in de vergaderzaal had het er al schijne van dat wij de eersten waren, want er was nog niemand te bekennen. Uiteindelijk werd de vergadering na zo'n 15 minuten geopend door de voorzitter. Daar wij de taal niet beheersen is er een schone taak weggelegd voor onze tolk. Zij geeft tijdens de vergadering kort weer waar de discussie over gaat. Wat mij wel opvalt tijdens deze vergaderingen is dat er altijd mensen in en uit lopen of gewoon zitten te bellen. Kortom een ongeorganiseerde vorm van overleg, maar blijkbaar is het allemaal vrij normaal. Ook dit keer zijn we niet tot het einde gebleven, want de vergaderingen lopen nog wel eens uit tot aan het eind van de middag. De notulen worden ons van zelf via de fax of mail aangeboden. Daar halen wij dan de belangrijkste punten wel weer uit waar we eventueel mee aan de slag kunnen. Na de vergadering zijn we eerst nog even een bakkie gaan drinken, want dat was gezien de aanvangstijd niet meer gelukt. Tijdens de koffie werden wij nog gebeld door de directeur van de gaarkeuken met de mededeling dat de kleding deze week nog zou worden afgeleverd bij de gaarkeuken in Glamoc. Goed nieuws, omdat je toch zelf aanwezig wilt zijn op het moment dat alle ingezamelde kleding wordt afgeleverd. Na een korte terugkoppeling over de gemeenteraadsvergadering zijn we richting de 'pizzahut' gegaan voor de lunch. Dit keer was het een flinke pizza, waar een heel gezin aardig van kon eten. Toch lieten we ons niet kennen en de borden gingen schoon terug richting de keuken. M'n sportspullen had ik al ingepakt en dus geen mogelijkheid meer om die flinke jongen er weer af te trainen. De rest van de week wat rustiger aan doen voor wat betreft het eten. Bij thuiskomst snel het rapport in elkaar gezet, want veel kunnen wij niet over deze vergaderingen vertellen. Waren eigenlijk binnen een kwartier klaar met het rapport en de terugkoppeling met de commandant. Weer een dag achter de rug en op naar de dinsdag. Voor deze dag stond er een meeting op de agenda met één van de inspecteurs van de gemeente. Voordat wij nog maar enigszins dachten aan de dag van vandaag werden wij al gebeld door wederom de directeur van de gaarkeuken. Hij wist ons te vertellen dat de kleding uit Nederland op woensdag, rond het middaguur, in Glamoc zou worden afgeleverd. Wij gaan natuurlijk rond die tijd even een kijkje nemen. Eerst de meeting van deze dag maar eens afwerken. Voordat wij richting onze afspraak gingen was er nog even tijd voor een bakje koffie in het hotel. Konden mooi even met de hoteleigenaar, tevens lid van de gemeenteraad, de gemeenteraadsvergadering evalueren. Hij was rond 18.00 uur uit het gemeentehuis gekomen en had tot die tijd gewoon zitten vergaderen. Ben blij dat we niet tot het eind waren gebleven. Er was een flinke discussie geweest over de voors en tegens van mogelijke investeerders in Glamoc. Net voor vertrek richting onze afspraak werd ik gebeld door het hoofdkantoor van de organisatie Mission Without Borders in Mostar. Ook van hen kreeg ik de bevestiging dat de kleding op woensdag zou worden afgeleverd. Tevens de vraag of ik nog een transportmiddel had voor het transport van Mostar naar Glamoc. De lading met kleding was te groot voor hun eigen bus en een vrachtwagen zou beter op zijn plaats zijn. Wij hebben echter alleen de kofferbak van een Touareg ter beschikking en daar houdt het mee op. Gelukkig hadden ze al een alternatief en dat was het huren van een vrachtwagen. Door dit telefoontje moesten we ons bijna haasten om op tijd op onze afspraak te zijn. De man in kwestie was echter nog even aan het ontbijten/lunchen en kon ieder