Zondag 24 en maandag 25 mei.

Zondag was voor mij de laatste dag als Duty Officer en de wekker ging dan ook om 08.15 uur af. Wel heel vroeg voor de zondag, maar gelukkig voor de laatste keer. Ik zat om 09.00 uur, in mijn camo-pak, in de tuin te genieten van een zeer actuele Aktueel (april 2008, Nico bedankt). Al mijn collega's lagen nog lekker op één oor, want die konden vandaag lekker uitslapen. Heb de rest van de dag veel op mijn kamer doorgebracht, omdat het daar lekker koel was door de airco. Buiten kon je namelijk nauwelijks wezen wegens de tropische temperatuur van 30 graden. Met een lange broek is het dan behoorlijk afzien. Rond 19.00 uur heb ik mijn sportspullen nog even aangetrokken en ben een rondje wezen hardlopen in de omgeving. Was aardig stuk toen ik na een uurtje terugkwam. Het is hier namelijk niet vlak en je loopt dus veel heuvel op en af. Het luie zweet raak ik hier wel kwijt. Had vanmorgen ook aardig last van mijn benen. Eén ding scheelt de rest van de maandag zal ik veel in de auto zitten.

Vandaag op pad met de bedoeling om een gehucht op te zoeken en daar een beoordeling van te maken. Je hoeft niet zo lang te zoeken, want een gehucht heb je hier zo gevonden. Een man kwam ons al snel tegemoet toen wij bij zijn huis stopten. Heb eerst een sociaal praatje met de man gemaakt en daarna gevraagd of wij een gesprek met hem mochten voeren over de situatie in het buurtschap. Wat wij veelal willen weten over zo'n dorp of buurtschap is hoeveel mensen er wonen, leeftijden, etniciteit, aanwezigheid van stromend water, electriciteit, telefoon en wat de mensen doen om in leven te blijven. In dergelijke gehuchten hebben de mensen vaak geen electriciteit en geen stromend water. Water wordt vaak geput uit bronnen en contact gaat alleen via mobiele telefoon. Met een beetje hoop zijn er een aantal huizen opgeknapt, maar dat is veelal niet gebeurd. In het gehucht waar we vandaag zijn geweest leven 12 (veelal oudere) mensen in totaal 6 huizen. Vier huizen zijn er aardig opgeknapt, maar de andere 2 niet. Deze zijn redelijk bewoonbaar, maar in Nederland zou de shovel er tegen aan gaan. De mensen zijn in veel situaties op zich zelf aangewezen. Ze hadden één auto die eventueel gebruikt kon worden voor transport naar Glamoc en dat is toch zo een half uur rijden. De weg is grotendeels onverhard met diepe gaten en geulen. Een normale auto valt na zo'n rit bijna uit elkaar. Met onze terreinwagen is het overigens ook geen pretje. De man bood aan het eind van het gesprek ons nog een bakje koffie aan, maar dit keer hebben we het overgeslagen. We wilden namelijk nog een aantal andere gehuchtjes bekijken om daar nog wat beoordelingen van op te maken. Op de route naar Glamoc kwamen we nog veel onbewoonbare plaatsen tegen (zie foto eerste foto). Veel woningen zijn verwoest tijdens de oorlog en de natuur gaat dan verder zijn gang. Je ziet dan ook gewoon bomen staan midden in het vervallen huis. Een vreemd gezicht maar dit kom je toch dagelijks tegen. In Nederland kun je je er waarschijnlijk geen beeld bij maken, maar hopelijk zegt de foto voldoende. De natuur is er daarnaast wel heel erg mooi. Op de tweede foto krijg je een kleine indruk van wat het landschap hier te bieden heeft. In het midden van de foto zie je de weg lopen waar wij uiteindelijk over heen zijn gereden richting Glamoc. In Glamoc hebben we uiteindelijk een bakje koffie gedronken en wat rondgereden om de actuele situatie te bekijken. Daarna richting Livno voor de warme hap en wat boodschappen. Om 15.00 uur waren we weer terug in Drvar, waarna het dagelijkse rapportje kon worden opgemaakt. Daar gaat eigenlijk de meeste tijd in zitten van de hele dag. Het moet namelijk wel voldoen aan het format en dat valt niet mee, want dat format verandert nog wel eens.