Met het aanbreken van de woensdag zaten we al bijna halverwege de week. Voor de woensdag stond er een meeting op het programma met de man die alle projecten van Glamoc in beheer heeft. Rond 11.00 uur zouden we bij hem in het gemeentehuis zijn en dus eerst maar richting het hotel in Glamoc voor een bakje koffie. Vanaf het hotel naar het gemeentehuis is bijna 10 stappen en dus mooi wandelend te doen. Net na 10.00 uur waren we in het hotel en daar kwamen we de man tegen met wie we een afspraak hadden. Hij nodigde ons uit voor de koffie en konden bij hem aanschuiven. Na een minuut of tien vroeg hij of we de meeting niet gewoon in het hotel konden doen, want we zaten toch al bij elkaar. Geen probleem, want de vragen waren natuurlijk voorbereid. De meeting duurde bijna 1,5 uur en hadden veel informatie over allerlei projecten in Glamoc. Met name de UNHCR heeft een donatie gedaan om huizen te bouwen voor enkele sociale gevallen in Glamoc. Daarbij heet de gemeente Glamoc als speerpunt om het centrum van Glamoc op te knappen. Het wegennet zal beetje voor beetje worden geasfalteerd. Het grootste gedeelte van het wegennet in de gemeente Glamoc bestaat uit zand en grind en daarbij is de gesteldheid van de wegen op sommige plaatsen bar slecht. Wij worden daar ook dagelijks mee geconfronteerd. Eén van de projecten is het asfalteren van de weg van Drvar naar Glamoc (Bull) Dit project zal op donderdag officieel van start gaan en zullen dus wel zien wat er gaat gebeuren op donderdag rond 12.00 uur. Na de meeting in het hotel zijn we na een korte patrouille richting Livno gereden voor de lunch. Dit keer een lichte lunch, want de tolk had zin in een sandwich. Wat hebben wij dan nog te zeggen. Bij thuiskomst weer hetzelfde ritueel. Rapport opmaken en daarna de evaluatie ervan met de commandant. De rest van de avond was het weer 'low-ops' en heb nog even contact gehad met het thuisfront. Ik zat dinsdagavond via skype een dictee af te nemen bij Timo. Hij heeft aanstaande vrijdag een dictee op school en moest dus even oefenen. Wel leuk dat je op zo'n 1500 kilometer afstand gewoon een aantal dingen kunt doen die je normaal thuis ook doet. Timo succes vrijdag! Wij gaan gewoon op naar de donderdag. Voor deze dag stond er een patrouille op het programma en natuurlijk de opening van het Bull-project. Niemand kon ons vertellen wat er zou gaan gebeuren, maar één ding was duidelijk en dat was dat rond 12.00 uur er iets stond te gebeuren aan het begin van Bull. Eerst hebben we natuurlijk wederom genoten van een bakje koffie in Glamoc en zijn daarna nog even langs de schooldirecteur gelopen om met hem wat afspraken te maken. Daarna zijn we v
ia zandpaden begonnen aan onze patrouille. We kwamen uiteindelijk in gesprek met een man die aardappelen aan het rooien was. De aardappelen uit deze regio zijn van uitstekende kwaliteit. Zelfs McDonald
s heeft in het verleden een contract afgesloten voor de levering van aardappelen, maar de oorlog heeft roet in het eten gegooid en de aardappelfabriek is geen minuut in bedrijf geweest. Jammer, want de aardappelen smaken ontzettend lekker. Misschien ook wel omdat ze met de hand worden geraapt. De mensen in dit land hebben ontzettend grote handen en dat merkte ik al bij één van de eerste ontmoetingen met de locale bevolking. Het was net of een klein kind een volwassene een hand gaf. Na het korte onderhoud met de baas van deze aardappelactiviteiten was het tijd om richting Bull te gaan voor de activiteiten aldaar. Toen wij aankwamen waren er een aantal machines begonnen met het aanbrengen van een extra zandlaag op de bestaande weg. Na wat foto's gemaakt te hebben kwamen er auto's a
