Met het aanbreken van de woensdag werd de tweede maand hier in Drvar afgesloten. Ik heb het gevoel dat de afgelopen twee maanden voorbij zijn gevlogen. Dit komt waarschijnlijk, omdat je toch iedere dag weer bezig bent en daardoor de tijd even vergeet. De komende dagen en weken zullen in het teken staan van afscheid nemen van je huidige teammaat en het verwelkomen en inwerken van je nieuwe teammaat. De mensen van Eufor 9A zijn al druk met de voorbereidingen voor hun vertrek. Al hun spullen zullen volgende week dinsdag worden opgehaald en daarvoor dient nog al wat papierwerk te worden ingevuld. Kortom het worden nog een paar rumoerige dagen en/of weken.
Voor de woensdag maar weer eens een meeting op het programma en wel met de directeur van de openbare keuken (gaarkeuken). Deze man is gekoppeld aan de organisatie Mission Without Borders (MWB) en de Nederlandse versie hiervan heet Zending over Grenzen. In deze keuken wordt dagelijks voor zo'n 100 mensen een maaltijd klaargemaakt. Tevens voorzien zij bijna 40 mensen van medicijnen. In het restaurant, wat een capaciteit heeft van 50 personen, is er de mogelijkheid om de maaltijd te nuttigen. Ook worden er af en toe maaltijden afgehaald door de bewoners uit de afgelegen gebieden. Transport is nog al een probleem en vaak neemt één bewoner voor meerdere mensen de maaltijd mee. Het lijkt op 'tafeltje dek je' wat we in Nederland wel kennen. Naast het restaurant is er ook nog een ruimte waar sociale activiteiten (praatje pot, krantje lezen) ontplooid kunnen worden. Deze ruimte is open van 09.00 - 15.00 uur en er wordt behoorlijk veel gebruik van gemaakt. De organisatie MWB heeft zijn eigen budget en kan zich op dit moment goed staande houden. Gelden komen eigenlijk van over de hele wereld en de directeur vertelde dat er in Bosnië meerdere projecten opgestart gaan worden. Er is hiervoor al rekening mee gehouden in het budget. Dat is weer een teken dat hulp toch hard nodig is in dit land. De verwachting is ook dat de komende maanden steeds meer mensen een beroep willen gaan doen op deze organisatie, omdat het finaniceel steeds slechter gaat. Echter in Glamoc is de capaciteit (100 personen) beperkt en hard gezegd is het hier 'de één zijn dood is de ander zijn brood'. Dit is wederom de keiharde realiteit die je hier veelvuldig tegen komt. Mocht je overigens interesse hebben in wat de organisaties zo al doen in de diverse landen kijk dan even op: http://www.zendingovergrenzen.nl/ of http://www.mwbi.org/.
Na het gesprek hadden wij nog wat tijd over om een patrouille te rijden in de omgeving van Glamoc. We moeten natuurlijk ook niet te vroeg aan de warme hap beginnen. Ik was niet helemaal geslaagd in de juiste keuze van de weg. Ik sloeg op een gegeven moment een zandweg in en na een tijdje werd het steeds natter en natter. Had op dat moment geen keuze meer en moest met het gas erop rechtdoor. Aan het eind van het pad werd de balans opgemaakt v.w.b. het aangezicht van de auto, want er was nog al wat water (modder) omhoog gekomen. De auto zien we zaterdag weer in de originele kleur, want dan wordt de lokale garage ondernemer weer bezocht. Tot die tijd hebben we wel heel veel bekijks. We hebben overigens wel netjes de Eufor stickers op de auto schoongemaakt.
Donderdag was een hele rustige dag, want ik moest thuis blijven i.v.m. de huisbezetting. Dit had te maken met het feit dat er nog twee personen met verlof zijn. De gaten worden dan om de beurt opgevuld door één van de andere teamleden. Voor mij een mooi moment om al onze digitale bestanden eens op te ruimen. Ook lag er nog al wat papierwerk rondom onze computer en ook daar heb ik enige orde in proberen te scheppen. Moet natuurlijk wel een opgeruimd bureau hebben als onze nieuwe collega's aankomen. Het ziet er op dit moment best aardig uit en de tijd heb ik dus aardig besteed. Verder was het deze dag heel erg rustig en dat is op zijn tijd ook wel weer lekker. Morgen weer een meeting op het programma en daarna is het eigenlijk al weer weekend.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten