Op vrijdag 24 april om 10.00 uur stond het vertrek gepland vanaf Vliegbasis Eindhoven. We moesten ons al om 07.40 uur melden op Eindhoven. Bonnie en ik hadden, gezien dit tijdstip, besloten om de avond er voor al richting Eindhoven te gaan en de nacht door te brengen in een hotel.
Het afscheid nemen van mijn kinderen en ouders op donderdagavond was toch een moeilijk moment. Gelukkig hadden de kinderen het niet zo moeilijk, want die stonden druk te zwaaien zonder een traan. Dit geeft mij toch een goed gevoel bij vetrek. Mijn ouders hadden het er toch wat moeilijker mee en dat is begrijpelijk.
Op vrijdagmorgen stonden mijn collega's al vroeg voor een gesloten hek te wachten op de Vliegbasis Eindhoven. Toen wij uiteindelijk aankwamen stond er al een behoorlijke rij te wachten. Jammer dat dit niet helemaal goed is verlopen, maar daar doe je toch niks aan.
Uiteindelijk in de vertrekhal afscheid kunnen nemen van Bonnie, mijn collega's en de teamleden die in juli aan ons worden toegevoegd. Daar het voor mij de eerste uitzending is is het afscheidnemen toch een raar moment, maar wel fijn dat deze mensen je gedag komen zeggen. Moet echter wel zeggen op het moment dat je in het vliegtuig stapt je toch in één keer in een andere wereld terecht komt.
De vlucht naar Sarajevo verliep in 3,5 uur zonder al te veel problemen. We kwamen rond 13.30 uur aan in Sarajevo en werden opgewacht door een Nederlandse delegatie. Daarna per bus naar Camp Butmir. Dit was de plaats waar we welkom werden geheten en het inboekingsproces (Euforpas aanmaken, legering regelen en dagvergoeding in ontvangst nemen) doorlopen moest worden. De nacht in Sarajevo was niet al te fris en we waren ook blij dat dit maar één nacht zou zijn, want anders zouden wij het niet vol gehouden hebben.