anrijden die stopten bij de kruising (Bull) met de weg Pelican. Uit één van de auto's kwam de Provinciale Minister van Economische Zaken. Hij kwam redelijk snel naar ons toelopen en wij hadden mooi even tijd om navraag te doen over het project. Tijdens het gesprek werden wij door hem uitgenodigd om na de officiële opening van dit project te komen lunchen in Glamoc. De officiële opening liet echter nog wel even op zich wachten, want de burgermeester van Glamoc was wat later. Na de festiviteiten zijn we richting Glamoc gereden en hebben geruime tijd met de minister, burgermeester, projectontwikkelaar en mensen uit het bedrijfsleven zitten lunchen. De projectontwikkelaar had ook nog een eigen wijngaard en had enkele flessen witte wijn van zijn bedrijf meegenomen. Deze wijn smaakte prima bij de maaltijd. Onze tolk had al aangeboden om terug te rijden, zodat wij een wijntje konden drinken. Na zo'n twee uur tafelen vonden wij het welletjes en hebben netjes afscheid genomen van het gezelschap. Marija stapte achter het stuur en heeft ons, na een kleine aanrijding met een schaap, veilig terug gebracht in Drvar. Nog één dag te gaan en we zijn al weer in het weekend aanbeland. Totaal nog 3 weken en daarna kan ik mij op gaan maken voor de Twentse inburgeringscursus.
ia zandpaden begonnen aan onze patrouille. We kwamen uiteindelijk in gesprek met een man die aardappelen aan het rooien was. De aardappelen uit deze regio zijn van uitstekende kwaliteit. Zelfs McDonalds heeft in het verleden een contract afgesloten voor de levering van aardappelen, maar de oorlog heeft roet in het eten gegooid en de aardappelfabriek is geen minuut in bedrijf geweest. Jammer, want de aardappelen smaken ontzettend lekker. Misschien ook wel omdat ze met de hand worden geraapt. De mensen in dit land hebben ontzettend grote handen en dat merkte ik al bij één van de eerste ontmoetingen met de locale bevolking. Het was net of een klein kind een volwassene een hand gaf. Na het korte onderhoud met de baas van deze aardappelactiviteiten was het tijd om richting Bull te gaan voor de activiteiten aldaar. Toen wij aankwamen waren er een aantal machines begonnen met het aanbrengen van een extra zandlaag op de bestaande weg. Na wat foto's gemaakt te hebben kwamen er auto's a
anrijden die stopten bij de kruising (Bull) met de weg Pelican. Uit één van de auto's kwam de Provinciale Minister van Economische Zaken. Hij kwam redelijk snel naar ons toelopen en wij hadden mooi even tijd om navraag te doen over het project. Tijdens het gesprek werden wij door hem uitgenodigd om na de officiële opening van dit project te komen lunchen in Glamoc. De officiële opening liet echter nog wel even op zich wachten, want de burgermeester van Glamoc was wat later. Na de festiviteiten zijn we richting Glamoc gereden en hebben geruime tijd met de minister, burgermeester, projectontwikkelaar en mensen uit het bedrijfsleven zitten lunchen. De projectontwikkelaar had ook nog een eigen wijngaard en had enkele flessen witte wijn van zijn bedrijf meegenomen. Deze wijn smaakte prima bij de maaltijd. Onze tolk had al aangeboden om terug te rijden, zodat wij een wijntje konden drinken. Na zo'n twee uur tafelen vonden wij het welletjes en hebben netjes afscheid genomen van het gezelschap. Marija stapte achter het stuur en heeft ons, na een kleine aanrijding met een schaap, veilig terug gebracht in Drvar. Nog één dag te gaan en we zijn al weer in het weekend aanbeland. Totaal nog 3 weken en daarna kan ik mij op gaan maken voor de Twentse inburgeringscursus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten