Zondag 28 juni.

Zondagmorgen weer lekker uitgeslapen tot 10.30 uur. Was overigens ook al op tijd naar bed gegaan en heb dus een lange nachtrust gehad. Heb nog tot 11.00 uur lekker in mijn bed gelegen en ben me daarna wat op gaan frissen. Om 12.00 uur zouden we namelijk vertrekken richting Bihac voor een barbeque met een aantal van onze tolken. Het weer was eigenlijk niet goed genoeg voor een barbeque buiten. Het regende en was behoorlijk fris. Dus de lange broek aan en richting Bihac. Onderweg scheen af en toe het zonnetje, maar de regen had wel de overhand. Echter toen wij in Bihac aankwamen scheen het zonnetje en was er geen regen te bekennen. Dat beloofde dus nog wat voor de rest van de middag. De barbeque stond al goed te branden toen wij op het terrein aankwamen. We waren in totaal met 9 personen en begonnen natuurlijk met een lekkere borrel. In de tussentijd hing er al een stooppotje te pruttelen boven het vuur. Dat zag er goed uit en het rook ook nog eens goed. Tijdens de borrel werden er al wat stukjes lam geserveerd. Eigenlijk lag het voor het grijpen op de tafel. Je moest er wel bij zijn, want er waren meer kapers op de kust. Net toen het een beetje gezellig begon te worden kwam de regen echt met bakken uit de lucht. Het was echt een stortregen die ongeveer 10 minuten duurde. Daarna werd het langzaam beter en begon ook het zonnetje weer een beetje te schijnen. De barbeque bleef lekker zijn werk doen en al snel zaten we aan het volgende stukje vlees. Ook was er een behoorlijk bak met salade (ui, tomaat en komkommer) waar gretig van werd gesnoept. Na wat wijntjes was ook het stoofpotje gaar. Er zat van alles in de pot en het werd geserveerd als soep. Nadat een ieder zich lekker had volgegeten werd er nog wat rondgepeddeld in de rivier. Je kunt op die plek genieten van de ultieme rust. Je hoort alleen de vogels en het kabbelende water en daar houdt het dan mee op. We hebben tot 18.00 uur nog gezellig bij elkaar gezeten en zijn daarna weer richting Drvar gereden. Het was een leuke dag en we gaan dat zeker nog eens over doen met de nieuwe mensen van Eufor 10. Misschien dat we met de nieuwe mensen van Eufor 10 nog een keer gaan raften bij onze tolk Dair. Dan kunnen we hopelijk weer genieten van een uitstekende barbeque. Op naar een nieuwe week in Bosnië. De komende 3 dagen zullen we verblijven op Camp Butmir in Sarajevo voor de nieuwkomers training. Slapen doen we in een hotel in Sarajevo, want slapen op Butmir is geen succes.

Hier onder nog wat foto's van de barbeque op het terrein van onze tolken.

Vrijdag 26 en zaterdag 27 juni.

Alweer de laatste lange werkdag van de week. Voor vandaag hoopten we te spreken met de vrouw van het kantoor Werkloosheid. Begin van de week hadden wij met haar een afspraak gemaakt, maar toen gaf ze al aan dat op dat moment de agenda nog leeg was en niet wist wat er nog ging gebeuren. Dan krijg je al het gevoel dat ze niet met ons wil praten. Dit gevoel werd op vrijdagmorgen tijdens de briefing ook de werkelijkheid. Mijn teammaat nam de telefoon aan en probeerde duidelijk te maken dat er op dat moment nog geen tolk aanwezig was en dat de tolk straks contact met haar zou opnemen. Het blijft een lastige taal en daarom zijn de tolken ook ze belangrijk. Nadat onze tolk was voorzien van een bakje koffie aan hem het vriendelijk verzoek gedaan om de vrouw terug te bellen. Het excuus was dat ze helaas andere dingen te doen had. Ik ga nog één keer proberen om met haar een afspraak te maken en als deze wederom wordt gecanceld zal ik haar vragen of ze wel met ons wil praten. Anders ga ik haar in de toekomst niet meer lastig vallen en haal ik haar van de lijst. Voor ons dus een rustige dag om de week mee af te sluiten. Tijdens de rit naar Glamoc scheen het zonnetje lekker, maar hoe dichter wij bij Glamoc kwamen hoe donkerder het werd. We hadden de koffie nog maar net besteld of de regen kwam weer met bakken uit de lucht. Het is ook zo gezellig in het mooie Glamoc. Door al die regen blijft het zeer rustig op straat. Alleen voor de noodzakelijk dingen (een borrel in de kroeg) zie je mensen over straat lopen, maar verder zie je weinig. Voor ons is het dan ook niet gemakkelijk om in contact te komen met de bevolking. Wij zijn daarom maar naar het gemeentehuis gegaan voor een namenlijst van de diverse afdelingen binnen de gemeente. Het is namelijk wel makkelijk als je weet bij wie je moet zijn als je specifieke vragen hebt. De secretaresse van de burgermeester zag ons al weer aankomen en maakte gelijk de opmerking 'zijn jullie er al weer?'. Dit keer konden we het kort houden, omdat de vraag niet zo moeilijk was. Ze kon de gegevens zo voor ons op papier zetten. Dat gaf onze tolk mooi de tijd om van haar chips te snoepen. Binnen 10 minuten zaten we al weer in de auto voor een korte patrouille in Glamoc. Daarna ging het weer voor de warme hap richting Livno. We hebben met een ander LOT team zitten genieten van wat culinaire hoogstandjes en daarna rechtstreeks terug naar Drvar. Het rapport van deze dag was binnen een paar tellen klaar, want voor een gecancelde meeting hoef je niet al te veel gegevens te noteren. Hiermee zat de werkweek er bijna op. Alleen op zaterdagochtend nog even de auto wassen en het verdere onderhoud en het is weer 'low-ops'. Mijn teammaat is op zaterdagochtend alleen naar de garage geweest voor het wassen van de auto, zodat ik rustig een bakkie kon doen. Het blijft een doelloze ochtend, want met het onderhoud en wassen ben je ongeveer 30 minuten bezig en dan zijn wij als team klaar voor de zaterdag. Alleen de teams van Drvar of Bosansko Grahovo doen op zaterdagochtend om de beurt een patrouille in hun regio. Voor ons is dat geen doen, omdat we maar tot 12.00 uur werken op zaterdag. 's Middags heb je dan tijd om dingen voor je zelf te doen. Ik trek vaak mijn sportspullen aan om wat te gaan hardlopen in het mooie Drvar. Had echter het verkeerde moment uitgekozen, want halverwege de route kreeg ik een gigantische regenbui op m'n dak. Het water dreef over de weg terwijl ik onder een afdakje stond te schuilen. Na 5 minuten toch maar weer een poging gedaan om thuis te komen. Het water spoelde van de berg af en dat resulteerde in een paar hele natte schoenen. M'n collega's stonden me aardig uit te lachen toen ik als een verzopen kat terugkwam, maar ik heb toch mijn sportuurtje weer gehad. Morgen weer een dagje rust en lekker genieten van de barbeque in Bihac. Twee van onze tolken wonen in Bihac en zij hebben hun teamleden uitgenodigd om een hapje te komen eten. Dat slaan we natuurlijk niet af. Het verslag zal uiteraard op korte termijn volgen.

Woensdag 24 en donderdag 25 juni.

Met het aanbreken van de woensdag werd de tweede maand hier in Drvar afgesloten. Ik heb het gevoel dat de afgelopen twee maanden voorbij zijn gevlogen. Dit komt waarschijnlijk, omdat je toch iedere dag weer bezig bent en daardoor de tijd even vergeet. De komende dagen en weken zullen in het teken staan van afscheid nemen van je huidige teammaat en het verwelkomen en inwerken van je nieuwe teammaat. De mensen van Eufor 9A zijn al druk met de voorbereidingen voor hun vertrek. Al hun spullen zullen volgende week dinsdag worden opgehaald en daarvoor dient nog al wat papierwerk te worden ingevuld. Kortom het worden nog een paar rumoerige dagen en/of weken.
Voor de woensdag maar weer eens een meeting op het programma en wel met de directeur van de openbare keuken (gaarkeuken). Deze man is gekoppeld aan de organisatie Mission Without Borders (MWB) en de Nederlandse versie hiervan heet Zending over Grenzen. In deze keuken wordt dagelijks voor zo'n 100 mensen een maaltijd klaargemaakt. Tevens voorzien zij bijna 40 mensen van medicijnen. In het restaurant, wat een capaciteit heeft van 50 personen, is er de mogelijkheid om de maaltijd te nuttigen. Ook worden er af en toe maaltijden afgehaald door de bewoners uit de afgelegen gebieden. Transport is nog al een probleem en vaak neemt één bewoner voor meerdere mensen de maaltijd mee. Het lijkt op 'tafeltje dek je' wat we in Nederland wel kennen. Naast het restaurant is er ook nog een ruimte waar sociale activiteiten (praatje pot, krantje lezen) ontplooid kunnen worden. Deze ruimte is open van 09.00 - 15.00 uur en er wordt behoorlijk veel gebruik van gemaakt. De organisatie MWB heeft zijn eigen budget en kan zich op dit moment goed staande houden. Gelden komen eigenlijk van over de hele wereld en de directeur vertelde dat er in Bosnië meerdere projecten opgestart gaan worden. Er is hiervoor al rekening mee gehouden in het budget. Dat is weer een teken dat hulp toch hard nodig is in dit land. De verwachting is ook dat de komende maanden steeds meer mensen een beroep willen gaan doen op deze organisatie, omdat het finaniceel steeds slechter gaat. Echter in Glamoc is de capaciteit (100 personen) beperkt en hard gezegd is het hier 'de één zijn dood is de ander zijn brood'. Dit is wederom de keiharde realiteit die je hier veelvuldig tegen komt. Mocht je overigens interesse hebben in wat de organisaties zo al doen in de diverse landen kijk dan even op: http://www.zendingovergrenzen.nl/ of http://www.mwbi.org/.
Na het gesprek hadden wij nog wat tijd over om een patrouille te rijden in de omgeving van Glamoc. We moeten natuurlijk ook niet te vroeg aan de warme hap beginnen. Ik was niet helemaal geslaagd in de juiste keuze van de weg. Ik sloeg op een gegeven moment een zandweg in en na een tijdje werd het steeds natter en natter. Had op dat moment geen keuze meer en moest met het gas erop rechtdoor. Aan het eind van het pad werd de balans opgemaakt v.w.b. het aangezicht van de auto, want er was nog al wat water (modder) omhoog gekomen. De auto zien we zaterdag weer in de originele kleur, want dan wordt de lokale garage ondernemer weer bezocht. Tot die tijd hebben we wel heel veel bekijks. We hebben overigens wel netjes de Eufor stickers op de auto schoongemaakt.
Donderdag was een hele rustige dag, want ik moest thuis blijven i.v.m. de huisbezetting. Dit had te maken met het feit dat er nog twee personen met verlof zijn. De gaten worden dan om de beurt opgevuld door één van de andere teamleden. Voor mij een mooi moment om al onze digitale bestanden eens op te ruimen. Ook lag er nog al wat papierwerk rondom onze computer en ook daar heb ik enige orde in proberen te scheppen. Moet natuurlijk wel een opgeruimd bureau hebben als onze nieuwe collega's aankomen. Het ziet er op dit moment best aardig uit en de tijd heb ik dus aardig besteed. Verder was het deze dag heel erg rustig en dat is op zijn tijd ook wel weer lekker. Morgen weer een meeting op het programma en daarna is het eigenlijk al weer weekend.

Maandag 22 en dinsdag 23 juni.

Maandag weer de start van een nieuwe werkweek. Inmiddels hebben wij week 9 van onze uitzending bereikt. Nog een hoop te gaan, voordat we weer echt aan het werk moeten. I.v.m. verlof van mijn teammaat moest ik maandag alleen op pad met de tolk. Meestal wordt er voor dergelijke dagen een patrouille ingepland door de commandant. Ik had mij voorgenomen deze dag te gebruiken om een beoordeling (Village Assessment / VA) te maken van een dorp aan de rand van Glamoc. Het had behoorlijk geregend de afgelopen dagen en de wegen naar de kleinere dorpen waren slecht begaanbaar voor onze auto. Je kunt dan beter een Terrano gebruiken, want onze Touareg heeft moeite in het drassige gebied. Uiteindelijk hebben we zonder kleerscheuren het afgelegen dorpje Gvere bereikt en hebben een goede beoordeling kunnen maken. Er stonden zo'n 40 huizen, waarvan er 20 totaal verwoest waren. De andere 20 waren redelijk en bewoonbaar te noemen. Veel oudere mensen woonden in dit dorpje en ze verbouwen diverse producten om zo te kunnen overleven. Sommigen hebben nog wat vee, maar daar houdt het dan ook wel mee op. Stromend water uit de kraan kennen ze hier niet, want er werd gebruik gemaakt van eigen bronnen. Ze hadden wel electriciteit en dat is dan ook zo'n beetje het meest positieve. Ook was er geen transport voor handen om in Glamoc te komen en dat zullen ze vaak liftend proberen. Op veel plaatsen in de regio zie je mensen aan de straat staan voor een lift naar het centrum van Glamoc of van Glamoc terug naar huis. Over het algemeen is er altijd wel iemand die stopt. Ook wij pikken onderweg vaak mensen op om ze mee te nemen. Dat is dan weer iets wat we kunnen doen voor de bevolking.

Wat je ook nog veel tegenkomt in de diverse dorpjes zijn bijenkasten. Door de hele regio zie je staan en het schijnt dat er ook illegale kasten worden geplaatst. Eén van de teams werd hiermee geconfronteerd tijdens een meeting. Er is namelijk een heuse bijenorganisatie. Binnenkort heeft het betreffende team een afspraak met de voorzitter van deze organisatie om te achterhalen wat de regels en richtlijnen zijn voor het houden van bijen en het plaatsen van kasten. Na het gebruikelijke rapport van de maandag was de dag nagenoeg voorbij. Heb nog wat kilometers gelopen en daarna samen met Arno een maaltijd genuttigd in de luxe keuken van ons LOT huis. Cup a soup doet het goed.
De dinsdag moest ik wederom alleen met de tolk op pad. Willy was inmiddels terug, maar moest binnen blijven i.v.m. de huisbezetting. Geen probleem, want ik vermaak me wel tijdens zo'n dag. Er gebeurt altijd wel iets onderweg. Had me in eerste instantie voorgenomen om een village assessment te maken van een ander dorp. Echter bij aankomst in dit dorp troffen wij alleen maar dichtgespijkerde en verwoeste huizen aan. Er was ook niemand in de omgeving te bekennen. Kan dan wel een assessment maken, maar daar komt dan weinig uit. Dan maar op naar de koffie in Glamoc. Dit keer weer eens een kijkje genomen in het hotel. De eigenaar kwam ook net aan lopen en bood ons wat te drinken aan. We kwamen voor de koffie dus dat kwam goed uit. Na de koffie zijn we naar het gemeentehuis gereden om te achterhalen of er een registratie van teruggekeerde mensen wordt bijgehouden. Ze konden ons alleen vertellen dat er na de oorlog 204 nieuwe bewoners geregistreerd waren. Dit werd tot 2005 bijgehouden door het bureau Welzijn. Wie nu verantwoordelijk is voor de registratie blijft een vraag. Dat is het volgende project. Ook nog even met de secretaresse van de burgermeester gesproken over wat zaken en daarna de auto gepakt voor een patrouille. Door de regen, die nog steeds valt, waren de zand- en grindpaden er niet beter op geworden. De modder zit dan ook weer drie lagen dik op de auto en de garagehouder kan zich dan ook weer uitleven tijdens de wekelijkse wasbeurt.
De eigenaar van de auto op de foto hoeft even geen auto meer te wassen. We kwamen hem onderweg tegen zittend op de vangrail met de telefoon aan het oor. De auto rookte nog toen wij aan kwamen rijden. De hulptroepen waren onderweg, maar voor de auto was het helaas te laat. Aangezien er amper tot geen brandweermiddelen (o.a. personeel, auto, blusmiddelen) voor handen zijn wil je dit niet meemaken. Het was namelijk geen goedkope auto en dat is dan toch weer zuur om op deze manier afscheid te moeten nemen van je auto. Hopelijk was de man goed verzekerd, want ook dat is hier nog wel eens de vraag. Wij zijn uiteindelijk verder gereden voor een warme hap. Na een lekkere kipsaté met friet en salade werd het tijd voor de terugreis. Bij binnenkomst in het huis werden wij blij verrast met een lekkere taart van Biljana (onze huishoudster). Biljana is een schat van een mens en doet meer dan van haar verwacht mag worden. Zelfs wassen, strijken en knopen aannaaien is voor haar niet te veel. Na het maagvullende stuk taart nog even snel het rapport opmaken en na de evaluatie ervan met de commandant was het tijd voor low-ops. Vanavond weer een cup a soup met wat brood en op naar de woensdag.

Zaterdag 20 en zondag 21 juni.

Vrijdagavond kwam de hoogste Nederlandse militair vanuit Sarajevo bij ons op bezoek. Samen met een Nederlandse collega zou hij alle Nederlandse LOT huizen een keer gaan bezoeken. Wij waren het laatste huis in de reeks. Misschien ook wel omdat wij het verst weg zitten van Sarajevo. 's Avonds hebben wij lang met beide mannen gesproken en collegiaal als ze zijn hadden ze voor ons de post meegenomen. Voor mij wederom wat kaarten, maar het leukst was natuurlijk wel de vaderdag cadeautjes van Timo en Merel. Had me voorgenomen om ze pas zondag open te maken tijdens het skype contact met Nederland. Aan het eind van de avond vertrokken beide heren richting Hotel Drvar voor de overnachting. Zaterdagochtend zouden ze na de ochtendbriefing weer richting Sarajevo vertrekken.
Doordat er 3 mensen met verlof waren was het lekker rustig tijdens de ochtendbriefing. Nadat de belangrijkste punten waren behandeld was er nog gelegenheid om eventuele vragen te stellen aan de Nederlandse delegatie uit Sarajevo. Ik was in de tussentijd al begonnen aan het onderhoud van de auto en het uitmesten er van. Nadat de auto er van binnen weer opgeruimd uitzag ben ik naar de garage gegaan voor de wasbeurt. Er werd weer driftig geboend en de auto zag er na zo'n 20 minuten weer als 'nieuw' uit. Dat was dan weer de activiteit van de zaterdag en kon het weekend beginnen. Ik had me voorgenomen nog wat te gaan hardlopen, want dat was de afgelopen 2 dagen er een beetje bij in geschoten. Donderdag natuurlijk dat ongeluk en vrijdag het bezoek uit Sarajevo. Echter op zaterdagmiddag begon het aardig te regenen en de sportbeurt werd doorgeschoven naar de zondag.
Zondagmorgen was het weer vroeg dag, want om 09.00 uur begint de taak van de Duty Officer weer. Had al een uurtje tv gekeken voordat de eerste pas zijn bed uitkwam. Er stond ook vandaag weer een informeel bezoek vanuit Travnik op het programma. Er zouden twee collega's een bezoekje brengen aan ons LOT huis. Na een uurtje of twee zijn zij weer op pad gegaan richting Livno (LOT huis) en van daaruit weer door naar de thuisbasis Travnik. Had na dit bezoek mij sportbeurt ingepland, maar het weer zat echter niet mee. Het regende en het was koud. Dan maar even skypen met thuis, want ik had per slot van rekening nog een paar vaderdagcadeautjes liggen. Merel lag echter nog te slapen en moest nog even geduld
hebben. Rond 15.00 uur had ik uiteindelijk contact met het trio. Merel was inmiddels wakker en dus tijd voor het uitpakken van de cadeautjes. Timo had een poppetje gemaakt die de vaderdagkrant (gedichtje) zat te lezen en Merel had een stropdas geschilderd. Ze waren weer creatief bezig geweest. Had nog wel even gevraagd waar het ontbijtje was, want dat had ik gemist. Bij terugkomst in Nederland zal ik deze hopelijk nog krijgen en anders maar weer een jaar wachten. Vanavond trakteer ik me zelf dan wel op een vaderdagmaaltijd bij Restaurant Madera in Drvar. Goulash soep met brood en salade. Wat een verwennerij. Daarna weer zorgdragen voor het afsluiten van het hek en de deuren en mijn week als Duty Officer zit er weer op. Op naar week 9.

Donderdag 18 en vrijdag 19 juni

Nadat ik mijn webblog had bijgewerkt op woensdag werd ik nog blij verrast door een walk-in die om 21.30 uur bij ons aan het hek stond. Ben samen met mijn kamergenoot Arno naar buiten gegaan om even met de mannen te praten en uit te zoeken waarom ze op dit tijdstip nog bij ons aan de deur kwamen. Ze hadden wat problemen met hun baas bij één van de houtzagerijen. Wij hadden aangegeven dat ze met deze zaak naar de politie moesten gaan, maar daarop kregen wij te horen dat deze corrupt zouden zijn. Wij konden echter niets voor ze doen, maar als ze alsnog met ons wilden praten dat ze dan op donderdagmorgen na 09.00 uur langs moesten komen, zodat er ook een tolk beschikbaar zou zijn. Daarna zijn de mannen uiteindelijk vertrokken.

De donderdag was eigenlijk al weer de laatste werkdag, want op vrijdag moest ik Willy en Jorit naar Split brengen en dat is min of meer ook een uitje voor mij. Voordat dat zover was moest ik samen met Willy nog een patrouille doen in ons gebied. Het plan voor de donderdag werd tijdens de rit naar Glamoc gesmeed. We zouden langs een houtzagerij om uit te zoeken hoe het stond met de financiële situatie. De directeur van het Rode Kruis had ons namelijk verteld dat de houtzagerijen het moeilijk zouden hebben en dat er kans zou zijn op eventuele ontslagen. In het centrum van Glamoc zijn we gestopt bij een houtzagerij en hebben een tijdje gesproken met één van de medewerkers. Hij vertelde dat er op dat moment geen werk was voor de 4 werknemers en dat er ook maar weinig werd verkocht. Ook zou volgens hem de kans op ontslag steeds groter worden als er geen verandering zou komen in deze situatie. Dit zal volgens ons ook de trend zijn bij de andere houtzagerijen. Wordt dus nog wel vervolgd. Verder was er voor ons weinig nieuws te melden over deze patrouille. Na terugkomst waren we dan ook snel klaar met ons patrouillerapport. Om 17.00 uur konden we rustig afscheid nemen van John, want hij ging voor verlof richting Nederland. Net nadat ik de rolluiken had gesloten werd ik gebeld i.v.m. een aanrijding met een teamlid van Mrkonjic Grad (MG). Dit ongeluk was op ongeveer een kwartier van Drvar gebeurd en of ik actie kon ondernemen om de bestuurder op te halen. Dit is dan weer één van de taken als Duty Officer. Na wat telefoontjes werd ik uiteindelijk gebeld door Arno. Hij was samen met Richard onderweg van Banja Luka naar Drvar en zij kwamen langs de plek des onheils. De auto lag op zijn kant en de bestuurder was gelukkig ongedeerd. Uiteindelijk waren alle benodigde instanties geïnformeerd en was het wachten op de afhandeling. Om 18.00 uur werd er melding gemaakt dat de militaire politie ook een onderzoek wilde doen, maar zij moesten nog uit Sarajevo komen. Dit is dan ongeveer 4 uur rijden en tijd van aankomst was ongeveer 22.00 uur. Eerder mocht de auto ook niet worden verplaatst. Richard en Arno waren op dat moment ook nog steeds op de plek aanwezig. Zij waren 's ochtends al om 07.30 uur vertrokken naar Banja Luka en het beloofde voor hen op deze manier een lange dag te gaan worden. Om 24.00 uur was eindelijk alles afgehandeld op de plaats van het ongeluk en stond de beschadige Eufor wagen op de bergingsauto. Er was besloten dat de auto naar het LOT huis in Drvar zou worden gebracht. Ik ben uiteindelijk maar gaan slapen, want ik vond het welletjes geweest. De mannen waren om 01.00 uur terug in Drvar en ik werd bruut in mijn slaap gestoord door het geluid van de bergingsauto. Had wederom een drukke avond als Duty Officer. Had graag wat langer willen slapen i.v.m. de reis naar Split, maar helaas.

Vrijdagmorgen werd besloten om de briefing voor deze dag maar te cancellen want er waren maar twee personen beschikbaar. Na een kleine voertuigcheck ben ik met de vakantiegangers richting Split vertrokken. De temperaturen liepen al snel op richting de 30 graden en toen ik uiteindelijk om 13.00 uur vanaf het vliegveld naar Trogir reed gaf de temperatuurmeter in de auto toch 32 graden aan. Buiten is het dan nog een paar graden warmer en dat was goed voelbaar. Na een hapje eten ben ik om 15.00 uur weer in de auto gestapt voor de rit terug naar Drvar. Tot aan de grens schoot het niet op, want er was heel veel vakantie - en recreatieverkeer. Ook kropen er nog diverse vrachtwagens de bergen op en dat leverde ook nog de nodige vertraging op. Eenmaal de grens over was het gedaan met het drukke verkeer en om 18.00 uur was ik weer veilig terug in Drvar en zat de dag er bijna op. Alleen nog de laatste taken als Duty Officer uitvoeren en dan op naar de zaterdagochtend.

Twee foto's die ik onderweg heb gemaakt. Groot meer net onder Livno.

Dinsdag 16 en woensdag 17 juni.

Rond 05.30 uur scheen de zon al weer volop in onze kamer. Je zou bijna het idee krijgen dat je je zwaar hebt verslapen, maar bij het raadplegen van je telefoon (voor de tijd) blijkt dan het tegendeel. Nog een uur te gaan voordat de wekker gaat. Daar ik deze week Duty Officer ben heb ik de wekker om 06.30 uur gezet, zodat ik nog ruim de tijd heb om koffie te zetten en er voor te zorgen dat de 'bakker' haar brood kan afgeven. Het hek zal dus in ieder geval voor 07.00 uur open moeten zijn. Tijdens de briefing kregen wij het advies veel water mee te nemen, want de temperaturen zouden ruim over de 30 graden gaan. Als het in Drvar 30 graden wordt dan weet je dat het in Glamoc ongeveer 25 graden zal zijn. Er zit namelijk zo'n 5 graden verschil tussen beide plaatsen. Onderweg naar Glamoc liep de temperatuur al gauw op tot net over de 20 graden en dan is het nog maar 10.00 uur. Dan belooft wat voor de rest van de dag. Vandaag een easy day, want we hadden een afspraak met de directeur van het Rode Kruis. Deze man spreken wij, informeel, ongeveer 3 keer in de week onder het genot van een bakje koffie of gewoon even op straat. Eén van onze hangplekken heb ik maar eens op de foto gezet.
Hier hebben we al aardig wat koffie naar binnen zitten werken. Er zitten ongeveer 5 koffiebarretjes naast elkaar. Op deze manier zijn er nog verschillende barretjes te vinden. Volgens mij doen de mensen niet veel anders dan rondhangen op deze plaatsen. Tijdens het gesprek hebben we het o.a. over de projecten en de financiële situatie gehad van het Rode Kruis. Daar heel Glamoc al in diep in de rode cijfers zit wordt er weinig verwacht van het budget voor 2009 en er zal dus weinig geld beschikbaar zijn voor de meest hulpbehoefende mensen van Glamoc. Zelfs de schrijnende gevallen zijn maar moeilijk te helpen en dat is natuurlijk frustrerend voor deze organisatie. Hopelijk kan een Italiaanse organisatie, die in augustus naar Glamoc komt, iets voor het Rode Kruis betekenen. Deze organisatie is vorig jaar ook geweest en hebben toen kleding en diverse middelen meegenomen. Wat voor project ze dit jaar op de planning hebben is tot op heden nog niet duidelijk. We zullen in augustus wel zien wat hier uit gaat komen. Verder hadden wij voor de directeur nog wat stoelen en kleding meegenomen die bij ons in de schuur stonden en lagen. Hier kan hij i.i.g. weer wat mensen blij mee maken. Meer dan dat kunnen wij helaas niet betekenen voor het Rode Kruis en dat is af en toe best moeilijk, maar daar zal ik mij over heen moeten zetten. Op het eind van het gesprek wist de directeur ons te vertellen dat volgens het geruchtencircuit de houtzagerijen ook in moeilijke tijden zouden zitten. Er zouden problemen zijn met de verkoop van de producten en dat zou wel eens problemen op kunnen leveren. Voor ons zaak om binnenkort maar eens langs de houtzagerijen te gaan m.b.t. deze financiële situatie.
Voor de woensdag, met een temperatuursdaling van 15 graden, hadden wij wederom een afspraak met de politiecommandant van Glamoc. Ik ben in die korte tijd dat ik hier ben al 3 keer bij hem geweest. Heb de 10-ritten kaart al bijna vol. Voor vandaag hadden wij een aantal specifieke vragen meegekregen van onze commandant. De hoogste baas van Eufor in dit land zou in eerste instantie volgende week naar Drvar komen voor een bezoek en had daarom onze commandant wat huiswerk meegegeven. Het bezoek is echter al gecanceld, maar toch bleef het informatieverzoek bestaan. Wij moesten o.a. boven tafel gaan krijgen hoe de politiemensen opgeleid zijn, onderhoud van de vaardigheden en de informatie uitwisseling. In Bosnië gaat de politieman in wording eerst 6 maanden naar de politie academie in Sarajevo en daarna 6 maanden praktijk op het politiebureau. Dan mag hij het reguliere straatwerk doen en dat is in mijn ogen dagelijks met de lasergun snelheidsovertreders aanpakken, maar ik kan het mis hebben. Wij hebben gelukkig een freedom of movement en komen er telkens vanaf met een vriendelijk zwaai naar de agenten. Nadat ze de basis hebben gehad worden ze iedere maand getraind op een specifiek onderwerp en dan moet je denken aan een drugsonderzoek of hoe om te gaan met het illegaal houtkappen. Deze onderwerpen worden door het hoofdkantoor in Livno bepaald, maar ook de politiecommandant zelf houdt het personeel in de gaten en regelt, indien nodig, zelf een opfriscursus voor zijn mannen. Of de motivatie van deze politiemannen de komende tijd hetzelfde zal zijn als de afgelopen maanden is overigens de grote vraag, want ook bij de politie horen we geruchten over salarisverlagingen. De salarissen zijn tot en met april betaald, maar op de rest is het nog wachten. De uitbetaling van de salarissen is de laatste paar dagen een veel voorkomend gespreksonderwerp in de diverse meetings. Hoop er het beste maar van, maar ik heb er weinig vertrouwen in.

Zondag 14 en maandag 15 juni.

Zondagmorgen wederom lekker uitgeslapen tot 11.00 uur. Dat is dan wel lekker zo zonder kinderen die 's ochtends niet om 08.00 uur al op je bed staan te dansen. Bon ik heb af en toe wel medelijden met je, maar dat zijn dan de gevolgen als je staat te roepen dat je man wel op uitzending wil. De zondag begonnen met een ontbijt en daarna lekker in de tuin gezeten met een boek. Even lekker rustig genieten. Dat in de tuin zitten duurde niet zo heel lang, want de temperaturen lopen hier al aardig richting de 30 graden. Dan is het na een uurtje wel lekker om je kamer weer op te zoeken. Dat is namelijk één van de plekken waar het nog redelijk koel is. Waar het overigens ook lekker koel is is in het zwembad. Rond 18.00 uur hebben we de kraan maar dichtgedraaid, omdat het bad zo goed als vol was. De kraan heeft ongeveer 28 uur aangestaan. We kunnen nu dus gebruik gaan maken van ons eigen zwembad. De walvissen onder ons kunnen nu wel een bommetje maken. Ik heb 's avonds nog even mijn sportspullen uit de kast gehaald en zo'n 7 kilometer hardgelopen. Na deze zware inspanning nog een bakje soep en noedels naar binnen gewerkt, waarna de spullen voor de maandag weer werden klaargelegd. Maandagmorgen was het namelijk weer vroeg op, omdat ik deze week weer Duty Officer ben. De dag begint dan weer met koffiezetten, hekken en rolluiken openen. Daar moet je dan bijna een uur eerder voor je bed uit. Het nadeel is overigens wel dat je de hele week in je uniform moet rondlopen en met de huidige temperaturen (30 graden) is dat geen pretje. Eén ding scheelt het is maar voor een week. Daarbij komt nog eens dat ik op vrijdag mijn teammaat naar Split moeten brengen en dat kan dan weer in het burger outfitje. Korte broek aan en zwembroek mee, want misschien is er nog even tijd om in Trogir (Kroatië) te zwemmen. Voor vandaag stond er verder nog een patrouille op het programma en de afspraken voor deze week te maken. De politiecommandant nam na meerdere pogingen niet op en zijn uiteindelijk maar eens langs gegaan op het politiebureau. De commandant was wel aanwezig, maar druk druk druk. We hebben uiteindelijk een afspraak kunnen maken voor woensdag. Ook hebben we nog even navraag gedaan of hij iets had gehoord over eventuele demonstraties van de boerenvakbond op 17 en 18 juni a.s. Normaal moet dat 48 uur van te voren worden gemeld bij de politie. Hij had echter nog niets gehoord, maar hij zou vanmiddag nog een patrouille er op uit sturen om te achterhalen of er in Glamoc eventuele demonstraties zouden zijn. Op het moment dat de politie meer informatie zou hebben dan zouden wij een belletje krijgen. Wij hebben nog niets gehoord en waarschijnlijk zullen de boeren in Glamoc niet demonstreren. Wie weet wat er nog gaat gebeuren.

Vrijdag 12 en zaterdag 13 juni

Op vrijdag sluiten we de week meestal af met een patrouille en zo ook deze dag. We werden al gewaarschuwd dat er waarschijnlijk nog veel bedrijven gesloten zouden zijn n.a.v. de katholieke feestdag van donderdag. Het weer was weer prima en er waren weer een hoop mensen op straat in Glamoc. Ook zaten de diverse terrasjes weer vol met mensen. Voordat wij uiteindelijk in Glamoc aankwamen zijn we nog in een verlaten hamlet geweest. Vanaf Bull zagen we een pad de bergen in gaan en dat is voor ons dan natuurlijk weer een uitdaging om te zien wat zich aan het eind van die weg bevindt. Dit keer kwamen we na een kwartier rijden in een verlaten hamlet terecht. De weg hield bij een aantal dichtgetimmerde huizen op. Vlak bij die huizen bevond zich nog een begraafplaats en gezien het aantal graven moeten er nog al wat mensen hebben gewoond. Nu was er echter geen teken van leven meer en we zijn uiteindelijk maar teruggekeerd naar de hoofdweg (Bull). Van daaruit zijn we doorgereden naar Glamoc voor een lekker bakje koffie. Kreeg overigens nog al wat commentaar op het feit dat wij nog al wat koffie drinken. Op deze manier komen we natuurlijk in diverse koffiebars en kunnen zo contacten leggen met de bewoners van Glamoc. Ook komt het regelmatig voor dat mensen ons aanspreken als wij op een terrasje zitten. Dat is natuurlijk beter dan alleen maar op je kont in die auto te zitten, want dan spreken mensen je toch minder snel aan. In Glamoc was het wederom druk op straat. Dat had deels te maken met het feit dat de vorige burgermeester van Glamoc was overleden op woensdag en op vrijdag begraven zou worden. Veel mensen waren hiervoor naar het 'centrum' van Glamoc gekomen. Na de koffie hebben we nog een patrouille gereden door Glamoc en zijn uiteindelijk naar Vidimlije (tussen Glamoc en Livno) gereden voor een beoordeling van dit dorp. Dit dorp ligt aan de rand van ons gebied met dat van Livno. Het is een dorpje met ongeveer 50 woningen, waarvan er zo'n 25 bewoonbaar zijn. Van die 25 zijn er echter maar 15 bewoond en de andere 10 zijn van mensen die niet teruggekeerd zijn na de oorlog. Ook is de gemiddelde leeftijd heel erg hoog. De jongere generatie is allemaal weggetrokken uit die kleinere dorpen om te kunnen studeren of op zoek naar betere banen. De mensen in die kleinere dorpjes hebben eigenlijk alleen hun vee en het geen wat ze verbouwen op een stukje grond. Op deze manier proberen deze mensen te overleven.
Op zaterdagmorgen stond alleen het voertuigonderhoud op het programma en daar heb ik dit keer helemaal niets aan gedaan. Mijn teammaat is met een andere collega de auto's gaan wassen, zodat wij een rustige ochtend hadden. Rond 12.00 uur heb ik samen met Jorit het zwembad uit de schuur gehaald en schoongemaakt. Na wat plakwerk (rand van het bad was namelijk lek) hebben we het bad neergezet en de slang aangesloten om het bad vol te laten lopen. Had van mensen uit een vorige lichting al te horen gekregen dat het ongeveer drie dagen zou duren voordat het bad vol zou zijn. Het is namelijk nog al een groot bad en de waterdruk hier is minimaal. Verder is de zaterdag heel rustig verlopen en heb tot 01.00 uur nog wat zitten gamen, waarna ik lekker onder mijn dekbedje ben gekropen voor een goede nachtrust. Op naar de zondag.

Woensdag 10 en donderdag 11 juni.

Woensdag begon als een druilige dag met wat regen. Na de briefing werd het weer langzaam beter en kwam het zonnetje er af en toe lekker door. De voorspelling voor de woensdag was overigens verder wel goed. Voor ons kwam dat wel goed uit, want er stond een patrouille op het programma. Op zo'n dag zie je wel wat er gebeurd. Tijdens de patrouille zijn we nog even op bezoek geweest bij het de-mining team van Livno. Zij zijn al maanden bezig met het ruimen van mijnen aan de rand van Glamoc en hebben hun al meerdere malen bezocht om de stand van zaken door te nemen. Ze zijn begin dit jaar begonnen met een gebied van zo'n 5.000 m2 en hebben nu al bijna 15.000 m2 gecontroleerd. In dit gebied hebben ze tot nu toe 90 clusterbommen gevonden en nummer 90 zou vandaag onschadelijk worden gemaakt. We kwamen dus precies op tijd, want ik vind dat wel interessant om dat eens mee te maken. De teamleider, waar wij al meerdere gesprekken mee hadden gevoerd, kwam ons al tegemoet lopen. Na het sociale praatje nodigde hij ons uit om mee te gaan naar de plek waar de clusterbom lag die ze onschadelijk gingen maken. De tolk wilde niet mee, maar één van teamleden sprak goed engels en ging in plaats van de tolk met ons mee. Op de plek waar de bom lag werd ons tekst en uitleg gegeven wat de procedures zijn. Er lagen al twee draden over een lengte van 100 meter naar de plek des onheils. Voor de bom hadden ze een oud olievat neergelegd die de kogeltjes die in de bom zitten tegen moesten houden. De bom lag overigens een paar centimeter in de grond. Boven de bom plaatsen ze een zelfgemaakt kokertje met daarin wat explosieven in een holle vorm. Het kokertje, met daarin de ontsteker, komt een paar centimeter boven de bom te staan. Nadat op de plek de draden zijn aangesloten loopt de man/vrouw richting zijn teammaat die het apparaat in de hand heeft waarmee uiteindelijk de ontsteking wordt geactiveerd. Nadat beide personen bij elkaar zijn worden de laatste draden aangesloten en wordt de ontsteking geactiveerd. We werd netjes op afstand gehouden en na 5 seconden volgde er een behoorlijk dreun die mijn broekspijpen deed wapperen. Na een aantal minuten mochten wij wederom naar de plek waar de bom onschadelijk was gemaakt. Het olievat was een aantal meters weggeblazen en behoorlijk ingedeukt. Tevens zaten er diverse gaatjes in van de kogeltjes uit de bom. Van de bom zelf was niet veel over. Een aantal kleine stukjes werden nog teruggevonden, maar dat was het dan ook. De plek werd gemarkeerd met een piket en daarna werd netjes de boel opgeruimd en gingen de mannen richting Livno voor een biertje. Hun dag zat er weer op. Wij moesten nog terug richting Drvar. De teamleider wilde nog wel kwijt dat wij de enige partij waren die hier interesse toonden in hun werk. Wij zijn ook van mening dat zijn heel goed en professioneel werk leveren en dat daar eigenlijk veel meer waardering voor mag zijn. Dit team zorgt voor een mijnenvrij milieu en daar heeft iedereen profijt van.

Op donderdag was er aan katholieke feestdag in de diverse dorpen en de meeste bedrijven waren dan ook gesloten. Ook werd onze meeting met het hoofd van het rode kruis op het laatste moment verzet naar volgende week. Uiteindelijk zijn wij aan de rand van Glamoc de bergen in gereden. Op een aantal punten kom je dan een controlepost tegen die toe ziet op illegale houtkap en daarom een registratie bijhoudt van wie er de bossen/bergen in gaat. Er wordt namelijk nog al wat illegaal hout gekapt. Je ziet hier ook heel veel houtzagerijen die bijna dag en nacht doordraaien. Zelfs hier in Drvar wordt er af en toe 's nachts gewerkt. Volgens de geruchten gaat het dan om illegale activiteiten. Bewijzen kunnen we het echter nooit, maar dat is per slot van rekening ook niet ons werk. Tijdens de patrouille in de bergen hebben we heel veel bomen gezien en de weg was beroerd slecht. Dit was de eerste en laatste keer dat wij deze route door de bergen hebben genomen. Morgen weer gewoon over de verharde weg en geen gekkigheid op onverharde wegen. Moet wel rustig aan het in weekend in. Morgen weer een dag en we zullen zien wat die gaat brengen.

Dinsdag 9 juni.

Tijdens de briefing van hedenochtend werd ik door de commandant van het huis er aan herinnerd dat vandaag de postbode weer zou komen uit Sarajevo en dat er naar alle waarschijnlijkheid wel weer een pakketje voor mij bij zou zitten. De afgelopen weken zat er namelijk iedere keer wel een pakketje voor mij bij. Mijn collega's zijn er wel een beetje klaar mee en ik lach er dan maar weer om. Eerst moest er natuurlijk nog wel even gewerkt worden voordat de postbode arriveert in Drvar. Vorige week hadden wij al even kort met de eigenaar van hotel in Glamoc gesproken en toen uiteindelijk besloten om deze week een vervolg afspraak te maken. Ruim na tienen kwamen we aan in de koffiebar naast het hotel. Deze koffiebar hoort bij het hotel en heeft een klein terras. We zijn lekker in het zonnetje gaan zitten met een bakje koffie. Na een half uur kwam de eigenaar bij ons zitten en gaf aan dat hij gasten had en bezig was met een maaltijd. Hij had dus eigenlijk niet zo heel veel tijd. Wij wilden graag weten waarom het hotel en bijbehorend restaurant gesloten zijn en wat de economische toestand is van het bedrijf. In Glamoc komen geen toeristen en is een hotel derhalve onnodig in dit dorp. Ook is er geen behoefte aan een groot restaurant zoals dit. Af en toe wordt het hotel gebruikt voor feesten en partijen, maar die zijn op één hand te tellen. Kortom er staat een behoorlijk hotel met toebehoren, maar heeft de deuren al langere tijd gesloten. Dan moet je financieel wel wat te vertellen hebben anders ben je naar mijn mening zo failliet. Na een kwartier moest de eigenaar weer naar zijn sudderende maaltijd en vroeg ons of wij ook nog iets wilden eten. Hij had namelijk genoeg om ons ook iets aan te bieden. Als het om eten gaat dan ben ik wel van de partij en een stukje lam gaat er altijd wel in.

Het vlees wordt in een bak gelegd en daarna afgesloten met een deksel. Op de deksel en onder de bak leggen ze houtskool en laten dit een uurtje of twee garen. Als je dan aan tafel gaat zitten en je krijgt dit voorgeschoteld dan lik je je vingers er bij af. Nadat het vlees (zie foto) op was werden wij nog getrakteerd op een stukje lam uit de koeling. Wel apart, maar toch ook heel lekker. Na deze maaltijd hebben wij nog een stukje patrouille gereden in de omgeving van Glamoc en daarna via Bull terug naar Drvar. Bij binnenkomst in het huis stond er een grote doos op mij te wachten met daarbij een aantal kaarten. Mijn collega's uit Enschede waren zo vriendelijk geweest om wat lekkernijen in een doos te stoppen en deze op te sturen naar Drvar. Als ik zeg 'goa stoan aj veur Twente bint' dan weten mijn collega's wel genoeg denk ik. Ook zaten er diverse kaarten van familie en kennissen bij, maar ook van mijn schatjes Timo en Merel. Zij maken toch iedere keer wat leuks voor mij en dan zou je het liefst even naar huis gaan om ze een dikke knuffel te geven. Helaas zal dat moeten wachten tot 24 juli a.s., want dan ga ik voor twee weken terug naar Nederland om te genieten van mijn verlof. Ik wil in ieder geval via deze weg iedereen weer bedanken voor hetgeen ze mij hebben toegezonden. Ondanks het feit dat dit eigenlijk één van de vergeten missies is zijn jullie mij in ieder geval niet vergeten.

Maandag 8 juni.

Het begin van week 7 in Drvar. Moet zeggen dat ik het reuze naar m'n zin heb hier in het Bosnische. Dit komt mede door de goede weersverwachting voor de komende dagen. De temperaturen schieten weer aardig richting de 30 graden en daar kom ik toch ook wel een beetje voor. Beetje werken en een beetje genieten van het mooie weer en het landschap. Voordat ik vertrok richting Bosnië heb ik nog een gesprek gehad met de Directeur DCHR en die gaf mij mee dat ik vooral moest genieten. Dat heb ik goed in mijn oren geknoopt en geef daar maximaal invulling aan.
Voor vandaag hadden wij een meeting met de burgermeester van Glamoc op de agenda. Deze meeting hadden wij, wegens een lekke band op vrijdag, verschoven naar vandaag. Toen wij op het stadhuis aankwamen was het aardig druk. Van de secretaresse kregen we te horen dat de maandag als inloopdag wordt gebruikt om met de burgermeester te spreken. Blijkbaar kunnen dan de burgers bij hem naar binnenlopen om over allerlei zaken te praten. Wij, zo vriendelijk als wij zijn, gaven aan dat wij alle tijd hadden en dat wij de inwoners van Glamoc graag voor wilden laten gaan. Net na elven werden wij hartelijk ontvangen door de burgermeester. Een aardig man die in een relaxte houding achter zijn bureau zat. Ik ben begonnen met een excuus, omdat wij natuurlijk op vrijdag de afspraak moesten afzeggen wegens autoproblemen. Gaf daarbij aan dat onze auto niet gebouwd is voor de wegen van Glamoc en dat hier en daar asfalt wel fijn zou zijn. Hij moest hier gelijk al om lachen en daarmee was de trend gezet voor de rest van het gesprek. Tot 12.30 uur hebben we onder het genot van een bakje koffie gesproken over budgetten, brandweerzaken en de diverse projecten in Glamoc. Het was een lange meeting, waarin we veel informatie hebben opgenomen die weer van belang zou kunnen zijn voor het hoofdkwartier in Banja Luka en eventueel Sarajevo. Na terugkomst in het huis weer flink aan het tikken geweest om het rapport zo compleet mogelijk aan te leveren bij de commandant van ons LOT-huis. Na een korte bespreking over het rapport is het weer 'low-ops' tot morgenvroeg 08.00 uur. Dan begint de dag weer opnieuw met nieuwe uitdagingen.

Zaterdag 6 en zondag 7 juni.

Zaterdagochtend was het vroeg dag voor de mensen van Eufor 10, want we werden om 10.00 uur verwacht bij het RCC-1 (Regionaal Coördinatie Centrum) in Banja Luka voor een presentatie en een theorie- en praktijk gedeelte. Wij hadden hier eigelijk niet zo heel veel zin in, maar je hebt weinig keus. Het was een verplicht programma tot 15.00 uur en daarna was iedereen vrij in het gaan en staan. Wij hadden ons voorgenomen om na het verplichte programma gelijk terug te rijden naar Drvar. De ochtend begon met een briefing en het voorstellen van het personeel op het RCC-1. Na deze briefing werd er een theoretisch gedeelte gepresenteerd over de situational awareness (bewustzijn van de situatie). Hoe kijk je tegen een bepaalde situatie aan. Er werden een aantal foto's getoond en dan moesten wij aangeven wat wij allemaal uit die foto konden halen. Wij zijn dagelijks de ogen en oren van Eufor en rapporteren dagelijks over de dingen die wij zien en horen. Ook nemen wij deze informatie mee in de gesprekken die eventueel n.a.v. een situatie worden gehouden. Was dus eigenlijk geen nieuwe informatie voor de mensen van Eufor 10. Na de lunch (warme maaltijd) ging dit eigenlijk op dezelfde wijze verder, waardoor er eigenlijk geen toegevoegde waarde meer in zat. Deze 'training' zul je in de eerste week van een dergelijke uitzending moeten geven, zodat je weet hoe je zaken kunt en moet rapporteren. Ook moet je laten zien welke informatie je zou kunnen gebruiken voor de daaropvolgende meeting. Dit zal in de evaluatie worden meegenomen die we deze week op papier moeten zetten.
Uiteindelijk was het 16.00 uur voordat we in de auto konden stappen richting Drvar. Was behoorlijk gaar, want ik was inmiddels binnen drie dagen twee keer naar Banja Luka geweest en dus minimaal 10 uur in de auto. Bij terugkomst in Drvar een lekker bakkie gezet en op de bank geploft voor de wedstrijd van het Nederlands elftal. Ruim na twaalven ben ik uiteindelijk gaan slapen en werd zondagmorgen om 11.00 uur weer wakker. De rest van de zondag stond in het teken van rust. Heb nog wel even mijn sportspullen aangetrokken en zo'n 8 kilometer gelopen. Het regende licht, maar daarbij wel een lekkere temperatuur. Nog even een lekker boterhammetje en een soepje eten en daarna de spullen weer klaarleggen voor morgen. Weer een nieuwe week en een volle agenda.

Donderdag 4 en vrijdag 5 juni.

Op donderdag zijn we rond 08.30 uur richting Banja Luka gegaan voor een setje nieuwe banden. De voorbanden van onze auto waren dusdanig versleten dat ze vervangen moesten worden. Onderweg hebben we nog twee mannen een lift aangeboden die graag mee wilden rijden naar Banja Luka. Deze mannen waren behoorlijk dronken en we moesten onderweg nog stoppen, omdat ze uit de broek moesten. We hebben ongeveer alle voetballers van Italië en Spanje gehoord. Wat waren die mannen bezopen, maar ook dat is weer leuk om mee te maken. Aan de rand van de stad hebben we de mannen netjes afgezet en we werden gelijk uitgenodigd om nog een biertje met ze te drinken, maar wij hadden helaas geen tijd. Om 11.00 uur waren we bij Budget in Banja Luka en daarna konden we gelijk doorrijden naar de garage voor de banden. Daar lagen vier banden klaar voor onze auto. Ze gebruiken hier geen nieuwe banden, maar over het algemeen gebruikte banden. APK kennen ze in dit land niet, want anders hadden er hier veel minder auto's rondgereden. De man dacht ongeveer een half uur nodig te hebben voor het vervangen van de banden en wij zijn daarom richting een restaurant gelopen voor een kleine versnapering. Rond 12.00 uur waren we weer terug bij de garage en de auto was inmiddels voorzien van vier nieuwe banden. Alles bij elkaar heeft het dus een uur geduurd en daar zit je dan 5 uur voor in de auto. Sta iedere dag weer versteld hoe het er hier aan toe gaat, maar ja dat gaat van zelf een keer wennen. Na de warme hap in Banja Luka te hebben genuttigd zijn we uiteindelijk begonnen aan de terugreis. Tijdens de terugreis hebben we heel slecht weer gehad. De regen viel met bakken naar beneden en de lichtflitsen van het onweer zagen we links en rechts van de auto naar beneden schieten. Je maakt wat mee tijdens zo'n rit.
De laatste werkdag van de week stond in het teken van een meeting met de burgervader van Glamoc. Rond 09.00 uur zaten we in de auto voor de rit naar Glamoc. We waren echter net op Bull toe we een raar geluid hoorden aan de achterkant van de auto. Dit geluid was echter ook snel weer verdwenen en toen wij uiteindelijk het onverharde gedeelte van Bull opreden, begon de auto heen en weer te zwalken. Dat duidt al snel op een lekke band en ja hoor de rechter achterband was plat. Bij onze auto kon dat wel eens problemen opleveren, omdat wij niet in het bezit zijn van een reservewiel. Gelukkig hebben wij nog altijd een vulmiddel om de band te kunnen repareren. Om het vulmiddel in de band te krijgen is niet het probleem, maar om daar na de band weer op te pompen is een groter probleem. Er was namelijk geen compressor voor handen in de auto. Gelukkig stopte er een vrachtauto met een luchtslang en de chauffeur wilde ons graag helpen. Ik als een speer het vulmiddel in de band gespoten en de chauffeur zijn luchtslang op het ventiel gezet. De lucht ging het ventiel in en liep twee tellen later via het gat in de band er net zo hard weer uit. Het vulmiddel was waarschijnlijk te oud en had geen werking meer. Volgens ons aanspreekpunt in Banja Luka zou het mogelijk moeten zijn om een reservewiel van één van de Nissans er onder te leggen en dat we zo terug konden komen naar Drvar. De band konden we dan laten repareren bij de garage. Echter toen het team van Drvar met hun Nissan aankwam zagen wij al snel dat de bouten niet gingen passen. Dan zit er maar één ding op en dat is het wiel er af halen en deze mee te geven aan het team van Drvar zodat zij deze kunnen laten maken. Na een uurtje kwamen zij terug met de gerepareerde band en kon ik de band er weer onderzetten. Uiteindelijk hebben we drie uur in de middle of nowhere gestaan. Het leuke is overigens wel dat er diverse mensen zijn gestopt om te vragen of zij konden helpen. De eerste twee mannen kwamen gelijk met een fles hele sterke drank aanzetten en de fles ging al snel 2 keer rond, maar ja duty calls. Wij stonden nog maar net met die mannen te praten of er stopte een tweede auto met nog twee mannen. Deze kwamen met twee flessen bier aanstappen. Er bleek een eindje verderop een feestje te zijn en daar werden we ook gelijk voor uitgenodigd. Wij waren helaas met ons vak bezig en moesten wachten op de band en daarbij hadden wij van Budget het verzoek gekregen de auto niet onbeheerd achter te laten. Het was overigens wel heel gezellig, maar aan alles komt natuurlijk weer een eind. De mannen vervolgden hun weg en wij zijn uiteindelijk weer teruggereden naar Drvar. De meeting met de burgermeester hebben wij kunnen verzetten naar volgende week maandag.
Hieronder een paar actiefoto's van deze dag.

Daar sta je dan midden op de weg met een lekke band. Ik heb zojuist de auto gekeerd en in de berm gezet, zodat de band er afgehaald kon worden.

Zo ziet Bull er uit en dan sta je ergens in de middle of nowhere te wachten op de hulptroepen. In de verte zie je de weg naar Drvar lopen.

Daar komt team Drvar met de gerepareerde band. Na drie uur in deze omgeving heb je het wel een beetje gehad en wil je graag weer naar huis.

Dinsdag 2 en woensdag 3 juni.

De dinsdag begon weer met een hoop regen en de voorspelling voor de rest van de dag was al niet veel beter. Op deze manier zou je liever in Nederland willen zijn, want daar is het volgens de berichten toch iets beter dan hier. Gelukkig zitten wij nog al veel in de auto en dan maakt het eigenlijk niet zo heel veel uit. Op dinsdag hadden wij op 10.30 uur al een meeting met de priester van de katholieke kerk. Deze man hadden wij twee weken geleden ook al gesproken, maar had toen weinig tijd en aangezien er wat problemen waren hebben wij een nieuw gesprek gepland. Wij hadden al een behoorlijke tijd aan de deur gestaan en net op het moment dat wij weg wilden gaan werd er ineens opengedaan. We werden hartelijk ontvangen door de man en hij wist in goed duits zich verstaanbaar te maken. Het gesprek begon al met een stukje geschiedenisles van de man, maar daar kwamen wij eigenlijk niet voor. Hebben na 10 minuten toch geprobeerd aan te geven waarvoor wij bij hem waren gekomen. Dat begreep hij ook en kwam snel ter zake. Er waren wat problemen tussen het gemeentehuis en de non die werkzaam is in het kinderdagverblijf. Blijkbaar zijn er mensen in het gemeentehuis die zich storen aan de kledij van de non. Hiermee wordt dus wederom aangetoond dat er nog steeds problemen zijn met de diverse etniciteiten in dit land. Dit heeft namelijk niets met haar kleding te maken. De non is overigens zeer gedreven in haar vak, heeft alle benodigde diploma's en volgt regelmatig cursussen. Bij een gesprek met de burgemeester zullen we voorzichtig vragen hoe de situatie is op het kinderdagverblijf. Daarnaast gaan we ook eens bij de non kijken, zodat we alle partijen een keer gesproken hebben. Wij kunnen er op dit moment niet zo heel veel aan doen, maar proberen wel een beeld te vormen van deze situatie. Misschien is er uiteindelijk toch een oplossing. Zo ver is het echter nog lang niet. Na dik een uur met de priester gesproken te hebben werden we nog uitgenodigd voor een rondleiding door de nieuwe kerk. Een schitterende kerk met heel veel steen- en houtwerk. Na de man bedankt te hebben voor het gesprek en de rondleiding zijn we richting het hotel van Glamoc gegaan, want we waren 's ochtends door de eigenaar uitgenodigd om te komen eten. We hebben een heerlijke maaltijd gehad met rijst, vlees, salade en brood. Na het eten hebben we nog even met de eigenaar gesproken en zullen voor volgende week een nieuwe meeting regelen. Dan kunnen we namelijk wat verder op de zaken in gaan en hebben we natuurlijk voldoende stof voor het welbekende rapport.
Bij thuiskomst in Drvar was de postbode weer geweest en kreeg gelijk te horen of ik mijn hele huisraad toegezonden had gekregen. Er stonden twee dozen op mij te wachten. Eentje van mijn ouders met een hoop te eten en eentje van mijn werk met daarin een aantal zaken die ik hier kan uitdelen. Vindt het toch wel heel erg leuk dat al deze mensen in welke vorm dan ook begaan zijn met het lot van de uitgezonden man of vrouw. Het doet mij in ieder geval heel erg goed dat ondanks het feit dat je 6 maanden weg bent er toch nog reacties komen vanuit Nederland. Op naar de woensdag.
Op woensdag hadden we een gesprek met de directeur van welzijn in Glamoc. Deze vrouw heeft het vorige team tijdens de laatste meeting laten zitten met 12 hulpbehoefende gezinnen en zelf kwam ze niet opdagen. Mooie vraag om te achterhalen waarom ze dit had gedaan. Ze gaf echter aan dat ze helaas verhinderd was en dat zij ook niets wist van deze mensen. Blijkbaar had een medewerker van het Rode Kruis aan deze mensen doorgegeven dat Eufor op bezoek zou komen. Ook deze dingen gebeuren nog wel eens. Dit waren overigens wel de schrijnende gevallen van Glamoc en daar zat een hoop emotie bij. Op dit moment zijn er 50 mensen die hulpbehoefend zijn en daarvoor is ongeveer 1000 euro beschikbaar. Daarnaast hebben ze dit jaar al 25 mensen (van die 50) geholpen en voor deze mensen hadden ze ongeveer 600 euro te besteden. Het zijn veelal oudere mensen of gezinnen met kinderen die een verzoek voor hulp indienen. Er zijn echter wel criteria aan verbonden. Mensen zonder pensioen, zonder werk of ernstig zieken kunnen aanspraak maken op een financiële ondersteuning. Per jaar mag iemand drie keer een verzoek doen voor hulp en daarna is het over en zullen de mensen zich zelf moeten redden. Het budget voor dit jaar ziet er goed uit, maar is niet voldoende om uit de rode cijfers te komen. Dit zou echter ook te mooi voor woorden zijn, want heel Glamoc staat al dik in de rode cijfers. De directeur was echter wel heel tevreden over de burgermeester, want als hij er niet was geweest had het bureautje welzijn al lang niet meer bestaan. Blijkbaar zet de burgermeester zich goed in voor de hulpbehoefende mensen van Glamoc. Doet ons natuurlijk deugd dat deze mensen niet aan hun lot worden overgelaten. De meeste mensen denken namelijk niet zo heel erg positief over dit bestuursorgaan. Na de meeting waren wij alle drie (2 teamleden en de tolk) behoorlijk gaar. Het was namelijk een behoorlijk heftig gesprek, waarin ook nog een aantal lopende gevallen werden besproken en dan krijg je best wel wat leed te horen. Onderweg naar Livno hebben we nog even wat zitten napraten over het gesprek en daarna was het tijd voor een lekker broodje gyros. Het heeft ons lekker gesmaakt en daarna op weg naar Drvar. Morgen weer een nieuwe dag. De donderdag wordt voor ons een dag naar Banja Luka (2,5 uur enkele reis), want onze auto krijgt nieuwe banden. Er zit op dit moment weinig profiel op onze voorbanden en dienen daarom snel te worden vervangen. Met al die regen van de afgelopen dagen werd er af en toe wel eens een slippertje gemaakt en wij vonden het nu wel genoeg. Gelukkig is dit probleem na morgen hopelijk verholpen. Het is namelijk niet de eerste keer dat ze de verkeerde banden hebben besteld. We zullen morgen wel zien.

Maandag 1 juni.

Vandaag een dagje thuis i.v.m. de huisbezetting. De dag begon al voor 05.00 uur toen ik wakker werd van de aggregaat die al weer stond te brullen. Dit hield in dat de stroom wederom was uitgevallen. Toen ik uiteindelijk om 07.30 uur beneden kwam voor het ontbijt zag het er buiten niet best uit. Er hing behoorlijk wat bewolking boven de stad en het was behoorlijk vochtig in de lucht. Over de temperatuur zal ik maar niet spreken, want het was weer tijd voor het colletje. De temperatuur is in de laatste dagen volgens mij niet boven de 10 graden uitgekomen. Het wordt nu echt tijd voor de zomer, maar dat gaan we deze week nog niet meemaken. De voorspellingen voor deze week zijn ronduit (zeer) slecht. Iedere dag worden we waarschijnlijk getrakteerd op veel regen. Dit houdt ook ik dat de mensen lekker binnen blijven en dat er voor ons in de dorpjes weinig te praten valt. Het is ook hier in Drvar heel erg rustig op straat en alleen de mensen die er echt even uit moeten voor een boodschap zie je op straat, maar dan toch ook snel weer naar huis. Arno en ik moesten vandaag het fort bewaken, omdat de rest op patrouille was of een vergadering had. De telefoon bleef de hele dag rustig en wij konden lekker gaan downloaden. De downloadsnelheid was vandaag aardig goed, omdat de rest lekker het huis uit was. Heb weer wat spelletjes voor mijn DS en muziek binnengehaald. Morgen weer een nieuwe dag en dan gaan we er weer met de volle 100% tegen aan. Hebben de komende dagen nog wat gesprekken op de agenda staan en daarmee vliegt de week dan ook weer voorbij.