Woensdag 29 en donderdag 30 april.

Op woensdagmorgen was het al weer vroeg dag. Rond 07.00 uur was het vertrek van onze voorgangers en er moest natuurlijk nog wel even afscheid worden genomen. Twee teamgenoten hebben de mensen naar Mrkonjic Grad gebracht waar ze met de bus opgepikt zouden worden voor de verdere reis naar Sarajevo. Daar blijven ze tot en met vrijdagmiddag, waarna ze terugvliegen naar Nederland.

Ik heb deze ochtend gebruikt om wat stukken door te lezen over de situatie in Glamoc. 's Middags hebben we een aantal briefings gehad omtrent de huisregels, medische evacuatie en verder voorstelling van de teamleden.

Donderdagmorgen moest er een auto naar Banja Luka worden gebracht en werd onze eigen auto daar gelijk onderworpen aan een kleine onderhoudsbeurt. Na een rit van 2,5 uur kwamen we aan op het hoofdkwartier van onze regio. Nadat we de auto hadden weggebracht zijn we in het centrum van Banja Luka wat wezen eten. Het is een behoorlijke grote stad waar veel mensen op de been zijn en het is dus wel genieten op een terrasje. Na een lekkere maaltijd zijn we dus nog maar een bakje koffie gaan drinken op het terras om zo de tijd wat door te komen. Het was namelijk nog wachten op de auto totdat die gerepareerd zou zijn. Rond 15.00 uur stond onze auto weer klaar en zijn we nog heel even op het hoofdkwartier geweest, waarna we weer richting Drvar zijn gereden. De weersomstandigheden onderweg waren niet al te best, want er viel nog al wat regen uit die donkere hemel. Het rijden in de bergen vergt dan nog al wat energie en dat merk je ook wel als je uiteindelijk uit de auto stapt. Om 17.30 uur waren we weer terug in het huis en ga ik genieten van mijn vrije avond. Morgen zijn we vrij en daarom ga ik met mijn teamgenoot een dag naar Split om daar eens te kijken. Wel weer een rit van 2,5 uur heen en dan natuurlijk ook weer terug. Denk dat ik op deze manier zo 1000 kilometer in de week wegwerk, maar daar hopelijk later meer over.

De foto is gemaakt tijdens de rit naar Banja Luka. Donkere wolken boven een heel mooi landschap. Zie er naar uit dat het hier zomer wordt.

Maandag 27 en dinsdag 28 april (Glamoc)

Op maandag en dinsdag ben ik met het oude team en een tolk op pad geweest naar Glamoc. Dit is de omgeving waar ik de komende maanden in zal verblijven. De rit er naar toe ging over verharde - en onverharde wegen. En dan te beseffen dat wij in Nederland zeuren over een scheur(tje) in het wegdek. De mensen hier hebben dan pas klagen. Op maandag duurde de rit iets meer dan een uur en zijn daarna gelijk een klein stukje door de omgeving gereden om een indruk te krijgen van de actuele situatie. Daarna hebben we in een restaurant een kop koffie gedronken en kon mijn voorganger nog even afscheid nemen van de directeur van het Rode Kruis. Ik ben toen samen met mijn teamgenoot nog een stuk wezen rijden in de omgeving. Je ziet hier de vele contrasten van het land. Het is eigenlijk niet voor te stellen dat mensen op deze manier moeten leven. De mensen blijven overigens wel heel vriendelijk tegenover Eufor en ze zijn ook nog steeds blij dat wij er zijn. Na een warme maaltijd zijn we uiteindelijk weer richting Drvar gegaan. Dit was een rit door bergachtig gebied en dan ben je zo weer 1,5 uur onderweg. Dit was overigens mijn eerste rit en dat vergt nog al wat van je lichamelijke gesteldheid. Vind het rijden overigens geen probleem, want we zitter er aardig luxe bij. Op dinsdag zijn we wederom richting Glamoc gegaan, maar dan naar de afgelegen dorpjes. In veel van deze dorpjes wonen weinig tot geen mensen. De wegen er naar toe zitten vol met gaten en zijn door de regen slecht begaanbaar. Aan het eind van zo'n dag ziet de auto er dan ook niet meer uit. Zo rond 15.30 uur waren we weer terug in Drvar en heb dan mooi even tijd om uit te puffen achter mijn laptop.

Zondag 26 april. Eerste dag HOTO.

Op zondagmorgen begon de eerste (werk)dag om 10.00 uur met een briefing van onze commandant. Hiermee werd de eerste dag van de HOTO (Hand Over Take Over) gestart. Dit houdt in dat we tijdens de komende dagen de werkzaamheden van onze voorganger gaan overnemen. Er wordt dan een kijkje genomen in het gebied waarin je werkzaam zult zijn. De rit naar het gebied (Glamoc) waarin ik de komende 6 maanden werkzaam zal zijn duurt zo´n 1,5 uur. Je moet dus per dag rekening houden met minimaal 3 uur reistijd. Daarnaast zul je nog wel eens een ontmoeting hebben met de locale authoriteit(en) en ga je nog warm eten. Dit is dus een aardige aanslag op je lichamelijke gesteldheid. De afspraak v.w.b. het eten is dat je ´s ochtends ontbijt in het huis, ´s middags warm gaat eten buiten de deur en ´s avonds in het huis weer brood eet. Als je ziet wat je overdag te eten krijgt in de diverse restaurants dan is dat maar goed ook. Er wordt namelijk behoorlijk wat vlees op je bord gelegd en daarna zit je ook goed vol.
Tijdens mijn eerste dag hebben we een waterval bezocht en zijn we naar Bihac geweest. Gedurende de rit leer je je voorganger kennen, maar ook degene met wie je de komende twee maanden door zult brengen. Ook krijg je een hoop informatie over de situatie over het gebied. Dit is overigens te veel om in één keer op te slaan. Gelukkig hebben we nog een aantal maanden te gaan en krijg je tijd genoeg een beter beeld te krijgen van de situatie. Zo rond 17.00 uur kwam ik redelijk moe terug in het huis. Op naar de dag van morgen.

