Zaterdag 30 en zondag 31 mei.

De zaterdag was er weer één als alle andere zaterdagen. 's Ochtends de briefing om 08.00 uur en daarna het gebruikelijke ritueel v.w.b. het onderhoud en het wassen van de auto. Na het autowassen heb ik nog even een stukje rondgereden in en rondom Drvar. Daar het weer ook niet zo lekker was ben ik redelijk snel teruggekeerd naar het huis en heb vanaf 10.00 uur een beetje lopen lamballen in het huis en zitten wachten tot 12.00 uur. Dat is het moment dat de burgerkleding weer uit de kast kan, omdat we dan low ops hebben. Dit houdt in dat de Duty Officer in werkkleding rondloopt en dat de minimale huisbezetting twee personen moet zijn. De rest kan inprincipe gaan en staan waar hij of zij zou willen. Dit gaat overigens altijd wel in goed overleg met de hele groep. Na een lekkere goulash soep met brood heb ik mijn sportspullen nog even aangetrokken voor een loopje van ongeveer 8 kilometer. Dat heuveltje op en af begint zo langzamerhand wel te wennen. Probeer nu steeds wat harder te lopen en daarmee de tijd te verbeteren. Moet namelijk wel blijven sporten, want dat warme eten tussen de middag en die uren in de auto dragen niet bij aan een slanker lichaam. Heb Bonnie belooft met een sixpack terug te komen, maar die zit nu nog redelijk verstopt achter het wintervelletje. Dat is overigens maar goed ook, want het is hier redelijk fris tot koud. Ook de komende dagen wordt het er niet beter op en daarmee laat de zomer het voorlopig nog even afweten. Ik heb inmiddels de zomerkleding weer in de kast gelegd.
Op zondag heb ik weer eens lekker uit kunnen slapen en moet zeggen dat was ook wel weer eens lekker. Voordeel van 6 maanden uitzending is dat de kinderen niet om 08.00 uur al op je bed zitten te springen. Het weer is overigens ook niet zo lekker om vroeg uit je bed te komen. Je krijgt op dit moment het idee dat de winter hier voor de deur staat. Met name als je hoort dat er in ons gebied (Glamoc) natte sneeuw was voorspeld. Heb vandaag het beddegoed maar eens in de wasmachine gedaan, zodat ik vanavond weer in een lekker fris bed kan gaan slapen. Ik hoef overigens niet zelf te wassen, want we hebben een schat van een huishoudster die dit graag voor ons doet. Je moet je zelf toch een beetje bezighouden op de zondag.
Een collega gaat vanavond macaroni maken, zodat we vandaag niet buiten de deur hoeven te eten. We zullen zien wat hij er van gaat maken. Morgen moet ik een dagje thuisblijven wegens de huisbezetting. De commandant en het hoofd inwendige dienst hebben morgen een overleg in Banja Luka en zij zijn de hele dag op pad en wij dienen dan te zorgen voor de bezetting in het huis. Op zich geen probleem, want ik ben de laatste 7 dagen al alleen op pad geweest met de tolk en dan is zo'n dag thuis ook wel eens lekker. Wel jammer dat het weer niet mee zit, maar je kunt niet alles hebben. Op naar een nieuwe week.

Vrijdag 29 mei.

De vrijdag stond ik het teken van een dagje Bihac. Voor medische hulp zijn wij aangewezen op het ziekenhuis van Bihac en daarom is het voor ieder teamlid van belang om te weten waar hij of zij naar toe moet bij een eventuele acute medische situatie. Je moet dan zeker rekening houden met een reistijd van één uur. Daar onze tolk (Dair) in Bihac woont hebben wij met hem afgesproken in een koffietent, zodat hij van daar uit de verdere excursie voor zijn rekening kon nemen. We zijn eerst naar de eerste hulppost geweest en daarna naar het ziekenhuis in de stad zelf. Wij weten nu waar we moeten zijn. Daarna heeft Dair ons nog een paar mooie plekjes van Bihac laten zien. Daar hij actief is met rafting was dat geen probleem. Hij liet ons de keus v.w.b. het eten. We konden gaan eten in het centrum bij een restaurant of op zijn terrein van zijn rafting club. Keus was snel gemaakt, want Willy en ik hadden wel zin in een barbeque. Na wat vlees en drinken te hebben gehaald zijn wij naar een plek in de middle of nowhere gereden en kwamen uiteindelijk aan in een rustig maar grandioos stukje natuur. De foto's spreken voor zich.
Dair had al een vuurtje gemaakt en binnen een paar minuten lagen de eerste stukken vlees al op de bakplaat. Hij wist aardig goed om te gaan met de kruiden en de stukken vlees. En maar zeggen dat hij niet kan koken. Wij weten inmiddels wel beter, want het vlees smaakte heel erg goed. Na zo'n 1,5 uur hebben we netjes de boel opgeruimd en afgewassen in de rivier, voordat we aan de terugreis konden beginnen. Rond 16.00 uur waren we weer terug in Drvar. Het patrouillerapport voor deze dag had ik vanochtend al gemaakt, want ik had afgelopen dagen al wat zaken gezien die ik in het rapport van vandaag kwijt kon. Beetje voorwerk kan in dergelijke gevallen geen kwaad. Al met al weer een hele fijne dag om de week mee af te sluiten. Morgen alleen nog even voertuigonderhoud en de auto laten wassen en het is al weer weekend. De weersvoorspellingen zijn nog niet echt fijn, maar wie weet wat het weekend gaat brengen.

Woensdag 27 en donderdag 28 mei.

Op woensdag hadden we een patrouille gepland met daarbij een Village Assessment van een kleine buurtschap (hamlet). Dinsdag hadden we al wat rondgereden en een paar hamlets uitgezocht. Toen wij woensdag op pad gingen bleken een aantal hamlets onbewoond en dan kun je heel moeilijk een goede beoordeling maken. Uiteindelijk hebben we Potkraj gevonden. In deze hamlet wonen 12 mensen, waarvan 2 tieners. De meeste bewoners zijn veelal oudere mensen en komen bijna de deur niet uit. In deze hamlet hebben ze geen transportmogelijkheden en vaak wordt er gebruik gemaakt van een man uit een naburig hamlet die in het bezit is van een auto. Deze man gaat af en toe de hamlets af en neemt dan wat mensen mee naar het 'centrum' van Glamoc. De afstand is ongeveer 5 kilometer en de mensen gaan vaak te voet, over een hele slechte onverharde weg, naar de hoofdweg en gaan dan liftend naar Glamoc. De man met wie wij hebben gesproken was al aardig op leeftijd en hij woonde in een oud huis wat amper was opgeknapt. De andere 6 huizen waren niet veel beter en het enige wat ze hadden was electriciteit. Water wordt uit putten gepompt, maar deze raken in de zomer gauw uitgedroogd en dat levert voor de mensen behoorlijke problemen op. Contact met de bewoonde wereld hebben ze eigenlijk alleen via mobiele telefoon. De meeste mensen die ik in de diverse hamlets heb gesproken hebben geen vertrouwen in de lokale overheid. Deze heeft namelijk niet eens geld voor zich zelf laat staan voor de mensen in de hamlets. Dit zal de komende jaren ook wel zo blijven gezien de begroting voor dit jaar. Heb met de mensen te doen, maar kan er helaas zelf niets aan veranderen. Wederom is dit de keiharde realiteit. Op naar de donderdag. De nacht van woensdag op donderdag was behoorlijk heftig. Rond 01.00 uur onweerde het als een gek boven Drvar. Het ging zo hard te keer dat de stroom uitviel. Gelukkig hebben wij een aggregaat die dit gelijk opvangt en die stond vanaf 02.00 uur behoorlijk te zweten van het harde werken. De aggregaat heeft meer dan 7 uren gedraaid voordat wij uiteindelijk weer stroom hadden.

Voor de donderdag hadden we een meeting met de priester van de orthodoxe kerk op de agenda staan. Toen de tolk begin van de week de afspraak had gemaakt klonk de priester niet echt vrolijk. Wij hadden dan ook het vermoeden dat hij geen trek had in een meeting met personeel van Eufor. Had vanochtend gelijk overleg met de tolk en hij wist mij te vertellen dat hij onlangs nog bij de priester was geweest. Dat verklaarde waarschijnlijk ook zijn gedrag via de telefoon. Heb derhalve met de tolk afgesproken dat mocht er onlangs nog een meeting zijn geweest dat wij dan voor zouden stellen om een nieuwe afspraak te maken voor eind juni. Voordat wij echter op pad konden richting Glamoc moesten wij eerst de auto laten wassen, want wij zouden om 10.00 uur onze eigen auto terug krijgen. Uiteindelijk zijn wij pas om 10.30 uur vertrokken en als een speer over Bull richting Glamoc gereden. Bull was echter verandert in één grote modderpartij door de regenval van de afgelopen nacht. De auto was schoon toen wij om 10.30 uur vertrokken, maar nog geen uur later zat de modder al weer op de motorkap en hadden wij geen zicht meer door de zijramen. Je kunt ons ook niet alleen laten in de zandbak. De meeting met de priester werd uiteindelijk in goed overleg verplaatst naar eind juni. Er bleek onlangs nog een meeting te zijn geweest en dan heeft het geen zin om nogmaals een gesprek te voeren. Ik heb echter geen documentatie terug kunnen vinden in de computer, want anders had ik geen afspraak gemaakt op zo'n korte termijn. Iedere lichting gaat op zijn manier om met het archiveren van gesprekken en dat kan wel eens tot verwarring leiden. Dit is misschien wel een mooi voorbeeld. Na de warme maaltijd in Livno ben ik lekker gaan uitbuiken op de bijrijdersstoel en heb de tolk laten rijden. Ik kon mooi wat foto's maken tussen Livno en Drvar. Een aantal heb ik er van bijgevoegd.

Dinsdag 26 mei.

Om 07.00 uur ging het wekkertje voor een nieuwe dag. De zon scheen al lekker de kamer binnen en gezien de sterkte van de zon op dit tijdstip zou het weer een warme dag gaan worden.
Na de ochtendbriefing ben ik langzaam mijn spullen gaan pakken, want we hadden om 11.00 uur pas afgesproken met de politiecommandant van Glamoc. Over Bull rij je in iets meer dan één uur naar Glamoc en dan heb je ook nog tijd voor een bakje koffie. Om precies 11.00 uur waren we in het politiebureau van Glamoc om wat meer informatie te krijgen over de in beslag genomen wapens. De wapens zijn voor jaren terug al in beslag genomen alleen de politiecommandant zit nog te wachten op een uitspraak van de rechtbank wat er met het bewijsmateriaal moet gebeuren. De rechtbank zit daarentegen nog op een totaallijst van de wapens te wachten. Kortom er zijn twee partijen die op elkaar zitten te wachten. Voor mij een taak om tot een snelle en goede oplossing te komen. Heb de situatie besproken met de commandant en aangegeven dat ik bereid was de lijst mee te nemen naar LOT Livno, zodat zij deze lijst kunnen overhandigen aan de rechter in Livno. Uiteindelijk besloten om de lijst mee te nemen naar Drvar en deze uiteindelijk aan het rapport te koppelen en digitaal aan te bieden bij LOT Livno. Dat is inmiddels gebeurt en hopelijk is dit probleem snel de wereld uit, want het begon een never ending story te worden. Daar wij een uur moesten wachten voordat de totaallijst beschikbaar zou zijn ben ik met de tolk wat rond gaan rijden in en rondom Glamoc. Hebben nog wat leuke plaatjes gemaakt en een paar heb ik toegevoegd. Had vanmorgen tijdens de briefing vernomen dat er een voetbalvereniging moest zijn in Glamoc en een soort van stadion. Ik kon mij alleen een veldje herinneren met een paar doelen, maar dat was het dan ook. Op één van de foto's zie je de tribune met een paar 'spelers'. Deze schijnen er al een aantal maanden te voetballen en dat is dan ook het enige wat er nog bestaat van de voetbalvereniging. Nadat wij de lijst hadden opgehaald bij de politie hebben we ons getrakteerd op een goulash soep met brood. Deze soep was met mes en vork te eten, zoveel vlees zat er in. De soep was overigens wel heel erg lekker. Daar het inmiddels al 13.00 uur was geweest hebben we besloten om via Bull terug te rijden en daarna nog een bakkie te doen in het hotel van Drvar. Het was weer een hele stoffige rit en de auto ziet inmiddels weer grijs van het stof. Rond 16.00 uur scheurde de hemel boven Drvar nog even open en de hagelstenen kwamen hard naar beneden. Daarbij onweerde het ook nog eens behoorlijk heftig. Dit alles heeft ongeveer een uurtje geduurd en nu kun je al bijna niet meer zien dat het geregend heeft. Kortom weer een leuke, maar warme dag.

Zondag 24 en maandag 25 mei.

Zondag was voor mij de laatste dag als Duty Officer en de wekker ging dan ook om 08.15 uur af. Wel heel vroeg voor de zondag, maar gelukkig voor de laatste keer. Ik zat om 09.00 uur, in mijn camo-pak, in de tuin te genieten van een zeer actuele Aktueel (april 2008, Nico bedankt). Al mijn collega's lagen nog lekker op één oor, want die konden vandaag lekker uitslapen. Heb de rest van de dag veel op mijn kamer doorgebracht, omdat het daar lekker koel was door de airco. Buiten kon je namelijk nauwelijks wezen wegens de tropische temperatuur van 30 graden. Met een lange broek is het dan behoorlijk afzien. Rond 19.00 uur heb ik mijn sportspullen nog even aangetrokken en ben een rondje wezen hardlopen in de omgeving. Was aardig stuk toen ik na een uurtje terugkwam. Het is hier namelijk niet vlak en je loopt dus veel heuvel op en af. Het luie zweet raak ik hier wel kwijt. Had vanmorgen ook aardig last van mijn benen. Eén ding scheelt de rest van de maandag zal ik veel in de auto zitten.

Vandaag op pad met de bedoeling om een gehucht op te zoeken en daar een beoordeling van te maken. Je hoeft niet zo lang te zoeken, want een gehucht heb je hier zo gevonden. Een man kwam ons al snel tegemoet toen wij bij zijn huis stopten. Heb eerst een sociaal praatje met de man gemaakt en daarna gevraagd of wij een gesprek met hem mochten voeren over de situatie in het buurtschap. Wat wij veelal willen weten over zo'n dorp of buurtschap is hoeveel mensen er wonen, leeftijden, etniciteit, aanwezigheid van stromend water, electriciteit, telefoon en wat de mensen doen om in leven te blijven. In dergelijke gehuchten hebben de mensen vaak geen electriciteit en geen stromend water. Water wordt vaak geput uit bronnen en contact gaat alleen via mobiele telefoon. Met een beetje hoop zijn er een aantal huizen opgeknapt, maar dat is veelal niet gebeurd. In het gehucht waar we vandaag zijn geweest leven 12 (veelal oudere) mensen in totaal 6 huizen. Vier huizen zijn er aardig opgeknapt, maar de andere 2 niet. Deze zijn redelijk bewoonbaar, maar in Nederland zou de shovel er tegen aan gaan. De mensen zijn in veel situaties op zich zelf aangewezen. Ze hadden één auto die eventueel gebruikt kon worden voor transport naar Glamoc en dat is toch zo een half uur rijden. De weg is grotendeels onverhard met diepe gaten en geulen. Een normale auto valt na zo'n rit bijna uit elkaar. Met onze terreinwagen is het overigens ook geen pretje. De man bood aan het eind van het gesprek ons nog een bakje koffie aan, maar dit keer hebben we het overgeslagen. We wilden namelijk nog een aantal andere gehuchtjes bekijken om daar nog wat beoordelingen van op te maken. Op de route naar Glamoc kwamen we nog veel onbewoonbare plaatsen tegen (zie foto eerste foto). Veel woningen zijn verwoest tijdens de oorlog en de natuur gaat dan verder zijn gang. Je ziet dan ook gewoon bomen staan midden in het vervallen huis. Een vreemd gezicht maar dit kom je toch dagelijks tegen. In Nederland kun je je er waarschijnlijk geen beeld bij maken, maar hopelijk zegt de foto voldoende. De natuur is er daarnaast wel heel erg mooi. Op de tweede foto krijg je een kleine indruk van wat het landschap hier te bieden heeft. In het midden van de foto zie je de weg lopen waar wij uiteindelijk over heen zijn gereden richting Glamoc. In Glamoc hebben we uiteindelijk een bakje koffie gedronken en wat rondgereden om de actuele situatie te bekijken. Daarna richting Livno voor de warme hap en wat boodschappen. Om 15.00 uur waren we weer terug in Drvar, waarna het dagelijkse rapportje kon worden opgemaakt. Daar gaat eigenlijk de meeste tijd in zitten van de hele dag. Het moet namelijk wel voldoen aan het format en dat valt niet mee, want dat format verandert nog wel eens.

Vrijdag 22 en zaterdag 23 mei.

De laatste volledige werkdag van deze week zit er weer op en tevens de eerste maand in Bosnië. De afgelopen vier weken zijn voorbij gevlogen. Als de komende weken (maanden) ook zo voorbij vliegen dan moest ik nog maar veel genieten zolang het nog kan.Vandaag weer een rustige dag, want er stond weer een patrouille op het programma. Altijd leuk want je zoekt dan de plekken op waar je anders bijna nooit komt. Met een terreinwagen betekent dat eigenlijk altijd wel een ritje over onverharde paden. Vandaag is deze missie zeker weer gelukt. Toen wij rond het middaguur in Glamoc aan de koffie zaten hoorden wij een harde knal. Deze knal kwam vanaf het mijnenveld in Glamoc. Nadat wij de koffie hadden afgerekend zijn wij bij het de-mining team gaan kijken, want we waren wel benieuwd wat er aan de hand zou zijn. Er werden een drietal onontplofte projectielen onschadelijk gemaakt. Op het moment dat wij daar aan kwamen was de eerste tot ontploffing gebracht en er zouden nog twee moeten volgen. We hebben nog even met één van de medewerkers gesproken, maar de tweede ontploffing liet lang op zich wachten waarna wij verder op patrouille zijn gegaan in de buurt van het mijnenveld. Na een half uur hadden wij nog steeds geen tweede ontploffing gehoord en zijn uiteindelijk naar Livno gereden voor de warme maaltijd. We gaan volgende week wel eens terug om te zien hoe het mijnenveld er op dat moment bij ligt. Na deze werkdag lag er bij binnenkomst in het huis de post op mij te wachten. Ben behoorlijk populair, want er lagen 2 pakketjes voor mij vanuit Nederland. Kreeg gelijk te horen dat ik wel de de meest populaire man in het huis was v.w.b. de postvoorziening. De post is er een aantal dagen eerder, omdat een collega vanuit Sarajevo op bezoek kwam voor de telling van de inventaris en die dit alvast mee had genomen. Geheel onverwachts weer post. Doet wederom iets met je, omdat er toch belangstelling is van de achterblijvers in de ruime zin van het woord. De inhoud was dit keer heel divers (zie foto's)

Ik kreeg van Timo en Merel allebei een leuk schilderij. Ben wel heel trots op ze als ik zie wat ze wederom hebben gepresteerd. Tevens zaten er lekkere poffertjes in terwijl ik tegen Nico had gezegd deze niet op te sturen, maar ja hij heeft het zeker niet begrepen. Ook kwam ik nog leuke tekeningen, kaarten, tijdschriften, brieven, foto's, pepermunt en soep (cup a soup) tegen in het pakket. Langs deze weg wil ik graag de afzenders van dit pakket bedanken, want het zijn er te veel om op te noemen. Mijn weekend is weer helemaal goed.

Donderdag 21 mei.

We zijn al weer over de helft van deze week. Nog één dag te gaan en het is al weer weekend. Aankomend weekend ziet er voor mij iets anders uit dan normaal, maar dat heeft te maken met het feit dat ik Duty Officer ben. Loop dus gewoon het hele weekend in een gecamoufleerde versie rond. Ook het uitslapen op de zondag is er niet bij, want om 09.00 uur staat de bakker voor de deur en dien ik het brood in ontvangst te nemen.
Eerst nog even over de dag van vandaag.
Vandaag een patrouille door een gebied waar ik nog niet was geweest. We hebben een aantal kleine dorpjes bekeken die behoorlijk ver van Bull afliggen. De condities van de wegen waren op sommige plekken bedroevend. De auto heeft het weer zwaar te verduren gehad. De bestuurdersstoel hangt inmiddels ook wat naar rechts en ben benieuwd hoe lang hij het gaat houden. Verlang toch wel weer naar de Touareg, want die zit toch een stuk comfortabeler dan de huidige Terrano. De Touareg staat voorlopig nog in Sarajevo bij de VW-dealer. We hebben het voor elkaar gekregen om een steen door de radiator te jagen.

Vandaag kwamen wij nog een aantal Spaanse Eufor collega's tegen. Deze waren aan het oefenen op en buiten een Bosnische legerplaats net buiten Glamoc. Ben met de tolk een gesprek aangegaan met één van de Spanjaarden (man links op de foto) die een beetje Engels kon praten. Hij gaf gelijk aan dat wij wel even met de kapitein (midden op de foto) mochten praten en sloeg driftig aan het bellen. Nadat hij contact had met zijn baas gaf hij de telefoon aan de tolk. Na een kort gesprek werden wij uitgenodigd om op de legerplaats een kijkje te komen nemen en tevens kregen wij de gelegenheid om met de kapitein te praten over de oefening die ze aan het houden waren. Onder begeleiding van twee voertuigen werden we naar de kapitein gebracht. Dit was een vrolijke jongeman en hij gaf tekst en uitleg over hun oefening. Ze waren op dinsdag al aangekomen en zouden vanmiddag weer vertrekken richting Sarajevo. Hij zag echter wel op tegen deze reis, want die duurt toch weer zo'n 5 uur en gezien het warme weer moest hij de mannen goed in de gaten houden. Na wat grappen over en weer zijn wij uiteindelijk verder gegaan met onze patrouille in en rondom Glamoc. Na een kleine werkonderbreking (koffiepauze) zijn we uiteindelijk in Livno terecht gekomen. Had een boodschappenlijstje meegekregen van het Hoofd Inwendige Dienst en moest dus nog even shoppen in de supermarkt van Livno. Daarna weer als een speer richting Drvar. Dit ging overigens niet helemaal soepel, want moest af en toe aardig in de remmen voor naderd verkeer. En dit verkeer bevond zich tot drie keer toe op mijn rijstrook en in tegengestelde richting. Tijdens de missie gerichte opleiding werd al eens verteld dat je defensief moest rijden in Bosnië. Ik snap inmiddels ook wel waarom.

