Maandag 10 en dinsdag 11 augustus

Op zondagavond was ik rond 18.30 uur weer terug in Drvar. Na de vakantieverhalen te hebben verteld ben ik m'n kamer maar weer eens gaan opzoeken. Spullen uitgepakt en de kleding voor de volgende dag weer klaargelegd. Na wat internetten en wat tijdverdrijf in de tuin ben ik rond 23.00 uur lekker gaan slapen, want op maandagochtend begon de dag weer om 08.00 uur met de ochtendbriefing. Na door Edwin weer bijgepraat te zijn zijn we rond 09.00 uur in de auto gestapt voor een patrouille in ons gebied. De komende weken ligt de nadruk wat meer op patrouilles dan op de meetings. Hier geniet men namelijk ook gewoon van vakantieverlof. Veel instanties zijn minder of niet bereikbaar en dus ook niet beschikbaar voor een meeting. Na het gebruikelijke kopje koffie in Glamoc zijn we richting het gemeentehuis gegaan voor het maken van een afspraak met één van onze contactpersonen. Nadat deze afspraak was gemaakt werden we al snel aangeklampt door een vrouw en haar zoon. Haar zoon was behoorlijk verlegen en kroop telkens achter zijn moeder weg. De vrouw gaf aan dat ze door de burgermeester zijn kantoor was uitgezet, haar zoon had nog steeds geen boeken ontvangen voor school en dat ze nog steeds geen rooie cent had ontvangen van de gemeente. Dat wekt dan gelijk onze aandacht en we wilden natuurlijk meer weten van deze zaak. Met behulp van de tolk zijn we aardig wat te weten gekomen over haar huidige situatie en tijdens het gesprek barstte de vrouw meerdere malen in huilen uit. Het gezin staat op een lijst bij Social Welfare (Welzijn) als zijnde een hulpbehoefend gezin. Dit houdt in dat ze geld en eventuele goederen kunnen krijgen van de gemeente. Echter het geld was door haar man opgehaald en daarna van de aarbodem verdwenen. Tijdens het gesprek liep het hoofd van Social Welfare langs en die bevestigde het verhaal. Met haar hebben we dan ook gelijk een afspraak gemaakt om over deze te praten. Twee tellen later kwam er een vrouw op ons af die ook het bovenstaande verhaal bevestigde . Zij had er overigens wel voor gezorgd dat het gezin bij de openbare keuken in Glamoc kan eten. Ook toen wij met deze vrouw stonden te praten barstte de andere vrouw weer in huilen uit. Hadden veel bekijks in het anders zo rustige gemeentehuis. Na de gemoederen gesust te hebben wilden we eigenlijk wel weg uit het gebouw, maar helaas er was nog een vrouw die een verhaal kwijt wilde. Deze vrouw was al bekend bij onze tolk, want zij had al meerdere verhalen verteld aan voorgaande teams en niet zo helder in haar bovenkamer. Dit keer had ze problemen met haar buurman wegens geluidsoverlast en lichamelijk geweld. Zulke gevallen sturen we eigenlijk gewoon door naar de politie en de vraag aan haar was dan ook of ze hier melding van had gemaakt. Zij gaf aan dat de politie er niets mee wilde doen. Wij hebben uiteindelijk contact opgenomen met de commandant van politie in Glamoc en deze was op de hoogte van de situatie. De politie was al meerdere malen wezen kijken n.a.v. haar melding, maar telkens niets aangetroffen. Blijkt dus een behoorlijk verwarde vrouw te zijn. Na een uur deze verhalen aangehoord te hebben was het echt tijd om te 'vluchten'. Gekscherend zeiden we tegen elkaar dat we beter een kamertje in het gemeentehuis konden aanvragen en daar dan spreekuur te houden. Voor mij een goed begin van een nieuwe periode in Bosnië. We zullen zien wat de rest van de week gaat brengen. De dinsdag was eigenlijk wel weer een rustige dag, want de mensen van Eufor 10 (drie oudjes) moesten naar Banja Luka voor een mijnentraining. Deze training zou starten om 14.00 uur en we zijn dan ook mooi op tijd vertrokken om nog wat te kunnen eten alvorens ons te melden op het hoofdkwartier in Banja Luka. De training begon echter een uur later, omdat de cursusleider vertraging had opgelopen in het verkeer. Na een uur theorie moest er nog een uur praktijk worden afgewerkt. In de brandende zon moest er in een veldje naar mijnen worden geprikt. Eerst in de liggende positie en daarna in de gehurkte positie. Was een aardige herhaling van de training die wij in ons opwerkprogramma hebben gehad, maar herhaling kan nooit kwaad in bemijnde gebieden zoals Bosnië. Op deze manier blijf je je bewust van de gevaren in dit land. Rond 17.00 uur werd er een einde gemaakt aan de praktijkopdrachten en konden wij weer richting Drvar. Na een kleine stop halverwege de route waren we rond 19.30 uur weer terug in Drvar. Weer een lange dag, maar de woensdag kan ik uitrusten, omdat dan onze andere collega's in het huis na de mijnentraining moeten. I.v.m. de huisbezetting (minimaal twee) moeten wij de hele dag het fort bewaken.