Dinsdag 2 en woensdag 3 juni.

De dinsdag begon weer met een hoop regen en de voorspelling voor de rest van de dag was al niet veel beter. Op deze manier zou je liever in Nederland willen zijn, want daar is het volgens de berichten toch iets beter dan hier. Gelukkig zitten wij nog al veel in de auto en dan maakt het eigenlijk niet zo heel veel uit. Op dinsdag hadden wij op 10.30 uur al een meeting met de priester van de katholieke kerk. Deze man hadden wij twee weken geleden ook al gesproken, maar had toen weinig tijd en aangezien er wat problemen waren hebben wij een nieuw gesprek gepland. Wij hadden al een behoorlijke tijd aan de deur gestaan en net op het moment dat wij weg wilden gaan werd er ineens opengedaan. We werden hartelijk ontvangen door de man en hij wist in goed duits zich verstaanbaar te maken. Het gesprek begon al met een stukje geschiedenisles van de man, maar daar kwamen wij eigenlijk niet voor. Hebben na 10 minuten toch geprobeerd aan te geven waarvoor wij bij hem waren gekomen. Dat begreep hij ook en kwam snel ter zake. Er waren wat problemen tussen het gemeentehuis en de non die werkzaam is in het kinderdagverblijf. Blijkbaar zijn er mensen in het gemeentehuis die zich storen aan de kledij van de non. Hiermee wordt dus wederom aangetoond dat er nog steeds problemen zijn met de diverse etniciteiten in dit land. Dit heeft namelijk niets met haar kleding te maken. De non is overigens zeer gedreven in haar vak, heeft alle benodigde diploma's en volgt regelmatig cursussen. Bij een gesprek met de burgemeester zullen we voorzichtig vragen hoe de situatie is op het kinderdagverblijf. Daarnaast gaan we ook eens bij de non kijken, zodat we alle partijen een keer gesproken hebben. Wij kunnen er op dit moment niet zo heel veel aan doen, maar proberen wel een beeld te vormen van deze situatie. Misschien is er uiteindelijk toch een oplossing. Zo ver is het echter nog lang niet. Na dik een uur met de priester gesproken te hebben werden we nog uitgenodigd voor een rondleiding door de nieuwe kerk. Een schitterende kerk met heel veel steen- en houtwerk. Na de man bedankt te hebben voor het gesprek en de rondleiding zijn we richting het hotel van Glamoc gegaan, want we waren 's ochtends door de eigenaar uitgenodigd om te komen eten. We hebben een heerlijke maaltijd gehad met rijst, vlees, salade en brood. Na het eten hebben we nog even met de eigenaar gesproken en zullen voor volgende week een nieuwe meeting regelen. Dan kunnen we namelijk wat verder op de zaken in gaan en hebben we natuurlijk voldoende stof voor het welbekende rapport.
Bij thuiskomst in Drvar was de postbode weer geweest en kreeg gelijk te horen of ik mijn hele huisraad toegezonden had gekregen. Er stonden twee dozen op mij te wachten. Eentje van mijn ouders met een hoop te eten en eentje van mijn werk met daarin een aantal zaken die ik hier kan uitdelen. Vindt het toch wel heel erg leuk dat al deze mensen in welke vorm dan ook begaan zijn met het lot van de uitgezonden man of vrouw. Het doet mij in ieder geval heel erg goed dat ondanks het feit dat je 6 maanden weg bent er toch nog reacties komen vanuit Nederland. Op naar de woensdag.
Op woensdag hadden we een gesprek met de directeur van welzijn in Glamoc. Deze vrouw heeft het vorige team tijdens de laatste meeting laten zitten met 12 hulpbehoefende gezinnen en zelf kwam ze niet opdagen. Mooie vraag om te achterhalen waarom ze dit had gedaan. Ze gaf echter aan dat ze helaas verhinderd was en dat zij ook niets wist van deze mensen. Blijkbaar had een medewerker van het Rode Kruis aan deze mensen doorgegeven dat Eufor op bezoek zou komen. Ook deze dingen gebeuren nog wel eens. Dit waren overigens wel de schrijnende gevallen van Glamoc en daar zat een hoop emotie bij. Op dit moment zijn er 50 mensen die hulpbehoefend zijn en daarvoor is ongeveer 1000 euro beschikbaar. Daarnaast hebben ze dit jaar al 25 mensen (van die 50) geholpen en voor deze mensen hadden ze ongeveer 600 euro te besteden. Het zijn veelal oudere mensen of gezinnen met kinderen die een verzoek voor hulp indienen. Er zijn echter wel criteria aan verbonden. Mensen zonder pensioen, zonder werk of ernstig zieken kunnen aanspraak maken op een financiële ondersteuning. Per jaar mag iemand drie keer een verzoek doen voor hulp en daarna is het over en zullen de mensen zich zelf moeten redden. Het budget voor dit jaar ziet er goed uit, maar is niet voldoende om uit de rode cijfers te komen. Dit zou echter ook te mooi voor woorden zijn, want heel Glamoc staat al dik in de rode cijfers. De directeur was echter wel heel tevreden over de burgermeester, want als hij er niet was geweest had het bureautje welzijn al lang niet meer bestaan. Blijkbaar zet de burgermeester zich goed in voor de hulpbehoefende mensen van Glamoc. Doet ons natuurlijk deugd dat deze mensen niet aan hun lot worden overgelaten. De meeste mensen denken namelijk niet zo heel erg positief over dit bestuursorgaan. Na de meeting waren wij alle drie (2 teamleden en de tolk) behoorlijk gaar. Het was namelijk een behoorlijk heftig gesprek, waarin ook nog een aantal lopende gevallen werden besproken en dan krijg je best wel wat leed te horen. Onderweg naar Livno hebben we nog even wat zitten napraten over het gesprek en daarna was het tijd voor een lekker broodje gyros. Het heeft ons lekker gesmaakt en daarna op weg naar Drvar. Morgen weer een nieuwe dag. De donderdag wordt voor ons een dag naar Banja Luka (2,5 uur enkele reis), want onze auto krijgt nieuwe banden. Er zit op dit moment weinig profiel op onze voorbanden en dienen daarom snel te worden vervangen. Met al die regen van de afgelopen dagen werd er af en toe wel eens een slippertje gemaakt en wij vonden het nu wel genoeg. Gelukkig is dit probleem na morgen hopelijk verholpen. Het is namelijk niet de eerste keer dat ze de verkeerde banden hebben besteld. We zullen morgen wel zien.