Woensdag 20 mei.

Vanochtend had ik wat moeite om mijn bed uit te komen. Had nog graag een aantal uurtjes willen slapen, maar helaas de wekker was om 06.15 uur onverbiddelijk. Na een kleine opfrisbeurt weer begonnen aan het ochtendritueel en om 07.00 uur zat ik met een bakje koffie voor het huis. De zon liet het vanochtend echter behoorlijk afweten en het was dan ook frisjes. Ben daar overigens wel redelijk van opgeknapt, want tijdens de briefing was ik weer helemaal het mannetje. Rond 09.00 uur ben ik uiteindelijk met de tolk in de auto gestapt voor een dagje patrouille. Had me voorgenomen het vandaag rustig aan te doen, zodat ik op donderdag en vrijdag weer kan knallen. Door de vele regen waren er wel weer een aantal wegen die behoorlijk blank stonden van het regenwater. Voel me dan net een klein jochie wat met zijn fiets door de plassen heen rijdt. Nu doe ik het echter met een auto, maar het gevoel is eigenlijk hetzelfde. Ben nog een stuk de bergen in gereden en kwam uiteindelijk weer in een dal terecht. De foto is gemaakt in een dal langs de route naar Glamoc. Er staan een aantal huizen, maar deze worden niet meer bewoond. Je vraagt je eigenlijk wel af hoe lang het geleden is dat er nog mensen woonden in deze huizen. Wat je bij dergelijk huizen eigenlijk altijd wel tegenkomt is een kerkhof. En die zijn vaak nog behoorlijk in omvang. Blijft af en toe onbegrijpelijk dat op dergelijke locaties mensen hebben gewoond. Maar als je er woont dan heb je een hele mooie natuur om je heen en is het er heel erg stil. Dus als je van rust houdt dan is dit gebied zeker aan te raden. De weg naar het dal liep overigens uiteindelijk dood en we moesten dezelfde weg terug. De wagen schudde alle kanten op, maar we hebben het zonder kleerscheuren gered. Er zit hier en daar wel weer wat modder op de auto. De garage ziet mij zaterdag al weer aankomen. Na een lekker pizza in Livno, waar ik overigens nog 1 KM parkeergeld moest betalen, zijn we weer richting Drvar gereden. Net buiten Livno stond nog een man te liften en we zijn zo vriendelijk geweest om deze man mee te nemen. De man gaf uiteindelijk aan dat hij naar Bihac moest, waarna ik aangaf dat hij mee kon rijden tot Drvar. Daarna moest hij nog in Bihac zien te komen. Met de auto rij je in een uur naar Bihac. Hoop dat hij snel een lift heeft gekregen. De man was overigens naar Livno gekomen om te werken, maar na een aantal dagen was zijn baas gevlogen en zat de man dus zonder salaris. Er zat voor hem maar één ding op en dat was naar zijn vrouw en 3 kinderen. Ik heb de man nog een aantal flessen water meegegeven. Meer kon ik helaas niet voor de man betekenen. Heel erg hard, maar de bittere realiteit in dit land.

Dinsdag 19 mei.

Gisteravond had ik al een deel van mijn taak als Duty Officer uitgevoerd. Het koffie apparaat klaargezet en de tafel gedekt. Dit keer was de tafel echt gedekt, want meestal worden de borden opgestapeld neergezet net als de kommetjes voor de yoghurt met muesli. Ik had met mijn kamergenoot dit al meerdere malen bekeken en deze week een mooi moment op het maar eens anders te gaan doen. Heb nog geen reactie ontvangen en blijf dit dus mooi zo doen.

Vanochtend zat ik om 07.00 uur al lekker in het zonnetje met een bakje koffie te wachten op de bakker. Na een half uur was de zon al bijna niet meer te zien door de mist die ineens in het dal hing. Ben toen maar begonnen aan het ontbijt. Heb in alle rust een paar boterhammen naar binnen gewerkt, waarna ik naar beneden ben gegaan voor de briefing van 08.00 uur. Het was een korte briefing met daarin een weersvoorspelling waar je ook niet echt vrolijk van werd. In de middag werd er weer regen en onweer voorspeld.

Onze tolk moest voordat wij op pad konden eerst een man uit het dorp ophalen die eventueel onze mountainbikes kan repareren. Aangezien hij geen vervoer had heeft één van ons hem even opgehaald, zodat hij de fietsen eerst even kon bekijken. Donderdag begint hij aan de eerste fiets. Ik ben benieuwd wat er mee gaat gebeuren, want fietsen zie je hier maar weinig laat staan een fietsenzaak. Volgens mij doet iedereen hier maar wat en het komt nog goed ook.

Nadat de man door een familielid weer was opgehaald zijn wij op pad gegaan richting Glamoc. Natuurlijk over Bull en die was beter begaanbaar dan ik had verwacht. Door de vele regen had ik niet veel hoop op een goede weg, maar het viel allemaal mee. Om 12.00 uur hadden we een afspraak met de imam en hadden er voor natuurlijk tijd ingecalculeerd voor één of twee bakjes koffie. Om 11.00 uur zaten we dan ook in Hotel Split aan de koffie. Net voor twaalven zijn we naar de moskee gereden en de imam kwam gelijk met ons aangelopen. Tijdens het gesprek hebben we het onder andere gehad over het aantal bezoekers en de omgang met de locale authoriteiten. Daar het voor de tolk de eerste keer was dat zij in een moskee was wilde ze graag even wat rondkijken. Dat was voor de imam geen enkel probleem, maar als wij meewilden dan moesten onze schoentjes wel uit. Voor de vrouwelijke tolk maakte hij blijkbaar een uitzondering, want die mocht haar schoenen aanhouden. Na een korte uitleg over de moskee nodigde de imam ons nog uit om bij de heropening van de vierde moskee aanwezig te zijn. Deze heropening zal plaatsvinden op zaterdag 18 juli aanstaande. Dan zit de uitzending voor mijn huidige teamgenoot er op en ga dan eventueel met mijn nieuwe teamgenoot. De imam zou het zeer op prijs stellen als wij langs zouden komen, want hij vindt de aanwezigheid van EUFOR nog steeds belangrijk.

Na het gesprek hebben we nog heel even ons gezicht laten zien bij het de-mining team, want ik had nog een waarschuwingsbord voor mijnen tegoed van de teamleider. Deze was echter even lunchen in het dorp (Glamoc). Derhalve met één van zijn collega's afgesproken dat wij morgen nog wel even langs zouden rijden. Op weg naar het dorp kwamen we de man echter tegen in zijn jeep en hij zei gelijk dat ik even moest wachten en dat hij zo terug zou komen. Twee tellen later stond ik met twee waarschuwingsborden in mijn hand. Een dezer dagen zal ik wel een paar flessen fris voor ze langsbrengen om hem te bedanken. Doet het altijd goed.

Daarna zijn we als een speer richting Livno gereden voor de warme maaltijd. Onderweg begon het hard te regenen en dan kan het pootje van het gas. Als je dat niet doet lig je hier zo langs de weg, want deze is spekglad na een regenbui. In de bergen tussen Bosansko Grahovo en Drvar merk je ook dat de auto achterwielaandrijving heeft, want bij scherpe bochten breekt de achterkant behoorlijk uit. Dat is te danken aan het gladde wegdek en dus oppassen geblazen. Morgenvroeg (02.30 uur) vertrekt mijn teamgenoot per auto naar Split waarna hij rond 07.00 uur het vliegtuig pakt richting Nederland. Tot en met volgende week donderdag is hij met verlof en in die tijd moet ik mij vermaken met de tolk in en rondom Glamoc. De kilometerteller in de auto gaat weer overuren maken.

