Maandag 26 tot en met vrijdag 30 oktober

Maandagmorgen de start van de laatste week van mijn uitzending in Bosnië. De maandag stond voor mij in het teken van huisdienst. Voor een vergadering in Banja Luka waren drie personen afwezig en de rest moest dus zorgdragen voor de huisbezetting en de patrouilles/meetings. De oude garde moest in dit geval de huisdienst op zich nemen en mijn laatste werkdag bracht ik dus door in het huis. Heb deze dag benut om een start te maken met een fotoboek over deze uitzending. Mijn hele webblog wil ik graag omzetten in een fotoboek als herinnering aan deze uitzending. Hier gaat overigens toch aardig wat tijd in zitten, maar heb in een paar uur tijd toch de eerste drie maanden over kunnen zetten in een fotoboek. Rond 15.00 uur zat mijn werkdag er weer op en ben teruggegaan naar het hotel om daar de nodige uurtjes weer door te gaan brengen. Het besluit om op dinsdag niet meer te werken stond voor mij al geruime tijd vast en kon dus op dinsdagmorgen ook lekker uitslapen. Rond 11.00 uur werden wij door de commandant opgehaald om te lunchen in het huis, maar ook om wat extra bagage af te geven die door de postman meegenomen zou worden naar Sarajevo. De huurauto die wij konden gebruiken voor het vervoer naar Sarajevo was niet groot genoeg om alle (ruim)bagage in te vervoeren en als oplossing hadden wij de postman bereid gevonden om al wat extra bagage mee te nemen naar Butmir. De rest van de middag hebben wij nog de laatste zaken afgehandeld en hebben om 16.00 uur afscheid genomen van onze collega's, tolken en huishoudster. Hierna zijn we teruggegaan naar het hotel en hebben 's avonds nog met een aantal tolken en de huishoudster een afscheidsborrel gedronken en hen bedankt voor de fijne tijd die wij samen hebben gehad. De luiken gingen vroeg dicht, want het vertrek op woensmorgen stond gepland om 07.00 uur. Twee collega's kwamen 's morgens nog afscheid nemen en daarna zijn wij in de auto gestapt voor de rit naar Sarajevo. De rit verliep voorspoedig en waren voor 12.00 uur bij Budget in Sarajevo om de huurauto in te leveren. Vanaf 13.30 uur zouden wij worden opgepikt, maar na een telefoontje konden wij eerder worden opgehaald voor vervoer richting Kamp Butmir. Om 14.30 uur zou het uitrotatieprogramma beginnen en alle vertrekkende militairen moesten zich voor die tijd dan ook melden bij de Nederlandse delegatie op Kamp Butmir. Wij hadden dan ook nog even tijd om de tax free shops te bezoeken voordat het uitrotatieprogramma zou starten. Tijdens het uitrotatieprogramma werd er kort tekst en uitleg gegeven over de invulling van de komende twee dagen. Er werd nadrukkelijk gewezen op het gewicht van de bagage (20 kilo = 20 kilo). Een grammetje te veel zou genadeloos worden geweigerd. Ook werd stil gestaan bij hoe het adaptatieprogramma zou worden ingevuld. Om 17.00 uur werden wij naar het hotel gebracht waar de komende twee nachten doorgebracht zouden worden. Het hotel was voor mij al bekend, omdat ik hier tijdens de nieuwkomerstraining ook al had geslapen. Na het inchecken en de inspectie van de kamer zijn we naar het restaurant gegaan voor de warme hap. Deze twee dagen waren bijna all-inclusive. De maaltijden waren gratis en iedere dag waren de eerste 5 consumpties van de 'baas'. Heb 's avonds nog wat afleveringen van '24' zitten kijken en ben rond middernacht maar gaan slapen. Moest 's ochtends weer vroeg mijn bed uit, want het adaptatiegesprek voor ons LOT-huis stond gepland om 08.15 uur. Mooie tijd om een serieus gesprek aan te gaan met een psycholoog. Er werd ongeveer 1,5 uur uitgetrokken voor een gesprek over de afgelopen 6 maanden en de eerste weken weer thuis. Wij vieren waren redelijk nuchter over de achterliggende - en komende periode. Hopelijk is dit in de werkelijk ook zo, maar dat zal de komende tijd wel blijken. De rest van de dag heb ik mij maar gestort op het vervolg van '24'. Tussendoor even tijd genomen voor een hapje en een drankje in het restaurant en stilletjes hopen dat deze dag sneller voorbij zou gaan dan normaal. Een week lang in een hotel verblijven gaat je toch behoorlijk de strot uit te hangen. Gelukkig was het nog één nachtje en dat was dan ook de schrale troost. Bij mij gingen de luiken rond 23.00 uur dicht en viel als een blok in slaap. 's Ochtends ging de wekker al weer om 07.00 uur, omdat wij rond 08.30 uur opgehaald zouden worden voor het vertrek richting vliegveld. Tijdens het douchen nog even het nieuws bekeken. Toch wel lekker zo'n ingebouwde tv/radio in je douchecabine. Na het ontbijt de kamersleutel ingeleverd en nog snel een bakje koffie gedronken, voordat het wachten kon beginnen op het vliegveld. Na het wegen van de (ruim)bagage en het verdelen van bagage (20 kilo = 20 kilo) konden we vertrekken richting het vliegveld. Na het inchecken was er nog tijd om wat te drinken en afscheid te nemen van enkele collega's die naar het vliegveld waren gekomen. Om 10.30 uur kwam onze kist aan de gate en kon het boarden beginnen. Precies om 11.00 uur vertrok de kist voor de vlucht naar Eindhoven. De vlucht zou ongeveer 3 uur en 10 minuten duren en verwachte aankomst was dan ook 14.10 uur. Nog drie uur geduld hebben voor de hereniging met vrouw en kinderen. Tijdens de vlucht heb ik lekker mijn ogen dichtgehad en muziek geluisterd. Ruim na 14.00 uur zette de kist zijn wielen aan de grond en binnen een paar minuten stonden we ook al in de bagagehal te luisteren naar het welkomstwoord van een generaal. Gelukkig hield hij het kort, omdat hij als geen ander weet dat je graag naar het thuisfront wilt. Na het verzamelen van mijn bagage kon ik eindelijk door de deur naar de grote aankomsthal. Was de deur nog maar net door of ik hoorde Merel al roepen. Wat was ik blij om Merel, Timo en Bonnie weer in mijn armen te kunnen sluiten. Ook mijn ouders en enkele collega's hadden de reis naar Eindhoven gemaakt om mij een warm ontvangst te bezorgen. Het deed mij goed om deze mensen na lange tijd weer te zien. Na met iedereen kort gesproken te hebben werd het tijd om naar huis te gaan, want ik was wel even klaar met het militair zijn. Onderweg de kinderen getrakteerd op de Mac en daarna als een speer door naar huis. Onderweg zag ik nog een sms op Bonnie haar telefoon binnenkomen met de mededeling dat 'ze klaar waren'. Had eigenlijk niet zo heel veel zin in festiviteiten, maar er was op dat moment blijkbaar geen ontkomen meer aan.

Thuis aangekomen hing er een spandoek aan het huis met de tekst 'Welkom thuis,

Papa Muis'. Dat viel dus nog wel mee. Eenmaal in huis zag ik een gevulde tafel voor een gezellig avondje thuis. Van deze avondjes zal ik er weer veel hebben, want ik heb voorlopig weer voldaan aan mijn militaire verplichtingen in het buitenland. Na het opruimen van de noodzakelijke spullen en het na bed brengen van de kinderen had ik eindelijk weer even tijd om samen te zijn met Bonnie. Hebben dan ook lekker een fles champagne opengetrokken op mijn thuiskomst. Begin van een gezellig avondje thuis. Het enige wat nog tot een kleine verstoring leidde was een kilo snoep (hartjes) tussen de lakens. We hebben er smakelijk om gelachen, maar mocht de verdere pret niet drukken.

Mijn uitzending zit er op en moet zeggen dat ik een ontzettend leuke tijd heb gehad. Kan dus met een goed gevoel terugkijken op mijn eerste uitzending in mijn militaire loopbaan. Heb ook genoten van alle kaarten, brieven, tekeningen, pakketjes enz. en wil via deze weg nogmaals iedereen bedanken die mij tijdens mijn uitzending iets heeft toegestuurd.

Op naar m'n volgende buitenlandse trip.