij weer terugkijken op een leuke en enerverende dag. Na het gebruikelijke rapport was het om 17.00 uur weer 'low-ops'. De woensdag was eigenlijk weer een rustige dag, want die dag hadden wij gepland om de route naar het ziekenhuis in Knin te verkennen. In geval van een medische calamiteit is bepaald dat wij gebruik kunnen maken van het ziekenhuis in Bihac en Knin. Ik was met Edwin al in Bihac geweest en voor mijn vertrek wilde ik Edwin nog graag de route naar Knin laten zien. 's Morgens rond 09.00 uur zijn we vertrokken richting Knin (Kroatië) en rond 10.00 uur stonden we eigenlijk ook al voor de deur van het ziekenhuis. De weg er naar toe is voor het grootste gedeelte een slingerweg en daar word je niet vrolijk van als patient in een auto. Wij moeten dan ook altijd de keuze maken of we naar Bihac (veelal vlak) of naar Knin (veelal slingeren) rijden. Daar er geen goede verbinding is van Knin naar Glamoc was het voor ons geen doen om nog iets te gaan doen in ons gebied en we besloten om in Knin maar even wat rond te kijken en natuurlijk een bakje koffie te drinken. Na de koffie besloten we wat inkopen te doen voor een kleine picknick aan het Sator meer. Ik was hier al eens geweest, maar Edwin nog niet. Na wat broodjes, beleg en drinken ingeslagen te hebben zijn we richting Sator gereden. Na zo'n 1,5 uur kwamen we aan bij het Sator meer (1500 m hoogte). Na de diverse foto's hebben we onze lunch naar binnen gewerkt en werd het ook al bijna tijd om richting Drvar te gaan. De weg in de bergen is moeilijk begaanbaar en het kost dus wel eventjes voordat je weer terugbent op de verharde weg richting Bosansko Grahovo. Het kost af en toe ook wat stuurmanskunsten, maar daar zijn we al behoorlijk handig in geworden. Eigenlijk is onze auto niet gemaakt voor dergelijk wegen, maar we hadden weinig keus. Ruim na drieën waren we weer terug in Drvar en daar we al een rapport op de plank hadden liggen waren wij snel klaar met de laatste handelingen voor deze dag. Op naar de laatste werkdag voor mijn verlof.