Tijdens de briefing van hedenochtend werd ik door de commandant van het huis er aan herinnerd dat vandaag de postbode weer zou komen uit Sarajevo en dat er naar alle waarschijnlijkheid wel weer een pakketje voor mij bij zou zitten. De afgelopen weken zat er namelijk iedere keer wel een pakketje voor mij bij. Mijn collega's zijn er wel een beetje klaar mee en ik lach er dan maar weer om. Eerst moest er natuurlijk nog wel even gewerkt worden voordat de postbode arriveert in Drvar. Vorige week hadden wij al even kort met de eigenaar van hotel in Glamoc gesproken en toen uiteindelijk besloten om deze week een vervolg afspraak te maken. Ruim na tienen kwamen we aan in de koffiebar naast het hotel. Deze koffiebar hoort bij het hotel en heeft een klein terras. We zijn lekker in het zonnetje gaan zitten met een bakje koffie. Na een half uur kwam de eigenaar bij ons zitten en gaf aan dat hij gasten had en bezig was met een maaltijd. Hij had dus eigenlijk niet zo heel veel tijd. Wij wilden graag weten waarom het hotel en bijbehorend restaurant gesloten zijn en wat de economische toestand is van het bedrijf. In Glamoc komen geen toeristen en is een hotel derhalve onnodig in dit dorp. Ook is er geen behoefte aan een groot restaurant zoals dit. Af en toe wordt het hotel gebruikt voor feesten en partijen, maar die zijn op één hand te tellen. Kortom er staat een behoorlijk hotel met toebehoren, maar heeft de deuren al langere tijd gesloten. Dan moet je financieel wel wat te vertellen hebben anders ben je naar mijn mening zo failliet. Na een kwartier moest de eigenaar weer naar zijn sudderende maaltijd en vroeg ons of wij ook nog iets wilden eten. Hij had namelijk genoeg om ons ook iets aan te bieden. Als het om eten gaat dan ben ik wel van de partij en een stukje lam gaat er altijd wel in.
Het vlees wordt in een bak gelegd en daarna afgesloten met een deksel. Op de deksel en onder de bak leggen ze houtskool en laten dit een uurtje of twee garen. Als je dan aan tafel gaat zitten en je krijgt dit voorgeschoteld dan lik je je vingers er bij af. Nadat het vlees (zie foto) op was werden wij nog getrakteerd op een stukje lam uit de koeling. Wel apart, maar toch ook heel lekker. Na deze maaltijd hebben wij nog een stukje patrouille gereden in de omgeving van Glamoc en daarna via Bull terug naar Drvar. Bij binnenkomst in het huis stond er een grote doos op mij te wachten met daarbij een aantal kaarten. Mijn collega's uit Enschede waren zo vriendelijk geweest om wat lekkernijen in een doos te stoppen en deze op te sturen naar Drvar. Als ik zeg 'goa stoan aj veur Twente bint' dan weten mijn collega's wel genoeg denk ik. Ook zaten er diverse kaarten van familie en kennissen bij, maar ook van mijn schatjes Timo en Merel. Zij maken toch iedere keer wat leuks voor mij en dan zou je het liefst even naar huis gaan om ze een dikke knuffel te geven. Helaas zal dat moeten wachten tot 24 juli a.s., want dan ga ik voor twee weken terug naar Nederland om te genieten van mijn verlof. Ik wil in ieder geval via deze weg iedereen weer bedanken voor hetgeen ze mij hebben toegezonden. Ondanks het feit dat dit eigenlijk één van de vergeten missies is zijn jullie mij in ieder geval niet vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten