Woensdag 21 en donderdag 22 oktober

Woensdag was de grote dag voor de levering van de kleding in Glamoc. Het eindresultaat van de kledingactie in Nederland zou voor mij ook zichtbaar worden op het moment dat de kleding uitgeladen zou worden. Na de ochtendbriefing eerst weer dik een uur in de auto voor de rit naar Glamoc. We hadden om 11.00 uur een afspraak met een inspecteur op het gebied van woningen en gebouwen. Echter tijdens de koffie werden we gebeld met de mededeling dat de persoon in kwestie was verhinderd en de vraag was wanneer wij eventueel tijd hadden voor een nieuwe afspraak. Er zal op korte termijn een nieuwe afspraak worden gemaakt. Voor ons zat er niets anders op dan de auto te pakken voor een 'rondrit' door Glamoc, want rond het middaguur zou de kleding pas arriveren in Glamoc. Dan nog maar even langs de commandant van politie, maar helaas de hogere politieleiding was afwezig. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij het de-miningteam die net bezig waren met een inspectie van het deels geruimde gebied. De inspecteur sprak een aardig woordje engels zodat wij zonder tolk het gesprek konden voeren. Voor mij tevens de gelegenheid om, als afscheid, een handje te schudden met de teamleider. Het team heeft een aardig band opgebouwd met deze man en hopelijk blijft dat ook zo. Net na het middaguur zijn we richting de gaarkeuken gereden en de vrachtauto met kleding was net voor ons gearriveerd. We waren dus precies op tijd en konden dus mooi een handje helpen bij het uitladen van de kleding. Het eerste wat mij opviel waren de twee hele grote dozen met daarop 'special project Bosnië'. Had van de organisatie 'Zending over Grenzen' begrepen dat deze twee dozen gevuld waren met de ingezamelde kleding vanuit Enschede en omstreken. Het gaf mij op dat moment een heel goed gevoel om te zien wat er was ingezameld in zo'n korte tijd. Daar de gaarkeuken niet beschikt over een heftruck moesten de dozen met de hand uit de wagen worden gehaald. Dat ging niet zonder slag of stoot en de dozen vielen op het laadplatform uit elkaar en alle kleding moest met de hand verder naar binnen worden gebracht. Gelukkig was het bijna etenstijd en waren er vele handen om te helpen. In de tussentijd werd ik geïnterviewd door een medewerker van 'Mission Without Borders' over deze inzamelingsactie. De directeur van de gaarkeuken was ontzettend blij met het resultaat en sprak vele woorden van dank uit. Hij had van de directeur van Mission Without Borders de opdracht gekregen om te bellen wanneer ik aanwezig zou zijn. Heb via de telefoon dan ook nog met deze directeur gesproken en ook van hem ontving woorden van dank. Heb in nog geen uur veel dankbare mensen gezien en gesproken en wil via deze weg, namens beide directeuren, hun dank uitspreken voor hetgeen jullie in Nederland hebben betekend voor deze inzamelingsactie. Mij heeft het ook ontzettend goed gedaan om te zien hoe dankbaar deze mensen zijn. Na het interview heb ik zelf ook de handen uit de mouwen gestoken om te helpen met het uitladen. Resultaten zie je op de foto's. Doordat de dozen uit elkaar waren gevallen werd de kleding met de hand naar binnengebracht en op stapels gelegd, zodat het later op de middag verder uitgezocht kon worden. De directeur stelde mijn aanwezigheid zeer op prijs bij het uitdelen van de kleding. Hij wilde daar de volgende dag, rond het middaguur, mee beginnen. Daar wordt natuurlijk tijd voor vrijgemaakt. Na afscheid genomen te hebben van de mensen in de gaarkeuken hebben wij ons zelf getrakteerd op een pizza. Na de gebruikelijke terugkoppeling en het rapport zat deze werkdag er ook weer op. Op naar de donderdag. Deze dag wederom een meeting op het programma. Het is nog even lekker knallen in deze laatste week. Voordat we op pad gingen richting Glamoc hebben we nog even met collega's een bakje koffie gedronken in Drvar. Een half uur later dan normaal reden we richting ons werkgebied. Bij aankomst in Glamoc bleek dat er nog tijd was voor een bak koffie voordat we richting de directeur van de high school (voortgezet onderwijs)konden. Echter eenmaal op school bleek dat de directeur niet aanwezig was. Na een kort telefoontje bleek dat hij onderweg was en binnen 5 minuten er zou zijn. We hebben bijna een uur gesproken over de situatie in en rondom de school. Er was weinig reden tot klagen en dat was voor ons goed om te horen. Na het gesprek zijn we wederom langs de gaarkeuken gereden om aanwezig te zijn bij de verdeling van de kleding. De directeur stond al in de deuropening op ons te wachten. De rode loper lag nog net niet uit. De mensen die gebruik maken van de gaarkeuken waren uitgenodigd om kleren uit te komen zoeken. Deze, meestal oudere mensen, hebben weinig tot geen geld en zijn eventueel aangewezen op financiële middelen van sociale zaken en/of voeding via de gaarkeuken. De directeur had verschillende stapeltjes kleding gemaakt en deze op de tafels neergelegd, zodat de mensen zelf de kleding uit konden zoeken. Bij een dergelijke uitverkoop in Nederland gaat het er behoorlijk heftig aan toe, maar hier verliep alles heel gemoedelijk en rustig. Tijdens het uitzoeken riep de directeur dat ik degene was die had gezorgd voor al deze kleding. Op vele manieren werd de dank geuit en dat gaf mij wederom een heel fijn gevoel. Deze mensen hebben het gewoon hard nodig en deze kledingactie was eigenlijk ook het enige wat ik voor de mensen kon doen tijdens deze 6 maanden in Bosnië. Ik wil via deze weg nogmaals iedereen bedanken die heeft bijgedragen aan de inzameling van de kleding, maar natuurlijk ook een woord van dank aan de organisatie Zending over Grenzen uit Almere. Zij hebben ons geholpen bij het verpakken van de kleding en het transport ervan naar Bosnië (Glamoc). Zonder hun hulp was dit zeker niet gelukt. Kroon op het werk na mijn verblijf in Bosnië. Na afscheid genomen te hebben van de mensen in de gaarkeuken zijn wij naar het hotel gereden, omdat we daar zouden eten met de hoteleigenaar. Dit keer een normale maaltijd in tegenstelling tot de voorgaande keren. Als afscheid had ik voor de baas een fles Pelinkovac (sterke beerenburg) meegenomen en hij daarentegen kwam aan met een fles Rakija (vliegtuigbrandstof). Moest dit natuurlijk zelf nog wel even proberen en kan jullie vertellen dat mijn leidingen weer brandschoon zijn. Ook van hem heb ik innig afscheid genomen en zijn daarna rustig naar Drvar teruggereden. Bij thuiskomst heb ik m'n laatste rapport van deze missie opgemaakt. Voor mij is het welletjes geweest en ga de vrijdag benutten om nog één keer te genieten van een werkdag in Glamoc.