Enkele foto´s.

Link het uitzicht vanuit mijn kamer op zaterdagmiddag 25 april. Rechts een blik over Drvar.

Zaterdag 25 april. De reis naar Drvar.

Op zaterdagochtend moesten we om 07.00 uur klaarstaan bij het legeringsgebouw, zodat al onze bagage kon worden opgehaald. We moesten dus al weer vroeg uit de veren, omdat we rond 09.00 uur moesten vertrekken naar onze uiteindelijke bestemming.

Via Travnik ging de bus naar Mrkonjic Grad (MG) aan waar we opgehaald werden door de collega's uit Drvar. In MG was het weer een terugzien van oud-collega´s onder het genot van een bakje koffie. We hadden toen al zo´n vier uur in de bus gezeten. Daarna volgde nog een reis van ongeveer twee uur in de auto naar Drvar. Ik kan je wel vertellen dat je na zo´n reis behoorlijk gesloopt bent. Na de verdere kennismaking met de huisgenoten kregen wij de tijd om onze slaapgelegenheid in te richten. Eén van de eerste dingen is eigenlijk wel proberen de verbinding te leggen met Nederland, want daar had ik in ieder geval wel even behoefte aan. Daarna werd er om 18.00 uur gegeten in het (rode) hotel in Drvar. Een heerlijke maaltijd voor 8 KM (4 euro). Waar vind je nog restaurants met zulke prijzen. ´s Avonds via skype nog even contact gehad met Bonnie, Timo, mijn ouders en vrienden. Was toch wel weer even een fijn moment. Daarna nog wat tijd besteed aan het inrichten van mijn kamer en de samenvatting gekeken van de gespeelde wedstrijden.

Om 23.00 uur gingen mijn luikjes dicht en ging ik genieten van een heerlijke nachtrust.

Afscheid nemen en het vertrek naar Bosnië.

Op vrijdag 24 april om 10.00 uur stond het vertrek gepland vanaf Vliegbasis Eindhoven. We moesten ons al om 07.40 uur melden op Eindhoven. Bonnie en ik hadden, gezien dit tijdstip, besloten om de avond er voor al richting Eindhoven te gaan en de nacht door te brengen in een hotel.

Het afscheid nemen van mijn kinderen en ouders op donderdagavond was toch een moeilijk moment. Gelukkig hadden de kinderen het niet zo moeilijk, want die stonden druk te zwaaien zonder een traan. Dit geeft mij toch een goed gevoel bij vetrek. Mijn ouders hadden het er toch wat moeilijker mee en dat is begrijpelijk.

Op vrijdagmorgen stonden mijn collega's al vroeg voor een gesloten hek te wachten op de Vliegbasis Eindhoven. Toen wij uiteindelijk aankwamen stond er al een behoorlijke rij te wachten. Jammer dat dit niet helemaal goed is verlopen, maar daar doe je toch niks aan.

Uiteindelijk in de vertrekhal afscheid kunnen nemen van Bonnie, mijn collega's en de teamleden die in juli aan ons worden toegevoegd. Daar het voor mij de eerste uitzending is is het afscheidnemen toch een raar moment, maar wel fijn dat deze mensen je gedag komen zeggen. Moet echter wel zeggen op het moment dat je in het vliegtuig stapt je toch in één keer in een andere wereld terecht komt.

De vlucht naar Sarajevo verliep in 3,5 uur zonder al te veel problemen. We kwamen rond 13.30 uur aan in Sarajevo en werden opgewacht door een Nederlandse delegatie. Daarna per bus naar Camp Butmir. Dit was de plaats waar we welkom werden geheten en het inboekingsproces (Euforpas aanmaken, legering regelen en dagvergoeding in ontvangst nemen) doorlopen moest worden. De nacht in Sarajevo was niet al te fris en we waren ook blij dat dit maar één nacht zou zijn, want anders zouden wij het niet vol gehouden hebben.

Afscheidsfeestje

Afgelopen zaterdag (11 april 2009) hebben mijn vrouw en ik een afscheidsfeestje georganiseerd voor familie, vrienden en kennissen.

Het feest begon eigenlijk al op vrijdagmiddag, want toen verschenen er een aantal vrienden die de boel van binnen en buiten kwamen versieren. Tevens werd mij medegedeeld dat dit nog maar de helft van de activiteiten was. Er hing mij dus nog e.e.a. boven het hoofd voor de zaterdag.

De zaterdag begon al weer vroeg, omdat er nog al wat zaken klaargemaakt moest worden. We wilden de mensen namelijk iets te eten en te drinken aanbieden en daar komt natuurlijk nog wel iets bij kijken. Net voor de middag kwamen de eerste gasten al binnen terwijl wij nog deels in de voorbereiding zaten. Dit mocht de pret natuurlijk niet drukken en je schakelt zo weer om.

Aan het eind van de middag begon de grote toeloop. We hadden veel geluk met het weer, zodat de meeste gasten lekker buiten konden vertoeven. Er werd lekker gegeten en gedronken en rond 02.00 uur vertrokken de laatste gasten richting huis. Het was wat ons betreft een zeer geslaagde dag en wij willen langs deze weg iedereen nogmaals bedanken voor hun komst.