moment terug zijn. Konden wij nog snel even wat andere zaken bespreken in het gemeentehuis. De (hygienische) inspecteur van het gemeentehuis is verantwoordelijk voor alle inspecties op het gebied van hygiene. Hij kon aardig wat vertellen over zijn dagelijkse werkzaamheden en hoe de situatie was veranderd ten opzichte van 5 jaar terug. Er zit een hoop vooruitgang in deze materie. Hopelijk volgen andere inspecties op dezelfde wijze, want er is nog een hoop te verbeteren in de gemeente Glamoc. Na ons gesprek hebben nog een poging ondernomen om met de commandant van politie te praten, maar deze was vanwege een vergadering niet aanwezig. Na een korte patrouille zijn we uiteindelijk gaan lunchen, want de maagjes begonnen wat de knorren. Dit keer een lichte maaltijd, want de commandant zou koken en heb me over laten halen om een keer thuis te eten. Normaal eten we altijd buiten de deur, maar wil in deze (feest)week wel een uitzondering maken. Bij thuiskomst bleek dat onze spullen nog steeds in de schuur stonden. De postbode was dus nog niet geweest om post te brengen en onze plunjebalen en kisten op te halen. Rond de klok van vijf kwam de postbode aangereden met de spullen van de nieuwe mensen en natuurlijk de post. Wij hebben netjes geholpen om onze spullen in de bus te krijgen. Heeft natuurlijk alleen maar te maken met eigen belang. Nadat de bus was volgepakt zat voor ons de werkdag er op. Eenmaal binnen bleek dat er voor mij toch onverwachts nog post was. Een kaartje uit het mooie Schoonebeek en wederom een brief van Stephan. Net op tijd om mij nog even persoonlijk sterkte te wensen met de laatste lootjes. Kan niet anders zeggen dat hij er in geslaagd is om op één kantje alle noodzakelijke informatie weer te geven. Is mij in mijn webblog niet gelukt. Leermoment! Stephan bedankt voor je persoonlijke noot, succes met je studie(reis) en laat die klacht maar komen. Laat hem niet te lang op je werklijst staan, want ik ben pas eind november terug en gezien de doorlooptijden kan dat wel eens 'gevolgen' hebben. Ik ga mij opmaken voor wederom een werkdag in Glamoc.
dinsdag 20 oktober 2009
Maandag 19 en dinsdag 20 oktober
Nieuwe week, maar ook gelijk de laatste week hier in Drvar. M'n spullen zitten inmiddels weer in de plunjebaal/kisten en zijn klaar voor verzending terug naar Nederland. Ze zullen de ontberingen moeten doorstaan achter in een vrachtwagen terwijl wij per luxe vliegtuig terug zullen keren. Zo ver is het echter nog niet, want eerst staan er nog enkele meetings op het programma en tussendoor wat patrouilles in de gemeente Glamoc. De maandagochtend begon zo als gewoonlijk met de ochtendbriefing en de plannen voor die dag. Wij hadden deze dag een gemeenteraadsvergadering op de agenda staan. Deze zou rond tienen beginnen en er moest dus wat vaart worden gemaakt om op tijd aanwezig te kunnen zijn. We kunnen het natuurlijk niet maken om te laat aan te komen. Een militair is inmiddels op tijd op zijn afspraak. Bij binnenkomst 
in de vergaderzaal had het er al schijne van dat wij de eersten waren, want er was nog niemand te bekennen. Uiteindelijk werd de vergadering na zo'n 15 minuten geopend door de voorzitter. Daar wij de taal niet beheersen is er een schone taak weggelegd voor onze tolk. Zij geeft tijdens de vergadering kort weer waar de discussie over gaat. Wat mij wel opvalt tijdens deze vergaderingen is dat er altijd mensen in en uit lopen of gewoon zitten te bellen. Kortom een ongeorganiseerde vorm van overleg, maar blijkbaar is het allemaal vrij normaal. Ook dit keer zijn we niet tot het einde gebleven, want de vergaderingen lopen nog wel