Maandag 26 tot en met vrijdag 30 oktober

Maandagmorgen de start van de laatste week van mijn uitzending in Bosnië. De maandag stond voor mij in het teken van huisdienst. Voor een vergadering in Banja Luka waren drie personen afwezig en de rest moest dus zorgdragen voor de huisbezetting en de patrouilles/meetings. De oude garde moest in dit geval de huisdienst op zich nemen en mijn laatste werkdag bracht ik dus door in het huis. Heb deze dag benut om een start te maken met een fotoboek over deze uitzending. Mijn hele webblog wil ik graag omzetten in een fotoboek als herinnering aan deze uitzending. Hier gaat overigens toch aardig wat tijd in zitten, maar heb in een paar uur tijd toch de eerste drie maanden over kunnen zetten in een fotoboek. Rond 15.00 uur zat mijn werkdag er weer op en ben teruggegaan naar het hotel om daar de nodige uurtjes weer door te gaan brengen. Het besluit om op dinsdag niet meer te werken stond voor mij al geruime tijd vast en kon dus op dinsdagmorgen ook lekker uitslapen. Rond 11.00 uur werden wij door de commandant opgehaald om te lunchen in het huis, maar ook om wat extra bagage af te geven die door de postman meegenomen zou worden naar Sarajevo. De huurauto die wij konden gebruiken voor het vervoer naar Sarajevo was niet groot genoeg om alle (ruim)bagage in te vervoeren en als oplossing hadden wij de postman bereid gevonden om al wat extra bagage mee te nemen naar Butmir. De rest van de middag hebben wij nog de laatste zaken afgehandeld en hebben om 16.00 uur afscheid genomen van onze collega's, tolken en huishoudster. Hierna zijn we teruggegaan naar het hotel en hebben 's avonds nog met een aantal tolken en de huishoudster een afscheidsborrel gedronken en hen bedankt voor de fijne tijd die wij samen hebben gehad. De luiken gingen vroeg dicht, want het vertrek op woensmorgen stond gepland om 07.00 uur. Twee collega's kwamen 's morgens nog afscheid nemen en daarna zijn wij in de auto gestapt voor de rit naar Sarajevo. De rit verliep voorspoedig en waren voor 12.00 uur bij Budget in Sarajevo om de huurauto in te leveren. Vanaf 13.30 uur zouden wij worden opgepikt, maar na een telefoontje konden wij eerder worden opgehaald voor vervoer richting Kamp Butmir. Om 14.30 uur zou het uitrotatieprogramma beginnen en alle vertrekkende militairen moesten zich voor die tijd dan ook melden bij de Nederlandse delegatie op Kamp Butmir. Wij hadden dan ook nog even tijd om de tax free shops te bezoeken voordat het uitrotatieprogramma zou starten. Tijdens het uitrotatieprogramma werd er kort tekst en uitleg gegeven over de invulling van de komende twee dagen. Er werd nadrukkelijk gewezen op het gewicht van de bagage (20 kilo = 20 kilo). Een grammetje te veel zou genadeloos worden geweigerd. Ook werd stil gestaan bij hoe het adaptatieprogramma zou worden ingevuld. Om 17.00 uur werden wij naar het hotel gebracht waar de komende twee nachten doorgebracht zouden worden. Het hotel was voor mij al bekend, omdat ik hier tijdens de nieuwkomerstraining ook al had geslapen. Na het inchecken en de inspectie van de kamer zijn we naar het restaurant gegaan voor de warme hap. Deze twee dagen waren bijna all-inclusive. De maaltijden waren gratis en iedere dag waren de eerste 5 consumpties van de 'baas'. Heb 's avonds nog wat afleveringen van '24' zitten kijken en ben rond middernacht maar gaan slapen. Moest 's ochtends weer vroeg mijn bed uit, want het adaptatiegesprek voor ons LOT-huis stond gepland om 08.15 uur. Mooie tijd om een serieus gesprek aan te gaan met een psycholoog. Er werd ongeveer 1,5 uur uitgetrokken voor een gesprek over de afgelopen 6 maanden en de eerste weken weer thuis. Wij vieren waren redelijk nuchter over de achterliggende - en komende periode. Hopelijk is dit in de werkelijk ook zo, maar dat zal de komende tijd wel blijken. De rest van de dag heb ik mij maar gestort op het vervolg van '24'. Tussendoor even tijd genomen voor een hapje en een drankje in het restaurant en stilletjes hopen dat deze dag sneller voorbij zou gaan dan normaal. Een week lang in een hotel verblijven gaat je toch behoorlijk de strot uit te hangen. Gelukkig was het nog één nachtje en dat was dan ook de schrale troost. Bij mij gingen de luiken rond 23.00 uur dicht en viel als een blok in slaap. 's Ochtends ging de wekker al weer om 07.00 uur, omdat wij rond 08.30 uur opgehaald zouden worden voor het vertrek richting vliegveld. Tijdens het douchen nog even het nieuws bekeken. Toch wel lekker zo'n ingebouwde tv/radio in je douchecabine. Na het ontbijt de kamersleutel ingeleverd en nog snel een bakje koffie gedronken, voordat het wachten kon beginnen op het vliegveld. Na het wegen van de (ruim)bagage en het verdelen van bagage (20 kilo = 20 kilo) konden we vertrekken richting het vliegveld. Na het inchecken was er nog tijd om wat te drinken en afscheid te nemen van enkele collega's die naar het vliegveld waren gekomen. Om 10.30 uur kwam onze kist aan de gate en kon het boarden beginnen. Precies om 11.00 uur vertrok de kist voor de vlucht naar Eindhoven. De vlucht zou ongeveer 3 uur en 10 minuten duren en verwachte aankomst was dan ook 14.10 uur. Nog drie uur geduld hebben voor de hereniging met vrouw en kinderen. Tijdens de vlucht heb ik lekker mijn ogen dichtgehad en muziek geluisterd. Ruim na 14.00 uur zette de kist zijn wielen aan de grond en binnen een paar minuten stonden we ook al in de bagagehal te luisteren naar het welkomstwoord van een generaal. Gelukkig hield hij het kort, omdat hij als geen ander weet dat je graag naar het thuisfront wilt. Na het verzamelen van mijn bagage kon ik eindelijk door de deur naar de grote aankomsthal. Was de deur nog maar net door of ik hoorde Merel al roepen. Wat was ik blij om Merel, Timo en Bonnie weer in mijn armen te kunnen sluiten. Ook mijn ouders en enkele collega's hadden de reis naar Eindhoven gemaakt om mij een warm ontvangst te bezorgen. Het deed mij goed om deze mensen na lange tijd weer te zien. Na met iedereen kort gesproken te hebben werd het tijd om naar huis te gaan, want ik was wel even klaar met het militair zijn. Onderweg de kinderen getrakteerd op de Mac en daarna als een speer door naar huis. Onderweg zag ik nog een sms op Bonnie haar telefoon binnenkomen met de mededeling dat 'ze klaar waren'. Had eigenlijk niet zo heel veel zin in festiviteiten, maar er was op dat moment blijkbaar geen ontkomen meer aan.

Thuis aangekomen hing er een spandoek aan het huis met de tekst 'Welkom thuis,

Papa Muis'. Dat viel dus nog wel mee. Eenmaal in huis zag ik een gevulde tafel voor een gezellig avondje thuis. Van deze avondjes zal ik er weer veel hebben, want ik heb voorlopig weer voldaan aan mijn militaire verplichtingen in het buitenland. Na het opruimen van de noodzakelijke spullen en het na bed brengen van de kinderen had ik eindelijk weer even tijd om samen te zijn met Bonnie. Hebben dan ook lekker een fles champagne opengetrokken op mijn thuiskomst. Begin van een gezellig avondje thuis. Het enige wat nog tot een kleine verstoring leidde was een kilo snoep (hartjes) tussen de lakens. We hebben er smakelijk om gelachen, maar mocht de verdere pret niet drukken.

Mijn uitzending zit er op en moet zeggen dat ik een ontzettend leuke tijd heb gehad. Kan dus met een goed gevoel terugkijken op mijn eerste uitzending in mijn militaire loopbaan. Heb ook genoten van alle kaarten, brieven, tekeningen, pakketjes enz. en wil via deze weg nogmaals iedereen bedanken die mij tijdens mijn uitzending iets heeft toegestuurd.

Op naar m'n volgende buitenlandse trip.

Vrijdag 23, zaterdag 24 en zondag 25 oktober

De vrijdag was mijn laatste werkdag in de gemeente Glamoc. Voordat we op pad konden naar Glamoc moest onze auto eerst voor een kleine check naar de lokale garagehouder. De dag ervoor hadden we namelijk een signaal gekregen dat het oliepeil te laag was en moest dus worden bijgevuld. We hadden nog zo'n 200 ml in de auto, maar dat was het dan ook. Blijft vreemd dat deze auto in zo'n korte tijd zoveel olie verbruikt. Ook de garagehouder heeft nogmaals contact gehad met Budget om het probleem weer aan te kaarten. Hopelijk zal de auto binnenkort weer eens grondig na worden gekeken om dit probleem te verhelpen. Bijna een uur later dan normaal konden we op pad richting ons werkgebied. We hadden om 11.00 uur bij de commandant van politie afgesproken en moest dus behoorlijk doorrijden om op tijd te kunnen zijn. Bij binnenkomst in het politiebureau konden we gelijk doorlopen en de commandant zat al te wachten in zijn kantoor. Hij had een kleine interne verbouwing gehad, want er liep water langs de muren en daarom moest zijn werkplek enigszins worden aangepast. Geeft maar weer eens aan dat de staat van de gebouwen niet goed is. Het gesprek duurde bijna een uur en hebben wederom over allerlei politie gerelateerde zaken gesproken. Als afscheid had ik voor de commandant een fles sterke drank meegenomen en hem daarmee bedankt voor de fijne samenwerking van de afgelopen 6 maanden. Van hem kreeg ik nog een badge van de politie terug als dank. Na nog een gezamelijke foto zijn wij richting de koffie gegaan. We hadden nog een bezoekje op de agenda en dat was voor de laatste keer langs de gaarkeuken. Even gedag zeggen bij de directeur en daarna richting Livno, want ik had Marija uitgenodigd voor een lunch. Eenmaal in de gaarkeuken had de directeur nog een presentje voor mij. Een gebreid truitje met daarin de tekst 'Glamoc' en nog 3 setjes zelfgemaakte sloffen. Het truitje was gebreid door mensen uit de gaarkeuken en de sloffen waren gemaakt door de moeder van de directeur. Fijn om te zien dat je toch iets hebt kunnen betekenen voor deze mensen. Uiteindelijk waren we rond 13.00 uur in Livno voor de lunch. Hebben een lekkere maaltijd gehad in restaurant Bacchus en daarmee kwam voor mij een einde aan deze missie in Bosnië. Toch een apart gevoel dat je na 6 maanden ineens de deur achter je dicht moet doen. Bij thuiskomst ben ik nog snel even naar de kapper geweest en heb daarna m'n spullen gepakt om te verkassen naar het hotel. In het hotel heb ik mijn missie deels afgesloten door middel van een paar lekkere biertjes. Daarna lekker naar m'n kamer voor de nachtrust en op naar de zaterdag. De zaterdag was een korte dag, want na onze gebruikelijke werkzaamheden konden we al weer terug naar het hotel, want onze plek in het huis was niet meer. Heb de rest van de dag op m'n bed gelegen en af en toe via skype contact gehad met Nederland. Rond 17.00 uur kwamen de nieuwe mensen van EUFOR 11 aan in Drvar en wij fungeerden als welkomstcomitee. Na een kwartier zijn wij richting het restaurant gegaan voor een warme maaltijd en hebben daarna nog een tijdje aan de bar in het hotel gezeten. Rond 23.00 uur gaf de vrouw achter de bar aan dat ze naar huis ging en of wij konden betalen. Daarna deed ze de meeste lichten uit en verliet het hotel. Wij stonden nog te genieten van ons laatste biertje in een bijna donker hotel. Alleen de man van de bewaking en nog enkele andere gasten zaten er nog. Vreemde situatie, maar blijkbaar normaal hier. Wij zijn uiteindelijk ook maar gaan slapen, want om 10.00 uur moesten we weer aanwezig zijn in het huis voor een informele ontspannen dag. Ik heb de komende dagen geen rol meer in team Glamoc en kon dus gewoon thuis blijven in afwachting van een rit terug naar het hotel. De rest van de dag breng ik dan door met hangen in het hotel en eigenlijk maar weer wachten op de volgende dag in Drvar. Op deze manier zal ik het nog vol moeten houden tot woensdag, want dan komt er eindelijk een eind aan de dagen in Drvar. Op naar de maandag.

Foto's kledingactie Glamoc

De dozen vielen al redelijk snel uit elkaar bij het uitladen. Daarna werd alles met de hand naar binnen gebracht en opgestapeld tegen één van de wanden.

Eén doos woog meer dan 200 kilo en in totaal was er dan ook zo'n 400 kilo aan kleding ingezameld.

Kleding was donderdagmiddag netjes op tafels gelegd, zodat de mensen zelf iets uit konden zoeken.

Kleding wat op de tafels ligt kan nog worden uitgedeeld. Tevens een foto van de mensen in de eetzaal en een tas gevuld met kleding.

Woensdag 21 en donderdag 22 oktober

Woensdag was de grote dag voor de levering van de kleding in Glamoc. Het eindresultaat van de kledingactie in Nederland zou voor mij ook zichtbaar worden op het moment dat de kleding uitgeladen zou worden. Na de ochtendbriefing eerst weer dik een uur in de auto voor de rit naar Glamoc. We hadden om 11.00 uur een afspraak met een inspecteur op het gebied van woningen en gebouwen. Echter tijdens de koffie werden we gebeld met de mededeling dat de persoon in kwestie was verhinderd en de vraag was wanneer wij eventueel tijd hadden voor een nieuwe afspraak. Er zal op korte termijn een nieuwe afspraak worden gemaakt. Voor ons zat er niets anders op dan de auto te pakken voor een 'rondrit' door Glamoc, want rond het middaguur zou de kleding pas arriveren in Glamoc. Dan nog maar even langs de commandant van politie, maar helaas de hogere politieleiding was afwezig. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij het de-miningteam die net bezig waren met een inspectie van het deels geruimde gebied. De inspecteur sprak een aardig woordje engels zodat wij zonder tolk het gesprek konden voeren. Voor mij tevens de gelegenheid om, als afscheid, een handje te schudden met de teamleider. Het team heeft een aardig band opgebouwd met deze man en hopelijk blijft dat ook zo. Net na het middaguur zijn we richting de gaarkeuken gereden en de vrachtauto met kleding was net voor ons gearriveerd. We waren dus precies op tijd en konden dus mooi een handje helpen bij het uitladen van de kleding. Het eerste wat mij opviel waren de twee hele grote dozen met daarop 'special project Bosnië'. Had van de organisatie 'Zending over Grenzen' begrepen dat deze twee dozen gevuld waren met de ingezamelde kleding vanuit Enschede en omstreken. Het gaf mij op dat moment een heel goed gevoel om te zien wat er was ingezameld in zo'n korte tijd. Daar de gaarkeuken niet beschikt over een heftruck moesten de dozen met de hand uit de wagen worden gehaald. Dat ging niet zonder slag of stoot en de dozen vielen op het laadplatform uit elkaar en alle kleding moest met de hand verder naar binnen worden gebracht. Gelukkig was het bijna etenstijd en waren er vele handen om te helpen. In de tussentijd werd ik geïnterviewd door een medewerker van 'Mission Without Borders' over deze inzamelingsactie. De directeur van de gaarkeuken was ontzettend blij met het resultaat en sprak vele woorden van dank uit. Hij had van de directeur van Mission Without Borders de opdracht gekregen om te bellen wanneer ik aanwezig zou zijn. Heb via de telefoon dan ook nog met deze directeur gesproken en ook van hem ontving woorden van dank. Heb in nog geen uur veel dankbare mensen gezien en gesproken en wil via deze weg, namens beide directeuren, hun dank uitspreken voor hetgeen jullie in Nederland hebben betekend voor deze inzamelingsactie. Mij heeft het ook ontzettend goed gedaan om te zien hoe dankbaar deze mensen zijn. Na het interview heb ik zelf ook de handen uit de mouwen gestoken om te helpen met het uitladen. Resultaten zie je op de foto's. Doordat de dozen uit elkaar waren gevallen werd de kleding met de hand naar binnengebracht en op stapels gelegd, zodat het later op de middag verder uitgezocht kon worden. De directeur stelde mijn aanwezigheid zeer op prijs bij het uitdelen van de kleding. Hij wilde daar de volgende dag, rond het middaguur, mee beginnen. Daar wordt natuurlijk tijd voor vrijgemaakt. Na afscheid genomen te hebben van de mensen in de gaarkeuken hebben wij ons zelf getrakteerd op een pizza. Na de gebruikelijke terugkoppeling en het rapport zat deze werkdag er ook weer op. Op naar de donderdag. Deze dag wederom een meeting op het programma. Het is nog even lekker knallen in deze laatste week. Voordat we op pad gingen richting Glamoc hebben we nog even met collega's een bakje koffie gedronken in Drvar. Een half uur later dan normaal reden we richting ons werkgebied. Bij aankomst in Glamoc bleek dat er nog tijd was voor een bak koffie voordat we richting de directeur van de high school (voortgezet onderwijs)konden. Echter eenmaal op school bleek dat de directeur niet aanwezig was. Na een kort telefoontje bleek dat hij onderweg was en binnen 5 minuten er zou zijn. We hebben bijna een uur gesproken over de situatie in en rondom de school. Er was weinig reden tot klagen en dat was voor ons goed om te horen. Na het gesprek zijn we wederom langs de gaarkeuken gereden om aanwezig te zijn bij de verdeling van de kleding. De directeur stond al in de deuropening op ons te wachten. De rode loper lag nog net niet uit. De mensen die gebruik maken van de gaarkeuken waren uitgenodigd om kleren uit te komen zoeken. Deze, meestal oudere mensen, hebben weinig tot geen geld en zijn eventueel aangewezen op financiële middelen van sociale zaken en/of voeding via de gaarkeuken. De directeur had verschillende stapeltjes kleding gemaakt en deze op de tafels neergelegd, zodat de mensen zelf de kleding uit konden zoeken. Bij een dergelijke uitverkoop in Nederland gaat het er behoorlijk heftig aan toe, maar hier verliep alles heel gemoedelijk en rustig. Tijdens het uitzoeken riep de directeur dat ik degene was die had gezorgd voor al deze kleding. Op vele manieren werd de dank geuit en dat gaf mij wederom een heel fijn gevoel. Deze mensen hebben het gewoon hard nodig en deze kledingactie was eigenlijk ook het enige wat ik voor de mensen kon doen tijdens deze 6 maanden in Bosnië. Ik wil via deze weg nogmaals iedereen bedanken die heeft bijgedragen aan de inzameling van de kleding, maar natuurlijk ook een woord van dank aan de organisatie Zending over Grenzen uit Almere. Zij hebben ons geholpen bij het verpakken van de kleding en het transport ervan naar Bosnië (Glamoc). Zonder hun hulp was dit zeker niet gelukt. Kroon op het werk na mijn verblijf in Bosnië. Na afscheid genomen te hebben van de mensen in de gaarkeuken zijn wij naar het hotel gereden, omdat we daar zouden eten met de hoteleigenaar. Dit keer een normale maaltijd in tegenstelling tot de voorgaande keren. Als afscheid had ik voor de baas een fles Pelinkovac (sterke beerenburg) meegenomen en hij daarentegen kwam aan met een fles Rakija (vliegtuigbrandstof). Moest dit natuurlijk zelf nog wel even proberen en kan jullie vertellen dat mijn leidingen weer brandschoon zijn. Ook van hem heb ik innig afscheid genomen en zijn daarna rustig naar Drvar teruggereden. Bij thuiskomst heb ik m'n laatste rapport van deze missie opgemaakt. Voor mij is het welletjes geweest en ga de vrijdag benutten om nog één keer te genieten van een werkdag in Glamoc.

Maandag 19 en dinsdag 20 oktober

Nieuwe week, maar ook gelijk de laatste week hier in Drvar. M'n spullen zitten inmiddels weer in de plunjebaal/kisten en zijn klaar voor verzending terug naar Nederland. Ze zullen de ontberingen moeten doorstaan achter in een vrachtwagen terwijl wij per luxe vliegtuig terug zullen keren. Zo ver is het echter nog niet, want eerst staan er nog enkele meetings op het programma en tussendoor wat patrouilles in de gemeente Glamoc. De maandagochtend begon zo als gewoonlijk met de ochtendbriefing en de plannen voor die dag. Wij hadden deze dag een gemeenteraadsvergadering op de agenda staan. Deze zou rond tienen beginnen en er moest dus wat vaart worden gemaakt om op tijd aanwezig te kunnen zijn. We kunnen het natuurlijk niet maken om te laat aan te komen. Een militair is inmiddels op tijd op zijn afspraak. Bij binnenkomst in de vergaderzaal had het er al schijne van dat wij de eersten waren, want er was nog niemand te bekennen. Uiteindelijk werd de vergadering na zo'n 15 minuten geopend door de voorzitter. Daar wij de taal niet beheersen is er een schone taak weggelegd voor onze tolk. Zij geeft tijdens de vergadering kort weer waar de discussie over gaat. Wat mij wel opvalt tijdens deze vergaderingen is dat er altijd mensen in en uit lopen of gewoon zitten te bellen. Kortom een ongeorganiseerde vorm van overleg, maar blijkbaar is het allemaal vrij normaal. Ook dit keer zijn we niet tot het einde gebleven, want de vergaderingen lopen nog wel eens uit tot aan het eind van de middag. De notulen worden ons van zelf via de fax of mail aangeboden. Daar halen wij dan de belangrijkste punten wel weer uit waar we eventueel mee aan de slag kunnen. Na de vergadering zijn we eerst nog even een bakkie gaan drinken, want dat was gezien de aanvangstijd niet meer gelukt. Tijdens de koffie werden wij nog gebeld door de directeur van de gaarkeuken met de mededeling dat de kleding deze week nog zou worden afgeleverd bij de gaarkeuken in Glamoc. Goed nieuws, omdat je toch zelf aanwezig wilt zijn op het moment dat alle ingezamelde kleding wordt afgeleverd. Na een korte terugkoppeling over de gemeenteraadsvergadering zijn we richting de 'pizzahut' gegaan voor de lunch. Dit keer was het een flinke pizza, waar een heel gezin aardig van kon eten. Toch lieten we ons niet kennen en de borden gingen schoon terug richting de keuken. M'n sportspullen had ik al ingepakt en dus geen mogelijkheid meer om die flinke jongen er weer af te trainen. De rest van de week wat rustiger aan doen voor wat betreft het eten. Bij thuiskomst snel het rapport in elkaar gezet, want veel kunnen wij niet over deze vergaderingen vertellen. Waren eigenlijk binnen een kwartier klaar met het rapport en de terugkoppeling met de commandant. Weer een dag achter de rug en op naar de dinsdag. Voor deze dag stond er een meeting op de agenda met één van de inspecteurs van de gemeente. Voordat wij nog maar enigszins dachten aan de dag van vandaag werden wij al gebeld door wederom de directeur van de gaarkeuken. Hij wist ons te vertellen dat de kleding uit Nederland op woensdag, rond het middaguur, in Glamoc zou worden afgeleverd. Wij gaan natuurlijk rond die tijd even een kijkje nemen. Eerst de meeting van deze dag maar eens afwerken. Voordat wij richting onze afspraak gingen was er nog even tijd voor een bakje koffie in het hotel. Konden mooi even met de hoteleigenaar, tevens lid van de gemeenteraad, de gemeenteraadsvergadering evalueren. Hij was rond 18.00 uur uit het gemeentehuis gekomen en had tot die tijd gewoon zitten vergaderen. Ben blij dat we niet tot het eind waren gebleven. Er was een flinke discussie geweest over de voors en tegens van mogelijke investeerders in Glamoc. Net voor vertrek richting onze afspraak werd ik gebeld door het hoofdkantoor van de organisatie Mission Without Borders in Mostar. Ook van hen kreeg ik de bevestiging dat de kleding op woensdag zou worden afgeleverd. Tevens de vraag of ik nog een transportmiddel had voor het transport van Mostar naar Glamoc. De lading met kleding was te groot voor hun eigen bus en een vrachtwagen zou beter op zijn plaats zijn. Wij hebben echter alleen de kofferbak van een Touareg ter beschikking en daar houdt het mee op. Gelukkig hadden ze al een alternatief en dat was het huren van een vrachtwagen. Door dit telefoontje moesten we ons bijna haasten om op tijd op onze afspraak te zijn. De man in kwestie was echter nog even aan het ontbijten/lunchen en kon ieder moment terug zijn. Konden wij nog snel even wat andere zaken bespreken in het gemeentehuis. De (hygienische) inspecteur van het gemeentehuis is verantwoordelijk voor alle inspecties op het gebied van hygiene. Hij kon aardig wat vertellen over zijn dagelijkse werkzaamheden en hoe de situatie was veranderd ten opzichte van 5 jaar terug. Er zit een hoop vooruitgang in deze materie. Hopelijk volgen andere inspecties op dezelfde wijze, want er is nog een hoop te verbeteren in de gemeente Glamoc. Na ons gesprek hebben nog een poging ondernomen om met de commandant van politie te praten, maar deze was vanwege een vergadering niet aanwezig. Na een korte patrouille zijn we uiteindelijk gaan lunchen, want de maagjes begonnen wat de knorren. Dit keer een lichte maaltijd, want de commandant zou koken en heb me over laten halen om een keer thuis te eten. Normaal eten we altijd buiten de deur, maar wil in deze (feest)week wel een uitzondering maken. Bij thuiskomst bleek dat onze spullen nog steeds in de schuur stonden. De postbode was dus nog niet geweest om post te brengen en onze plunjebalen en kisten op te halen. Rond de klok van vijf kwam de postbode aangereden met de spullen van de nieuwe mensen en natuurlijk de post. Wij hebben netjes geholpen om onze spullen in de bus te krijgen. Heeft natuurlijk alleen maar te maken met eigen belang. Nadat de bus was volgepakt zat voor ons de werkdag er op. Eenmaal binnen bleek dat er voor mij toch onverwachts nog post was. Een kaartje uit het mooie Schoonebeek en wederom een brief van Stephan. Net op tijd om mij nog even persoonlijk sterkte te wensen met de laatste lootjes. Kan niet anders zeggen dat hij er in geslaagd is om op één kantje alle noodzakelijke informatie weer te geven. Is mij in mijn webblog niet gelukt. Leermoment! Stephan bedankt voor je persoonlijke noot, succes met je studie(reis) en laat die klacht maar komen. Laat hem niet te lang op je werklijst staan, want ik ben pas eind november terug en gezien de doorlooptijden kan dat wel eens 'gevolgen' hebben. Ik ga mij opmaken voor wederom een werkdag in Glamoc.

Vrijdag 16, zaterdag 17 en zondag 18 oktober

De vrijdagochtend begon wederom lekker fris. Temperaturen schommelen momenteel rond het vriespunt en de voorspellingen worden voorlopig nog niet beter. Vandaag de week maar eens rustig afsluiten met een patrouille in het gebied. Voor aanvang eerst nog even koffie om je van binnen weer een beetje op te warmen. Tijdens een kort bezoek aan het gemeentehuis troffen we veel afgesloten deuren aan. Waarschijnlijk waren de meeste ambtenaren al vroeg met weekend gegaan. Dan maar een op pad om wat in de omgeving te gaan rondkijken. Met deze weersomstandigheden zie je weinig mensen buiten en het is voor ons dan ook lastig om met de mensen in contact te komen. In één van de kleinere gehuchtjes net buiten Glamoc troffen we een projectontwikkelaar aan die bij de bouw van een veeboerderij stond te kijken. Hij wist ons te vertellen dat op de locatie twee grote stallen werden gebouwd. De eigenaar van deze stallen heeft al vier van deze boerderijen op zijn naam staan en dus een grote jongen in dit vak. Het streven was om één grote stal voor de winterperiode af te krijgen, maar gezien de voorspellingen zal dat heel lastig worden. De wonderen zijn de wereld nog niet uit en het zou dus best mogelijk kunnen zijn. Hopelijk levert deze veeboerderij wat arbeidsplaatsen op voor mensen uit de gemeente Glamoc, maar gezien de achtergronden van de eigenaar achten wij de kans klein. Na het gesprek zijn we richting Livno gereden om daar met onze collega's te praten over een rechtzaak van een man uit de gemeente Glamoc. De man in kwestie had ons eerder in de week aangehouden om te vragen of wij wat voor hem konden betekenen. Wij hadden al aangegeven dat de rechtbank buiten ons gebied lag en wij dus een beroep zouden moeten doen op onze collega's in Livno. Hopelijk kunnen wij de man enigszins op weg helpen en dat is natuurlijk ook een deel van onze taak. Toch zullen de mensen moeten proberen om hun eigen boontjes te doppen zonder onze hulp. De rest van de vrijdag hebben we lekker rustig aan gedaan en waren mooi op tijd terug voor het maken van het rapport. Na de terugkoppeling van de dag zat deze werkdag en daarmee ook de werkweek er weer op. Op naar de zaterdag. Zaterdagochtend weer hetzelfde ritueel. Voertuigonderhoud, auto wassen en bakkie doen in het dorp. Rond 12.00 uur zat ik in de keuken voor de lunch en daarna heb ik geruime tijd op m'n kamer doorgebracht. Later op de middag heb ik nog een tijd zitten lezen, want ik moet natuurlijk wel het laatste deel van Stieg Larsson uitgelezen hebben voordat de boeken in de koffer gaan. De rest van de zaterdag heb ik gebruikt voor het bijwerken van mijn mediabibliotheek. Heb al mijn muziek overgezet naar een andere applicatie (media monkey) en moest hier en daar wat albumgegevens aanpassen. Met deze applicatie kan ik namelijk wel de muziek op mijn ipod bewerken in tegenstelling tot i-tunes. Rond middernacht was ik klaar en was het ook tijd om te gaan slapen. Zondag weer eens lekker uitslapen en daarna om 12.00 uur voor de laatste keer de sportspullen aan. Had namelijk een collega beloofd om de coopertest te gaan lopen op het sportpark. Voordat wij wilden vertrekken richting het sportpark begon de wind behoorlijk aan te trekken, maar wie A zegt moet ook B zeggen. Vol goede moed begonnen aan de coopertest, maar de wind speelde ons toch parten. Na een dikke 11 minuten had ik een afstand afgelegd van 2400 meter en dus ruim voldoende voor de nieuwe sporttest van Defensie. Gezien mijn leeftijd hoef ik maar 2200 meter af te leggen en heb dus nog wel iets over. Na een lekkere douche ben ik begonnen met het inpakken van mijn spullen, want begin van de week worden onze spullen opgehaald voor verzending naar Nederland. Hiermee komt zo langzamerhand een einde aan mijn missie in Bosnië. Het aftellen is al begonnen en kijk uit naar het daadwerkelijke vertrek richting Nederland. Op naar de laatste werkweek in Drvar.

Woensdag 14 en donderdag 15 oktober

Deze woensdag was één van mijn mindere dagen in het uitzendgebied, want Timo was jarig en kon er dit keer alleen maar via de webcam ('s ochtends om 07.30 uur) bij zijn. Je wilt bij zulke gelegenheden toch het liefst bij hem zijn om samen de verjaardag te kunnen vieren. Waarschijnlijk één van de 'negatieve' kanten van dit beroep. De missie gaat gewoon verder en ook deze dag moesten we weer op pad richting ons werkgebied Glamoc. Overigens wel een rustige dag, want één van de tolken zou een mijnentraining verzorgen op de lagere school. Hij was als volwassen man toch wat zenuwachtig om voor zo'n groep te gaan staan. De laatste keer dat hij zoiets deed was twee jaar terug, maar onze steun had hij in ieder geval. Voor aanvang moesten we eerst nog even naar Livno voor het ophalen van een beamer. Rond 11.00 uur waren we op school en konden de voorbereidingen beginnen, want om 11.30 uur werden de groepen 5 tot en met 8 verwacht. Precies op tijd hadden we alles klaar staan om te starten toen ineens de stroomvoorziening in de school plat kwam te liggen. Na een telefoontje werd ons verzekerd dat binnen 20 minuten de spanning terug zou zijn. De tolk vond het op een gegeven moment welletjes en startte zijn presentatie, maar zonder laptop en beamer. Gelukkig hadden we na zo'n 5 minuten ook weer stroom en kon de presentatie worden ondersteund met powerpoint activiteiten. De presentatie duurde ongeveer 40 minuten en was lang genoeg voor deze leeftijdscatagorie. De groepen 5 tot en met 8 waren blijkbaar minder geïnteresseerd in deze materie, want er werd onderling een hoop gesproken. De groepen 1 tot en met 4 waren daarentegen wel geïnteresseerd en luisterden zeer aandachtig naar de presentatie. Ook deden zij enthousiast mee op het moment dat er vragen werden gesteld. De tolk was na twee presentaties weer een ervaring rijker en had eigenlijk wel zin in een glas whiskey. Zijn stem had het de laatste twee uur behoorlijk te verduren gehad. Wij hebben hem als compensatie maar een lunch aangeboden in een restaurant in Glamoc. Team Glamoc (inclusief vervangende tolk) had vandaag weer een productieve dag en hebben hopelijk bijgedragen aan een veilige leefsituatie. Misschien hebben de kinderen er ook iets van op gestoken.. Bij thuiskomst stond er nog een verrassing op ons te wachten. Biljana had wederom een lekkere taart gemaakt en iedereen moest natuurlijk een stukje er van eten. Wij hebben het ontzettend goed getroffen met deze huishoudster. Wordt haar natuurlijk ook vaak medegedeeld. Op naar de donderdag, want er moet natuurlijk nog steeds productie worden geleverd. Deze dag stond er een meeting op de agenda met de directeur van HBS (Hercegbosanske Sume) Glamoc. De afgelopen maanden hadden wij informatie ingewonnen bij de diverse houtzagerijen over de samenwerking met HBS en dat was aanleiding om met de directeur om de tafel te gaan. We zaten al even te praten toen de man zich excuseerde voor het feit dat hij nog niets te drinken had aangeboden. De glazen en de fles kwamen op tafel en er werd geproost op de toekomst. Na een uur was het vraag en antwoord spel ten einde en hadden wij weer een goed beeld van de situatie met betrekking tot HBS en de houtzagerijen. Tijdens het gesprek was er tijd en ruimte voor serieuze zaken, maar ook voor geintjes. Dat maakt het werk hier nog enigszins leuk na een periode van bijna 6 maanden. Na het gesprek zijn we nog heel even langs de gaarkeuken gereden om te vragen of de baas iets gehoord had over de situatie van de ingezamelde kleding. Hij had geen idee van de laatste stand van zaken. Heb afgesproken dat ik in Nederland nog even navraag zou doen, want ik hoop toch echt dat de kleding voor mijn vertrek in Glamoc gaat aankomen. Na een lekkere lunch in Livno was deze werkdag al bijna weer ten einde. Het rapport nam dit keer wat meer tijd in beslag dan verwacht, want we hadden behoorlijk wat informatie gekregen tijdens ons gesprek wat verwerkt moest worden. Hebben het rapport, met enige creativiteit, op twee kantjes kunnen houden. Op naar de laatste werkdag van deze week.

Maandag 12 en dinsdag 13 oktober

De maandagmorgen begon behoorlijk fris. De temperaturen waren behoorlijk gekelderd. 's Ochtends voor de briefing zit ik meestal even buiten om een frisse neus te krijgen en daarbij natuurlijk het eerste bakje koffie van die dag. Het plezier was van korte deur, want met mijn opgestroopte mouwen was het toch minder aangenaam buiten. Na de briefing kwam het zonnetje er nog een beetje door en was het ineens een stuk aangenamer. De voorspellingen geven echter nog steeds vorst en sneeuw aan. Dit terwijl we op zaterdag nog lekker in het zonnetje zaten. Kijken wat we vandaag van weer zullen hebben in Glamoc. Onderweg naar Glamoc was het redelijk rustig, maar eenmaal in Glamoc bleek dat de regen van afgelopen maandag toch zijn sporen had nagelaten. Er lag hier en daar een hoop water op of naast de weg. Eerst maar even aan de koffie voordat we richting het gemeentehuis konden voor een ingelaste gemeenteraadsvergadering. Net voor 11.00 uur zijn we richting het gemeentehuis gelopen, maar binnen hing toch geen sfeer voor een gemeenteraadsvergadering. Bij navraag bleek dat de vergadering was gecanceld, omdat men nog druk doende was met alle documentatie voor de te bespreken onderwerpen. Nu worden de onderwerpen gewoon meegenomen naar de reguliere vergadering die binnenkort zal worden gehouden. Door deze annulering moesten wij op zoek naar een andere bron van informatie. Maar eens kijken of we met een directeur van een houtzagerij om de tafel konden. Binnen het uur hadden we vier houtzagerijen bezocht en bij gaan van allen was de directeur aanwezig of aanspreekbaar. Kortom we stonden eigenlijk een beetje met lege handen voor wat betreft informatie die we konden gebruiken in een rapport. Nog wel wat mogelijkheden bekeken, maar uiteindelijk stonden we met lege handen op de stoep van het LOT-huis. Ik moet ook zeggen dat het weer ook niet mee zat, want gedurende ons verblijf in Glamoc werden de weersomstandigheden snel slechter en de regen spoelde op een gegeven moment over de weg. De mensen komen dan ook alleen voor de noodzakelijke dingen (koffiedrinken, bierdrinken en boodschappen doen) op straat. Hopelijk hebben we op dinsdag meer geluk, want tevreden kun je niet zijn als je een dag de deur uit gaat en met niets terugkomt. Voor de dinsdag hadden we in ieder geval een afspraak met de voorzitter van het schoolbestuur en daarvoor hoopten we nog een gesprek te kunnen voeren met één van de houtzagerijen. De weersvoorspellingen van onze 'weerman' komen de laatste tijd vaker uit. Maandagavond viel in Drvar namelijk al de eerste sneeuw en moest de kachel in onze kamer ook zijn diensten gaan bewijzen. Dinsdagmorgen was het dusdanig koud dat ik voor het eerst mijn jas heb aangedaan. De temperatuur lag net boven het vriespunt en de bergtoppen waren behoorlijk besneeuwd. Normaal gesproken ga je van de zomer naar de herfst en daarna naar de winter. Hier heb je blijkbaar één dag (zondag) herfst en dan gelijk winter. Onderweg naar Glamoc werden we geconfronteerd met de eerste winterse perikelen van moeder natuur. De wegconditie van Route Bull was behoorlijk verslechterd door de vorst en sneeuwval van afgelopen nacht. Het levert wel de eerste winterse plaatjes op, maar had liever gezien dat dit begin november zou gebeuren. De bomen en struiken hebben net een herfstkleur gekregen en zullen waarschijnlijk binnen een paar dagen helemaal kaal zijn. Korte maar hevige herfsttijd in Drvar.

Bij aankomst in Glamoc zijn we gelijk richting een houtzagerij gereden om daar de huidige situatie te bekijken. De mannen hingen wat rond bij de zagerij, want het werken in het bos lag nu even stil. De verwachting is dat het aan het eind van de week wat beter wordt zodat de mannen weer kunnen kappen en het transport ook weer mogelijk is. Ondanks alle financiële shit in dit land wist de houtzagerij, waar we vandaag waren, zijn hoofd boven water te houden. De directeur had zelfs nog 4 mensen aangenomen ten opzichte van vorig jaar. Ook waren er wat investeringen gedaan in gebouwen en materieel. Het bedrijf heeft een goede indruk achtergelaten en de directeur heeft ons weer wat extra informatie verschaft over de relatie met staatsbosbeheer. Na dit gesprek hadden we nog net tijd voor koffie in het centrum. Echter door een stroomstoring moest het koffie apparaat eerst nog even opwarmen, maar daar hadden wij helaas geen tijd voor. Dan maar snel even een mineraalwater van 50 cent en op naar onze volgende afspraak. De voorzitter van het schoolbestuur was tevens leraar en wij moesten dus heel even op hem wachten, maar na ongeveer 10 minuten zaten we dan in gesprek. Met z'n vieren in een klaslokaal waarvan de verwarming inmiddels al even uit was. Blijkt dat ze 's morgens de verwarming (stoken op olie) aandoen en op het moment dat het warm is gaat de knop weer om. Dit allemaal in het kader van de besparing. Heb medelijden met de kinderen in de winterperiode. Goede winterkleding is dan ook een must. Dit geldt overigens niet alleen voor de kinderen, maar voor alle mensen in Glamoc. Ben dan ook blij met de kleding die ingezameld is in Nederland, want kleding is hard nodig gezien de huidige weerssituatie. Met de voorzitter hebben we een aardige tijd zitten praten over allerlei zaken met betrekking tot het schoolbestuur. Het grootste probleem was op dit moment het schoolplein. Waar heb ik dat meer gehoord. De school had een donatie gekregen om het schoolplein op te knappen. Dit is inmiddels ook grotendeels afgerond, maar de school is niet helemaal tevreden met de huidige situatie van het opgeknapte schoolplein. Het vermoeden bestaat dat maar een deel is gebruikt van het totaal beschikbare bedrag, want hier en daar is niet aan de wensen voldaan of is goedkoper of verkeerd materiaal gebruikt. Een basisschool mag volgens de wet geen eigen bankrekening hebben en daarom is het gemeentehuis aangewezen om deze rekening in beheer te hebben. De school heeft dan ook navraag gedaan hoe het zit met de financiën van dit project. Tot op heden hebben ze hier geen antwoord op gekregen en voor ons weer een project om in te duiken. Misschien dat wij hierin iets kunnen betekenen. Ik zal het fijne er niet meer van meekrijgen, maar hopelijk pakt het goed uit voor de school en met name voor de kinderen. Bij thuiskomst hadden wij in ieder geval voldoende informatie voor een tweetal rapporten. Op naar de feestelijke woensdag, want dan is Timo jarig. Dit is de eerste verjaardag van hem dat ik er niet bij kan zijn, maar Timo ik wens je via deze weg een hele fijne verjaardag toe en veel plezier op je verjaardagspartijtje. Mijn cadeau krijg je op het moment dat ik terug ben.

Vrijdag 9, zaterdag 10 en zondag 11 oktober

De dagen vliegen momenteel voorbij en na 4 retourtjes Glamoc is de vrijdag al weer aangebroken. We hangen dus al weer tegen het weekend aan. Eerst nog een meeting op het programma voor de vrijdag en wel eentje met een directeur van een houtzagerij. Dit zijn over het algemeen vrij korte meetings, omdat ze identiek zijn aan de andere gesprekken met houtzagerijen. De vragen slaan meestal op de actuele situatie van de houtzagerij, status van het materieel, toekomst plannen en de financiële situatie. Ook proberen we te achterhalen hoe de samenwerking met HBS (staatsbosbeheer) is. Wij horen daar namelijk verschillende berichten over en aangezien we binnenkort met de directeur van HBS een afspraak hebben is het goed om te weten hoe de vork in de steel zit. Ook de houtzagerij waar we deze dag een afspraak mee hadden had het financieel niet zo heel erg best. Het bedrijf heeft jaarlijks meer dan 4000m3 aan hout nodig om aan het eind van het jaar op nul uit te komen. Het contract met HBS geeft echter zo'n 2000m3 aan en dat is natuurlijk ver onder het minimum. Ieder jaar worden er een soort van contractbesprekingen gehouden en daarin wordt bepaald hoeveel hout iedere houtzagerij dat jaar gaat krijgen. Misschien worden hier wel 'spelletjes' gespeeld, maar het blijft vreemd dat de grote houtzagerijen niets te klagen hebben en de kleinere de eindjes aan elkaar moeten knopen. Wij zullen er in ieder geval geen vinger achter krijgen. De rest van de vrijdag is vrij rustig verlopen en waren op tijd terug in het huis. Rapport maken en daarna nog even zweten in het sporthonk. Daarmee zat deze werkweek er zo goed als op. Op naar de feestelijke zaterdag in Drvar. Deze zaterdag stond in het teken van de 'drenjine' en dat is een bessoort die wordt gebruikt om rakija van te maken. Ze maken hier overigens overal rakija van. De festiviteiten worden jaarlijks gehouden en trekt veel bezoekers uit de regio. Zelfs de High Representative van de EU (zeg maar de grote baas van deze EUFOR missie) bracht een bezoek aan deze festiviteiten. Hij werd per helikopter ingevlogen met rond hem een hoop mannen met oordopjes in. Was dus een hoop beveiliging op de been in het altijd zo 'rustige' Drvar. Als dienstdoend team hebben we beide locaties (Tito's cave en het hotel), waar de festiviteiten werden gehouden, bezocht. Het weer was goed en er was een hoop gezelligheid en natuurlijk veel rakija. Nadat de High Representative was geland zijn we nog heel even door het dorp gereden en daarmee zat deze werkdag er op. Nu lekker genieten van het weekend. Dit weekend kan ik nog redelijk rustig aan doen, maar volgend week dan dien ik mijn spullen in te pakken en daarmee een begin te maken voor vertrek richting Nederland. Zaterdagavond moesten wij eerst nog even afscheid nemen van één van onze terreinwagens. Een collega had met één van de auto's een onfortuinlijke schuiver op de weg gemaakt en was ondersteboven op het wegdek terecht gekomen. Collega ongedeerd, maar de auto is total loss. Hopelijk wordt deze auto snel vervangen, zodat de drie teams gewoon hun werk kunnen blijven doen. Eén van de teams zit nu dus zonder en moet zich beperken tot fiets- en voetpatrouille. Gezien de weersverwachting voor de komende week zou ik niet graag in hun positie willen zitten. De temperaturen kunnen wel eens behoorlijk onder het vriespunt gaan zitten met daarbij nog kans op neerslag ook. De winter doet wat mij betreft te vroeg zijn intrede, want ik had gehoopt in mijn zomeroutfit deze missie uit te zingen. Zien wat de komende dagen gaat brengen. De zondag heb ik in ieder geval deels gebruikt met uitslapen en zweten in het sporthonk. Op naar een nieuwe werkweek.

Woensdag 7 en donderdag 8 oktober

Met het aanbreken van de woensdag zaten we al bijna halverwege de week. Voor de woensdag stond er een meeting op het programma met de man die alle projecten van Glamoc in beheer heeft. Rond 11.00 uur zouden we bij hem in het gemeentehuis zijn en dus eerst maar richting het hotel in Glamoc voor een bakje koffie. Vanaf het hotel naar het gemeentehuis is bijna 10 stappen en dus mooi wandelend te doen. Net na 10.00 uur waren we in het hotel en daar kwamen we de man tegen met wie we een afspraak hadden. Hij nodigde ons uit voor de koffie en konden bij hem aanschuiven. Na een minuut of tien vroeg hij of we de meeting niet gewoon in het hotel konden doen, want we zaten toch al bij elkaar. Geen probleem, want de vragen waren natuurlijk voorbereid. De meeting duurde bijna 1,5 uur en hadden veel informatie over allerlei projecten in Glamoc. Met name de UNHCR heeft een donatie gedaan om huizen te bouwen voor enkele sociale gevallen in Glamoc. Daarbij heet de gemeente Glamoc als speerpunt om het centrum van Glamoc op te knappen. Het wegennet zal beetje voor beetje worden geasfalteerd. Het grootste gedeelte van het wegennet in de gemeente Glamoc bestaat uit zand en grind en daarbij is de gesteldheid van de wegen op sommige plaatsen bar slecht. Wij worden daar ook dagelijks mee geconfronteerd. Eén van de projecten is het asfalteren van de weg van Drvar naar Glamoc (Bull) Dit project zal op donderdag officieel van start gaan en zullen dus wel zien wat er gaat gebeuren op donderdag rond 12.00 uur. Na de meeting in het hotel zijn we na een korte patrouille richting Livno gereden voor de lunch. Dit keer een lichte lunch, want de tolk had zin in een sandwich. Wat hebben wij dan nog te zeggen. Bij thuiskomst weer hetzelfde ritueel. Rapport opmaken en daarna de evaluatie ervan met de commandant. De rest van de avond was het weer 'low-ops' en heb nog even contact gehad met het thuisfront. Ik zat dinsdagavond via skype een dictee af te nemen bij Timo. Hij heeft aanstaande vrijdag een dictee op school en moest dus even oefenen. Wel leuk dat je op zo'n 1500 kilometer afstand gewoon een aantal dingen kunt doen die je normaal thuis ook doet. Timo succes vrijdag! Wij gaan gewoon op naar de donderdag. Voor deze dag stond er een patrouille op het programma en natuurlijk de opening van het Bull-project. Niemand kon ons vertellen wat er zou gaan gebeuren, maar één ding was duidelijk en dat was dat rond 12.00 uur er iets stond te gebeuren aan het begin van Bull. Eerst hebben we natuurlijk wederom genoten van een bakje koffie in Glamoc en zijn daarna nog even langs de schooldirecteur gelopen om met hem wat afspraken te maken. Daarna zijn we via zandpaden begonnen aan onze patrouille. We kwamen uiteindelijk in gesprek met een man die aardappelen aan het rooien was. De aardappelen uit deze regio zijn van uitstekende kwaliteit. Zelfs McDonalds heeft in het verleden een contract afgesloten voor de levering van aardappelen, maar de oorlog heeft roet in het eten gegooid en de aardappelfabriek is geen minuut in bedrijf geweest. Jammer, want de aardappelen smaken ontzettend lekker. Misschien ook wel omdat ze met de hand worden geraapt. De mensen in dit land hebben ontzettend grote handen en dat merkte ik al bij één van de eerste ontmoetingen met de locale bevolking. Het was net of een klein kind een volwassene een hand gaf. Na het korte onderhoud met de baas van deze aardappelactiviteiten was het tijd om richting Bull te gaan voor de activiteiten aldaar. Toen wij aankwamen waren er een aantal machines begonnen met het aanbrengen van een extra zandlaag op de bestaande weg. Na wat foto's gemaakt te hebben kwamen er auto's aanrijden die stopten bij de kruising (Bull) met de weg Pelican. Uit één van de auto's kwam de Provinciale Minister van Economische Zaken. Hij kwam redelijk snel naar ons toelopen en wij hadden mooi even tijd om navraag te doen over het project. Tijdens het gesprek werden wij door hem uitgenodigd om na de officiële opening van dit project te komen lunchen in Glamoc. De officiële opening liet echter nog wel even op zich wachten, want de burgermeester van Glamoc was wat later. Na de festiviteiten zijn we richting Glamoc gereden en hebben geruime tijd met de minister, burgermeester, projectontwikkelaar en mensen uit het bedrijfsleven zitten lunchen. De projectontwikkelaar had ook nog een eigen wijngaard en had enkele flessen witte wijn van zijn bedrijf meegenomen. Deze wijn smaakte prima bij de maaltijd. Onze tolk had al aangeboden om terug te rijden, zodat wij een wijntje konden drinken. Na zo'n twee uur tafelen vonden wij het welletjes en hebben netjes afscheid genomen van het gezelschap. Marija stapte achter het stuur en heeft ons, na een kleine aanrijding met een schaap, veilig terug gebracht in Drvar. Nog één dag te gaan en we zijn al weer in het weekend aanbeland. Totaal nog 3 weken en daarna kan ik mij op gaan maken voor de Twentse inburgeringscursus.

Maandag 5 en dinsdag 6 oktober

De maandagmorgen was er weer één als vanouds. Om 06.45 uur het bed uit, ontbijtje en daarna om 08.00 uur de briefing en rond 09.00 uur in de auto richting Glamoc. Over sleur gesproken. Voor de maandag stond er een gesprek op de agenda met de financiële man in het gemeentehuis. Maar voor dat deze meeting zijn aanvang had werd er nog even een bakje koffie gedronken in het hotel van Glamoc. Aan het hotel hing nog een grote poster die herinnerde aan de 'dag van de aardappel' op zaterdag 3 oktober j.l. Volgens de hoteleigenaar was het druk en gezellig tijdens de festiviteiten afgelopen zaterdag. We hadden wel weer wat gemist. Er was natuurlijk weer genoeg te eten (aardappeltaart??) en te drinken. Na nog wat grappen met de eigenaar werd het tijd voor onze meeting in het gemeentehuis. Van te voren hadden we geen hoge verwachting van het gesprek, want de man in kwestie was nog geen twee maanden geleden aangesteld op deze financiële functie. De man was overigens zeer vriendelijk, maar echt veel goede informatie kon hij helaas niet verschaffen. We moesten hem eerst maar een paar maanden de tijd geven om in zijn rol te komen voordat er weer een meeting gepland kan worden. Dat het financieel slecht gaat met Glamoc werd wederom bevestigd, maar is voor ons geen nieuws meer. We konden dus ook een kort, maar krachtig rapport schrijven over deze situatie. De verwachtingen over deze meeting kwamen dus wel uit. Kijken wat de dinsdag gaat bieden. Voor de dinsdag stond er een patrouille op de planning met daarbij de optie om even langs de politie te gaan en navraag te doen over de inzamelingsactie van wapens, munitie en andere zaken. Iedere maand doen ze één keer zo'n actie behalve de komende maanden, want ze zijn nu bezig met een herftsoffensief. De politie gaat nu van deur tot deur om te vragen of de inwoners nog iets van wapens of munitie vrijwillig willen afgeven. Als mensen dat doen zullen ze niet worden vervolgd voor het in bezit hebben van deze zaken. Het resultaat van 1,5 uur van deur tot deur was vier (twee politiemannen) lege handen. De afgelopen weken hadden ze welgeteld 3 kogels in ontvangst mogen nemen en dat zal waarschijnlijk ook de maximale opbrengst zijn tijdens dit herfstoffensief. De politie wordt nog wel vaak door jagers geattendeerd op explosieven die tijdens jachtwedstrijden worden gevonden. De jagers melden dan netjes aan de politie wat en waar ze iets hebben gevonden en daarna wordt het explosieven opruimingsteam geïnformeerd om de boel onschadelijk te maken. De politie is dan ook zeer tevreden met de onderlinge verstandhouding met de jagers. De politie vertelde ons overigens nog een verhaal over een wolf die destijds door mensen als een puppy was meegenomen en in een hok was gestopt. Het resultaat van nu zie je op de foto. Achter het hek liepen overigens nog meer honden en aangezien Melissa en hondenliefhebber is heb ik nog maar een mooie foto van een hond als toegift bijgevoegd. Of het echt schatjes zijn weet ik niet, want mij zie je niet binnen deze afrastering.








Veel mensen in onze gebied zijn in het bezit van honden en dan geen schoothondjes, maar van die kalven. Deze worden met een dikke ketting vaak goed vastgezet, want anders zijn het echte killing machines. Ze zien er vaak behoorlijk agressief uit en kom niet te dicht bij ze in de buurt. Na de warme maaltijd en het opmaken van het rapport kwam er wederom een eind aan deze werkdag. Zoals op iedere dinsdag was de postbode weer geweest. Dit keer absurd veel post uit Nederland, want bij thuiskomst stonden er vier doosjes op mij te wachten. Er wordt mij nog even een stevig hart onder de riem gestoken om deze periode door te komen. Ik ben natuurlijk wel blij met al deze aandacht en gezien de inhoud van de pakketjes heb ik de laatste drie weken geen klagen. Mijn collega's overigens ook niet, want die laat ik natuurlijk af en toe ook meegenieten van de lekkernijen. Ik kan dat toch niet in mijn eentje opeten en daarbij zou ik weer tonnetje rond zijn bij thuiskomst en dat moet ik natuurlijk voorkomen. Via deze weg weer ontzettend bedankt voor de aandacht vanuit Nederland en kom in november (2009) rustig langs om een borrel te drinken op de goede afloop.

Vrijdag 2, zaterdag 3 en zondag 4 oktober

Vrijdag en bijna weer een werkweek achter de rug. Het schiet al aardig op en het eind van deze missie komt steeds dichterbij. Nog drie werkbare weken te gaan en daarna nog een weekje afbouwen om weer terug te keren in m'n vertrouwde wereldje. Vandaag eerst nog een meeting met de tijdelijk directeur van het water- en afval management. De vorige directeur was, een dag na onze meeting met hem, ontslagen en nu was er tijdelijk een nieuwe directeur aangewezen om enigszins orde te scheppen binnen dit bedrijf. Voor ons tijd om eens nader kennis te maken met deze interim directeur. We hadden om 11.00 uur afgesproken en wij waren om die tijd ook in het kantoor, maar de directeur was er helaas niet. Eén van de medewerksters had hem al gebeld en kon ieder moment terug zijn. Dan nog maar even wachten. Echter na zo'n 20 minuten was voor ons de maat vol en zijn vertrokken. Echter op weg naar het gemeentehuis hoorden we een auto aankomen en daar bleek de man met wie wij een afspraak hadden in te rijden. Het eerste wat wij zeiden tegen hem is dat wij wel een nieuwe afspraak met hem zouden maken voor volgende week. Hij wilde ons echter vandaag nog te woord staan, omdat hij een behoorlijke drukke agenda had de komende dagen. In zijn kantoor bood hij zijn excuses aan voor het te laat verschijnen op de afspraak. Excuses zijn deze keer geaccepteerd. De man vertelde eerste iets over hem zelf en daarna over de actuele situatie van het 'bedrijf'. Er zijn nog steeds een hoop financiële - en materiele problemen die op korte termijn niet opgelost zullen worden. Er was niet veel nieuws aan de horizon ten opzichte van onze vorige meeting. Er zijn nog steeds veel problemen met de illegale stortplaatsen van afval en de problematiek met de watervoorziening in Glamoc is ook nog steeds een hot item. Daarbij schijnt er ook een aanzienlijke achterstand te zijn voor wat betreft het betalen van de rekeningen. De medewerkers hadden net het salaris ontvangen van de maand februari. Mensen blijven hier gewoon naar het werk gaan ondanks het feit dat de salarisbetalingen vaak lang op zich laten wachten. Na een half uur met de man om de tafel te hebben gezeten waren wij weer op de hoogte van de actuele stand van zaken en konden wij richting de lunch. Na de lunch weer een vlotte rit terug, rapportje maken en terugkoppeling met de commandant. De werkdag (en eigenlijk de werkweek) zat er weer op. Zaterdagochtend weer hetzelfde ritueel. Voertuigonderhoud en de auto wassen. Hoezo een sleur. Deze zaterdag hadden we trouwens wel wat tijdverdrijf in onze schuur. We hadden namelijk op vrijdagavond nog een nieuwe tafeltennistafel ontvangen en die konden we dus mooi even in elkaar zetten. Het was bijna een IKEA pakket en miste alleen de door IKEA bijgeleverde inbussleuteltje. Er ging toch nog al wat tijd inzitten, maar daarna was er natuurlijk tijd voor koffie. We zouden met een paar collega's in het dorp de koffie nuttigen. Alleen het hele dorp zat vanaf 10.00 uur zonder stroom en dan is het lastig koffie zetten. Dan maar terug naar het huis, want wij hadden gelukkig wel stroom. Naast ons huis staat namelijk een mooi rood gevaarte (aggregaat) die aanspringt om het moment dat de stroom uitvalt. Ons maken ze dus niet gek. Het apparaat heeft tot ruim naar de middag lopen zweten, want de werkzaamheden zouden ongeveer tot 17.00 uur duren. Dit zou overigens ook nog wel eens problemen op kunnen leveren voor ons varken wat geregeld was voor de midterm van EUFOR10A. Zo'n varken hangt namelijk een paar uur aan het spit wat electrisch wordt aangedreven. Als het vlees zou uitblijven was er altijd nog chips en cola te verkrijgen. Rond 15.00 uur kwam de eigenaar van het restaurant aanrijden met zijn bus vol vlees. Het varken was lekker gegrild en lag inmiddels lang uit op een schaal te wachten op de verslinding door een paar hongerige militairen. In Nederland snijden we netjes stukjes van zo'n varken af, maar hier wordt gewoon een hakbijl gepakt en het varken wordt in stukken gehakt. Daarna kun je het vlees van de botten afeten. Het hoofd werd netjes op een schaal gezet, waarna er nog even een appel in zijn mond werd gestopt. Altijd leuk voor de foto.

Naast het varken had de man ook nog wat kippen meegebracht die op dezelfde manier in stukken werd gehakt. Alle stukken werden daarna op schalen gelegd en kon men aan de maaltijd beginnen. Nadat een ieder te eten had gehad werd het natuurlijk tijd voor het hoogtepunt van de dag en dat was het 'doorzagen' van een boomstam. Het stammetje was behoorlijk nat en het duurde dan ook niet lang of het lag in twee stukken. Wij hadden met onze midterm toch wat meer moeite om de stam in twee stukken te krijgen, maar de lol was er niet minder om. Ook aan deze activiteiten kwam weer een eind en een ieder ging op een gegeven moment zijn eigen weg. Nog één dag en het weekend is al weer voorbij. Zondagmorgen kwam ik om 11.30 uur m'n bed uitgerold en ben na een warme douche begonnen aan het ontbijt. In het huis was het behoorlijk koud en hoorde ook al dat het 's nachts rond het vriespunt was geweest. Buiten was het inmiddels behoorlijk warm geworden en ben dan ook lekker in het zonnetje gaan zitten met een goed boek. Tegen 16.00 uur heb ik m'n sportspullen aangetrokken en heb weer een uurtje zitten bikkelen in het sporthok. Daarna nog even contact gehad met het thuisfront en het was al weer tijd voor de warme hap. Hiermee kwam ook weer een eind aan dit weekend en staat er weer een nieuwe werkweek voor de deur.

Woensdag 30 september en donderdag 1 oktober

Woensdagmorgen weer als gewoonlijk om 08.00 uur de briefing van de commandant. Na de ochtendbriefing eerst nog een bakkie en rond 09.00 uur weer in de auto richting Glamoc om daar onze tijd te volbrengen met een patrouille. Vandaag weer een dag zonder al te veel gekke dingen op het programma. We hebben de ochtend veelal doorgebracht met het bezoeken van enkele kleinere dorpjes rond Glamoc. Enkele moeilijk begaanbare wegen uitgeprobeerd en hier en daar nog een praatje gemaakt met de inwoners. Dit zijn vaak oudere mensen die vaak even komen kijken wat die EUFOR auto moet in hun dorp. Hier lok je dan ook weer de mensen mee naar buiten en dat geeft je de mogelijkheid om met deze mensen even in gesprek te gaan over van alles en nog wat. De mensen zijn hier over het algemeen heel erg vriendelijk en je hebt dan ook snel een leuk gesprek en word je uitgenodigd voor de koffie. Na deze drukke ochtend vond ik het wel tijd voor een pizza en kreeg bijna een familiepizza geserveerd. Zonder al te veel moeite werd deze grote jongen naar binnen gewerkt en kon daarna uitbuiken in de auto. Deze maaltijd dwong mij wel om 's avonds te gaan sporten. Heb dan ook bijna 1,5 uur op de fiets gezeten en aan de rekstok gehangen. Gaf weer een voldaan gevoel na een dag hard werken. Op naar de donderdag. Voor de donderdag hadden wij een meeting op het programma met de directeur van de lagere school in Glamoc. Tussen 10.00 - 10.30 uur hadden ze pauze en na die tijd waren we van harte welkom. Dan eerst maar even weer wat rondneuzen in Glamoc en op zoek naar enkele kleine houtzagerijen. We hebben er heel wat op papier staan, maar of ze nog daadwerkelijk bestaan is bij sommigen de vraag. Onderweg hebben we toch weer een paar kleinere houtzagerijen gevonden en daar kunnen we binnenkort eens langs voor een afspraak. Na deze zoektocht werd het zo langzamerhand tijd voor een bakje koffie en we waren de auto nog niet uit of de eigenaar van één van de koffiebarretjes had de koffie al voor ons klaar staan. We werden dus warm onthaald. Tijdens de koffie kwamen er nog een aantal Spaanse EUFOR collega's Glamoc binnenrijden en hebben nog even kort met ze gesproken. Kwam tot de conclusie dat wij Nederlanders toch beter Engels spreken dan de rest van onze EUFOR collega's in dit land. Met handen en voeten kom je overigens ook wel een heel eind. Na de koffie zijn we naar de school gereden voor onze afspraak. De directeur was echter verhinderd, maar had iemand van het secretariaat de opdracht gegeven om ons te ontvangen en te woord te staan. We hadden al aangegeven waarvoor we kwamen en de voorbereidingen waren dan ook al gedaan door de directeur. Onze vragen hadden betrekking op het aantal leerlingen, onderwijzers, ouderraad en infrastructuur. De man die ons te woord stond kon al onze vragen beantwoorden en de dank ging dan ook uit naar de directeur. Na deze meeting zijn we nog even langs de commandant van politie gereden om navraag te doen over wat lopende zaken. Aan het eind van het gesprek gaf hij aan dat er een grote brand woedde aan het begin van Bull. Er zouden ook nog wat mensen rondlopen en hij was net zelf even wezen kijken. Ook wij zijn even richting het dorp gereden om de situatie te bekijken en daar waar nodig ondersteuning te bieden. De rook was al van ver te zien en in het dorp aangekomen stond er al een groot gebied in de brand. Wij hebben enkele huizen bezocht om te zien of er nog mensen aanwezig waren en zijn daarna de mensen gaan helpen om de brand enigszins onder controle te krijgen. In Glamoc hebben ze geen brandweer, maar wel een aantal wagens met een watertank erop die ingezet worden voor brandbestrijding. Het is allemaal wat primitief, maar toch ook nog wel effectief. Het duurt allemaal wat langer dan normaal. Na dik twee uur konden we tevreden om ons heen kijken, want met een man of zes hadden we toch een huis weten te redden van de vuurhaard. Als dank werd ons nog wat te drinken aangeboden en daarna was het tijd om terug te rijden naar Drvar. Onderweg kregen wij een steeds beter beeld wat voor schade het vuur al had aangericht. Er zijn heel wat vierkante kilometers gras, bomen, schuurtjes en hekwerken verloren gegaan en het vuur was nog niet gedoofd. Morgen zullen we wel zien wat de totale schade zal zijn. Bij thuiskomst bleek dat onze commandant een lekkere maaltijd klaargemaakt. Dat kwam mooi uit, want wij hadden door alle hectiek nog niet gegeten. Kijken wat de vrijdag gaat brengen.

Maandag 28 en dinsdag 29 september

Maandagmorgen wederom de start van een nieuwe werkweek. Tijdens de briefing waren er niet veel nieuwtjes en deze werd dan ook na een paar minuten afgerond. Voor vertrek richting Glamoc moest er nog een groepsfoto worden gemaakt inclusief de tolken. Daarna konden we richting Glamoc voor onze patrouille. Deze dag weer rustig aan beginnen en niet te veel spannende dingen op het programma. Het de-mining team was inmiddels aan het tweede schoningsproject begonnen in Busija en daar konden we wel even gaan kijken, nadat we ons te goed hadden gedaan aan een bakje koffie in het hotel. Na een korte babbel met de hoteleigenaar zijn we richting de de-miners gegaan. De teamleider was net een clusterbom aan het markeren in het bos. Het nieuwe project (4600m2) bevindt zich grotendeels in bosachtig gebied tegen een berg aan. In één week tijd hebben ze al 15 clusterbommen gevonden en daar zijn er al 10 van onschadelijk gemaakt. De andere 5 zouden op dinsdag onschadelijk worden gemaakt. Het is een moeilijk begaanbaar gebied waar ook nog eens veel loggingtrucks langs rijden. (zie foto). Bij het onschadelijk maken moeten er nog al wat instanties worden geïnformeerd om de schade zo klein mogelijk te houden. De politie wordt altijd geïnformeerd, maar in dit gebied moet natuurlijk ook staatsbosbeheer op de hoogte worden gebracht, zodat zij de houthakkers en chauffeurs op tijd kunnen informeren. Dit project (4600m2) dient voor eind oktober 2009 te zijn afgerond, maar er zijn al clusterbommen net buiten het gebied gevonden en de verwachting zal zijn dat het project langer zal duren dan de geplande datum en dat ook het gebied verder uitgebreid zal worden. Wij zullen de komende tijd wel weer eens langs gaan om te zien wat de actuele situatie is. Na dit gesprek zijn we verder gegaan met onze patrouille en zijn uiteindelijk nog even wezen kijken bij een waterplas waar een projectontwikkelaar grootse plannen zou hebben. Inmiddels begint het gebied er al behoorlijk goed uit te zien en dat is iets wat wij overigens niet hadden verwacht. Mede op basis van de verhalen die de ronde deden over dit project hadden wij het gevoel dat het geld voor andere doeleinden gebruikt zou worden. Blijkbaar gaan ze de plannen toch uitvoeren, want als je naar de foto's kijkt dat mag je toch spreken van een mooi stukje natuur net buiten Glamoc. Hopelijk zet men deze plannen verder door en zal dit in de toekomst mensen naar dit gebied trekken, zodat Glamoc en omstreken weer beter op de kaart kan worden gezet. Na het aanschouwen van dit mooie stukje natuur werd het tijd voor de warme maaltijd en daarna weer terug richting Drvar voor het opmaken van het rapport. Daarmee kwam alweer het einde van werkdag nummer 1 van deze week. Eerst nog een dik uur in de sportruimte doorgebracht voor het verbranden van vetophopingen om daarna lekker op m'n bed te ploffen met een boek. Lig tegenwoordig al vroeg in m'n bed, maar dat is alleen maar om even lekker te lezen. Heb ook zo'n zware baan hier en dan is ontspanning op z'n tijd wel noodzakelijk. Op naar de dinsdag. Voor de dinsdag hadden wij eigenlijk niet veel op de planning en we zouden wel zien waar we op uit zouden komen. Eerst maar eens via een omweg richting Glamoc voor de koffie. Al snel werden we door het hoofd van de gaarkeuken in Glamoc aangesproken en deze schoof al snel bij ons aan. Hij was inmiddels via zijn kanalen ook al geïnformeerd over mijn kledingactie, maar dat was voor hem geen nieuws. Ik houd hem namelijk telkens op de hoogte, maar toch goed om te weten dat de organisatie zelf ook zijn informatie deelt met belanghebbenden. Na dit gesprek zijn we richting een klein dorpje (Oluk, net buiten Glamoc) gereden om daar een village assessment te maken. Al snel kwamen we een vrouw tegen met wie we een leuk gesprek hadden over het dorp. Zij zelf woonde in Zagreb en kwam alleen gedurende de zomerperiode naar Oluk. In dit dorp woonden alleen maar familieleden van haar en was eigenlijk te klein om een dorp te noemen. Met onze gegevens op zak zijn we verder gereden om wederom een poging te ondernemen om de foto af te leveren bij de man met de tractor. Dit keer kwamen we hem in de middle of nowhere tegen en konden dus mooi zijn foto aan hem overhandigen. Hij was zo trots als een pauw en wilde gelijk onze namen hebben, want die wilde hij er bij plakken. De mannen die bij hem waren zouden er wel een lijstje om heen maken, zodat hij het op kon hangen. Hij wilde ons graag wat te drinken aanbieden als hij thuis zou zijn, maar dat houden we van hem tegoed. Dat je deze man al gelukkig kunt maken met eigenlijk een simpel fotootje. Daar denken wij Nederlanders toch anders over heb ik het idee. Op naar de spaghetti in Livno en daarna nog een klein bezoekje gebracht aan onze medestrijders in LOT-huis Livno. Na de koffie zijn we richting Drvar gereden voor de verslaglegging van deze dag en natuurlijk de post. Vandaag wederom post uit Nederland. Een hoop goodies van een (oud)collega en daar kunnen we de kinderen in Glamoc weer een hoop plezier mee bezorgen. Ook zaten er een paar kleine vliegtuigjes bij van Steph. Hij heeft zijn vliegtuigjes naar mij opgestuurd om daar mee te kunnen spelen. Ze krijgen een leuk plekje op mijn bureau. Dag 2 van deze week zit er al bijna weer op. Kijken wat de woensdag gaat brengen.

Vrijdag 25, zaterdag 26 en zondag 27 september

Vrijdagmorgen hadden we geen briefing, omdat wij deze vrijdag een dag 'low ops' hadden gekregen van de baas. Dit naar aanleiding van de medaille uitreiking en de barbeque die was georganiseerd door het RCC. Onze huishoudster en één van de tolken zouden op vrijdagochtend wel aanwezig zijn en er was dus geen tijd om uit te slapen. Verzoek was dan ook om tussen 08.00 - 09.00 uur uit je bed te zijn. De vrijdag stond er verder weinig tot niets op het programma en ben uiteindelijk aan het eind van de middag even lekker wezen sporten. Doordat ik op donderdagavond vlees voor een week had gegeten had ik op vrijdagavond voldoende aan een pakketje noodles. Na het eten nog even lekker op het balkon gezeten met een bak koffie en de dag zat er al bijna weer op. 's Avonds nog wel even contact gehad met het thuisfront en daarna nog wat zitten internetten. Op naar de zaterdag. De zaterdag was voor mij eigenlijk weer een dag zonder activiteiten, want de auto was op woensdag al gewassen. Op maandag en dinsdag was deze namelijk zo vies geworden dat de commandant het noodzakelijk vond dat de auto gewassen zou zijn voor het bezoek van de generaals op woensdagmiddag. Voor de zaterdagochtend stond alleen het voertuigonderhoud op het programma. Daar ben je gelukkig heel snel klaar mee, want als er problemen zijn dan geeft de boordcomputer dat netjes aan. Toch altijd nog even snel een check doen en klaar. Heb de rest van de ochtend gebruikt voor het opruimen van de spullen die wij achterin de auto hebben liggen. Standaard moeten wij namelijk nog al wat in de auto hebben liggen. Onder andere: startkabels, verbanddoos, zaklampen (diverse soorten), verrekijker, batterijen, schep, bijl, sleepkabel, reservelampen enzevoort. Wat er te veel in lag heb ik maar opgeborgen in de schuur, want ik hoef natuurlijk niet als dubbel mee te nemen. Rond de middag werd het sein 'low-ops' gegeven en was het tijd voor het invullen van onze vrije tijd. Ik heb dan ook maar weer eens de sportspullen aangetrokken en ben op het sportpark gaan hardlopen. Daar ligt een aardige baan die daar in het verleden is neergelegd in verband met de olympische spelen. Het onderhoud is al jaren niet meer gedaan, maar de baan is toch nog redelijk te gebruiken. Ook de tribune is behoorlijk verwaarloosd, maar je kunt je daar goed op uitleven. Trapje op en trapje af. Net zo lang tot je staat te trillen op je benen. Toen werd het tijd om weer terug te gaan richting het huis. Onze commandant had een lekkere maaltijd klaargemaakt en we zaten om 18.00 uur met z'n allen aan de warme hap. De rest van de avond heb ik op mijn kamer doorgebracht en rond middernacht gingen de luiken bij mij dicht en was het tijd voor een nachtrust. Zondagmorgen weer lekker uitgeslapen tot 10.30 uur en een half uurtje later zat ik aan het ontbijt. Rond 12.00 uur ben ik in de auto gestapt voor de rit naar Split. Mijn teammaat zou rond 15.30 uur op Split aankomen en ik wilde dit keer eens een andere route richting Split rijden en ben daarom lekker op tijd weggereden. Had dan ook nog even tijd om in Trogir rond te lopen. In zo'n twee uurtjes was ik in Trogir en had dus nog een dik uur voordat ik uiteindelijk richting vliegveld moest. De temperatuur hing zo rond de 27 graden en het was dus aangenaam weer aan de kust. Vlak voordat het toestel uit Zagreb landde had ik nog even tijd voor een bakje koffie op het vliegveld. Een kwartiertje nadat het vliegtuig was geland zaten we al weer in de auto voor de rit terug naar Drvar. De route heen, door een natuurgebied, was zo goed bevallen dat ik dezelfde route maar weer terug heb genomen. Na precies twee uur stonden we aan de pomp in Drvar en zat de reis er weer op. 's Avonds nog even wat gegeten bij Madera en daarna tijd om mijn webblog weer bij te werken. We staan weer voor de deur van een nieuwe week in Drvar. Nog minder dan vijf weken te gaan. Het einde is in zicht.

Woensdag 23 en donderdag 24 september

Mijn werkweek zat er eigenlijk al op met het aanbreken van de woensdag, want deze dag zou ik thuis doorbrengen en de rest van de week heeft team Glamoc geen activiteiten meer. Kon deze dag dan ook mooi gebruiken om even langs de kapper te gaan voor het verwijderen van de overbodige centimeters. Voor dat dat kon gebeuren had ik nog een skype afspraak met de kinderen van Timo z'n groep en met juf Nathalie. Rond 08.30 uur was ik live in de klas te zien. Timo mocht eerst uitleggen wat skype nu was en daarna mocht ik vertellen waar ik was en wat ik aan het doen was. Na mijn verhaal mochten de kinderen vragen aan mij stellen en heb deze zo duidelijk mogelijk proberen te beantwoorden. Had het idee dat de meeste kinderen het ontzetten spannend vonden, maar na een half uur was de concentratie ver te zoeken. Rond 09.00 uur was het dan ook tijd om af te ronden en kon de juf starten met de normale indeling van de dag. Voor mij een mooie tijd om richting de kapper te gaan. Zat om 09.30 uur tussen de dames te wachten op mijn beurt. Dit keer moest ik ongeveer een half uur wachten voordat ik aan de beurt, maar tijd speelde vandaag geen rol. Bij thuiskomst weer lekker een bakje koffie gepakt en rustig genoten van de vrijheid op deze dag. De lunch had ik samen met de collega's van team Drvar en hebben weer lekker genoten van een goulash soep met salade. Rond 14.00 uur moest ieder team terug zijn en het rapport hebben ingeleverd, want om 15.00 uur stond er een bezoek gepland van een tweetal generaals uit Nederland. De helikopter was echter al om 14.45 uur in Drvar en samen met de commandant en een collega stonden we precies op tijd klaar om de mensen met drie auto's naar het huis te brengen. Het was een gezelschap van zo'n 9 personen die drie dagen in dit land zouden doorbrengen. Ook zouden ze bij de medaille uitreiking aanwezig zijn. Bij aankomst bij het huis werden de rest van onze collega's voorgesteld aan het bezoek. Daarna was het tijd voor koffie met gebak en voor de briefing door de commandant. Later op de middag was er ook nog tijd om even met de generaals in gesprek te gaan en sommigen wilden nog graag iets van de omgeving zien en werd er nog een kleine rondgang door Drvar ingelast. Om 18.00 uur werd de helikopter verwacht die de mensen naar Banja Luka zou brengen. Ook deze helikopter was weer ruim op tijd en werd netjes door twee van onze collega's opgevangen. In de tussentijd konden wij mooi het gezelschap weer richting de auto's dirigeren voor het vertrek naar de helikopter landingsplaats. Een kwartiertje later hing de helikopter weer in de lucht en was de rust wedergekeerd in Drvar. De rest van de avond heb ik me vermaakt met wat internetten en het lezen van een boek. Ik heb inmiddels deel twee van Stieg Larsson (De vrouw die met vuur speelde) ontvangen en kan dus weer even vooruit. De donderdag was wederom een dag zonder productie, omdat het EUFOR 10 detachement de 'Althea medaille' zou ontvangen. Het personeel diende zich rond 10.30 uur te melden in Banja Luka. Wij moesten dus rond 08.00 uur in de auto zitten om een beetje op tijd aanwezig te kunnen zijn. Onderweg dient er natuurlijk nog even gestopt te worden voor een bakkie en een peuk. Voor de lunch moest de hele ceremoniële procedure buiten een keer worden geoefend en dat viel toch niet mee, want de temperatuur liep toch aardig op. Om 14.00 uur stond het geheel aangetreden voor de parade. De medailles werden opgespeld door beide Nederlandse generaals. Bij deze parade waren ook de commandant van EUFOR, de Nederlandse ambassadeur in Bosnië en andere hoogwaardigheidsbekleders uit Bosnië aanwezig. Een heel circus werd er voor ons opgetuigd. Na deze hele ceremonie was er tijd voor een hapje en een drankje. Om 18.00 uur was een ieder uitgenodigd voor de barbeque op het hoofdkwartier van het Regionaal Coördinatie Centrum in Banja Luka. Er was voldoende vlees en salade te krijgen en rond de klok van 20.00 uur vonden wij het welletjes en zijn richting Drvar teruggereden. Om 22.00 uur waren wij terug in Drvar en konden onze Chileense collega's (die zorgden voor onze huisbezetting) worden weggebracht naar het hotel. Hiermee zat deze lange dag er op en kon er lekker worden gesnurkt. Vrijdag een dag 'low-ops' en zaterdag nog voertuigonderhoud en het is weer weekend.

Maandag 21 en dinsdag 22 september

Met de maandagmorgen werd weer het begin ingeluid van een nieuwe werkweek in Drvar. Ik heb er al veel gehad en heb er nog maar een paar voor de boeg. Na ons bezoek in Sanski Most en de vele uurtjes op de bank hangen werd het wel weer eens tijd voor wat inspannende activiteiten. 's Ochtends tijdens de briefing waren er niet zo heel veel dingen te melden en ben me langzaam klaar gaan maken voor een nieuwe dag in de gemeente Glamoc. Deze ochtend hadden we een voorlopige afspraak met de secretaris van de schietvereniging in Glamoc. We zouden voor vertrek nog wel even de afspraak moeten bevestigen en gelijk een tijdstip en plaats afspreken. Marija had klokslag negen uur de man aan de lijn en vroeg of we tussen 10.00 - 10.30 uur in Glamoc (Relax bar) konden zijn. Het is daar wel relaxed en de koffie is redelijk. Om dit tijdstip te halen moesten we wel even doorrijden op Bull en door de combinatie van modder en snelheid kun je wel raden hoe de auto er na een half uurtje uitzag. We waren echter wel mooi op tijd en zaten voor 10.30 uur aan ons eerste bakje koffie. Eerst werd er even sociaal wat gepraat, waarna ik mijn vragen kon afvuren. We hadden al heel wat informatie over deze schietvereniging en voor mij alleen maar zaak om de informatie up to date te houden dan wel te krijgen. Veel wijzigingen vinden er ook niet plaats binnen zo'n vereniging en het is dan ook niet nodig om iedere maand weer bij hen op de stoep te staan. We hebben bijna twee uur in gesprek gezeten over serieuze - en minder serieuze zaken. Tevens weer een uitnodiging op zak om een keer bij de schietvereniging langs te komen voor een barbeque. Of dit er ooit van gaat komen betwijfel ik, want ik heb in het verleden wel meer van deze aanbiedingen gehad en er is weinig van terecht gekomen. Na het gesprek zijn we nog langs de school gereden om te zien of er eventueel gestaakt zou worden. Vorige week donderdag en vrijdag waren er wederom besprekingen omtrent de aangekondigde salarisreductie van zo'n 10%. Er is echter nog steeds geen duidelijkheid omtrent deze salarisreductie en er werd dan ook (nog) niet gestaakt. Dan nog maar even langs de politie voor de inzamelingsactie van 'illegale' wapens. Op de balie lag een mooi 'spiegelei' waarmee de politie auto's staande houdt. Moest dat natuurlijk even gebruiken voor wat kattekwaad. Wel jammer dat de commandant ook achter de balie weggekropen zat. Op de gang werd er even gesproken over de actuele situatie met betrekking tot de politie. Werd gelijk uitgenodigd om woensdag te komen schieten, maar ik zit helaas in het huis op woensdag en er moest dus een streep door deze uitnodiging. De commandant zit telkens op te scheppen over zijn schietkunst. We zullen wel zien wanneer de volgende mogelijkheid zich voor doet. Na nog wat grappen was het tijd voor onze volgende visite en wel bij de mannen en vrouwen van het mijnen opruimings team. Zij hebben één deel van hun project in Glamoc achter de rug en zijn nu een paar honderd meter opgeschoven voor het volgende project. Op het moment dat wij daar aankwamen waren ze druk bezig het hele gebied in kaart te brengen. Een volgende keer zullen we verdere informatie inwinnen over dit project. Dan nog maar een poging ondernemen om mijn foto (de man met de tractor) langs te brengen bij de man in kwestie. Eerdere pogingen waren namelijk op niet uitgelopen, maar ook vandaag lukte het weer niet. Hebben nog geprobeerd bij omwonenden de foto kwijt te raken, maar helaas. Het was inmiddels al tijd voor de lunch en zijn dan ook maar richting Livno gereden voor een bord spaghetti. Door het gesprek tijdens de lunch waren we de tijd enigszins vergeten en het was dan ook ruim na 14.00 uur voordat we weer eens in de auto zaten. Waren net niet als laatste thuis, maar ruim op tijd om weer een kwaliteitsrapportje te maken van deze dag. Om 17.00 uur heb ik de sportspullen aangetrokken voor een uurtje in het sporthok, maar door mijn collega's werd ik gedwongen om buiten te gaan lopen. Dan kon er tevens een actiefoto worden gemaakt voor het EUFOR-boek. Duurde even voordat ze mij hadden overgehaald, maar niet veel later stond ik tot halverwege mijn knieën in het water. Had wel weer een aardig tijd over de 7 kilometer, maar ook natte voeten. De actiefoto is leuk geworden en zal hopelijk terug te vinden zijn in het boek. Na een kleine broodmaaltijd zat de dag er al bijna weer op. Op naar de dinsdag. De dinsdag was voor team Glamoc alweer de laatste werkdag van deze week en daarom deze dag een patrouille en een village assessment van een dorpje net buiten Glamoc. Via allerlei verschillende wegen (droog en nat) waren we rond 11.15 uur pas in Glamoc en hebben daar lekker even in de zon genoten van een bakje Nescafe chocolade. Na de koffie werd het tijd voor het village assessment en zijn richting een dorpje net buiten het centrum gereden. Al snel kwamen we in gesprek met een oudere man. Het dorp waar hij woonde viel formeel nog onder het centrum van Glamoc. Het dorpje wat ik op de planning had staan lag enkele honderden meters verderop. Hebben toch nog wel even gezellig met de man gesproken en er werd natuurlijk gelijk wat te drinken aangeboden. Wij moesten echter wel weer verder, want we moesten natuurlijk wel wat informatie gaan verzamelen voor een rapport. We kwamen na een paar honderd meter aan in het dorp wat ik op de planning had staan. Een oude man was aan het houthakken en zijn vrouw zat op een bankje onder een boom. We zijn bij de vrouw onder de boom gaan zitten en de man kwam er ook niet veel later bij zitten. Er werd veel gesproken over het heden en het verleden. Het gesprek had een hele emotionele lading, want deze mensen waren in de oorlog hun zoon verloren en tijdens het gesprek vloeiden er dan ook heel veel tranen als dit ter sprake kwam. Moet wel zeggen dat dit best een heftig gesprek was en dat doet wel iets met je, maar je kunt er verder niets aan doen. Je stapt weer in de auto en gaat verder. Tijdens de rit richting het restaurant werd er nog kort even nagebabbeld over deze ontmoeting en daarmee was het onderwerp dan ook afgesloten. We hadden per slot van rekening bijna weekend. Na een lekkere maaltijd met kip werd het tijd voor de terugreis, want in Drvar stond wederom een lekkere taart op ons te wachten. Eén van de tolken was jarig en dan is er natuurlijk koffie met gebak aan het eind van de werkdag. Na twee stukken taart vloog iedereen op de fiets of richting het sporthonk om het weer te verbranden. Na het sportuurtje werd er soep en een lekkere macaroni voorgeschoteld door onze (kok)commandant. Het was een lekkere maaltijd ondanks het feit dat ik 's middags ook al een aardige lunch had gehad. De woensdag zit ik in het huis en moet verplicht onze auto wassen. Begin van de week hadden we drie zwarte auto's en dat zijn er nu maar twee en aangezien we morgen bezoek krijgen het vriendelijke verzoek om die van ons weer zwart te maken. Oké commandant op naar de woensdag.