Zondag 17 en maandag 18 mei.

Zondag was weer eens een lekkere rustdag. Tot 10.30 uur uitgeslapen en daarna een ontbijt gemaakt. Na een opfrisbeurt in de badkamer heb ik mijn ipod en een boek gepakt en ben in het zonnetje gaat zitten. De temperatuur zat ruim in de 20 graden en het vocht liep al snel van mijn lijf. Na dik een uur vond ik het welletjes en ben uiteindelijk maar wat gaan internetten. Met een aantal collega's heb ik 's middags nog een film zitten kijken, waarna om 17.00 uur af werd gestemd op RTL7 voor DE wedstrijd. Heb vol spanning naar de wedstrijd gekeken. Jammer dat Twente het niet heeft gered, want ze waren in mijn ogen beter.
Maandagmorgen begon voor mij al vroeg (06.15 uur), want deze week ben ik Duty Officer (sukkel van dienst). Ik dien 's morgens te zorgen voor het openen van de deuren, rolluiken en het hek. Tevens dien ik de tafel te dekken en het brood van de bakker in ontvangst te nemen. 's Avonds de rolluiken weer sluiten, het hek rond 20.00 uur af te sluiten en bij het slapen gaan de huistelefoon mee te nemen naar bed. Slaap toch liever met iemand anders, maar voor een weekje wil ik wel een uitzondering maken. Bon hoop niet dat je het erg vindt.
Deze dag stond er verder een meeting op het progamma met de priester van de katholieke kerk van Glamoc. Het was een hele korte meeting, want de priester had helaas niet veel tijd. Toch waren er een aantal zaken (issues moet ik zeggen) waar hij met ons een keer over wil praten en dat zal dus moeten wachten tot de volgende meeting. Deze zal echter niet eerder dan over twee weken zijn, want mijn teamgenoot gaat woensdag voor verlof naar Nederland en komt pas volgende week donderdag terug. Op het moment dat het ene lid van het team met verlof is doet de andere in eerste instantie geen (belangrijke) meeting. De komende dagen zullen voor mij dan ook in het teken staan van patrouille rijden. Tijdens het patrouille rijden heb ik wel mooi de mogelijkheid om de kleinere dorpjes te bezoeken die de laatste maanden niet bereikt konden worden vanwege het slechte weer en de slechte condities van de wegen. Moet wel zeggen dat het hier gistermiddag en vanmiddag behoorlijk heeft geregend en dat dat niet bevorderlijk is voor de condities van de onverharde wegen. Vanochtend hadden we grootse moeite om de auto schoon te houden op Bull (onverharde weg van Drvar naar Glamoc). Na de regen van vandaag zal Bull er morgenvroeg beroerd bij liggen.
Heb vandaag ook mijn eerste kappersbezoek in Livno gehad. De lieftallige jongedame ging aardig te keer met haar schaar, kam en tondeuse. Kosten van dit bezoek: 7.50 KM (3,75 euro). Voor zo'n bedrag kan ik iedere week wel naar de kapper, want in Nederland ben ik voor dezelfde behandeling 17,50 euro per maand kwijt. Voor zover ik kan beoordelen is het resultaat hetzelfde.

Zaterdagmiddag 16 mei.

Normaal gesproken wordt op dinsdag de post bij ons gebracht. Dit keer echter al op zaterdagmiddag onze post ontvangen, omdat onze collega's de post vanuit Sarajevo alvast hadden meegenomen. Het was een aardig zak vol die ze mee hadden gekregen. Ben dan toch wel benieuwd wat er in zit.
Ik heb van Bonnie, Timo en Merel een 'dit-ga-je-allemaal-missen-kalender' ontvangen. Er staan heel veel leuke foto's van feestjes enz. op die ik allemaal ga missen, maar ook foto's vanuit het verleden. Heel erg bedankt om daar nog maar weer eens de nadruk op te leggen, maar kan er stilletjes ook wel weer om lachen. Vindt het namelijk wel een heel origineel cadeau om te krijgen.
Van mijn DCHR collega's heb ik een t-shirt ontvangen met daarop een foto van de afdeling. Zal hem zeker aantrekken en dan laat ik wel een foto van mij maken. Ook zaten er nog wat kaarten van familie, vrienden en collega's bij. Toch fijn om wat post uit Nederland te krijgen.
En Jeroen, de kaart is echt lelijk.

Vrijdag 15 en zaterdag 16 mei.

Vrijdag had ik een rustige dag. Daar er iedere dag een minimale bezetting moet zijn van twee personen had ik de eer om deze dag binnen te mogen blijven. Twee personen waren al vroeg vertrokken richting Sarajevo (5 á 6 uur rijden) en één persoon is nog met verlof. Daarnaast moest ieder team (3 teams) in een halve bezetting er op uit. Heb deze dag gebruikt om e.e.a. op te ruimen, wat dossiers door te kijken, wat te mailen en even met thuis te skypen. In de ochtend had ik wel zo iets van hoe lang gaat deze dag duren, maar als je eenmaal bezig bent dan vliegt de tijd ook zo voorbij. Kortom een hele rustige dag zonder al te veel gekke dingen. Dat is ook wel eens lekker.
Zaterdagochtend weer het vast ritueel. De auto checken en zorgen dat hij er weer fris en schoon uitziet. Hier hebben we gelukkig een goede garage voor. De eigenaar en zijn vrouw maken de auto van binnen en buiten helemaal schoon. Als je de auto instapt ruikt hij weer lekker fris. Ze hadden dit keer aan onze auto een flinke klus, want deze was aardig vies geworden de afgelopen dagen (zie foto). Kregen ook al meerdere malen vragen met betrekking tot het vuil op de auto. Af en toe moet je ook wat veldwerk doen en daar er in ons gebied veel slecte - en onverharde wegen zijn wil het nog wel eens voorkomen dat er een hoop modder op de weg ligt. Daarnaast rijden we dagelijk over het onverharde gedeelte naar Glamoc en als je ziet hoe groot de stofwolk achter je is dan kun je je wel voorstellen hoe die auto er aan het eind van de week uitziet. Voor de rest van het weekend heb ik geen plannen en het wordt dus een een beetje hangen, sporten en natuurlijk zondagmiddag even voetbal kijken. Hoop dat FC Twente gaat winnen.

Donderdag 14 mei.

Vandaag een gesprek gehad met de voorzitter van de gemeenteraad van Glamoc. We hadden van te voren enkele vragen bedacht om deze te stellen aan de voorzitter, maar we zijn blijven hangen bij de eerste vraag. Wij wilden onder andere het een en ander weten van de nieuwe brandweerwet die in juni 2009 geïmplementeerd zou moeten worden.
Het duurde niet lang of de voorzitter haalde de contactpersoon voor deze nieuwe wet er bij. Deze begon echter in hele ambtelijke taal zodat zelfs de tolk er geen wijs meer uit kon worden.
Het gaat er uiteindelijk om dat iedere gemeente een brandweerkazerne moet hebben met daarbij een voertuig en 8 gekwalificeerde brandweermannen. Dit is voor bijna geen enkele gemeente haalbaar, want ze hebben gewoon de financiële middelen er niet voor. Onze gemeente heeft nu al een tekort van 2 miljoen km (konvertible mark) en dat staat gelijk aan 1 miljoen euro. Daarnaast hebben ze een begroting van 1,7 miljoen km. Kortom de voorzitter gaf ook al aan dat dit een mooie papierenwet is en dat deze nooit in de praktijk gebracht gaat worden.
Een aantal artikelen zijn volgens de voorzitter ook niet haalbaar. Er is een artikel die voorschrijft dat de brandweer binnen 15 minuten ter plaatse moet zijn en dan te bedenken dat onze gemeente 1200m2 groot is. Je moet wel een hele snelle jongen zijn wil je dit kunnen halen als je de condities van de wegen ziet en de vele bergen die links er rechts te vinden zijn. De brandweerkazerne die voor de oorlog werd gebruikt is nu niet meer bruikbaar. Alleen de muren staan er nog en je kunt de vormen van twee garages terugvinden, maar daar heb je dan ook alles mee gehad. De voorzitter had maar één oplossing en dat was de President van Amerika om een cheque te vragen. Of de wet er gaat komen en in welke hoedanigheid zal de komende tijd moeten blijken.
Afgelopen zondag hebben we hier in Drvar een mooi voorbeeld gezien hoe het hier aan toe gaat als er een brand uitbreekt. Uren nadat de brand is ontdekt komt er een soort van brandweerwagen (van de lokale houtzagerij) aangereden, waarna het personeel met tuinslangen de boel probeert te blussen. Dat gaat dus niet lukken en dan zit er ook maar één ding op en dat is de boel laten branden totdat het vanzelf uit gaat. Wat er overblijft is een karkas van zwart geblakerd beton. Alle, overigens gezonde, bewoners kunnen de komende maanden gebruikmaken van de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis totdat er vervangende woonruimte beschikbaar komt. Dit zal niet eerder zijn dan september of oktober.
Wij mogen volgens mij in Nederland niet klagen.

Foto's de-mining terrein.

Op de eerste foto zie je een afgezet stuk grond. Hierin is op 10 cm diepte een heel klein stukje van een bom verstopt. Hier dient iedere metaaldetector te worden getest en moet dus het projectiel kunnen signaleren. Hierna kan men de detector gaan gebruiken in het veld. Op de tweede foto is een clusterbom gevonden en gemarkeerd. Het projectiel zal worden verwijderd en eventueel gelijk onschadelijk worden gemaakt.


Op de derde foto zie je de gevonden clusterbom liggen. Op 15 cm van deze plek liep dagelijks een boer of boerin met haar koe. Het pad was nog heel duidelijk zichtbaar. Op de vierde foto zie de vondsten van de mijnenruimers. Er zitten delen van bommen tussen, maar ook heel veel dopjes van bierflessen. Zo zie je dat er een hoop troep in de grond zit.


Foto vijf is een actiefoto. De teamleider heeft zich zelf opgeofferd om een kleine demonstratie te geven. Hij heeft allen aspecten laten zien hoe men omgaat met het zoeken naar mijnen, munitie enz. Op de laatste foto is het gebied te zien wat ze nog moeten onderzoeken. Alles wat tussen de gele linten zit kan nog bemijnd zijn. Daar mochten we dus ook niet lopen. Eén man kan met zo'n open terrein in een dag bijna 100 m2 bewerken. Op het moment dat er struiken en bomen op het terrein staan is dit ongeveer 5 m2. Ik heb links in het gebied van foto 6 nog heel veel struiken zien staan. Ga er dan ook van uit dat ze nog weken bezig zullen zijn met het ruimen. De weersvoorspellingen spelen daarbij ook nog een rol, want de komende dagen is er regen voorspeld en dat levert weer extra vertraging op. Het is overigens niet zo dat deze mensen binnen een bepaalde tijd het werk afgerond moeten hebben, maar dat spreekt denk ik voor zich.

Woensdag 13 mei.

Vandaag weer een leuke agenda. Vanochtend gingen we bij een gezin langs, waar het vorige team wat kleding heeft gebracht. We werden hartelijk ontvangen en de raki (hele sterke drank) stond al snel op tafel. Ik heb netjes bedankt, want de chauffeur drinkt niet. Het duurde ook niet lang of de kaas, bacon en brood werd op tafel gezet. We zaten gezellig op een paar bankjes in de tuin te genieten van de maaltijd. Ondertussen werd een stier in stelling gebracht voor een dekking. Wij hadden het fototoestel in de aanslag echter de daad bleef uit. Misschien de volgende keer meer geluk. De man gaf nog wel aan dat als hij weigert er andere maatregelen genomen zouden worden. Wellicht eten we de volgende keer de ballen van de stier.

Na de maaltijd zijn we richting Glamoc gereden, omdat we om 12.00 uur hadden afgesproken met het de-mining team. Deze mensen zijn al een tijdje bezig met het ruimen van mijnen in Glamoc. Tot op heden hebben ze al 72 clusterbommen gevonden en zullen de komende tijd nog wel meer vinden. De teamleider heeft ons meegenomen naar het veld waar ze op dit moment werkzaam zijn. Daar wij het veld ingingen moesten de mensen van het de-mining team wachten totdat wij terug waren. De teamleider sprak vol passie over zijn werk en we kregen heel veel informatie die voor ons rapport van pas kon komen. Heb gelijk maar om een waarschuwingsbord gevraagd als souvenir. Hij zou er eentje voor me klaarleggen en deze kan ik volgende week bij hem ophalen. De borden hangen overigens ook gewoon langs de weg in bomen en struiken en zijn zo op te rapen. Ben echter niet van plan om mijn leven te wagen voor zo'n bord, want er liggen voldoende mijnenvelden in onze regio. Kom liever heelhuids terug naar Nederland. Heb derhalve gewoon de vraag gesteld en dat was geen probleem. Na het gesprek en de rondleiding heb ik mezelf eens lekker getrakteerd op pannenkoeken met jam. Iedere dag uit eten bevalt tot op heden nog goed. Heb nog lang niet alles van de diverse menukaarten gehad en zelfs niet eens alle restaurants gehad. Ook dat is iedere dag weer een happening op zich. Na het opmaken van het dagelijkse rapport heb ik nog enkele kilometers op de loopband weggewerkt en ga nu maar weer genieten van een avondje tv.

Maandag 11 en dinsdag 12 mei.

Op maandag proberen we zo veel mogelijk een patrouille te plannen, zodat we de week rustig kunnen beginnen. Als extra opdracht moesten we een aantal foto's maken van de kerken en moskeeën in Glamoc. Deze zijn benodigd voor eventuele presentaties die gegeven kunnen worden. Op weg naar Glamoc zijn we nog in enkele kleinere dorpen wezen kijken en hebben een inventarisatie gemaakt waar we de komende tijd nog wat gesprekken kunnen aangaan met de bewoners. Hiermee kunnen we ieder dorp beter in kaart brengen v.w.b. het aantal inwoners of er eventueel electriciteit is enz. Rond het middaguur hebben we ons eerste bakje koffie genuttigd in Glamoc en hebben daarna de benodigde foto's genomen. Na een korte patrouille in Glamoc zijn we doorgereden naar Livno voor de gebruikelijke warme maaltijd. Rond 15.30 uur waren we terug in Drvar en konden we beginnen aan de rapportage (in het engels) van die dag. Dat is best lastig, want je bent redelijk gaar als je uit die auto komt.
De dinsdagochtend begon voor mij met een telefoontje naar huis, want Bonnie is vandaag jarig. Het is voor mij (en natuurlijk voor Bonnie en de kinderen) de eerste keer dat wij deze dag niet samen zijn. Timo nam de telefoon aan en vertelde mij dat mama gehuild had, omdat ik er vanochtend niet was. Dat doet toch wel iets met je, omdat je zo'n dag het liefst met vrouw en kinderen wilt vieren. Dat is dan één van de nadelen van het militaire vak, maar niet getreurd haar cadeautje is onderweg of al reeds aangekomen. Volgend jaar vieren we hopelijk deze dag weer met z'n vieren.
Voor deze werkdag stond voor ons een gesprek met de dokter van Glamoc op het programma. Tevens wilden we een afspraak maken met het de-mining team in Glamoc. De dokter is een hele vriendelijk vrouw met een vlotte babbel. Fijn om met haar een gespek te voeren. In haar praktijk komen meestal oudere mensen. Velen van hen hebben geen verzekering en kunnen vaak de kosten niet betalen. Toch behandelt zij deze mensen en aan het eind van de maand komt ze dikwijls negatief uit. Ze betaalt maandelijks 1.250 km (ongeveer 650 euro) aan belasting en een consult kost ongeveer 35 km. Je moet wel heel veel liefde hebben voor het vak en de menen om dit te doen. De meeste mensen zouden hun zaak al dicht hebben gedaan. Petje af voor haar. Na dit gesprek hebben we een afspraak gemaakt met het de-mining team. We hadden al eens met het baasje van dit team gesproken, maar we willen ook e.e.a. gaan vastleggen op papier. We hebben een afspraak gemaakt voor woensdag 13 mei en gaan dan kijken hoe dit team hun werk uitoefent in een bemijnd gebied. We gaan dit dus van heel dichtbij meemaken. Zie uit naar de dag van morgen.

Zaterdag 9 en zondag 10 mei.

De zaterdagochtend begon weer met een briefing om 08.00 uur. Het was een korte en snelle briefing, want er waren drie collega's minder. Eén collega moest worden weggebracht naar Split. Hij gaat voor een weekje verlof naar Nederland. Deze rit naar Split wordt door twee man uitgevoerd en dus waren er in totaal drie man niet aanwezig. Na de briefing begint het ritueel van de zaterdag, voertuigonderhoud en de auto wassen. Gezien de bezetting van het huis heb ik de rest van de ochtend in en rondom het huis gehangen en genoten van de zon.
Net na de middag kregen wij nog een melding dat er bij een nieuwe apotheek bouwactiviteiten waren terwijl er een bouwverbod zou zijn. Samen met een collega moesten wij de situatie gaan bekijken en het liefst enkele foto's nemen. Na ongeveer 5 minuten stond ook de politie achter ons. Deze waren dus blijkbaar ook al gebeld. Daar wij op dat moment geen tolk bij ons hadden was het moeilijk communiceren. Wij zijn op een gegeven moment ook maar vertrokken, omdat wij verder toch niets konden doen. Later in de middag stond ineens de architect op de stoep. Hij wilde weten wat wij kwamen doen op de bouw. Na telefonisch overleg met de tolk zijn wij overeengekomen dat hij zaterdag terugkomt en dat wij dan een tolk beschikbaar hebben om verder met hem in gesprek te gaan. Het gaat dus snel met de informatie voorziening hier in het dorp. Heb op zaterdag ook nog even contact gehad met het thuisfront. Was namelijk benieuwd of het moederdag geschenk al was afgeleverd. Ik had in naam van de kinderen een bloemetje laten bezorgen en dat zou op zaterdagochtend worden bezorgd. De kinderen waren door Bonnie hartelijk bedankt, maar Timo zei dat hij nergens van af wist. Had hem helaas vergeten te vertellen dat ik dit zou doen, maar Bonnie is er vaak bij als ik via skype contact met thuis heb. De zondag heb ik lekker uitgeslapen tot 10.30 uur. Ik moet zeggen dat het wel heel erg lekker is om na zo'n week even lekker bij te tanken. Na een lekker ontbijtje ben ik wederom gaan genieten van de zon. Ik heb een behoorlijke tijd met mijn ipod en een boek in de tuin gezeten. Gewoon even lekker niks doen. Om 17.30 uur heb ik de barbeque aangestoken en hebben we met z'n allen lekker zitten bbq'n. Na wat afwas zit de dag er bijna op en kunnen we ons opmaken voor weer een nieuwe week.

Vrijdag 8 mei.

Vandaag stond er een patrouille op het programma door een bergachtig landschap. Het eerste gedeelte is redelijk te rijden. Dit is ook de route (Bull) die we dagelijks naar Glamoc rijden. Halverwege de route zijn we echter rechts afgeslagen richting de 'grote jongens'. De weg (route Rat/Marianne) door de bergen wordt eigenlijk alleen maar gebruikt voor de afvoer van bomen en is niet voor dagelijks gebruik. Deze route is niet aan te bevelen met een gewone auto, want die kun je halverwege bij elkaar rapen. Toen we bijna boven waren heb ik een paar foto's genomen. Twee er van zie je hierboven en eentje hieronder. Het gebied is ontzettend mooi en je komt onderweg geen mens tegen. Als je van rust houdt is deze omgeving zeker aan te raden, maar houdt wel rekening met lange reistijden. Morgenvroeg alleen nog even voertuigonderhoud en de auto wassen en dan kan ik genieten van mijn derde weekend in Bosnië. De weersverwachtingen voor de komende dagen zijn heel goed. Met temperaturen tussen 15 en 20 graden verbrand je hier binnen een kwartier. Belooft nog wat voor de komende maanden.

Enkele foto's van projectiel in Rudine.

Leuk plaatje vanuit Rudine. Daarnaast een ontploft projectiel. Kijk goed naar de lengte, want dan kun je ongeveer raden hoe diep die op de onderste foto in de grond zit.

Projectiel wat in de grond is geboord en hoe de markering wordt aangebracht door de politie. De vraag is echter nog wel of het projectiel nog een lading heeft.

Wel leuk dat je zo'n projectiel vindt, maar je moet eerst wel even een bergje beklimmen. Onze auto (zwart) en die van de politie (wit) staan net rechts van die drie witte huisjes. Dit is overigens gelijk het dorpje Rudine. Meer huizen staan er niet.

Woensdag 6 en donderdag 7 mei.

Op woensdagmorgen begon de dag met de mededeling dat het koelvloeistofpeil van onze auto te laag was. Technisch als ik ben gooi ik gelijk maar een liter vloeistof in de daarvoor bestemde tank. Echter liep de vloeistof er al weer redelijk snel uit aan de onderkant van de auto. Eerst maar even naar de lokale garage om te zien of het probleem verholpen kan worden. De monteur kon echter het probleem niet oplossen en moest er contact worden opgenomen met
Banja Luka (hoofdkwartier van onze regio) om het probleem door te geven. De auto zou in de loop van de dag worden omgewisseld, maar dat is altijd weer afwachten in dit land. Wij hebben daarop maar een auto van één van de andere teams meegenomen om zo toch naar onze regio te kunnen. Voor deze dag probeerden wij in contact te komen met de directeur van een aardappelenfabriek. De telefoon van deze man stond echter al tijden uit. Dan maar langs de fabrief, maar ook daar kwamen we voor de dichte deur. Tevens zat er een groot slot op het hek en via de intercom kregen wij geen antwoord. Dan houdt het voor ons op en zijn naar een lekkere lunch in Livno teruggekeerd naar Drvar. Een verloren dag, maar wel weer een hoop gelachen.
Donderdag 7 mei hadden wij een afspraak met de politiecommandant van Glamoc. Dit is een vriendelijke man en hebben een leuk gesprek gehad over o.a. het inleveren van verboden wapens, mijnen en onontplofte projectielen. Wij hadden namelijk gehoord dat in het plaatsje Rudine een projectiel was gevonden, maar dit was tot op heden nog niet gemeld bij de politie. Mooi moment om dit even ter sprake te brengen. De politiecommandant nam gelijk actie en stuurde 3 man naar de plek des onheils. Na het gesprek hebben wij nog even een rondje gereden en zijn richting Livno gereden voor de lunch. Onderweg kwamen we langs het plaatsje Rudine en zagen daar een politieauto staan. Wij zijn gelijk even gaan kijken bij het projectiel. Volgens ons was het projectiel nog niet ontploft. De politie heeft de omgeving afgezet met lint en zal opdracht geven om het projectiel te laten verwijderen. Toch een dag met een klein beetje spanning. Zo zie dat er toch iets wordt gedaan met de zaken die wij aandragen. Goed gevoel over deze dag.
Zojuist is ook onze auto vervangen (24 uur later) en kunnen we morgen weer met frisse moed en een goede auto op pad richting Glamoc.

Dinsdag 5 mei.

Vandaag hadden wij een afspraak met de dierenarts van Glamoc. 's Ochtends nog snel even contact met de man gehad om de afspraak te bevestigen. Wij zouden elkaar ontmoeten in Hotel Split om 11.30 uur. Na een lekker bakje koffie zijn we nog even in de omgeving rondgereden, om te laten zien dat EUFOR nog steeds aanwezig is. Tijdens deze rit kwamen we in contact met een de-mining team dat bezig was met het ruimen van mijnen. Wij hebben nog een half uur staan praten met de voorman van dit team. Hij liet ons een aantal delen van munitie zien die ze inmiddels hadden geruimd. De man sprak volgens mij vol passie over zijn werk, want we kregen bijna geen tijd om een vraag te stellen. Volgende week hebben we naar alle waarschijnlijkheid een gesprek met deze of een andere eenheid om zo meer te weten te komen over het ruimen van mijnen in en rondom Glamoc.
We moesten helaas het gesprek afronden, omdat wij om 11.30 uur een meeting zouden hebben met de dierenarts. Had nog graag wat verder rond willen neuzen, maar hopelijk krijgen we daar volgende week de kans voor.
Het gesprek met de dierenarts verliep als een trein. De man had een hoop te vertellen over de diverse vaccinatieprogramma's voor koeien en schapen. Met een paar vragen krijg je een hoop informatie die te gebruiken is voor het dagelijkse rapport wat opgemaakt moet worden. De dierenarts nodigde ons uit om binnenkort bij hem te komen bbq'n. Dit aanbod laat je natuurlijk niet aan je neus voorbij gaan. We zullen dan ook aan het eind van de maand weer contact met hem opnemen om dan een datum te kunnen vastleggen. Het weer moet eerst wat beter worden, want vanochtend was het 5 graden in Glamoc. De voorspellingen voor volgende week zien er goed uit, maar of deze uit gaat komen zullen we dan wel weer zien.

Maandag 4 mei.

Vandaag een klein dorpje (Balac) bezocht en met een bewoner (74 jaar) gesproken. Op deze manier proberen wij de actuele status van het dorpje in kaart te brengen. Wij proberen de status te achterhalen van o.a.: aantal bewoners, electriciteit, waterleiding, etnische achtergrond enz. Daar er in dit dorpje maar drie huizen staan ben je snel klaar. Er wonen in dit dorpje in totaal 5 mensen en is de leeftijd boven de 60. Op de foto zie je ook hoe de mensen

op dit moment leven. De huizen zijn overigens niet vanaf de weg te zien. Je moet echt de bergen in rijden om te zien of er achter de heuvels nog huizen staan. Ook dan kom je pas te weten of er nog leven is. Dat kun je je in Nederland toch echt niet voorstellen. Maar daar zal ik de komende maanden nog wel meer mee geconfronteerd worden. Nadat we de man hartelijk hadden bedankt voor het gesprek zijn we naar het volgende dorpje gereden. Ook daar stonden maar een paar huizen en die waren veelal bewoond. Zo gaan we de komende maanden al deze dorpjes maar eens langs om daar een rapport van op te maken. De mensen in deze dorpjes zijn over het algemeen heel erg vriendelijk en wel in voor een praatje. Als ze heel gastvrij zijn is de kans groot dat je om 10.00 uur al aan de eerste borrel zit. Dit is mij tot nu toe nog niet overkomen, maar andere teamleden wel. Voor de komende dagen hebben we wat afspraken staan en we zullen dus wel zien hoe de week verder verloopt.

Vrijdag 1 tot en met zondag 3 mei.

Vrijdag was onze vrije dag. Op zo'n dag dienen er minimaal 2 mensen in het huis aanwezig te zijn. Aangezien niemand plannen had voor die dag ben ik met 2 collega's naar Trogir en Split geweest. Dit houdt echter wel in dat je minimaal 2,5 uur in de auto zit om in Trogir te komen. Je moet er dus wel iets voor over hebben. In Trogir hebben we eerst op een terrasje gezeten (zie foto rechts) met een bakje koffie. Daarna zijn we op het volgende terrasje maar iets gaan eten, want het was inmiddels al rond 13.00 uur en dan begint het maagje weer te knorren. Na een lekkere warme maaltijd hebben we nog wat rondgelopen in Trogir. Zo rond 15.00 uur zijn we nog even naar Split gereden om daar nog even wat rond te kijken. Er zit overigens wel een wereld van verschil tussen beide plaatsen. Trogir is een gezellig klein stadje met veel kleine hotelletjes en restaurantjes en Split is weer een hele grote stad met veel hoogbouw, maar ook wel een gezellige boulevard met prima mogelijkheden om wat te eten en te drinken. Op zich wel leuk om daar eens wat rond te lopen, maar sta niet te springen om volgende week weer te gaan. De vrouwen kunnen zich hier overigens prima vermaken met al die kleine winkeltjes. Zal mijn vrouw maar niet aanmoedigen om deze kant op te komen, want je geld kun je hier wel kwijt. Om 17.00 uur zijn we weer in de auto gestapt om weer richting Drvar te rijden en konden we weer terugkijken om een leuke dag.
Op zaterdag begon de dag om 08.00 uur met een briefing en daarna konden wij beginnen met het voertuigonderhoud. Wij dienen zelf deels zorg te dragen voor het onderhoud. Dit houdt in dat de diverse vloestofniveaus en verlichting gecontroleerd worden en daarbij de verdere inhoud van de auto. Hieronder vallen o.a. zaklantaarns, prikstokken voor mijnen en noodrantsoenen. Daarna wordt de auto gewassen door een locale garage. Ook zij doen vaak nog een kleine check, waaronder de bandenspanning. Als deze werkzaamheden zijn volbracht zit eigenlijk onze werkdag voor de zaterdag er op. Echter deze dag zou de Chief of Staff (Duitse Generaal) langskomen voor een bezoek. Dit bezoek werd 's ochtends echter geannuleerd en zaten wij met een hoop belegde broodjes. Hebben dus behoorlijk luxe zitten lunchen. Wel jammer dat zo'n bezoek niet doorgaat, want je hebt toch e.e.a. voorbereid. 's Middags ben ik met mijn teamgenoot naar Livno geweest om de wekelijkse boodschappen te halen. Dan te bedenken dat Livno op 1,5 uur rijden ligt van Drvar. Gezien onze rittenstaat hebben wij afgelopen week zo'n 15oo kilometer afgelegd. Dan kun je uitrekenen wat we ongeveer in 6 maanden zullen rijden.
Op zondag heb ik lekker tot 10.00 uur uitgeslapen en ben om 11.00 uur met een collega op de moutainbike er op uitgetrokken. Het is hier net Oostenrijk en dus behoorlijk bergachtig. We hebben dan ook behoorlijke klimmetjes moeten maken, maar moet zeggen dat het mij niet is tegengevallen. Na een lekkere douche ga ik nog even genieten van mijn vrije dag.
Morgen begint voor ons een nieuwe week en hopelijk kom ik dan eindelijk in het goede ritme, want daar is op dit moment nog geen sprake van.