Maandag 13 en dinsdag 14 juli.

Maandag weer een nieuw begin van de week. Mijn laatste week als Duty Officer zit er weer op en hoef de komende maanden voorlopig deze dienst niet meer te draaien. Zoals Arno altijd zegt: "Wij deden dat al". Iedereen was weer fris voor een nieuwe week. Voor deze week hadden we aardig wat plannen gemaakt, maar die moesten nog wel verder uitgewerkt gaan worden. Na de briefing hebben we eerst het kinderbed, wat nog in de schuur stond, in de auto gelegd. Deze zou een nieuwe bestemming krijgen bij mensen in Glamoc. We hadden de directeur van de gaarkeuken hierover gebeld en hij wist een gezin die zo'n bed hard nodig had. Zo kunnen wij toch nog weer iets voor de mensen in Glamoc betekenen. Zo rond de klok van 09.00 uur zijn we in de auto gestapt voor een patrouille richting ons werkgebied. We werden op Bull achtervolgd door een behoorlijke stofwolk. Het is namelijk al een aantal dagen zo rond de 30 graden en de zandpaden zijn behoorlijk droog geworden. Af en toe moet je op Bull dus behoorlijk de snelheid temperen, want anders verdwijnen een hoop mensen onder de stof en dat kunnen wij als Eufor militairen natuurlijk niet maken. De eerste stop werd gemaakt bij het hotel in Glamoc. Kwam bij binnenkomst gelijk de eigenaar tegen en die liep er ongeschoren bij. Hij vertelde dat hij een feestje had gehad en zich even ging opfrissen. Na een kwartier liep hij weer fris geschoren over het terras en kwam gelijk vragen wanneer we weer eens kwamen eten. Hebben gelijk een afspraak voor de dinsdag gemaakt. Na de koffie zijn we langs de gaarkeuken gereden en hebben het kinderbedje bij de directeur afgegeven. Hij was er zeer content mee en zou er zorg voor dragen dat het dinsdag naar de juiste mensen gebracht zou worden. Na een kort gesprek zijn wij doorgereden naar Livno voor een warme hap. Bij het hotel in Livno kwamen wij een nederlandse politie agent tegen die voor een jaar, onder de Eufor vlag, in Livno is geplaatst. Had hem al een paar keer gesproken en wij zijn uiteindelijk bij elkaar aan één tafel gaan zitten. Gezellig en goed om op deze manier met elkaar in contact te bijven. Af en toe kunnen wij elkaars informatie goed gebruiken. Na de maaltijd zijn wij langs een grote supermarkt gegaan voor wat salades die we willen gebruiken voor onze Midterm (helft van onze missie). Volgende week vrijdag (24 juli) zitten wij op de helft van onze missie en daar ik op vakantie ga waren mijn collega's zo vriendelijk om deze feestelijkheden een week eerder te plannen. Na terugkomst in Drvar hebben wij nog snel een rapport gemaakt en dat was dan ook weer de dag van maandag. Op naar de volgende dag. De dinsdag hadden wij een gesprek gepland met de directeur van Communalno (soort van gemeentewerken) over de algemene situatie van zijn organisatie. Gelukkig had hij om 10.30 uur tijd en we moesten dus met een wat hogere snelheid richting Glamoc. Net op tijd kwamen we aan bij het kantoor van Communalno, maar de directeur was nog niet aanwezig. Na zo'n 5 minuten kwam hij aanlopen en werden wij uitgenodigd om binnen te komen. Hij heeft op dit moment aardig wat problemen met het waterleidingsysteem. De afgelopen dagen heeft zo'n 90% van de bewoners zonder water gezeten in het centrum van Glamoc. Ook zijn er heel veel mensen die op dit moment de rekeningen niet kunnen betalen. Van deze zaken lopen al aardig wat rechtzaken in Livno. Het einde is hiervan nog niet in zicht. Ook Communalno zit er financieel nog niet zo heel goed bij, maar daar hebben de meeste bedrijven mee te kampen. Ook deze directeur is hard op zoek naar fondsen om zijn bedrijfje lopende te houden, maar of dat gaat lukken zal ook in dit geval moet blijken. Na dit gesprek zijn we op zoek gegaan naar een bakje koffie en dat is in Glamoc geen probleem, want op iedere hoek heb je wel een gelegenheid om wat te drinken. Binnen een half uur zaten we echter al weer in de auto voor een meeting met de directeur van het electriciteitsbedrijf. Deze vrouw had vorige week de meeting gecanceld en derhalve vandaag een nieuwe poging. Ze had niet veel tijd, omdat zij op dat moment alleen was en er af en toe mensen aan de balie kwamen. We werden uitgenodigd in haar kantoor, maar de deur moest openblijven, zodat zij de mensen bij de balie in de gaten kon houden. Haar bedrijf loopt op dit moment heel erg goed. Iedereen is bij met betalen en zij was vol lof over haar wijze van werken. Ook als iemand een betalingsachterstand had was er altijd wel een oplossing te vinden voor dit probleem. Echt veel meer kon zij ons niet vertellen, omdat zij eigenlijk alleen voor het financiële deel verantwoordelijk is. De rest van de vragen dienen we aan haar collega directeur te vragen. Wordt dus weer tijd voor een nieuwe meeting. Ze vond het wel prettig dat ze tijdens het gesprek weer eens Engels kon praten. We moesten haar dan ook maar eens uitnodigen voor de koffie, zodat ze de taal weer wat kon oefenen. Vrijdag zullen we haar uitnodigen voor een bakje koffie. Na het korte onderhoud zijn wij richting het hotel gereden, omdat we uitgenodigd waren voor een warme hap aldaar. De hoteleigenaar was helaas verhinderd, maar de tafel was netjes gedekt. Hij had weer lekker wat vlees klaargemaakt met daarbij een lekkere salade. Ook het brood ontbrak ook dit keer niet. We hebben met z'n drieën (Edwin, Marija en ik zelf) heerlijk gegeten en als dank hadden wij een 2 literfles bier meegenomen. Na de maaltijd hebben wij de eigenaar nog even gebeld om hem te bedanken voor de maaltijd en dat wij een flesje voor hem hadden achtergelaten. Het was inmiddels al de derde keer dat ik bij hem was uitgenodigd en daar moet dan wel iets tegenover staan. Na een korte patrouille in het centrum van Glamoc zijn wij richting wat kleine hamlets gereden om daar nog een Village Assessment te maken. Zou dus wel een behoorlijke productiedag gaan worden, maar dat is ook wel eens fijn om te doen. Het dorpje waar we in beland zijn heette Prijani en er stonden niet zo veel huizen meer. Bij één van de huizen kwamen we een oude vrouw tegen en we hebben haar gevraagd of ze tijd had voor gesprek met Eufor.

Al snel riep ze haar zoon en die kwam van de trap af om ons te woord te staan. De vrouw stond echter wel de hele tijd van het balkon af antwoord te geven. Na een paar vragen werden wij uitgenodigd om boven te komen. Zie ook de actiefoto van mij. Duurde dan ook niet lang of de Rakija (sterke drank) kwam samen met een paar kleine glaasjes op de tafel. Ik had 's ochtends al gereden en ik kon nu dus wel een borrel drinken. We hadden een leuk gesprek met de vrouw en haar zoon. Een hoop te weten gekomen over het dorp en de algemene situatie daar. Bijna het hele dorp was in 1998 afgebrand. Er was bijna niets meer over van de diverse hamlets. Op dit moment zijn er van de 30 woningen ook maar 7 bewoonbaar, waar in totaal zo'n 14 mensen wonen. In het verleden was al eens de toezegging gedaan dat deze mensen electra zouden krijgen, maar tot op heden gebeurt er bitter weinig. Voor ons natuurlijk weer voer voor een gesprek bij het electriciteitsbedrijf. Op deze manier krijgen we onze agenda wel vol voor de komende tijd. Na de mensen hartelijk te hebben bedankt voor hun tijd hebben wij onze weg vervolgd naar Drvar. Voor de dinsdag was het wel goed geweest. Alledrie konden we terug kijken op een zeer geslaagde productiedag. Onze oude commandant zou trots op ons zijn geweest. Op naar de woensdag.