eens uit tot aan het eind van de middag. De notulen worden ons van zelf via de fax of mail aangeboden. Daar halen wij dan de belangrijkste punten wel weer uit waar we eventueel mee aan de slag kunnen. Na de vergadering zijn we eerst nog even een bakkie gaan drinken, want dat was gezien de aanvangstijd niet meer gelukt. Tijdens de koffie werden wij nog gebeld door de directeur van de gaarkeuken met de mededeling dat de kleding deze week nog zou worden afgeleverd bij de gaarkeuken in Glamoc. Goed nieuws, omdat je toch zelf aanwezig wilt zijn op het moment dat alle ingezamelde kleding wordt afgeleverd. Na een korte terugkoppeling over de gemeenteraadsvergadering zijn we richting de 'pizzahut' gegaan voor de lunch. Dit keer was het een flinke pizza, waar een heel gezin aardig van kon eten. Toch lieten we ons niet kennen en de borden gingen schoon terug richting de keuken. M'n sportspullen had ik al ingepakt en dus geen mogelijkheid meer om die flinke jongen er weer af te trainen. De rest van de week wat rustiger aan doen voor wat betreft het eten. Bij thuiskomst snel het rapport in elkaar gezet, want veel kunnen wij niet over deze vergaderingen vertellen. Waren eigenlijk binnen een kwartier klaar met het rapport en de terugkoppeling met de commandant. Weer een dag achter de rug en op naar de dinsdag. Voor deze dag stond er een meeting op de agenda met één van de inspecteurs van de gemeente. Voordat wij nog maar enigszins dachten aan de dag van vandaag werden wij al gebeld door wederom de directeur van de gaarkeuken. Hij wist ons te vertellen dat de kleding uit Nederland op woensdag, rond het middaguur, in Glamoc zou worden afgeleverd. Wij gaan natuurlijk rond die tijd even een kijkje nemen. Eerst de meeting van deze dag maar eens afwerken. Voordat wij richting onze afspraak gingen was er nog even tijd voor een bakje koffie in het hotel. Konden mooi even met de hoteleigenaar, tevens lid van de gemeenteraad, de gemeenteraadsvergadering evalueren. Hij was rond 18.00 uur uit het gemeentehuis gekomen en had tot die tijd gewoon zitten vergaderen. Ben blij dat we niet tot het eind waren gebleven. Er was een flinke discussie geweest over de voors en tegens van mogelijke investeerders in Glamoc. Net voor vertrek richting onze afspraak werd ik gebeld door het hoofdkantoor van de organisatie Mission Without Borders in Mostar. Ook van hen kreeg ik de bevestiging dat de kleding op woensdag zou worden afgeleverd. Tevens de vraag of ik nog een transportmiddel had voor het transport van Mostar naar Glamoc. De lading met kleding was te groot voor hun eigen bus en een vrachtwagen zou beter op zijn plaats zijn. Wij hebben echter alleen de kofferbak van een Touareg ter beschikking en daar houdt het mee op. Gelukkig hadden ze al een alternatief en dat was het huren van een vrachtwagen. Door dit telefoontje moesten we ons bijna haasten om op tijd op onze afspraak te zijn. De man in kwestie was echter nog even aan het ontbijten/lunchen en kon ieder moment terug zijn. Konden wij nog snel even wat andere zaken bespreken in het gemeentehuis. De (hygienische) inspecteur van het gemeentehuis is verantwoordelijk voor alle inspecties op het gebied van hygiene. Hij kon aardig wat vertellen over zijn dagelijkse werkzaamheden en hoe de situatie was veranderd ten opzichte van 5 jaar terug. Er zit een hoop vooruitgang in deze materie. Hopelijk volgen andere inspecties op dezelfde wijze, want er is nog een hoop te verbeteren in de gemeente Glamoc. Na ons gesprek hebben nog een poging ondernomen om met de commandant van politie te praten, maar deze was vanwege een vergadering niet aanwezig. Na een korte patrouille zijn we uiteindelijk gaan lunchen, want de maagjes begonnen wat de knorren. Dit keer een lichte maaltijd, want de commandant zou koken en heb me over laten halen om een keer thuis te eten. Normaal eten we altijd buiten de deur, maar wil in deze (feest)week wel een uitzondering maken. Bij thuiskomst bleek dat onze spullen nog steeds in de schuur stonden. De postbode was dus nog niet geweest om post te brengen en onze plunjebalen en kisten op te halen. Rond de klok van vijf kwam de postbode aangereden met de spullen van de nieuwe mensen en natuurlijk de post. Wij hebben netjes geholpen om onze spullen in de bus te krijgen. Heeft natuurlijk alleen maar te maken met eigen belang. Nadat de bus was volgepakt zat voor ons de werkdag er op. Eenmaal binnen bleek dat er voor mij toch onverwachts nog post was. Een kaartje uit het mooie Schoonebeek en wederom een brief van Stephan. Net op tijd om mij nog even persoonlijk sterkte te wensen met de laatste lootjes. Kan niet anders zeggen dat hij er in geslaagd is om op één kantje alle noodzakelijke informatie weer te geven. Is mij in mijn webblog niet gelukt. Leermoment! Stephan bedankt voor je persoonlijke noot, succes met je studie(reis) en laat die klacht maar komen. Laat hem niet te lang op je werklijst staan, want ik ben pas eind november terug en gezien de doorlooptijden kan dat wel eens 'gevolgen' hebben. Ik ga mij opmaken voor wederom een werkdag in Glamoc.
in de vergaderzaal had het er al schijne van dat wij de eersten waren, want er was nog niemand te bekennen. Uiteindelijk werd de vergadering na zo'n 15 minuten geopend door de voorzitter. Daar wij de taal niet beheersen is er een schone taak weggelegd voor onze tolk. Zij geeft tijdens de vergadering kort weer waar de discussie over gaat. Wat mij wel opvalt tijdens deze vergaderingen is dat er altijd mensen in en uit lopen of gewoon zitten te bellen. Kortom een ongeorganiseerde vorm van overleg, maar blijkbaar is het allemaal vrij normaal. Ook dit keer zijn we niet tot het einde gebleven, want de vergaderingen lopen nog wel eens uit tot aan het eind van de middag. De notulen worden ons van zelf via de fax of mail aangeboden. Daar halen wij dan de belangrijkste punten wel weer uit waar we eventueel mee aan de slag kunnen. Na de vergadering zijn we eerst nog even een bakkie gaan drinken, want dat was gezien de aanvangstijd niet meer gelukt. Tijdens de koffie werden wij nog gebeld door de directeur van de gaarkeuken met de mededeling dat de kleding deze week nog zou worden afgeleverd bij de gaarkeuken in Glamoc. Goed nieuws, omdat je toch zelf aanwezig wilt zijn op het moment dat alle ingezamelde kleding wordt afgeleverd. Na een korte terugkoppeling over de gemeenteraadsvergadering zijn we richting de 'pizzahut' gegaan voor de lunch. Dit keer was het een flinke pizza, waar een heel gezin aardig van kon eten. Toch lieten we ons niet kennen en de borden gingen schoon terug richting de keuken. M'n sportspullen had ik al ingepakt en dus geen mogelijkheid meer om die flinke jongen er weer af te trainen. De rest van de week wat rustiger aan doen voor wat betreft het eten. Bij thuiskomst snel het rapport in elkaar gezet, want veel kunnen wij niet over deze vergaderingen vertellen. Waren eigenlijk binnen een kwartier klaar met het rapport en de terugkoppeling met de commandant. Weer een dag achter de rug en op naar de dinsdag. Voor deze dag stond er een meeting op de agenda met één van de inspecteurs van de gemeente. Voordat wij nog maar enigszins dachten aan de dag van vandaag werden wij al gebeld door wederom de directeur van de gaarkeuken. Hij wist ons te vertellen dat de kleding uit Nederland op woensdag, rond het middaguur, in Glamoc zou worden afgeleverd. Wij gaan natuurlijk rond die tijd even een kijkje nemen. Eerst de meeting van deze dag maar eens afwerken. Voordat wij richting onze afspraak gingen was er nog even tijd voor een bakje koffie in het hotel. Konden mooi even met de hoteleigenaar, tevens lid van de gemeenteraad, de gemeenteraadsvergadering evalueren. Hij was rond 18.00 uur uit het gemeentehuis gekomen en had tot die tijd gewoon zitten vergaderen. Ben blij dat we niet tot het eind waren gebleven. Er was een flinke discussie geweest over de voors en tegens van mogelijke investeerders in Glamoc. Net voor vertrek richting onze afspraak werd ik gebeld door het hoofdkantoor van de organisatie Mission Without Borders in Mostar. Ook van hen kreeg ik de bevestiging dat de kleding op woensdag zou worden afgeleverd. Tevens de vraag of ik nog een transportmiddel had voor het transport van Mostar naar Glamoc. De lading met kleding was te groot voor hun eigen bus en een vrachtwagen zou beter op zijn plaats zijn. Wij hebben echter alleen de kofferbak van een Touareg ter beschikking en daar houdt het mee op. Gelukkig hadden ze al een alternatief en dat was het huren van een vrachtwagen. Door dit telefoontje moesten we ons bijna haasten om op tijd op onze afspraak te zijn. De man in kwestie was echter nog even aan het ontbijten/lunchen en kon ieder moment terug zijn. Konden wij nog snel even wat andere zaken bespreken in het gemeentehuis. De (hygienische) inspecteur van het gemeentehuis is verantwoordelijk voor alle inspecties op het gebied van hygiene. Hij kon aardig wat vertellen over zijn dagelijkse werkzaamheden en hoe de situatie was veranderd ten opzichte van 5 jaar terug. Er zit een hoop vooruitgang in deze materie. Hopelijk volgen andere inspecties op dezelfde wijze, want er is nog een hoop te verbeteren in de gemeente Glamoc. Na ons gesprek hebben nog een poging ondernomen om met de commandant van politie te praten, maar deze was vanwege een vergadering niet aanwezig. Na een korte patrouille zijn we uiteindelijk gaan lunchen, want de maagjes begonnen wat de knorren. Dit keer een lichte maaltijd, want de commandant zou koken en heb me over laten halen om een keer thuis te eten. Normaal eten we altijd buiten de deur, maar wil in deze (feest)week wel een uitzondering maken. Bij thuiskomst bleek dat onze spullen nog steeds in de schuur stonden. De postbode was dus nog niet geweest om post te brengen en onze plunjebalen en kisten op te halen. Rond de klok van vijf kwam de postbode aangereden met de spullen van de nieuwe mensen en natuurlijk de post. Wij hebben netjes geholpen om onze spullen in de bus te krijgen. Heeft natuurlijk alleen maar te maken met eigen belang. Nadat de bus was volgepakt zat voor ons de werkdag er op. Eenmaal binnen bleek dat er voor mij toch onverwachts nog post was. Een kaartje uit het mooie Schoonebeek en wederom een brief van Stephan. Net op tijd om mij nog even persoonlijk sterkte te wensen met de laatste lootjes. Kan niet anders zeggen dat hij er in geslaagd is om op één kantje alle noodzakelijke informatie weer te geven. Is mij in mijn webblog niet gelukt. Leermoment! Stephan bedankt voor je persoonlijke noot, succes met je studie(reis) en laat die klacht maar komen. Laat hem niet te lang op je werklijst staan, want ik ben pas eind november terug en gezien de doorlooptijden kan dat wel eens 'gevolgen' hebben. Ik ga mij opmaken voor wederom een werkdag in Glamoc.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten