Vrijdag 26 en zaterdag 27 juni.

Alweer de laatste lange werkdag van de week. Voor vandaag hoopten we te spreken met de vrouw van het kantoor Werkloosheid. Begin van de week hadden wij met haar een afspraak gemaakt, maar toen gaf ze al aan dat op dat moment de agenda nog leeg was en niet wist wat er nog ging gebeuren. Dan krijg je al het gevoel dat ze niet met ons wil praten. Dit gevoel werd op vrijdagmorgen tijdens de briefing ook de werkelijkheid. Mijn teammaat nam de telefoon aan en probeerde duidelijk te maken dat er op dat moment nog geen tolk aanwezig was en dat de tolk straks contact met haar zou opnemen. Het blijft een lastige taal en daarom zijn de tolken ook ze belangrijk. Nadat onze tolk was voorzien van een bakje koffie aan hem het vriendelijk verzoek gedaan om de vrouw terug te bellen. Het excuus was dat ze helaas andere dingen te doen had. Ik ga nog één keer proberen om met haar een afspraak te maken en als deze wederom wordt gecanceld zal ik haar vragen of ze wel met ons wil praten. Anders ga ik haar in de toekomst niet meer lastig vallen en haal ik haar van de lijst. Voor ons dus een rustige dag om de week mee af te sluiten. Tijdens de rit naar Glamoc scheen het zonnetje lekker, maar hoe dichter wij bij Glamoc kwamen hoe donkerder het werd. We hadden de koffie nog maar net besteld of de regen kwam weer met bakken uit de lucht. Het is ook zo gezellig in het mooie Glamoc. Door al die regen blijft het zeer rustig op straat. Alleen voor de noodzakelijk dingen (een borrel in de kroeg) zie je mensen over straat lopen, maar verder zie je weinig. Voor ons is het dan ook niet gemakkelijk om in contact te komen met de bevolking. Wij zijn daarom maar naar het gemeentehuis gegaan voor een namenlijst van de diverse afdelingen binnen de gemeente. Het is namelijk wel makkelijk als je weet bij wie je moet zijn als je specifieke vragen hebt. De secretaresse van de burgermeester zag ons al weer aankomen en maakte gelijk de opmerking 'zijn jullie er al weer?'. Dit keer konden we het kort houden, omdat de vraag niet zo moeilijk was. Ze kon de gegevens zo voor ons op papier zetten. Dat gaf onze tolk mooi de tijd om van haar chips te snoepen. Binnen 10 minuten zaten we al weer in de auto voor een korte patrouille in Glamoc. Daarna ging het weer voor de warme hap richting Livno. We hebben met een ander LOT team zitten genieten van wat culinaire hoogstandjes en daarna rechtstreeks terug naar Drvar. Het rapport van deze dag was binnen een paar tellen klaar, want voor een gecancelde meeting hoef je niet al te veel gegevens te noteren. Hiermee zat de werkweek er bijna op. Alleen op zaterdagochtend nog even de auto wassen en het verdere onderhoud en het is weer 'low-ops'. Mijn teammaat is op zaterdagochtend alleen naar de garage geweest voor het wassen van de auto, zodat ik rustig een bakkie kon doen. Het blijft een doelloze ochtend, want met het onderhoud en wassen ben je ongeveer 30 minuten bezig en dan zijn wij als team klaar voor de zaterdag. Alleen de teams van Drvar of Bosansko Grahovo doen op zaterdagochtend om de beurt een patrouille in hun regio. Voor ons is dat geen doen, omdat we maar tot 12.00 uur werken op zaterdag. 's Middags heb je dan tijd om dingen voor je zelf te doen. Ik trek vaak mijn sportspullen aan om wat te gaan hardlopen in het mooie Drvar. Had echter het verkeerde moment uitgekozen, want halverwege de route kreeg ik een gigantische regenbui op m'n dak. Het water dreef over de weg terwijl ik onder een afdakje stond te schuilen. Na 5 minuten toch maar weer een poging gedaan om thuis te komen. Het water spoelde van de berg af en dat resulteerde in een paar hele natte schoenen. M'n collega's stonden me aardig uit te lachen toen ik als een verzopen kat terugkwam, maar ik heb toch mijn sportuurtje weer gehad. Morgen weer een dagje rust en lekker genieten van de barbeque in Bihac. Twee van onze tolken wonen in Bihac en zij hebben hun teamleden uitgenodigd om een hapje te komen eten. Dat slaan we natuurlijk niet af. Het verslag zal uiteraard op korte termijn volgen.