Vrijdag was al bijna weer de laatste dag van de werkweek. Tevens de eerste werkweek na mijn verlof in Nederland en Frankrijk. De tijd vliegt al weer voorbij. Op vrijdagochtend gewoon weer om 06.45 mijn bed uit en rustig aan opfrissen en een ontbijtje maken voordat de briefing van 08.00 uur zou beginnen. Er was tijdens de briefing weinig nieuws te vertellen en al gauw zaten we aan een bakje koffie te wachten op onze tolken. We hadden deze ochtend om 10.00 uur onze eerste meeting en er was in Glamoc geen tijd meer om koffie te drinken en daarom in het huis nog maar een bakkie. Rond 09.00 uur zijn we in de auto gestapt voor de fijne route via Bull. De weg is geëgaliseerd, maar door de loggingtrucks is de weg al weer aardig 'vernield'. Precies op tijd waren we in het gemeentehuis voor een meeting met Social Welfare. Op maandagochtend werden we al geconfronteerd met enkele sociale gevallen en wilden daar wat meer informatie over hebben voordat er eventuele vervolgacties opgestart konden worden. Wij waren wel precies op tijd maar het hoofd van betreffende afdeling zat nog vrolijk op het kantoor van de burgermeester. Na ruim een kwartier kwam ze dan eindelijk naar ons toe. Al die tijd hadden we op de gang moeten wachten voor het bureau van Social Welfare. Voelde me zelf al bijna een sociaal geval in deze 'wachtkamer'. Daar wij om 11.00 uur al de volgende meeting hadden moesten we het gesprek kort houden en dat is meestal moeilijk bij het bureau Social Welfare. Tijdens het gesprek werd al snel duidelijk dat verhalen toch vaak anders in elkaar steken dan de inwoners zelf vertellen. Ook de gevallen van afgelopen maandag hadden een andere kant. De mensen die wij maandag hadden gesproken hebben ze in de bovenkamer niet allemaal op een rij en de verhalen bleken iets anders in elkaar te steken. Voor ons dus ook een reden om verder geen energie meer te steken in deze gevallen, want de problemen worden vaak door de mensen zelf gecreëerd. Na het gesprek moesten we aardig doorlopen naar het jongerencentrum in Glamoc (paar minuten lopen) om op tijd te komen bij onze volgende afspraak. In onze regio is de NGO (none governmental organisation) Step Forward actief en willen weten wij hun doelen en mogelijkheden zijn. Een NGO is een organisatie die gelden krijgt vanuit allerlei fondsen en niet vanuit de overheid. Alle deuren van het jongerencentrum stonden open behalve van het kantoor waar de NGO in was gehuisvest. Na een telefoontje met onze contactpersoon bleek dat zij niet aanwezig was en nog zat te wachten op de bevestiging van onze afspraak. Er was dus sprake van een communicatiefout. Maandag kunnen wij contact met haar opnemen voor een nieuwe afspraak. Voor ons zat er dus niets anders op dan de auto op te halen bij het gemeentehuis en een patrouille te rijden in ons gebied. Onderweg kwamen we de commandant van politie en een medewerker van hem tegen op een terras bij een koffiebar. Hij vroeg ons of we zin hadden in een bakje koffie en dat slaan wij natuurlijk niet af. De commandant vertelde dat hij veel aan zijn hoofd had en nog een hoop te doen had voordat hij medio volgende week met vakantie zou gaan. Dat was ook de reden dat hij even van zijn kantoor wilde voor wat ontspanning. Tijdens het halfuurtje werd er wat gelachen en over en weer wat tegen elkaar aangezeurd. Was dus even een leuke onderbreking van deze werkdag. Na de koffie hebben wij nog even de aanwezigheid van Eufor getoond in ons werkgebied en zijn daarna doorgereden naar Livno voor de warme hap. Net na 15.00 uur waren we thuis en klaar voor het maken van het rapport en de evaluatie met de chief. Dat was dan weer de dag van vrijdag en nog een halve dag te gaan voordat het echt weekend zou zijn. Op zaterdagochtend had ik namelijk de eer om met team Drvar mee te gaan. Dit team is gehavend i.v.m. verlof van één van de teamleden en wij helpen elkaar dan ook om er toch af en toe op uit te kunnen. Deze ochtend zouden we naar Tito's Cave gaan om te zien wat daar de actuele situatie zou zijn m.b.t. de aanleg van electriciteit. Bij aa
nkomst bij de grot bleek al snel dat er nog geen progressie was gemaakt in de aanleg van electra in deze grot. Ook hier zal waarschijnlijk het financiële plaatje het grote probleem zijn. Hopelijk komt er ooit nog een potje geld vrij om iets te maken van deze grot en het bijbehorende museum. Bij het museum werden we aangesproken door één van de medewerkers met de vraag of we een kijkje wilden nemen in het museum. Tegen een vergoeding van 2 KM (1 euro, groepstarief) kregen we toegang tot het museum. Het museum is niet zo heel erg groot, maar wel leuk opgezet en daarom hoop ik dat in de toekomst dit verder uitgebreid zou kunnen worden.
De foto's geven een beeld van dit museum. De Duitse paratrooper staat in de hal bij binnenkomst en de andere foto is gemaakt in de grote hal op de begane grond. Echt veel groter is het museum eigenlijk ook niet. Na nog rond gekeken te hebben was het weer tijd om te gaan, want onze werkweek zat er bijna op. De tolk werd netjes thuis afgezet en wij hebben nog een laatste bak koffie gedronken bij het hotel in het centrum. Bij terugkomst in het huis snel het rapport opgemaakt en het weekend kon beginnen. Een rustig weekend, want er waren veel mensen op pad om invulling te geven aan hun vrije tijd. Vrijdagavond had ik met Tim gesproken over een uitje in Bihac op zaterdagavond en dat ging wel lukken. Rond 17.00 uur zijn we richting Bihac gegaan om wat te eten en eventueel een terrasje te pakken. Net voor Bihac zitten twee goede restaurants, maar deze waren beiden niet toegankelijk i.v.m. een trouwpartij. Dan maar even contact leggen met Dair (onze tolk) om te zien of hij nog een leuk restaurant wist. Uiteindelijk zaten we zo'n half uur later met Dair in een leuk restaurant voor een goede maaltijd. Na het eten was het nog wel even tijd voor een kleine versnapering in één van de barretjes. Een hoop gezelligheid in de diverse drinkgelegenheden aan de rivier (Una). Eén ding is wederom bevestigd dat er een overschot is aan vrouwen in dit land. We hadden de avond van onze leven, want er liep zo veel vrouwelijk schoon dat we bijna niet meer wisten waar we moesten kijken. Rond middernacht was het ook welletjes geweest en was het tijd om te gaan. Na een rit van een klein uurtje lag ik met een tevreden gevoel in mijn mandje en kon natuurlijk lekker uitslapen. Op zondagmorgen was het 10.30 uur toen ik mijn bed uitkwam. Het was aardig rustig in het huis, want een aantal mannen (LOT Drvar en LOT Mrkonjic Grad) waren al vroeg vertrokken voor een mountainbiketocht richting de hoogste berg (2000 meter) aan de rand van Drvar. Heb dan ook lekker rustig aan gedaan en na het ontbijt een boek gepakt om wat te lezen. In de tuin was het te heet en ben uiteindelijk op het balkon gaan zitten, omdat dat één van de plekken in de schaduw was. Aan het eind van de middag kwamen de mountainbikers terug en werden getrakteerd op een barbeque. Na een kleine opfrisbeurt ben ik nog met Tim koffie wezen drinken bij het hotel en daarmee kwam al bijna weer een eind aan dit weekend en kunnen we ons gaan klaarmaken voor een nieuwe werkweek. Op naar de maandag.
nkomst bij de grot bleek al snel dat er nog geen progressie was gemaakt in de aanleg van electra in deze grot. Ook hier zal waarschijnlijk het financiële plaatje het grote probleem zijn. Hopelijk komt er ooit nog een potje geld vrij om iets te maken van deze grot en het bijbehorende museum. Bij het museum werden we aangesproken door één van de medewerkers met de vraag of we een kijkje wilden nemen in het museum. Tegen een vergoeding van 2 KM (1 euro, groepstarief) kregen we toegang tot het museum. Het museum is niet zo heel erg groot, maar wel leuk opgezet en daarom hoop ik dat in de toekomst dit verder uitgebreid zou kunnen worden.
De foto's geven een beeld van dit museum. De Duitse paratrooper staat in de hal bij binnenkomst en de andere foto is gemaakt in de grote hal op de begane grond. Echt veel groter is het museum eigenlijk ook niet. Na nog rond gekeken te hebben was het weer tijd om te gaan, want onze werkweek zat er bijna op. De tolk werd netjes thuis afgezet en wij hebben nog een laatste bak koffie gedronken bij het hotel in het centrum. Bij terugkomst in het huis snel het rapport opgemaakt en het weekend kon beginnen. Een rustig weekend, want er waren veel mensen op pad om invulling te geven aan hun vrije tijd. Vrijdagavond had ik met Tim gesproken over een uitje in Bihac op zaterdagavond en dat ging wel lukken. Rond 17.00 uur zijn we richting Bihac gegaan om wat te eten en eventueel een terrasje te pakken. Net voor Bihac zitten twee goede restaurants, maar deze waren beiden niet toegankelijk i.v.m. een trouwpartij. Dan maar even contact leggen met Dair (onze tolk) om te zien of hij nog een leuk restaurant wist. Uiteindelijk zaten we zo'n half uur later met Dair in een leuk restaurant voor een goede maaltijd. Na het eten was het nog wel even tijd voor een kleine versnapering in één van de barretjes. Een hoop gezelligheid in de diverse drinkgelegenheden aan de rivier (Una). Eén ding is wederom bevestigd dat er een overschot is aan vrouwen in dit land. We hadden de avond van onze leven, want er liep zo veel vrouwelijk schoon dat we bijna niet meer wisten waar we moesten kijken. Rond middernacht was het ook welletjes geweest en was het tijd om te gaan. Na een rit van een klein uurtje lag ik met een tevreden gevoel in mijn mandje en kon natuurlijk lekker uitslapen. Op zondagmorgen was het 10.30 uur toen ik mijn bed uitkwam. Het was aardig rustig in het huis, want een aantal mannen (LOT Drvar en LOT Mrkonjic Grad) waren al vroeg vertrokken voor een mountainbiketocht richting de hoogste berg (2000 meter) aan de rand van Drvar. Heb dan ook lekker rustig aan gedaan en na het ontbijt een boek gepakt om wat te lezen. In de tuin was het te heet en ben uiteindelijk op het balkon gaan zitten, omdat dat één van de plekken in de schaduw was. Aan het eind van de middag kwamen de mountainbikers terug en werden getrakteerd op een barbeque. Na een kleine opfrisbeurt ben ik nog met Tim koffie wezen drinken bij het hotel en daarmee kwam al bijna weer een eind aan dit weekend en kunnen we ons gaan klaarmaken voor een nieuwe werkweek. Op naar de maandag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten