Maandag 22 en dinsdag 23 juni.

Maandag weer de start van een nieuwe werkweek. Inmiddels hebben wij week 9 van onze uitzending bereikt. Nog een hoop te gaan, voordat we weer echt aan het werk moeten. I.v.m. verlof van mijn teammaat moest ik maandag alleen op pad met de tolk. Meestal wordt er voor dergelijke dagen een patrouille ingepland door de commandant. Ik had mij voorgenomen deze dag te gebruiken om een beoordeling (Village Assessment / VA) te maken van een dorp aan de rand van Glamoc. Het had behoorlijk geregend de afgelopen dagen en de wegen naar de kleinere dorpen waren slecht begaanbaar voor onze auto. Je kunt dan beter een Terrano gebruiken, want onze Touareg heeft moeite in het drassige gebied. Uiteindelijk hebben we zonder kleerscheuren het afgelegen dorpje Gvere bereikt en hebben een goede beoordeling kunnen maken. Er stonden zo'n 40 huizen, waarvan er 20 totaal verwoest waren. De andere 20 waren redelijk en bewoonbaar te noemen. Veel oudere mensen woonden in dit dorpje en ze verbouwen diverse producten om zo te kunnen overleven. Sommigen hebben nog wat vee, maar daar houdt het dan ook wel mee op. Stromend water uit de kraan kennen ze hier niet, want er werd gebruik gemaakt van eigen bronnen. Ze hadden wel electriciteit en dat is dan ook zo'n beetje het meest positieve. Ook was er geen transport voor handen om in Glamoc te komen en dat zullen ze vaak liftend proberen. Op veel plaatsen in de regio zie je mensen aan de straat staan voor een lift naar het centrum van Glamoc of van Glamoc terug naar huis. Over het algemeen is er altijd wel iemand die stopt. Ook wij pikken onderweg vaak mensen op om ze mee te nemen. Dat is dan weer iets wat we kunnen doen voor de bevolking.

Wat je ook nog veel tegenkomt in de diverse dorpjes zijn bijenkasten. Door de hele regio zie je staan en het schijnt dat er ook illegale kasten worden geplaatst. Eén van de teams werd hiermee geconfronteerd tijdens een meeting. Er is namelijk een heuse bijenorganisatie. Binnenkort heeft het betreffende team een afspraak met de voorzitter van deze organisatie om te achterhalen wat de regels en richtlijnen zijn voor het houden van bijen en het plaatsen van kasten. Na het gebruikelijke rapport van de maandag was de dag nagenoeg voorbij. Heb nog wat kilometers gelopen en daarna samen met Arno een maaltijd genuttigd in de luxe keuken van ons LOT huis. Cup a soup doet het goed.
De dinsdag moest ik wederom alleen met de tolk op pad. Willy was inmiddels terug, maar moest binnen blijven i.v.m. de huisbezetting. Geen probleem, want ik vermaak me wel tijdens zo'n dag. Er gebeurt altijd wel iets onderweg. Had me in eerste instantie voorgenomen om een village assessment te maken van een ander dorp. Echter bij aankomst in dit dorp troffen wij alleen maar dichtgespijkerde en verwoeste huizen aan. Er was ook niemand in de omgeving te bekennen. Kan dan wel een assessment maken, maar daar komt dan weinig uit. Dan maar op naar de koffie in Glamoc. Dit keer weer eens een kijkje genomen in het hotel. De eigenaar kwam ook net aan lopen en bood ons wat te drinken aan. We kwamen voor de koffie dus dat kwam goed uit. Na de koffie zijn we naar het gemeentehuis gereden om te achterhalen of er een registratie van teruggekeerde mensen wordt bijgehouden. Ze konden ons alleen vertellen dat er na de oorlog 204 nieuwe bewoners geregistreerd waren. Dit werd tot 2005 bijgehouden door het bureau Welzijn. Wie nu verantwoordelijk is voor de registratie blijft een vraag. Dat is het volgende project. Ook nog even met de secretaresse van de burgermeester gesproken over wat zaken en daarna de auto gepakt voor een patrouille. Door de regen, die nog steeds valt, waren de zand- en grindpaden er niet beter op geworden. De modder zit dan ook weer drie lagen dik op de auto en de garagehouder kan zich dan ook weer uitleven tijdens de wekelijkse wasbeurt.
De eigenaar van de auto op de foto hoeft even geen auto meer te wassen. We kwamen hem onderweg tegen zittend op de vangrail met de telefoon aan het oor. De auto rookte nog toen wij aan kwamen rijden. De hulptroepen waren onderweg, maar voor de auto was het helaas te laat. Aangezien er amper tot geen brandweermiddelen (o.a. personeel, auto, blusmiddelen) voor handen zijn wil je dit niet meemaken. Het was namelijk geen goedkope auto en dat is dan toch weer zuur om op deze manier afscheid te moeten nemen van je auto. Hopelijk was de man goed verzekerd, want ook dat is hier nog wel eens de vraag. Wij zijn uiteindelijk verder gereden voor een warme hap. Na een lekkere kipsaté met friet en salade werd het tijd voor de terugreis. Bij binnenkomst in het huis werden wij blij verrast met een lekkere taart van Biljana (onze huishoudster). Biljana is een schat van een mens en doet meer dan van haar verwacht mag worden. Zelfs wassen, strijken en knopen aannaaien is voor haar niet te veel. Na het maagvullende stuk taart nog even snel het rapport opmaken en na de evaluatie ervan met de commandant was het tijd voor low-ops. Vanavond weer een cup a soup met wat brood en op naar de woensdag.